Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Pat Metheny Trio Branford Marsalis Quartet

North Sea Jazz impressies: Pat Metheny Trio / Branford Marsalis Quartet

In de PWA Zaal stond zaterdag 10 juli de Artist in Residence van vorig jaar: gitarist Pat Metheny. De laatste stukken van het trio met Christian McBride (bas) en Antonio Sanchez (drums) klonken als een klok en waren ruimschoots voldoende om intens te betreuren dat we niet het hele concert hebben meegemaakt. Frappant om te zien hoe Metheny moeiteloos overschakelde van intiem, clean spel naar smaakvolle trompetklanken, dankzij het midi-element op zijn gitaar. Hulde voor de man achter het mengpaneel voor zijn fantastische geluidsregistratie. Ook de lichtregie was sfeerverhogend. Een mogelijkheid om dit concert alsnog in zijn geheel te kunnen beluisteren dient zich wellicht later dit jaar aan, indien dit concert door de NPS zou worden uitgezonden.

De tweede dag van het North Sea Jazz Festival werd rond middernacht prima afgesloten met een in alle opzichten aangenaam concert van het Branford Marsalis Quartet. Opvallend was de alom aanwezige speelvreugde, die voor een prettige clubsfeer zorgde in de grote PWA Zaal. Het kwartet straalde positivisme uit en grote muzikale coherentie. Het heeft er alle schijn van dat hier een vriendenformatie speelt. Je hoort en ziet een hoog 'maatjesgehalte'; er werd gespeeld vanuit het hart en de interesse die de bandleden voor elkaars solo's hadden was niet geveinsd.

Marsalis' handelsmerk is toegankelijke, verstaanbare jazz, die het avontuur zeker niet schuwt. Het repertoire was zeer afwisselend. Up-tempo stukken werden gevolgd door sfeervolle ballads, hier en daar gelardeerd met wat free jazz-improvisaties. Zo was er een aangrijpende, bluesy uitvoering van de klassieker 'Gloomy Sunday'. En het door drummer Jeff 'Tain' Watts geschreven 'Vodville' (van zijn prima cd 'Bar Talk'), waarin een zeer levendige impressie werd gegeven van een rokerige saloon. Ritmeverschuivingen suggereerden de tred van benevelde cafégangers.

Pianist Joey Calderazzo heeft zich weer verder genesteld in het kwartet, dat na het overlijden van zijn voorganger Kenny Kirkland enige tijd in limbo was. Eric Revis leidde het concert met zijn robuuste basspel in goede banen. Watts leverde weer zijn tomeloze energieke aandeel en stal vele harten. De zeggingskracht van Branford Marsalis op tenor- en sopraansax is onomstreden, zijn verhaallijnen kleine juweeltjes. Net als zijn collega-rietblazer James Carter beschikt hij over zoveel techniek, dat hij zijn gedachten en gevoelens direct weet weer te geven in zijn spel. Meesterlijk.

Klik
hier voor foto's van dit concert.
Deze recensie is de vijfde in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz Festival 2004.

Tekstbijdragen: Maarten van de Ven
Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 30.7.04) - [print] - [naar boven]



Miroslav Vitous

North Sea Jazz impressies: Miroslav Vitous Quartet

De aankondiging vooraf dat deze bassist ooit aan de wieg stond van de fusionformatie Weather Report gold sowieso al niet meteen als een aanbeveling voor mij. Zeker niet toen bleek dat Vitous tijdens het concert meer bezig was met zijn basgeluid en zijn sampler dan met zijn medemusici. Er was nauwelijks sprake van enige chemie tussen de leider en de bandleden, al leek het met Adam Nussbaum, een puike drummer, wat beter te klikken. Als er al sprake was van chemie was dat die tussen de leider en zijn ego. Deze nogal egoïstische instelling van de in Praag geboren bassist zorgde ervoor dat de in aanzet interessante losse muzikale componenten nooit werden omgezet in een coherent geheel.

Het hele concert werd bovendien ontsierd door Vitous' kitschy strings- en koorsamples, die totaal misplaatst waren. Een aantal goed gestarte en neergezette nummers werden zo vakkundig om zeep geholpen. De ook als BBC-presentator bekende pianist Julian Joseph moest vaak werkeloos toezien. Hij leek wel verdwaald, in een verkeerde formatie terechtgekomen. Joseph werd nauwelijks in het concert betrokken en keek af en toe alsof hij een signaal van Vitous verwachtte dat hij kon vertrekken. Ook saxofonist Bob Malach kon ondanks een aantal prima solo's geen stempel drukken op het concert.

Zo viel er muzikaal dus weinig te beleven. Het all-encompassing basgeluid van de leider eiste mede door het volume teveel de aandacht op. Vitous mag dan een groot bassist zijn in de jazz, een teamplayer als Dave Holland toonde hij zich deze avond in ieder geval niet. Een concert om maar snel te vergeten van dit op het oog en oor zomaar in elkaar geflanst kwartet.

Gezien: zaterdag 10 juli, in de Rembrandtzaal. Klik
hier om enkele foto's van het concert te bekijken.
Deze recensie is de vierde in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz Festival 2004.

Foto & tekstbijdragen: Cees van de Ven

(Anoniem, 26.7.04) - [print] - [naar boven]





Nieuwe Multi Music Magazine zoekt de breedte

Je moet het maar durven: in barre economische tijden een nieuw tijdschrift beginnen. En dan ook nog met een gedurfde formule. Het begin deze maand gepresenteerde Multi Music Magazine behandelt immers items uit de lichte muziek, jazz, klassiek en musical. Draai om je oren-lezers vinden er onder andere namen als Lee Konitz, Leo Janssen, Glenn Corneille en alles over North Sea Jazz.

De artikelen in het eerste nummer lezen prettig en zijn serieus en boeiend voor de in muziek geïnteresseerde lezer. Wel blijven de teksten wat aan de oppervlakte, wellicht ook door het kleine formaat, net wat ruimer dan A5. Dat is jammer voor een papieren uitgave die met meer diepgang en achtergrond een prettig tegenwicht zou kunnen bieden voor het vluchtige internetnieuws.

