Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Jimmie Lunceford

Beau Hunks brengen werk Jimmie Lunceford weer tot leven

De gestroomlijnde swingmuziek van het Jimmie Lunceford orkest inspireerde ooit tal van bandleiders. Inmiddels is ze zo goed als vergeten. Daar gaat verandering in komen nu The Beau Hunks zich over deze muzikale erfenis hebben gebogen. De komende tijd brengen ze Luncefords werk ten gehore op vier festivals: het Breda Jazz Festival (7 mei), het Jazzweekend Bergen op Zoom (20 mei), Meer Jazz, Hoofddorp (22 mei) en het North Sea Jazz Festival, Den Haag (9 juli). Eddy Determeyer sprak met muzikaal leider Robert Veen van de Beau Hunks. Hij heeft de originele arrangementen in Washington DC opgescharreld. In het artikel ook een analyse van de kracht van de muziek van Jimmie Lunceford. Klik
hier om verder te lezen.

(Erno Mijland, 30.4.05) - [print] - [naar boven]



Percy Heath - 'A Love Song'

Bassist Percy Heath overleden

Afgelopen donderdag is in New York de Amerikaanse jazzbassist Percy Heath overleden aan de gevolgen van botkanker. Hij is 81 jaar geworden.

Percy Heath stamt uit Wilmington (North Carolina) en groeide op in Philadelphia. In 1947 ging hij met zijn broer Jimmy, saxofonist en componist, naar New York waar hij zich bij de groep van Dizzy Gillespie aansloot. Het duurde niet lang eer hij met drie andere leden van die band het legendarische Modern Jazz Quartet stichtte, dat vier decennia lang actief zou blijven. Heath's basspel is te horen op meer dan 300 platen, die hij opnam met grote namen uit de moderne jazz als Charlie Parker, Miles Davis, Thelonious Monk, Horace Silver en Lou Donaldson.

In 1975 vormde hij met zijn broers Jimmy (tenorsax) en Tootie (drums) het trio The Heath Brothers. In 2004 bracht hij voor het eerst een album uit als bandleider: 'A Love Song' (zie afbeelding boven). Naar aanleiding daarvan gaf hij een
interview aan het internet-tijdschrift Bass Inside. Heath had een eredoctoraat van het Berklee College of Music.

(Erno Mijland, 30.4.05) - [print] - [naar boven]



Benny Bailey (foto: Jos Knaepen)

Benny Bailey overleden

Vandaag is bekend geworden dat de legendarische Amerikaanse trompettist Ernst Benny Bailey op 14 april in Amsterdam is overleden. Bailey werd in 1925 geboren in Cleveland in Ohio. Hij begon bij Jay McShann, ging vervolgens naar Dizzy Gillespie en in 1949 naar Lionel Hamptons orkest. Tijdens een Europese tour met dit orkest deed hij in 1955 ook Zweden aan. Hij bleef er enkele jaren en sloot zich aan bij het orkest van Quincy Jones voor een wereldtour. Later verhuisde hij naar Duitsland. In 1961 maakte hij deel uit van het Berlin Radio Orchestra.

Van 1963 tot 1968 speelde hij in het orkest van Max Greger. In 1969 ging hij naar Zwitserland, waar hij speelde in het Radio Swiss Romade Orchestra. Vanaf 1962 maakte hij deel uit van de legendarische Kenny Clarke/Francy Boland Big Band.

Stylistisch bewoog hij zich in de cool jazz, swing en hardbop. Vele groten uit de jazz-geschiedenis deden een beroep op hem, zoals Count Basie, Duke Ellington, Oscar Pettiford, Kenny Clarke, Stan Getz en Eric Dolphy. Quincy Jones en vele anderen spraken lovend over Baileys fantastische ademcontrole, zijn grote bereik en diens perfecte techniek.

Klik
hier voor de overlijdensadvertentie van Bailey uit de Telegraaf (29 april).

Met dank aan Erno Elsinga en Willem Habers

(Anoniem, 29.4.05) - [print] - [naar boven]



Last Poets bij VPRO's Vrije Geluiden

Op herhaling: zondagochtend op 11.00 uur op Net 3 aandacht voor de Last Poets en hun Nederlandse biografe Christine Otten bij VPRO's Vrije Geluiden. "Zij introduceerden het verschijnsel 'performing poet' en hadden grote invloed op de eerste generatie rappers", schreef
Eddy Determeyer vorig jaar in een artikel over de laatste dichters.

