Fugimundi paart muzikale virtuositeit aan theatrale spelvreugde

In het kader van een tournee ter ondersteuning van 'Boompetit', de nieuwe cd van Eric Vloeimans, deed de trompettist 26 maart jl. de Tilburgse jazztempel Paradox aan. Hij werd daarbij terzijde gestaan door zijn Fugimundi-companen Anton Goudsmit op gitaar en Ernst Reijseger op cello. Ook aanwezig was rising star Harmen Fraanje, die op de cd naast fraai pianospel compositorische bijdragen levert. Vanwege vage contractuele redenen mocht hij niet meedoen in Tilburg, nota bene zijn thuisbasis! Een gemiste kans.

In een terecht goedgevuld Paradox kwamen de prima stukken van 'Boompetit' uitgebreid aan bod. Het werd een avond waarin drie eigenzinnige jazzkarakters elkaar vonden om er samen een mooi muzikaal feest van te maken. Het trio bracht ook deze avond een boeiend spectrum aan klanken, kleuren, emoties, humor en een snuifje theater. Het spelplezier spatte bijkans van het podium, soms letterlijk, zoals aan het begin van de tweede set, toen Reijseger al spelend en fluitend halverwege het openingsstuk de zaal binnenwandelde en twee toeschouwers spontaan en actief betrok bij zijn cellospel. Het blijft trouwens ongelooflijk wat deze rasimprovisator uit zijn instrument weet te halen. Zo lardeerde hij Fraanje's 'Sonatala' met authentiek klinkende percussie op de body van zijn cello. Hilarisch blijft het 'zaagritueel', waarbij Reijseger met een gezond gebrek aan ontzag zijn instrument onder handen neemt.

Anton Goudsmit kwam ook goed aan zijn trekken; hij kon enkele malen alle registers open trekken met soli, die doordrenkt waren met vuige rhythm 'n' blues en vlammend snarengetrek, zijn inspirator Hendrix indachtig. Maar hij wist ook mooi 'klein', ingehouden te spelen indien de sfeer daarom vroeg. En net op het moment dat je dacht dat Goudsmit en Reijseger - al dan niet bewust - toch wel erg vaak de aandacht naar zich toetrokken, was daar het majestueuze slotakkoord 'Never Before'. Een compositie waarbij Eric Vloeimans solo met een lange introductie als een koorddanser het publiek tot ademloos toehoren dwong. Magisch, onmogelijk in woorden te vatten en daarom beter maar zwijgen. Zij die erbij waren weten waarom.

Klik

(Anoniem, 1.4.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.