Teleurstellend is de vormgeving van het blad: de vele wisselingen in tekststijlen, de soms ronduit slechte kwaliteit van de foto's (lage resolutie images die geplukt lijken van het internet!) en het lelijke lettertype voor de koppen. Ook op een miniposter van Marco Borsato, twee keer dezelfde foto van Borsato op één spread of een kruiswoordpuzzel zitten wij niet echt te wachten.

Multi Music Magazine heeft echter potentie uit te groeien tot een mooi muziekblad. De grootste beer op de weg is daarbij de breedte van de opzet: de aandacht voor commerciëlere acts wint het hierbij vaak van de wat gedurfdere muziek. Het blad heeft een
website waarop meer informatie te vinden is.

(Erno Mijland, 23.7.04) - [print] - [naar boven]



Jazzsaxofonist Illinois Jacquet overleden

Op donderdag 22 juli is de legendarische saxofonist Illinois Jacquet op 81-jarige leeftijd aan een hartaanval overleden. Jacquet werd bekend door het spelen in het orkest van Lionel Hampton. Zijn rhythm & blues-georiënteerde solo in 'Flying Home' in 1942 gold als voorbeeld voor alle rock 'n' roll- en rhythm & blues-saxofonisten. Op die solo, die beschouwd wordt als één van de beste van de 20ste eeuw, heeft Jacquet zijn carrière gebouwd. Jacquet was een rechttoe rechtaan moderne swinger. Zijn stevig zwaar tenorgeluid, zijn op rhythm & (vooral) blues geïnspireerde soli en smaakvolle ballad-interpretaties zijn de ingrediënten die hem tot één van de betere mainstream saxofonisten maken.

(Erno Mijland, 23.7.04) - [print] - [naar boven]



Harmen Fraanje

North Sea Jazz impressies: Harmen Fraanje Quartet & Zapp!

De compositieopdracht voor het North Sea Jazz Festival 2004 werd dit jaar verleend aan Harmen Fraanje. Deze opdracht wordt jaarlijks verstrekt aan een veelbelovende Neder-landse componist, die hiermee de kans krijgt zijn of haar compositie(s) uit te voeren in een bezetting naar keuze. De compositieopdracht is een samenwerkingsproject van het North Sea Jazz Festival en de Nederlandse Jazzdienst, het kennis- en informatiecentrum voor jazz en improvisatiemuziek. Harmen Fraanje schreef deze compositieopdracht voor zijn eigen kwartet en het strijkkwartet Zapp!

De Mondriaanzaal was bezet met een aandachtig publiek met hooggespannen verwachtingen. De toon werd gezet met 'Haitoe', een stuk met een sterk etnisch motief in 9/4 maat. Na een intro van Oene van Geel op altviool kwam men in de groove en het stuk kantelde naar countrymuziek met verrassende syncopische accenten van de strijkers. 'Layered' is een snel en energiek stuk met nadruk op de gelaagdheid en een contrasterende 5/4 en 4/4 ritmiek. Waardering voor de percussieve, staccato scatbijdrage van Oene en uitstekend gespeelde unisono's in deze lastige ritmiek. Terechte bijval ook voor de solo's van Veras en Chavarenc. 'Shared Love' schreef Harmen voor zijn vriendin Sharon, een impressionistisch stuk met een soundscapes-basis van het strijkquartet en een zich repeterende en langzaam dynamisch ontwikkelende melodielijn. Iedereen zal zich bij deze compositie beelden hebben gevormd, als betrof het programmamuziek. Een stuk dat gaandeweg steeds meer gaat stralen. De vocale uitro van het strijkkwartet eindigt met een onverwacht dissonant slotakkoord.

Dan volgt 'Hans', een wat ouder kwartetstuk, maar nu met bijdrage van Jasper le Clercq op viool en een fraaie bassolo van Hein van de Geyn. 'Roundabout' door het strijkkwartet met bas (in een dialoog met cellist Emile Visser) en later nog Matthieu Chavarenc (drums), met een eenvoudig schema van 7 maten, wat het stuk verrassend en dwars maakt. 'Sonatala', de Fraanje-compositie met een hoge 'standardpotentie', nu gespeeld door Fraanje's kwartet en Oene van Geel. Het concert werd besloten met 'Song For Mete'. Een stevig, dynamisch stuk met een sterke afterbeat, grote dynamische verschillen en ontsporende maatsoorten, met een stoïcijnse Harmen op piano, die met subtiel, zacht pianospel zijn vriendschap met saxofonist Mete Erker muzikaal beeldend onderstreepte. Een buitengewoon concert en een geslaagde symbiose van het Harmen Fraanje Quartet en het Zapp! strijkkwartet. Met slechts enkele 'NSJ zaalhoppers' was dit het bewijs van een boeiend muzikaal treffen en een belangrijke toevoeging op de muzikale c.v. van Fraanje.

Voor diegenen die er niet bij waren of het concert nog eens terug willen horen en zien, klik
hier voor een registratie van de NPS, of hier voor een fotoverslag.
Deze recensie is de derde in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz Festival 2004.

Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 20.7.04) - [print] - [naar boven]



Louis Sclavis-Michel Portal Quartet

North Sea Jazz impressies: Louis Sclavis-Michel Portal Quartet

Twee avontuurlijke Franse jazziconen stonden zaterdag 10 juli zij aan zij op het podium van de Rembrandtzaal. Rietblazers Sclavis en Portal maakten hun reputatie volledig waar, en toonden en passant aan dat publiek helemaal niet altijd op de vlucht slaat zodra je met anspruchsvolle avantgardistische jazzmuziek komt aanzetten. De formatie was even zichtbaar verrast door als ingenomen met de grote bijval van het publiek en kon niet vertrekken zonder een toegift, daarmee de strakke time tables van het festival even ondermijnend.

Sclavis en Portal speelden afwisselend op basklarinet en sopraansax. Voor liefhebbers van de basklarinet was het smullen geblazen, want dat instrument stond deze avond centraal. In de handen van beide heren leidde dat tot opwindende soli, messcherpe dialogen en uiterst synchroon gespeelde unisono's, gespeeld met opperste concentratie en een verfijnd, puur geluid. Michel Portal, het boegbeeld van de Franse jazz, speelde daarnaast op zeer expressieve, bijna fysieke wijze op de bandoneon; hij ging helemaal op in zijn kleurrijke spel, dat getuigde van groot muzikaal inzicht.

