Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Houston Person

Tegenvallende Houston Person in Muziekcentrum Vredenburg

De in 1934 geboren tenorsaxofonist Houston Person komt voort uit de Gene Ammons-school. Saxofonisten met een breed geluid en een stijl die gebaseerd is op de blues en de ballads; de boss-tenors. Op het befaamde Prestige-label, later op Muse en recentelijk High Note heeft Person talloze swingende groovy platen gemaakt met o.a. Sonny Philips, Cedar Walton, Cecil Bridgewater, Grant Green, Boogaloo Joe Jones en Joey DeFrancesco.

In de serie 'Vervolgcursus Jazz: Bebop, Ballads & Blues', geïnitieerd door pianist Rein de Graaff en uitgevoerd in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht, speelde zaterdagavond 3 april onder de noemer 'Movin’ & Groovin’' Houston Person met het Rein de Graaff Trio en als 'special quest' gitarist Jesse van Ruller. De al sinds jaar en dag lopende jazzserie in Vredenburg is, zeker gelet op het aantal bezoekers, een groot succes. Rein de Graaff weet altijd wel interessante Amerikanen naar Nederland te halen en over het algemeen genomen wordt er herkenbare, mainstream jazz gespeeld. Zo ook deze zaterdagavond. Swingend vertolkte standards, bossa nova's en een enkele blues. De kwaliteit van deze wat saaie concerten is te vinden in de gastsolisten en het immer adequaat begeleiden van het Rein de Graaff Trio.

Het in medium tempo gestarte openingsnummer 'Do Nothin’ Till You Hear From Me' zette de toon voor deze avond; vooral easy, vooral niet meer soloruimte dan maximaal drie chorussen en nette, niet te inspannende soli. In het bijzonder hield boss-tenor Person zich aan die regels. Voor liefhebbers en bewonderaars van het groovy en op het rhythm & blues geënte spel van Person moet zijn optreden enigszins teleurstellend zijn geweest. Kenmerkend voor de teneur van het concert was de in het repertoire opgenomen 'doodgespeelde' kraker 'On The Sunny Side Of The Street'. Hoewel Persons kwaliteiten, toonvorming en instrumentbeheersing uit de losse pols werden geëtaleerd, werd er niet al te enerverend en geïnspireerd gesoleerd.

In de voor de pauze ingezette medium blues leek het of Person los kwam van zijn inerte spel en 'ouderwets' de blues binnenstebuiten keerde. Velen hadden daar wellicht op zitten wachten. Helaas mocht het slechts drie chorussen duren. Na de pauze leek het adrenalinegehalte van Person wat te zijn gestegen. In het derde nummer, een langzame blues, ging hij er stevig (maar helaas weer niet langdurig) tegen aan en produceerde met zijn diepe, volle toon heerlijk smerige, bluesy licks. Ook het alsmaar plichtmatig klappende publiek ervoer die solo als een geweldige emotionele ervaring en reageerde buitengewoon enthousiast.

In contrast tot het enigszins matte spel van de tenorist waren de inspirerende soli van gitarist Jesse van Ruller de hoogtepunten van het concert. Hij bewees dat hij niet voor niets tot de top van de huidige Nederlandse gitaristen behoort in het mainstream genre. Zijn technisch vermogen op de gitaar is welhaast onbegrensd. Soms speelt zijn formidabele techniek hem in zijn jeugdig enthousiasme parten en zou hij zijn notenreeksen wel wat kunnen matigen.

Het trio van Rein de Graaff, met bassist Marius Beets en drummer Eric Ineke, begeleidde gewoon goed, doch kon niet verhinderen dat Houston Person bleef steken in een mat en plichtmatig optreden.

Foto: Gérald Beckers (
NPR)

(Jacques Los, 6.4.04) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.