(Erno Mijland, 29.4.05) - [print] - [naar boven]



Schikking Mojo en Cape Town International Jazz Festival

Dagblad Spits meldt vandaag dat concertorganisator Mojo bijna 1 miljoen euro van het Zuid-Afrikaanse bedrijf espAfrika gekregen heeft. EspAfrika organiseerde sinds 2000 in Kaapstad de Zuid-Afrikaanse variant van het Haagse North Sea Jazz Festival: het Cape Town International Jazz Festival. De organisaties gingen in juli vorig jaar uit elkaar, maar Mojo kreeg nooit het geld dat het tegoed had.

(Erno Mijland, 28.4.05) - [print] - [naar boven]



Bassist Jimmy Woode overleden

Bassist Jimmy Woode is op 23 april op 76-jarige leeftijd overleden in New Jersey. Woode speelde in de jaren vijftig met grootheden als Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald en Duke Ellington. In de jaren zestig zwierf hij door Europa, waar hij onder andere Nederland aandeed in 1968. Hij maakte verschillende albums onder eigen naam en begeleidde Dizzy Gillespie, Hank Jones, Art Farmer en anderen tijdens tournees in Europa.

(Erno Mijland, 28.4.05) - [print] - [naar boven]



Cd-presentatie 'Unseen land' in Paradox

Beeldende kunst en muziek, er is vaker geprobeerd ze te laten samensmelten. Een nieuwe poging is ondernomen door de Tilburgse jazzmusici Jeroen van Vliet en Mete Erker. Zij maken muziek bij schilderijen van Mattie Schilders, die ze omschrijven als 'improvisatie-muziek met een filmisch karakter'. Die muziek is nu vastgelegd op de cd 'Unseen Land', die zondagmiddag 1 mei in muziekpodium Paradox wordt gepresenteerd. Een bijdrage van Rinus van der Heijden (Brabants Dagblad).
Lees verder.

Meer weten?
  • Klik hier voor een recensie van 'Unseen Land'.

    (Erno Mijland, 28.4.05) - [print] - [naar boven]



    Brown vs. Brown (foto: Cees van de Ven)

    Gepeperde funk, rock en jazz van Brown vs. Brown
    maandag 25 april 2005, Wilhelmina, Eindhoven

    "Sambal bij?" Het Amsterdamse kwartet Brown vs. Brown vroeg het niet eens, maandag aan het begin van hun concert in Eindhoven. Het publiek kreeg gewoon direct de volle laag: een knalrood gepeperde mix van hoekige funk, gierende rock en inventieve jazz. Tegendraadse ritmes met veel staccato, plotselinge overgangen, duizelingwekkende riffs, strak gestructureerde melodielijnen… de muziek van het kwartet vergde het uiterste van het publiek. Twee sets lang spatte de energie van deze Red Hot Chili Peppers van de jazz van het podium. Vermoeiend misschien, maar zeker ook de moeite waard.

    De Finse bassist Viljam Nybacka zette op zijn elektrische bas een funky basis neer, ondersteund door heftige dansbewegingen. Nu en dan greep hij naar de strijkstok om vervreemdende geluiden uit zijn instrument te halen. Hij deed dat ook door een ijzeren pin tussen de snaren te laten meetrillen. De Oostenrijker Gerri Jager genoot zichtbaar van de onnavolgbare ritmes en breaks die hij uit zijn drumstokjes perste. Met deze ingrediënten refereerde de ritmesectie meer dan eens naar genres aan de uiterste randen van het muzikale palet, zoals speedmetal.

    Gitarist Jeroen Kimman en altsaxofonist Dirk Bruinsma zorgden voor spannende, complexe en met gevoel voor absurdisme uitgedokterde melodielijnen. Vaak speelden ze die unisono. Bruinsma improviseerde naar hartelust, waarbij hij het ritme ondersteunde met muzikale horten en stoten. Hij haalde daarmee het onderste uit de kan van de - in dit gezelschap - toch niet al te stoere altsax. Kimman tergde zijn snaren, liet zijn instrument oversturen en zette een hele batterij effectapparatuur in om het klankbeeld nog heftiger te maken.

    De kracht van het kwartet zat hem in de dynamiek. De lawine van geluid zou lang niet zo verteerbaar geweest zijn als de band niet voortdurend breaks en rustmomenten had ingebouwd. Vanuit die relatieve rust bouwden de vier muzikanten telkens de spanning weer op tot een nieuwe climax. Na de toegift bleef het publiek achter met een gevoel dat het best te omschrijven valt met het Engelse woord 'flabbergasted'.

    Klik
    hier voor een fotoverslag van dit concert.

    Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad.