Vermeldenswaard ook de bijdrage van de voortreffelijke ritmesectie. Bassist Bruno Chevillon zette de vaak verrassend melodieuze composities goed in de grondverf met veel drive en een mooi 'rond' geluid. Door subtiel gebruik van een distortion wist hij in een nummer een bepaalde basistoon te benadrukken, zonder dat het een gimmick werd. De jonge Fransman Eric Echampard maakte een uitstekende indruk met zeer dynamisch slagwerk. Zijn roffels mochten er zijn! Opvallend trouwens ook de invloeden van drum 'n' bass in zijn spel; een mooi voorbeeld van hoe een door jazz beïnvloedde muziekstroming uiteindelijk weer van invloed is op jazz zelf.

Kenmerkend voor dit optreden waren de energie en de vele contrasten in volume en sfeer. Het kwartet dwong aandacht af met muziek die je weliswaar op het puntje van je stoel deed zitten, maar die tevens bijzonder rewarding bleek te zijn.

Klik
hier voor een fotoreportage van dit concert.
Deze recensie is de tweede in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz Festival 2004.

Foto & tekstbijdragen: Cees van de Ven

(Anoniem, 18.7.04) - [print] - [naar boven]



Ben AllisonMatt Wilson

North Sea Jazz voor de buis

Als vaste klant van het North Sea Jazz Festival had ik al geruime tijd het programma in huis en had ik inmiddels aangekruist wat ik wilde zien. En als iedere voorgaande keer was het nu ook weer moeilijk een keus te maken. Wel naar McCoy Tyner, niet naar Jason Moran, wel Martial Solal niet Lee Konitz, wel Joe Lovano niet Lalo Schiffrin, wel Greg Osby niet Kenny Wheeler en op zaterdag de wel-niet kwestie: Michael Brecker, James Carter, Perico Sambeat, Chris Potter, Ahmad Jamal, David S. Ware, Ab Baars en Denys Baptiste. Op zondag was het nog 'erger': Charlie Haden, weer Brecker, Kurt Rosenwinkel met Joshua Redman, Jackie McLean, David Berkman, Ben Allison, Fred Hersch, Bud Shank, Ferdinand Povel en Matt Wilson.

Uiteindelijk hoefde ik de keus niet te maken. Door omstandigheden kon ik het festival dit jaar niet bezoeken. Gelukkig waren op de tv rechtstreekse verslagen te zien. In de late avonduren werd op iedere festivalavond zo'n anderhalf uur uitgezonden. Dus in totaal viereneenhalf uur jazz op de tv. Niet gering. Ik ging er maar eens lekker voor zitten. Recht voor de buis, op de bank en naast me chips en een glas drambuie. Maar ik was natuurlijk wel afhankelijk van hetgeen de NPS te bieden had... en dat viel niet mee! Waar is de jazz bij de NPS?

Vrijdagavond was het al stevig doorbijten. Het valse gekraai, de onbenullige presentatie en de kinderlijke, musicalachtige liedjes van Elvis Costello waren tenenkrommend, Santana speelde vriendelijk en gelikte popmuziek, de altijd makkelijke en goed te verkopen blues met daaraan gekoppeld de eeuwenoude bluesmuzikant, in dit geval Buddy Guy, ontbrak natuurlijk ook niet, een glimp nog van de Jaco Pastorius Big Band en dat was de eerste avond met rechtstreekse verslagen van het North Sea – let wel - JAZZ Festival.

De zaterdagavond was één grote soul-manifestatie. Patti LaBelle, de oude, en Macy Gray, de jonge. Ouderwetse soul, lekker dansbaar, leuk voor een feestje. Je moet het niet zien op de bank voor de tv, je moet er bij zijn. En dan ben je op een soulfeest, niet een jazzfestival. Ook van Jamie Cullum waren opnamen gemaakt. Een jonge rising star. Hij zingt en speelt piano en dat allemaal niet al te denderend. Hij heeft daarentegen een perfecte performance en weet de ladies kennelijk in te pakken. Hij zingt en speelt eigen nummers en standards, bijvoorbeeld 'What A Difference A Day Made'. Met die oude evergreen heeft hij erg veel succes.

Het tv-feest werd zondag afgesloten met de optredens van Alicia Keys, mr. FUNKY FUNKY FUNKY James Brown en het gezellige latin-dansorkestje van Eddie Palmieri. Drie avonden soul, pop en funk en nauwelijks jazz. Niemand van de door mij (zie hierboven) van te voren uitgezochte musici waren te zien of te horen! Wat een bittere pil voor de thuisgebleven jazzliefhebbers. Het was MTV-tv, maar dan door de NPS. Een gemiste kans, vooral ook omdat het festival zeer veel goede nationale en internationale jazzartiesten heeft geprogrammeerd.

Slechts twee highlights heb ik kunnen ontdekken. Nota bene een korte registratie van het Dave Brubeck Quartet met de formidabele altist Bobby Militello en een vijftienjarige Siciliaanse altist die met bassist Hans Mantel een voortreffelijk bopduo speelde. Het is jammer dat zowel Hans Mantel – een zeer goede bassist en een man die ALLES van jazz weet – als Co de Kloet – hij maakt hele mooie en moderne muziekprogramma's op Radio 4 - zich hebben laten verleiden zo'n ontzettend irrelevant en vooral commercieel muziekprogramma te maken.

Herkansing voor de NPS: maak op zaterdag 28 augustus een prachtig programma van de ZomerJazzFietsTour in Groningen.

Foto's: Cees van de Ven

(Jacques Los, 16.7.04) - [print] - [naar boven]



Bron: www.otrcat.com

Jazz in de Tweede Wereldoorlog

De Amerikaanse Armed Forces Radio Services (AFRS) zond tijdens de Tweede Wereldoorlog het live programma 'Jubilee' uit. De Amerikaanse soldaten, maar ook de rest van de wereld, kon via de korte golf kennis maken met de Amerikaanse muziekcultuur, waarin de big band-muziek de boventoon voerde. Het programma kende prominente gasten als Benny Goodman, Slim Gaillard, Art Tatum, Illinois Jacquet, Dizzy Gillespie en Charlie Parker. Radiozender Emap.fm biedt momenteel een groot aantal uitzendingen aan via internet. Klik
hier en voer in de zoekmachine links op de pagina het trefwoord 'Jubilee' in.

