|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
|
Volop kwaliteit bij Jazz in Duketown 2004 De jongste editie van dit jazzfestival in Den Bosch ligt alweer ruim een maand achter ons, maar de herinneringen blijven springlevend, de beelden staan nog steeds scherp op het netvlies en de papillen tintelen nog na van de diverse genoten klankkleuren... 
De manier waarop gitarist Anton Goudsmit, saxofonist Efraïm Trujillo, bassist Jeroen Vierdag en drummer Martijn Vink (kortweg: A4) het festival op vrijdagavond 28 mei in het Muziekcentrum openden was onvergetelijk. Het enthousiasme en speelplezier spetterde van het podium tijdens een intense set met weinig rustpunten, maar vol catchy, funky composities, de meeste geschreven door Anton. De ritmetandem Vierdag-Vink stond garant voor een stevig doortimmerd fundament, waarop Goudsmit zich heerlijk kon uitleven met zijn gloedvolle, 'doorvoelde' spel. Prachtig om te zien hoe hij af en toe explodeerde op Hendrixiaanse wijze. Fraai ook de manier waarop verschillende maat-soorten soms samenkwamen en het subtiele dynamiekgebruik. En bovenal met een onbedaarlijke, 'jubelende' swing. Jammer alleen dat Trujillo in de geluidsmix af en toe wat ondersneeuwde, want ook hij was duidelijk op dreef. 
En dan was daar de Duitse wondertrombonist Nils Wogram met zijn Root 70 (zo genoemd omdat alle bandleden in de jaren zeventig zijn geboren). Het viertal bracht een uitgebalanceerde set, waarbij de nadruk lag op hun laatste cd 'Getting Rooted' (zondermeer een klassieker in wording), aangevuld met wat nieuwe composities. Alles aan deze formatie ademt kwaliteit: het samenspel, de toonvorming, de thema's, de instrumentbeheersing, de voicings van de instrumenten... Hayden Chisholm haalt een welhaast fluwelen klank uit zijn altsax en basklarinet; zijn geluid is puur, intiem en onmetelijk cool in de positieve zin des woords. Hij krijgt daartoe ook alle ruimte van bassist Matt Penman en drummer Jochen Rückert, die de zaak dynamisch 'klein' weten te houden en zo veel ruimte geven aan beide blazers. Een ritmesectie voor fijnproevers, deze twee weergaloze 'kleurmakers'. En dan Wogram zelf, welke superlatieven kun je uit de kast halen voor deze innemende man? Het zou een enorme kast moeten zijn, zoveel is zeker. Want zijn trombonespel is ongelooflijk soepel en zijn toonzetting op het instrument is ongekend. Hij beheerst de trombone in al zijn facetten. Weet evenals Chisholm schitterende boventonen aan zijn instrument te onttrekken en mengt qua klank fenomenaal met eerstgenoemde. En dan die multigelaagde composities, immer uitgaande van een sterke melodie. "Van een hemelse schoonheid", zoals mijn vader terecht opmerkte. Foto's: Cees van de Ven (Anoniem, 3.7.04) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
