North Sea Jazz verdient kans in Rotterdam
Het is er dan toch van gekomen, tot ontzetting en ongeloof in Den Haag, maar vanaf 2006 zal het North Sea Jazz Festival, één van de grootste jazzfestivals ter wereld, zijn onderkomen hebben in het Rotterdamse Ahoy. Het valt te verwachten dat er de komende weken nog met de nodige modder zal worden gesmeten tussen de culturele en politieke elites van beide steden. En dat er boven de komende edities onvermijdelijk een zweem van melancholie zal hangen. For old time's sake.
Natuurlijk, ook ik koester dierbare gevoelens en waardevolle herinneringen aan het Congrescentrum tijdens de drie festivaldagen. Maar als we de emoties nou eens laten voor wat ze zijn, wat blijft er dan over? Het feit dat gedeelten van het zalencomplex tot kantoorgebouwen zullen worden omgebouwd, waarmee het aantal concertpodia en de publiekscapaciteit naar beneden gaan. Het aangeboden alternatief, een aantal tijdelijke paviljoens c.q. tenten, rook wat mij betreft net iets teveel naar buurtbraderieën en feesttenten. Om nog maar niet te spreken van hinderlijk geluidsverkeer tussen de aanpalende paviljoens. En iedereen die tijdens hondenweer ooit een concert op het winderige Dakterras bezocht zal kunnen beamen dat een zaal - ondanks de hitte - zo slecht nog niet is.
Voor Den Haag mag het wellicht verleidelijk zijn zich te beroepen op het anciënniteits-beginsel, maar als daar vervolgens geen adequate vorm aan wordt gegeven, verwordt zo'n begrip al snel tot holle retoriek. Daarom verdient Ahoy een serieuze kans als nieuwe huisvesting van het North Sea Jazz. Al zullen we festivaldirecteur Van den Hoek aan zijn woord houden en blijven rekenen op die kleine zaaltjes met obscure, alternatieve geluiden in een complex waarin de grootste zalen altijd voorbehouden zullen blijven voor publieks-trekkers als BB King, Solomon Burke en Norah Jones.(Anoniem, 2.4.04) - [print]
- [naar boven]
Fugimundi paart muzikale virtuositeit aan theatrale spelvreugde
In het kader van een tournee ter ondersteuning van 'Boompetit', de nieuwe cd van Eric Vloeimans, deed de trompettist 26 maart jl. de Tilburgse jazztempel Paradox aan. Hij werd daarbij terzijde gestaan door zijn Fugimundi-companen Anton Goudsmit op gitaar en Ernst Reijseger op cello. Ook aanwezig was rising star Harmen Fraanje, die op de cd naast fraai pianospel compositorische bijdragen levert. Vanwege vage contractuele redenen mocht hij niet meedoen in Tilburg, nota bene zijn thuisbasis! Een gemiste kans.
In een terecht goedgevuld Paradox kwamen de prima stukken van 'Boompetit' uitgebreid aan bod. Het werd een avond waarin drie eigenzinnige jazzkarakters elkaar vonden om er samen een mooi muzikaal feest van te maken. Het trio bracht ook deze avond een boeiend spectrum aan klanken, kleuren, emoties, humor en een snuifje theater. Het spelplezier spatte bijkans van het podium, soms letterlijk, zoals aan het begin van de tweede set, toen Reijseger al spelend en fluitend halverwege het openingsstuk de zaal binnenwandelde en twee toeschouwers spontaan en actief betrok bij zijn cellospel. Het blijft trouwens ongelooflijk wat deze rasimprovisator uit zijn instrument weet te halen. Zo lardeerde hij Fraanje's 'Sonatala' met authentiek klinkende percussie op de body van zijn cello. Hilarisch blijft het 'zaagritueel', waarbij Reijseger met een gezond gebrek aan ontzag zijn instrument onder handen neemt.
Anton Goudsmit kwam ook goed aan zijn trekken; hij kon enkele malen alle registers open trekken met soli, die doordrenkt waren met vuige rhythm 'n' blues en vlammend snarengetrek, zijn inspirator Hendrix indachtig. Maar hij wist ook mooi 'klein', ingehouden te spelen indien de sfeer daarom vroeg. En net op het moment dat je dacht dat Goudsmit en Reijseger - al dan niet bewust - toch wel erg vaak de aandacht naar zich toetrokken, was daar het majestueuze slotakkoord 'Never Before'. Een compositie waarbij Eric Vloeimans solo met een lange introductie als een koorddanser het publiek tot ademloos toehoren dwong. Magisch, onmogelijk in woorden te vatten en daarom beter maar zwijgen. Zij die erbij waren weten waarom.
Klik hier voor een fotoimpressie van dit concert.
Tekst: Cees & Maarten van de Ven
Foto: Cees van de Ven
(Anoniem, 1.4.04) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...