(Erno Mijland, 15.7.04) - [print] - [naar boven]



Stefan Kruger reikt prijs uit aan winnende As Guests Quartet

As Guests Quartet winnaar Dutch Jazz Competition

Afgelopen zaterdag vond in de Spiegeltent op het North Sea Jazz Festival de finale plaats van de Dutch Jazz Competition 2004. De jury, bestaande uit Bill McFarlin (directeur IAJE), Jan Hublau (directeur Culture Records), David Kweksilber (saxofonist, klarinettist, componist) en Stefan Kruger (drummer van o.a. Zuco 103), verkoos As Guests Quartet boven de andere 5 finalisten vanwege hun 'geweldige samenspel en interactie' en hun 'originele mix van Europese en Amerikaanse jazzmuziek'.

Het As Guests Quartet, een initiatief van vibrafonist Miroslav Herak en pianist Michal Vanoucek, is een formatie waarmee de Tsjech en Slowaak projecten met verschillende muzikanten uitvoeren. In deze bezetting, met de Belg Janos Bruneel op bas en Portugees Joao Lobo op drums, won As Guests Quartet eerder dit jaar al de Pim Jacobs Muziekprijs.

As Guests Quartet neemt een uitgebreid prijzenpakket mee naar huis, bestaande uit de bekostiging van meerdaagse opnamen in een gerenommeerde studio in Nederland, deelname aan de Young VIP tournee langs Nederlandse podia in het najaar van 2004, nationale en internationale promotie op 1500 radiostations via Radio Nederland Wereldomroep en een optreden tijdens het North Sea Jazz Festival 2005.

Bron & foto:
website Dutch Jazz Competition

(Anoniem, 15.7.04) - [print] - [naar boven]



Cattin' With Coltrane And Quinichette    Newport '63

John Coltrane- 'Cattin’ With Coltrane And Quinichette' (Prestige/OJC, 1957) ****
John Coltrane – 'Newport ’63' (Impulse, 1961-63) *****


Een curieuze opname uit 1957 ('Cattin’ With Coltrane And Quinichette') is inmiddels op CD verschenen. Het tenorsax-duo John Coltrane en Paul Quinichette. Contrastrijker kan het bijna niet. De cool sound van Quinichette (een Lester Young-epigoon) en de toenmalige progressieve hardbop-speelwijze van John Coltrane. Hoewel het sterk op Lester Young georiënteerde spel van Quinichette enigszins gedateerd aandoet zijn zijn soli alleszins de moeite waard en weet hij zich goed te meten met de – inderdaad – superieure Coltrane. Coltrane speelde in die tijd bij Miles Davis en had met hem reeds in '56 de befaamde Prestige lp's 'Relaxin’' en 'Cookin’' opgenomen. Zijn stijl was nog in ontwikkeling. Het zou nog twee jaar duren alvorens hij de sheets of sound zou introduceren op de Atlantic-lp 'Giant Steps'. Op 'Cattin’ With Coltrane And Quinichette' etaleert hij wederom zijn krachtige toonvorming. De contouren van zijn latere speelwijze zijn reeds aanwezig. Niet alleen is deze cd interessant vanwege de unieke saxofonistencombinatie, maar ook vanwege de aanwezigheid van pianist Mal Waldron. Niet voor niets is hij langdurig de begeleider van Billie Holiday geweest. Hier soleert hij voortreffelijk in een op Thelonious Monk geïnspireerd idioom.

'Newport ’63' is een absolute top-cd. Coltrane is hier in topvorm en gunt zich tijdens deze live-opname alle ruimte om de mogelijkheden van zijn instrument uit te diepen. De solocadens in 'I Want To Talk About You' is een hoogtepunt. In 'My Favorite Things' demonstreert pianist McCoy Tyner op magistrale wijze zijn rapsodische speelwijze. In dit nummer grijpt Coltrane naar de sopraansax, zijn tweede instrument. Ook hierop toont hij zijn absolute meesterschap. Het kwartet wordt gecompleteerd door bassist Jimmy Garrison en een alert en fel drummende Roy Haynes (hier invallend voor de vaste drummer Elvin Jones, die wegens drugs- en afkickproblemen in die tijd regelmatig verhinderd was). Fascinerend is het duet van Haynes en Coltrane in 'Impressions'. Coltrane's sax-exploraties plus de opzwepende puls van het slagwerk vormen het ultieme hoogtepunt van deze schijf. Het laatste nummer 'Chasin Another Trane' is een live-opname uit de Village Vanguard van 1961. Ook hier blijkt dat Coltrane na zijn Miles Davis-periode muzikaal tot grote hoogten kwam en een eigen stijl had gevonden. Jammer is dat de solo van de andere titaan Eric Dolphy slechts enkele chorussen omvat. De begeleiders van de twee saxofonisten zijn McCoy Tyner (piano), Reggie Workman (bas) en Roy Haynes (drums).

(Jacques Los, 14.7.04) - [print] - [naar boven]



Nieuwe editie JazzFlits

Van het internettijdschrift JazzFlits is deze week nummer 11 verschenen, met onder andere:
  • Jaap Lüdeke over het Blue Note Festival
  • Nieuw jazzfestival 'Motives' in Genk
  • Bird Awards voor Rudy van Gelder en Martijn van Iterson
  • Stageband wint Dutch Bigband Contest 2004
  • Baileo Big Band brengt concert op dvd uit

    Klik
    hier om deze editie (PDF-formaat) te openen.

    (Erno Mijland, 13.7.04) - [print] - [naar boven]



    Interview met Dave Brubeck

    Rondneuzend op het internet als kersverse breedband-gebruiker kwam ik een radio-uitzending tegen van de Amerikaanse zender WNYC, waarin Sara Fishko een interview heeft met Dave Brubeck. De uitzending is integraal te beluisteren. Brubeck praat over zijn jeugd, zijn invloeden en zijn muzikale ontwikkeling. Op de website zijn verder twee opnamen van Brubeck, live in New York, te downloaden in MP3-formaat. Luisteren, lezen en downloaden? Klik dan
    hier.

