Warm en respectvol portret Louis Armstrong
Musical King of Jazz Satchmo, 1 november 2005, Stadsschouwburg Eindhoven
Trompettist, zanger en entertainer Louis Armstrong was een wat naïeve man, een speel-bal van het lot, maar met zijn bovenaards talent en wat geluk kwam uiteindelijk het grote succes… dit beeld van Satchmo (een van de bijnamen van Armstrong) bleef hangen na het zien van de Duitse musical-productie 'King of Jazz Satchmo' in Eindhoven.
Tegen een sober decor waarop filmpjes en dia's van historische jazzclubs werden getoond, kreeg het pubiek scènes uit het leven van Armstrong te zien. Terugkerend element daarbij was een interview met de oude Armstrong, bijna opgebrand, vermoeid, maar liefdevol terugblikkend op zijn lange carrière. Het verhaal leidde langs sleutel-momenten in het leven van Armstrong en schetste de sociale achtergrond waarin hij zich moest zien te handhaven: het gewelddadige Amerika, de 'drooglegging', drank en drugs, racisme, de greep van de maffia op de entertainment-industrie.
De scènes werden afgewisseld met zijn muziek, gespeeld door een kundig sextet onder leiding van pianist Marty Jabara en gezongen door verschillende vocalisten. Een enkele keer sloot het onderwerp van het liedje aan bij de inhoud van de scène, maar vaker betrof het een illustratie van Armstrongs muzikale ontwikkeling. Er was wat dat betreft eerder sprake van een gedramatiseerde 'jazzumentary' dan van een musical.
Hoofdrolspeler Alvin Le-Bass maakte indruk. Hij putte uit een breed vocaal palet: met het grootste gemak zette hij de soepele stem van de nog jonge Satchmo neer als de door-leefde, raspende stem die we kennen uit diens latere werk. Bekende nummers - 'What A Wonderful World', 'Hello, Dolly' - maakte hij interessant met mooie spanningsbogen en een aangenaam spel met timing.
Het portret dat uit dit alles ontstond was er vooral een van warmte en respect. Of de musicalvorm hiervoor het beste voertuig is, is echter de vraag. Er sijpelde toch wat door van de worsteling die de producenten hebben gemaakt om zowel het grote musical-publiek als de jazzliefhebber te behagen. Bovendien gaat het strakke keurslijf van een musical, waarin alles perfect moet kloppen, minder goed samen met de essentie van de jazz waarin juist een hoofdrol is weggelegd voor improvisatie. In de toegift leken de muzikanten in elk geval blij nog even 'los' te mogen…
Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad.
Meer weten?
Voor de trailer van de musical, klik hier.
Klik hier voor de korte biografie van Louis Armstrong op Wikipedia.(Erno Mijland, 5.11.05) - [print]
- [naar boven]
Cd-presentatie 'Two Portraits Of Chet Baker'
woensdag 19 oktober 2005, Vredenburg, Utrecht
Het is spannend om na het beluisteren van een cd waar je enthousiast over bent, ver-volgens een live-optreden met identiek repertoire bij te wonen. Het gevoel dat het alleen maar minder kan zijn overheerst. Geen manipulaties met enorme studio-mengpanelen, geen take 2, 3 of 4, maar een kwetsbare situatie waarbij het meteen goed moet zijn. En waarachtig, dat was het geval bij dit cd-presentatieconcert in Utrecht. Dit live-concert voegde alleen maar toe.
Fay Claassen c.s. hadden vanaf het eerste moment het publiek op de hand. Het onmis-kenbare charisma van Claassen, haar zangtechnische klasse, puurheid, intensiteit en inlevingsvermogen in combinatie met het vakmanschap en speelplezier van alle betrokken musici, zijn hiervoor de verklaring. Ruud Breuls verving op excellente wijze Jan Wessels. Voor de rest was het dezelfde bezetting als op de cd.
Deze gerenomeerde jazzmusici live aan het werk te zien en horen en het registreren van de onderlinge interactie was een feest. Zo dacht het attente publiek er ook over; het stak zijn waardering dan ook niet onder stoelen of banken. Een goede graadmeter was het feit dat 'Two Portraits Of Chet Baker'-cd's in de pauze en na afloop van het concert gretig aftrek vonden. Voor liefhebbers van het Chet Baker-idioom, Fay Claassens vocale jazz of een jazzavond van hoge kwaliteit in het theater is dit concert absoluut een aanrader.