    (Erno Mijland, 28.4.05) - [print] - [naar boven]



    Gerard Kleijn (foto: Photos & More/Martin Kuijper)

    Korte tour Italiaans-Nederlands project Gerard Kleijn

    'Spaces and Phrases' is de naam van een project van de Nederlandse trompettist/ fluegelhorn-speler Gerard Kleijn. Samen met tenorsaxofonist Barend Middelhoff nodigde
    hij een Italiaanse ritmesectie uit voor een korte gezamenlijke tour van 3 tot en met 10 mei: drummer Alessandro Minetto en bassist Pietro Ciancaglini. Een overzicht van de optredens vind je onder
    deze link. Op 9 mei maakt het ensemble opnamen voor Munich Records.

    (Erno Mijland, 27.4.05) - [print] - [naar boven]



    Recensent All About Jazz schrijft concertverslag Steve Swell voor Draai

    De Engelsman John Sharpe schrijft regelmatig recensies voor de website
    All About Jazz. 18 April jongstleden was hij speciaal overgekomen voor het Jazzpowerconcert van het Steve Swell Quartet in Eindhoven, waarover hij op onze site verslag doet. Het is niet uitgesloten dat wij in de toekomst vaker artikelen van hem zullen plaatsen. Klik hier voor zijn concertimpressie. En klik hier voor een fotoverslag van dit optreden.

    (Anoniem, 26.4.05) - [print] - [naar boven]



    The Ellington Suites

    Calefax & Tony Overwater Trio presenteren cd rond Ellington

    Het trio van bassist Tony Overwater heeft samen met het klassieke rietkwintet Calefax twee suites van Duke Ellington op de plaat gezet: de bekende 'Far East Suite' en het wat minder bekende 'The River'. Bijzonder is dat de muziek gearrangeerd is voor een bezetting zonder piano. Donderdag wordt de cd gepresenteerd in het nieuwe Bimhuis in Amsterdam.

    De twee ensembles zullen op deze avond de 'Far East Suite' spelen. Daarnaast speelt Calefax werk uit hun programma rondom Ellingtons landgenoot Frank Zappa. Ook pas-seren werken de revue van de Amsterdamse Amerikaan Ned McGowan, de Zwitser Stefan Signer en Klaas ten Holt. Aanvang 21.00 uur. Entree 12 euro.

    Meer weten?
  • De website van Tony Overwater.
  • De website van Calefax.

    (Erno Mijland, 26.4.05) - [print] - [naar boven]



    In de derde aflevering van de herinneringen van organist Herbert Noord gaan we naar een bruiloftsfeest dat voor altijd in het geheugen van de gasten is gegrift. Waarom? Lees het hier.

    (Erno Mijland, 26.4.05) - [print] - [naar boven]



    Stan Levey (foto: www.stanlevey.com)

    Jazzdrummer Stan Levey overleden

    De Amerikaanse jazzdrummer Stan Levey, die onder meer samenspeelde met grootheden als Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Ella Fitzgerald en Stan Kenton, is afgelopen dinsdag op 79-jarige leeftijd overleden. Levey had kanker.

    Levey leerde zichzelf drummen en wist zich een plaats te veroveren tussen de jazz-grootheden van zijn tijd. Op zestienjarige leeftijd speelde hij voor het eerst samen met de legendarische trompettist Dizzy Gillespie, in een jazzclub in zijn geboortestad Philadelphia.

    Na zijn verhuizing naar New York, begin jaren veertig, legde hij samen met Gillespie, Miles Davis, Coleman Hawkins en Dexter Gordon de basis voor de 'bebop sound', die de jazz-muziek voorgoed zou veranderen. Zijn baanbrekende drumwerk leverde hem de bijnaam The Original Original op.

    Levey is te horen op meer dan 2000 platen, waaronder Bobby Darins uitvoering van 'Mack The Knife' and Peggy Lee's 'Fever'. Ook is hij te horen in tunes van televisieprogramma's uit de jaren zestig, zoals 'Batman' en 'Mission: Impossible'. Levey beëindigde zijn muzikale carrière in 1973 om fotograaf te worden.

    (Erno Mijland, 24.4.05) - [print] - [naar boven]





    Inschrijving Dutch Jazz Competition 2005 gestart

    De inschrijving van de vijfde aflevering van de Dutch Jazz Competition 2005 is op 15 april van start gegaan. Het evenement heeft als doel talentvolle Nederlandse jazzmuzikanten en groepen de mogelijkheid te bieden om zich jaarlijks te presenteren aan het grote publiek, de pers en de muziekindustrie. Eerdere edities werden gewonnen door Jamesz met Izaline Calister (2000), On The Line (2001), Agog (2002) en As Guests (2004). De Dutch Jazz Competition is een intiatief van het North Sea Jazz Festival, de Nederlandse Toonkunstenaarsbond, de NPS, de NVPI, de Wereldomroep en Conamus.