    (Erno Mijland, 13.7.04) - [print] - [naar boven]



    Nieuwe naam Bossche Muziekcentrum

    Het Muziekcentrum in Den Bosch gaat vanaf september verder onder de naam De Toonzaal. De Bossche zaal programmeert regelmatig jazz, onder andere tijdens het jaarlijkse Jazz in Duketown. Volgens de lokale omroep Boschtion RTV gaat de zaal ook kinderontbijtconcerten, dance-avonden en akoestische popmuziek brengen.

    (Erno Mijland, 13.7.04) - [print] - [naar boven]



    Wetenschapper over humeur en muziek

    Volgens de Australische onderzoeker Emery Schubert - what's in a name - kunnen muzikale bouwstenen als tempo, toonhoogte en geluidssterkte iemands humeur zichtbaar veranderen. Zo maken stijgende toonhoogtes en de inzet van extra instrumenten iemand vrolijk en kunnen mineur-akkoorden ons melancholiek maken. Meer over het onderzoek van de Australiër op de VPRO-website
    Noorderlicht.

    (Erno Mijland, 13.7.04) - [print] - [naar boven]



    Ahmad JamalAhmad JamalAhmad Jamal

    North Sea Jazz impressies: Ahmad Jamal Trio

    Ouderdom lijkt op de 74-jarige pianist Ahmad Jamal geen vat te krijgen. Tijdens zijn optreden in de Van Goghzaal zaterdag etaleerde hij een jeugdig enthousiasme dat zeer aanstekelijk werkte. De smaakvol in het wit gestoken pianist speelde met veel elan en grandeur, maar toonde zich allerminst blasé of gemakzuchtig. Integendeel, zijn pianospel was sprankelijk fris, verrassend afwisselend en ideeënrijk. Hier was geen sprake van oude successen herkauwen; klassiekers als 'Broadway' kregen in de handen van dit trio vitale, eigentijdse herinterpretaties.

    Er was veel interactie op het podium. Jamal stond meermaals op om zijn muzikale companen in ogenschouw te nemen en hun soli met wat handgeklap aan te moedigen. Drummer Idris Muhammad en bassist James Cammack bleken een perfecte, zinderende ritmesectie. Muhammad bewees zijn reputatie als powerhouse op een fraai getuned drumstel. Zo kleurde hij de onweerstaanbare drive van 'Poinciana', Jamals hit uit 1958, met dynamisch gevarieerde malletslagen en subtiel bekkenwerk. Met zijn 'houtdoor-trokken', warme basgeluid zette Cammack in perfecte samenspraak met Ahmads pianolijnen de aantrekkelijke thema's neer.

    De onbetwiste ster van de avond was evenwel Ahmad Jamal, die - mede door de sterke arrangementen - volop kon excellereren achter zijn toetsen. Stevig swingend schakelde hij moeiteloos over naar een elegant, lichtvoetig intermezzo, waarin hij de show stal met een fluwelen toucher. Funky blokakkoorden met grote intervallen wisselde hij af met razendsnel vloeiende klavierclusters. Het trio speelde moeiteloos stop-and-go. Op teken van Jamal kon een stuk opeens van karakter veranderen. Chapeau tenslotte voor de uitstekende outro's, die soms geleken op speciaal daarvoor gecomponeerde miniatuurtjes.

    Klik
    hier voor een fotoreportage van dit concert.
    Deze recensie is de eerste in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz Festival 2004.

    Foto's & tekstbijdragen: Cees van de Ven

    (Anoniem, 13.7.04) - [print] - [naar boven]



    Logo Valkhofaffaire 2004

    De Valkhofaffaire biedt 7 dagen gratis topjazz

    Tijdens de komende Zomerfeesten in Nijmegen, die traditiegetrouw de Vierdaagse omlijsten, biedt het Valkhofpark een uitgebreid scala aan pop, dance en jazz. En dat alles gratis toegankelijk!

    Vlakbij de ingang van het park is 'Het Portaal' te vinden. Een subsidie van de provincie Gelderland maakt het mogelijk om hier een week lang topconcerten op het gebied van jazz, modern klassiek en improvisatie te bieden. Het spits wordt zaterdagavond 17 juli afgebeten door het eigenzinnige drietal Bennink, Moore & Glerum. Ter illustratie van de diversiteit en het avontuurlijke programma: later die avond is er Poolse electro-jazz met Robotobibok!

    Een verdere greep uit het programma: op zondag 18 juli zijn er optredens van pianist Michiel Braam, die solo werk zal spelen van zijn sublieme album 'Michiel vs. Braam', en het intimistische trio van collega-pianist Harmen Fraanje, saxofonist Jasper Blom en bassist Hein van de Geyn. Op maandag 19 juli Willem van Dijks succesvolle formatie jonge musici uit Berlijn en Keulen: Art af Oryx. Dinsdag is er de ruimte voor de intense fusionklanken van Agog. Op donderdag 22 juli wordt India herontdekt met de space jazz van H2BE met onder meer Ben van den Dungen, Michael Varenkamp en Ed Verhoeff.

    In 'Het Portaal' wordt de jazzcomponent van de Valkhofaffaire subliem uitgeluid door de onvoorspelbare pianistische ingevingen van Mischa Mengelberg, Martin Fondse's special project Supertap en als klapper op de vuurpijl het trio Vloeimans-Goudsmit-Gudmunsson. Deze heren zullen de luisteraars ongetwijfeld weer de nodige 'kippenvelmomenten' en climaxen bezorgen!

    Klik
    hier voor meer informatie over het programma.

    (Anoniem, 9.7.04) - [print] - [naar boven]



    In Summer

    Paulien van Schaik - 'In Summer' (Challenge Records, 2003) ****

    Transparant, puur en intiem zijn kenmerken van deze nieuwe cd in triovorm. Naast Paulien van Schaik en Hein van der Geyn horen we de Belg Bert Joris op trompet. Nadat ik het album eenmaal in zijn geheel met genoegen had geconsumeerd, koos ik er vervolgens voor om deze miniatuurtjes met tussenpozen nogmaals nader te beluisteren. Dan ervaar je pas ten volle het talent en het grote inlevingsvermogen van Paulien.