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.
Meer weten?
Klik hier voor informatie over Jazz Impuls Dubbelconcerten.
Klik hier voor meer informatie over Chet Baker.
(Anoniem, 5.11.05) - [print]
- [naar boven]
Fay Claassen - 'Two Portraits Of Chet Baker' (Jazz 'n Pulz, 2005) *****
Op voorspraak van Bob Hagen (Jazz Impuls) werd in 2000 op de voorgevel van het Amsterdamse Prins Hendrikhotel, waar de legendarische trompettist in 1988 een dodelijke val uit het raam maakte, een bronzen gedenkplaat onthuld. Bij die gelegenheid ontstond ook het idee voor deze dubbel-cd, ter nagedachtenis aan Chet Baker.
De keuze viel op zangeres Fay Claassen die op deze dubbel-cd op persoonlijke wijze Bakers lyrische spel woordloos gestalte geeft. Ook Hein van de Geyn (contrabas) en John Engels (drums) die beiden in het verleden met Baker toerden en cd's maakten, werken mee aan deze opnamen. Samen met Jan Menu (baritonsax), spelen zij op cd 1 stukken uit de tijd (1950) van het pianoloze Gerry Mulligan Quartet, waarin Baker enkel instrumentalist was. Cd 2 staat in het teken van Chet Baker sings and plays. Jan Wessels (trompet) en Karel Boehlee (piano) nemen hier de plaats in van Jan Menu.
Klik hier voor de volledige cd-recensie.
Labels: cd
(Anoniem, 4.11.05) - [print]
- [naar boven]
Cd-presentatie in het Verkadehuis
Aanstaande zondagmiddag zal het Artvark Jazz Saxophone Quartet hun eerste gelijknamige cd presenteren. Dit kwartet maakte vorige maand grote indruk tijdens een try-out in Veldhoven, waarvan we euforisch en uitgebreid verslag deden. Het concert begint om 16.00 uur.
Meer weten?
Klik hier voor een concert- en fotoverslag van een eerder concert.
Klik hier voor de website van het Verkadehuis.
(Anoniem, 4.11.05) - [print]
- [naar boven]
Heftige sax-explosies in het Bimhuis
James Carter Organ Trio, donderdag 20 oktober 2005, Bimhuis, Amsterdam
In een bomvol Bimhuis produceerde het James Carter Organ Trio een werkelijk ongekend dynamisch concert. Saxofonist James Carter, die bijna de voltallige saxofoonfamilie onder en in zijn armen droeg, staat bekend om zijn tomeloze energie en volle vette sound. Reeds op 17-jarige leeftijd speelde hij al met Wynton Marsalis. Zijn debuut in de New Yorkse jazzscene sloeg in als een bom. Hij werd dan ook prompt onder de hoede genomen van Art Ensemble-trompettist Lester Bowie. Carters cd-debuut op 23-jarige leeftijd, 'JC On The Set', bleef geenszins onopgemerkt en werd beschouwd als het beste debuut van een saxofonist gedurende een decennium. Sindsdien zijn er een tiental cd's onder zijn naam verschenen en behoort hij tot de meest toonaangevende saxofonisten van het moment.
Een groot deel van het gespeelde repertoire was een hommage aan de legendarische saxofonist Don Byas. Vanaf het eerste swingend ingezette nummer tot en met de laatste toegift werd een no nonsens ouderwets rechttoe rechtaan jazzconcert gegeven. Carter is een begenadigd blazer, die technisch geen grenzen kent op al zijn saxinstrumenten en - niet te vergeten - de dwarsfluit. In zijn soli past Carter alle mogelijke moderne tech-nieken toe als slaptongue, multiphonics, circular breathing, growls en guffaws. Het is bijzonder spectaculair Carter bezig te zien.
Naast al dit technisch vertoon blijft er voldoende ruimte over voor een straight ahead benadering van het overwegend op blues en ritmeschema's gebaseerde repertoire. Zijn warme vette toon op vooral de tenor- en altsax en zijn melodieuze lijnen roepen herin-neringen op aan oude meesters als Gene Ammons, Illinois Jacquet en Don Byas. Ook meer moderne licks en flageolette riedels vormen een bestanddeel van zijn soli. Hij is de meest moderne honker & screamer aller tijden. Zijn speelwijze kan gekenschetst worden als een amalgaam van swing tot en met free jazz.