    Je moet nogal wat overtuigingskracht en zeggingskracht hebben om met deze minibezetting een cd lang te boeien. Behalve het enigszins vreemde eendje in de bijt 'Retrato Em Branco E Preto' is wederom gekozen voor een selectie van fraaie standards. Het timbre van Pauliens stem is aangenaam en innemend, en met haar uitstekende frasering getuigt ze van haar klasse. De inbreng van Bert Joris is smaakvol en van wezenlijk belang. Hij beschikt over een warme toon op zijn trompet die mooi kleurt en mengt met Pauliens 'ronde' stem en de heerlijk volle toon van bassist Hein van der Geyn.

    Wie het trio onlangs hoorde in
    Jazz in Duketown, kan beamen dat dit trio ook live dezelfde hoge standaard weet te realiseren als op deze cd. Mijn highlights zijn de titelsong 'In Summer' en 'Them Their Eyes'. 'In Summer' is een kleinood voor fijnproevers dat de schare bewonderaars van Paulien van Schaik alleen maar zal doen toenemen.

    (Anoniem, 8.7.04) - [print] - [naar boven]



    North Sea Jazz via het web

    NPS Jazz verzorgt komend weekend behalve televisie-uitzendingen, ook live webcasts van het North Sea Jazz Festival. Op vrijdag en zaterdag staan de webcams opgesteld in de Paulus Potterzaal, waar artiesten zullen optreden als Amy Winehouse, Amp Fiddler, Tasha's World en Soweto Kinch.

    Zondag komt de webcast vanuit de Mondriaanzaal. Behalve een optreden rond de compositie-opdracht aan Harmen Fraanje, zijn hier de studenten van het Haags Conservatorium en Yuri Honing live te volgen. Alle opnamen van deze webcasts, aangevuld met foto's en sfeerverslagen, zullen volgens de NPS ook na het festival voor een groot deel beschikbaar zijn. Klik
    hier voor de website van NPS Jazz.

    (Erno Mijland, 7.7.04) - [print] - [naar boven]



    Simon Nabatov Quintet

    Erop of eronder voor Jazz op het Dak - vrijdagavond 2 juli

    Het werd eronder, want de organisatie besloot vrijdag om de geplande concerten toch maar naar binnen te halen. Een juiste beslissing want de weersomstandigheden waren niet om over naar huis te schrijven. Op één dag een podium opbouwen en inrichten op het dak en dat vervolgens 's middags binnen weer opnieuw doen... voorwaar een klus van formaat! Het publiek was in groten getale op de concerten afgekomen en afgaande op de bijval werden de concerten van het Simon Nabatov Quintet en het Ray Anderson Quartet zeer gewaardeerd. Ikzelf had een andere indruk van deze openingsavond. Aan de programmering heeft het niet gelegen, want het affiche was veel belovend: pianomaestro Simon Nabatov, Ernst Reijseger (cello), Tobias Delius (clarinet en tenorsax), Wolter Wierbos (trombone) en Oliver Steidle (drums).

    Nabatov en in mindere mate Reijseger waren de enigen die konden overtuigen. Hun spel was gepassioneerd, hun improvisaties spannend en avontuurlijk. Dit kan niet gezegd worden van Delius en Wierbos. Zij staan vaak vooraan als het gaat om creatief, boeiend en energiek spel, maar vanavond bleven zij veelal onder hun gebruikelijke niveau. In deze gelegenheidsformatie waren zij teveel gekluisterd aan de bladmuziek, waardoor de vrije geest te zeer werd beperkt en hun spel de brille mistte. Ook Reijseger wekte bij mij de indruk dat hij zich niet geheel comfortabel voelde. Misschien dat de matige bijdrage en onvoldoende interactie van Oliver Seidle hieraan mede debet was. Node werd een Michael Vatcher of een Han Bennink (waarmee Nabatov zulke fraaie concerten geeft) gemist. Natuurlijk viel er wel volop te genieten van de formidabele pianistiek van Simon Nabatov, diens composities en rijke klank- en sfeerpallet zijn onomstreden.

    De Ray Anderson Pocket Brass Band vormde het sluitstuk van deze eerste dag. De 2004-versie van deze formatie bestond uit Ray Anderson (trombone), Lew Soloff (trompet), Dave Bargeron (tuba) en Dion Parson (drums). Lew Soloff was een lust voor het oor met voortreffelijk spel, boeiende improbetogen en een sprankelende heldere toon in een groot bereik. Anderson daarentegen stelde teleur. Ik kan maar niet warmlopen voor hem. Teveel vorm en te weinig inhoud. Ook Dave Bargeron imponeerde niet en Dion Parson speelde mat, energie- en fantasieloos. Of dit concert uiteindelijk muzikaal toch nog interessante hoogtepunten heeft opgeleverd, betwijfel ik. Uw recensent kon het laatste deel niet bijwonen.

    Op de terugreis beluisterde ik de nieuwste cd 'Autumn Music' (Leo Records) van het Simon Nabatov Trio met Ernst Reijseger en Michael Vatcher en de cd van het kwartet van trombonist/componist Nils Wogram 'Construction Field', ook met Nabatov. Adembenemend! Het waren mijn muzikale hoogtepunten van deze avond.

    Alle Jazz op het Dak-concerten zijn bij de VPRO te beluisteren. De VPRO-site biedt ook video-fragmenten: klik
    hier. En hier kunt u een fotoverslag van de gerecenseerde concerten bekijken.

    Foto: Cees van de Ven

    (Anoniem, 6.7.04) - [print] - [naar boven]



    regisseur Hans Hylkema

    Indrukwekkende documentaire, rommelige presentatie

    Vorige week dinsdagavond puilde het Bimhuis ouderwets uit tijdens de dvd-presentatie van de documentaire 'Last Date', over een sessie in Hilversum in 1964 van de befaamde rietblazer Eric Dolphy. De film, die werd ingeleid door producer René Mendel, weet ook 13 jaar later nog steeds te overtuigen en te ontroeren. Het blijft triest om te zien dat met wat meer aandacht en een betere diagnose het leven van Dolphy wellicht nog gered had kunnen worden, zodat er niet zo'n abrupt einde was gekomen aan een van de meest veelbelovende carrières in de jazzmuziek.

    Aansluitend reikte regisseur Hans Hylkema de eerste dvd's uit aan Marianne van de Braak-de Ruijter (weduwe van de legendarische radioman Michiel de Ruijter, die destijds het concert registreerde voor de VARA radio), pianist Mischa Mengelberg en drummer Han Bennink (die Dolphy destijds begeleidden, samen met bassist Jacques Schols). Hylkema kondigde en passant een nieuw project aan: een documentaire over het Bimhuis, waarvoor verrassend genoeg nog geen enkele interesse was getoond vanuit omroepland (dus ook geen subsidie). Met de recettes van de gelimiteerde oplage 'Last Date'-dvd's poogt Mendel alsnog wat financiële armslag te krijgen voor dit interessante nieuwe project.

    Daarna was het tijd voor een jamsessie met een nogal vrijblijvend en rommelig karakter. Evengoed was het fijn om Han weer eens op een volledige drumkit te kunnen horen en aanschouwen. Wat blijft die man toch een tomeloze energiebron. Vergelijk dat eens met de nonchalante manier waarop Mengelberg het podium opkomt, zijn plastic tasje op de vleugel plaatst, de aanwezige muzikanten monstert en goedkeurend spaarzame speldenprikken aan de toetsen ontlokt. Verder waren er bijdragen van onder meer Yuri Honing, Benjamin Herman, Wolter Wierbos, Sean Bergin en Arjen Gorter. Ook composities van Dolphy trokken voorbij. Ze riepen beelden op van deze aimabele rietblazer, die op zijn altsax en basklarinet ongetwijfeld feller van leer was getrokken deze avond. De herinnering blijft springlevend.

    Klik
    hier voor een fotoverslag.

    Foto: Cees van de Ven

    (Anoniem, 6.7.04) - [print] - [naar boven]



    ZomerJazzFietsTour 2004

    Op de laatste zaterdag van augustus (dus de 28ste) gaat de 18e editie van de unieke, ludieke en vermaarde Groningse ZomerJazzFietsTour van start. Ten noordwesten van de stad Groningen kan een keuze gemaakt worden uit een 24-tal concerten in middeleeuwse kerkjes, borgen en boerenschuren. Volgens beproefd concept kan de nieuwe jazz per fiets worden verkend.

    Ook voor deze editie heeft programmeur Marcel Roelofs de crème de la crème van de hedendaagse nationale en internationale jazzscene naar het hoge noorden weten te halen. Door het programma zijn enkele thematische rode draden gesponnen. Twee saxofoonensembles, het ROVA Saxophone Quartet uit San Francisco en het saxofoonsextet De Zes Winden met onder meer de Amerikaanse saxofonist Andrew White, hebben als hommage aan de onlangs overleden Paul Termos zijn compositie '52 Beats And More' bewerkt.

    Speciale aandacht krijgen saxofonist Ab Baars en trombonist Wolter Wierbos. Ab Baars is te beluisteren met zijn eigen groep Kinda Dukish met trombonist Joost Buis en met het nieuwe Michiel Scheen 4tet. Wolter Wierbos is zelfs drie keer te horen: eerst een set met gitarist Franky Douglas, daarna een set met twee talentvolle Duitse musici, saxofonist Matthias Schubert en tubaspeler Carl Ludwig Hubsch. Dit alles onder de noemer 'Wollo's World'. Later op de dag is de trombonist nog te beluisteren in Bik Bent Braam, de spannendste muziekmachine van dit moment.

    Saxofonist, componist en organiser Allan Laurillard is uitgenodigd om op drie niveau's te komen werken: met de jeugd van de Stedelijke Muziekschool, met de amateurs van Fanfare De Eendracht en met het professionele ZuiderZee Orkest.

    De ZomerJazzFietsTour presenteert deze keer deel 6 in de serie 'De avonturen van Toby en Cor met een drummer'. De formidabele saxofonist Tobias Delius en pianist Cor Fuhler onderzoeken op internationaal niveau de (on)mogelijkheden van drummers. Paul Lovens, Louis Moholo en Tony Buck zijn al geweest. Dit jaar is de Amerikaanse drummer Hamid Drake aan de beurt. Hij werkte onder meer met Fred Anderson, Pharoah Sanders, Ken Vandermark en David Murray.

    Het boegbeeld van de moderne jazzscene van Chicago (Ken Vandermark) komt met zijn kwintet voor een eenmalig concert in Nederland naar het kerkje in Niehove. Het is een van de krachtigste post-bop/avant-garde groepen uit Amerika van dit moment.

    Voor het volledige programma en relevante informatie klikt u
    hier.

    (Jacques Los, 6.7.04) - [print] - [naar boven]



    Remco Takken

    Voorbeschouwing North Sea Jazz

    Speciaal voor het online muziekmagazine
    Kindamuzik maakte jazzpublicist Remco Takken een handzame inleiding tot het aanstaande North Sea Jazz Festival. "In de kleine zalen moet je zijn, thuisblijvers hebben altijd ongelijk."

    Het hele artikel lees je hier.

    (Anoniem, 6.7.04) - [print] - [naar boven]



    Rudy Van Gelder

    Legendarische Blue Note-technicus krijgt Bird Award

    De Bird Award Special Appreciation, een onderscheiding van het North Sea Jazz Festival, is dit jaar toegekend aan Rudy Van Gelder, opnametechnicus van het jazzlabel Blue Note Records. Van Gelder wordt algemeen beschouwd als de beste opnametechnicus uit de jazzgeschiedenis, aldus North Sea-organisator Mojo. "Kenmerkend voor zijn opnamen is de rijke, natuurlijke toon van ieder instrument en de duidelijke scheiding tussen hen, waardoor zelfs het kleinste geluidsdetail hoorbaar wordt." Deze opnametechniek is tot nog toe geheim gebleven.

    Van Gelder is, zoals zijn naam al doet vermoeden, van Nederlandse afkomst. Zijn ouders emigreerden naar de Verenigde Staten. De bejaarde Van Gelder kan om gezondheidsredenen niet meer reizen. Blue Note-directeur Bruce Lundval komt speciaal over om de prijs tijdens het North Sea Jazz Festival in ontvangst te nemen.