De formule orgel/sax trio is een wel beproefde. Niet de minsten hebben landurig met een dergelijke formatie gewerkt. Bijvoorbeeld de tenoristen Stanley Turrentine, Red Holloway, Eddie 'Lockjaw' Davis, Houston Person, Rusty Bryant en de organisten Jimmy Smith, Jack McDuff, Groove Holmes en Shirley Scott. Het voordeel van zo'n formatie is dat het een overall zeer vol geluid oplevert. In het James Carter Organ Trio bespeelt organist Gerard Gibbs zeer swingend de baspedalen en legt hij een klankvolle akkoordenpartij onder de enerverende saxsoli. Gibbs, die les heeft gehad van Holmes en Smith, behoort tot de weinige virtuoze en swingende bluesy jazzorganisten. Zijn techniek is formidabel en zijn presentatie - een onvergetelijke mimiek - is ongekend. De strak drummende Leonard King legde een groovy basis voor een overdonderend, swingend, compact concert. Al zou wellicht in het overdadige technische geweld van met name James Carter enige subtiliteit een verademing zijn geweest.
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.
(Jacques Los, 3.11.05) - [print]
- [naar boven]
Live jazz bij City TV
Edward Capel, The Wrong Object, The Hub... het Eindhovense internet-televisiestation City TV brengt sinds begin van dit jaar nu en dan live-registraties van jazzconcerten op verschillende locaties, waaronder het plaatselijke café Wilhelmina. De uitzendingen blijven beschikbaar als on demand-video bestand in het Apple Quicktime-formaat.
Komende maandag vertoont de zender vanaf circa 21.30 uur een Jazzpowerconcert van de band Roomtone. Twee klassiek geschoolde gitaristen, Jeroen Kimman en Wiek Hijmans, begonnen de band als project in opdracht van Muzieklab Brabant. Met Sandor Caron (elektronica), Micha Kool (bas) en Panc Daalder (drums) brengen ze een uniek geluid met elementen van jazz, dub en fusion.
Meer weten?
Onze recensie van het concert dat The Wrong Object gaven in Wilhelmina op 10 oktober jl.
(Erno Mijland, 2.11.05) - [print]
- [naar boven]
Interview Hans Mantel
"Met de avant-garde jazz uit de jaren zeventig heb ik heel weinig. De avant-gardisten van toen vonden dat wij conservatoriummuziek speelden. Dat was natuurlijk kinnesinne, want zij konden amper spelen. Ik sluit me aan bij Ben van den Dungen, die zei: 'er is geen schande in goed opgeleid te zijn'. Achteraf gezien heeft die scene weinig opgeleverd. Het is allemaal ter ziele gegaan en heeft, anders dan een demonstratie van dwarsigheid, niets blijvends achtergelaten."
Pittige uitspraken van Hans Mantel, bassist en maker van jazzprogramma's bij de NPS, in interview met Jacques Los. Lees het hier.
(Anoniem, 1.11.05) - [print]
- [naar boven]
Getroffen studenten uit New Orleans te gast in Rotterdam
Tien studenten jazz van de University of New Orleans (UNO) zijn in Rotterdam aange-komen om er tijdelijk te studeren bij het Rotterdams Conservatorium. Door de ramp met de orkaan Katrina is het momenteel niet mogelijk voor deze studenten hun studie in New Orleans af te maken.
Codarts, de Hogeschool voor de Kunsten waartoe het Conservatorium hoort, draagt zorg voor de financiering van de studie, huisvesting en eventueel andere kosten van de Amerikaanse studenten. De twee andere hogescholen in Rotterdam, Hogeschool Rotter-dam en Hogeschool Inholland, hebben inmiddels aansluiting gezocht om dit initiatief financieel te ondersteunen. Ook de Gemeente Rotterdam heeft, bij monde van burge-meester Ivo Opstelten, een ruime vergoeding toegezegd. Verder heeft Vestia Woning-corporatie vijf appartementen beschikbaar gesteld en draagt ook de ING Bank financieel bij.
Codarts heeft sinds enige jaren een samenwerkingsverband met de UNO. Op regelmatige basis vindt er tussen beide scholen uitwisseling van studenten plaats. Ten tijde van de dramatische gebeurtenissen rondom de orkaan Katrina waren er twee Nederlandse studenten in het rampgebied. Zij zijn op tijd in veiligheid gebracht op een locatie buiten de stad en zetten momenteel hun studie voort in Texas.(Erno Mijland, 1.11.05) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...