    In 1999 begon Van Gelder op verzoek van reissue-producer Michael Cuscuna aan een immense klus: het herbeluisteren en digitaal remasteren van de vele klassieke Blue Note sessies uit de vijftiger en zestiger jaren. Daarmee wist hij zijn herkenbare en alom gewaardeerde sound met een opmerkelijke nieuwe helderheid neer te zetten. De serie reissues is een groot succes; momenteel zijn er in deze Rudy Van Gelder Edition al ruim 100 titels uitgebracht.

    Afgelopen week zijn daar nog eens 6 cd's aan toegevoegd. Wat te denken van 'Inner Urge', een album van tenorist Joe Henderson, die pas op hoge leeftijd werd bejubeld als jazz-icoon, maar zijn beste werk uitbracht in de jaren zestig. Of 'Dexter Calling' van zijn collega-saxofonist Dexter Gordon, ook al zo'n gigant. Met 'Breaking Point' bracht trompettist Freddie Hubbard in 1964 zijn meest avontuurlijke album uit, met fraaie bijdragen van de onderschatte altsaxofonist/fluitist James Spaulding.

    Kijk op de
    website van Blue Note voor meer informatie. In juli volgen overigens nog 12 nieuwe titels in deze serie, dus dat wordt weer sparen. Al hoef je het voor de prijs (zo'n 8 euro per stuk) niet te laten...

    Met dank aan: A4 (Omroep.nl)
    Foto: Tak Tokiwa, www.bluenote.com

    (Anoniem, 5.7.04) - [print] - [naar boven]



    Volop kwaliteit bij Jazz in Duketown 2004

    De jongste editie van dit jazzfestival in Den Bosch ligt alweer ruim een maand achter ons, maar de herinneringen blijven springlevend, de beelden staan nog steeds scherp op het netvlies en de papillen tintelen nog na van de diverse genoten klankkleuren...

    A4

    De manier waarop gitarist Anton Goudsmit, saxofonist Efraïm Trujillo, bassist Jeroen Vierdag en drummer Martijn Vink (kortweg:
    A4) het festival op vrijdagavond 28 mei in het Muziekcentrum openden was onvergetelijk. Het enthousiasme en speelplezier spetterde van het podium tijdens een intense set met weinig rustpunten, maar vol catchy, funky composities, de meeste geschreven door Anton. De ritmetandem Vierdag-Vink stond garant voor een stevig doortimmerd fundament, waarop Goudsmit zich heerlijk kon uitleven met zijn gloedvolle, 'doorvoelde' spel. Prachtig om te zien hoe hij af en toe explodeerde op Hendrixiaanse wijze. Fraai ook de manier waarop verschillende maat-soorten soms samenkwamen en het subtiele dynamiekgebruik. En bovenal met een onbedaarlijke, 'jubelende' swing. Jammer alleen dat Trujillo in de geluidsmix af en toe wat ondersneeuwde, want ook hij was duidelijk op dreef.

    Nils Wogram's Root 70

    En dan was daar de Duitse wondertrombonist Nils Wogram met zijn Root 70 (zo genoemd omdat alle bandleden in de jaren zeventig zijn geboren). Het viertal bracht een uitgebalanceerde set, waarbij de nadruk lag op hun laatste cd 'Getting Rooted'
    (zondermeer een klassieker in wording), aangevuld met wat nieuwe composities. Alles aan deze formatie ademt kwaliteit: het samenspel, de toonvorming, de thema's, de instrumentbeheersing, de voicings van de instrumenten... Hayden Chisholm haalt een welhaast fluwelen klank uit zijn altsax en basklarinet; zijn geluid is puur, intiem en onmetelijk cool in de positieve zin des woords. Hij krijgt daartoe ook alle ruimte van bassist Matt Penman en drummer Jochen Rückert, die de zaak dynamisch 'klein' weten te houden en zo veel ruimte geven aan beide blazers. Een ritmesectie voor fijnproevers, deze twee weergaloze 'kleurmakers'. En dan Wogram zelf, welke superlatieven kun je uit de kast halen voor deze innemende man? Het zou een enorme kast moeten zijn, zoveel is zeker. Want zijn trombonespel is ongelooflijk soepel en zijn toonzetting op het instrument is ongekend. Hij beheerst de trombone in al zijn facetten. Weet evenals Chisholm schitterende boventonen aan zijn instrument te onttrekken en mengt qua klank fenomenaal met eerstgenoemde. En dan die multigelaagde composities, immer uitgaande van een sterke melodie. "Van een hemelse schoonheid", zoals mijn vader terecht opmerkte.

    Foto's: Cees van de Ven

    (Anoniem, 3.7.04) - [print] - [naar boven]



    Sean Bergin

    Jazzmusici te gast bij BNR

    Hans Dulfer, Sean Bergin en Denise Jannah zijn enkele van de muzikale gasten die de komende twee maanden de zomerprogrammering van BNR Nieuwsradio live zullen opluisteren. Tot en met 28 augustus zendt de omroep dagelijks live uit vanuit het Concertgebouw in Amsterdam tussen 09.00 en 18.00 uur. Deze uitzendingen zijn gratis toegankelijk voor het publiek.

    Bron: Radio.nl
    Foto: Cees van de Ven

    (Erno Mijland, 2.7.04) - [print] - [naar boven]



    Ernst Glerum

    Maartje den Breejen van Het Parool vroeg pianist/bassist Ernst Glerum welke vijf platen hij mee zou nemen als hij naar een onbewoond eiland zou worden verbannen. Klik hier om te lezen welke dat zijn...

    Foto: Cees van de Ven

    (Erno Mijland, 1.7.04) - [print] - [naar boven]



    Snelle snaren

    Dat ging vlot. Gisteren twee setjes snaren besteld voor mijn akoestische gitaar en vandaag al binnen per post. En dan ook nog die geestige naam: Lord of the Strings. Kortom, een internetwinkel die wel eens genoemd mag worden. Bezoek
    hier de website.

    (Erno Mijland, 1.7.04) - [print] - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








  • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.