    Jazzgroepen en -musici kunnen zich tot en met 13 mei aanmelden. De finale van het concours vindt plaats op zaterdag 9 juli tijdens het North Sea Jazz Festival 2005. Dan zal bekend worden wie de winnaars zijn van 'Beste Groep', 'Beste Eigen Compositie' en 'Beste Solist'. De inzendingen worden beoordeeld door een vakjury, bestaande uit musici, pro-grammeurs en critici. Zij krijgen geen inzage in de namen van de deelnemende groepen en musici. De jury selecteert 10 groepen, die in de semi-finale op 29 mei in het Bimhuis in Amsterdam strijden om een plaats in de finale. Na de semi-finale wordt bekend gemaakt welke vier groepen optreden in de finale tijdens het North Sea Jazz Festival 2005, in de Spiegeltent op zaterdag 9 juli.

    De hoofdprijs 'Beste Groep ' bestaat uit onder meer uit de bekostiging van meerdaagse cd-opnamen in een gerenommeerde studio in Nederland, nationale en internationale promotie op 1500 radiostations via Radio Nederland Wereldomroep, een tournee in het najaar en een 'eigen' optreden tijdens het North Sea Jazz Festival 2006. Aan de prijzen voor 'Beste Eigen Compositie' en 'Beste Solist ' zijn geldbedragen verbonden van € 2.270,-. Alle winnaars krijgen in het jaar na het winnen van de prijs publicitaire en zakelijke ondersteuning van de initiatiefnemers van de Dutch Jazz Competition.

    Meer weten?
  • De website van Dutch Jazz Competition voor meer informatie en het inschrijfformulier.

    (Erno Mijland, 24.4.05) - [print] - [naar boven]



    Leo Janssen en Egbert Derix - Angeli

    Leo Janssen en Egbert Derix - 'Angeli' (Globe Tree Records, 2005) ****

    'Spiritual', 'déjà vue', 'thoughts', 'angeli'... het zijn woorden die associaties oproepen met dromerige muziek die de ruimte biedt aan de luisteraar om de gedachten de vrije loop te laten. Die belofte lossen Leo Janssen (saxen en klarinet) en Egbert Derix (piano en key-boards) in op dit mooie, goed verzorgde album.

    De twee instrumentalisten (ook actief in respectievelijk het Metropole Orchestra en Searing Quartet) zijn beiden sterk in warme, toegankelijke en boeiende melodieën. De 13 eigen composities leveren volop de ruimte voor diepgaande, vriendelijke conversaties. Derix schetst daarbij een speeltuin met voortdurend herhaalde thema's; Janssen speelt erin met aansprekende melodieën. De prachtige titelsong, en dan vooral het pianowerk van Derix, doet sterk denken aan het werk van Wim Mertens. Het duo brengt muziek die het niet redt met een eenvoudig labeltje. Ik houd het op licht verteerbare jazz met een vleugje klassiek en een enkele verwijzing naar etnische muziek, zoals in 'In Bocca Al Lupo'.

    Het geluid van Janssen doet mij een enkele keer denken aan dat van Kenny G. Vervelend, want we hebben het hier wat mij betreft over zeurpiet nummer 1. En als Derix in 'Second Déjà Vue' de piano verruilt voor de keyboard gaat het duo net over het randje en ruikt de muziek toch wat naar de quasi-spiritualiteit van de new age. Na herhaald luisteren over-wint echter langzamerhand de inhoudelijke boodschap het weer van deze associaties, maar helemaal verdwijnen doen ze niet. Laat u in elk geval niet weerhouden door deze persoonlijke muizenissen om kennis te nemen van dit album!

    Meer weten?

  • De website van Egbert Derix.

    (Erno Mijland, 24.4.05) - [print] - [naar boven]



    Niels-Henning Orsted Pedersen (foto: Nicolas Perrier)

    Bassist Niels-Henning Orsted Pedersen overleden

    Afgelopen dinsdag overleed op 58-jarige leeftijd een Deens jazzicoon: bassist Niels-Henning Orsted Pedersen.

    Orsted Pedersen begon als pianist, maar switchte naar de bas om duetten te kunnen spelen met zijn pianospelende vriend Ole Kock Hansen. Op dat instrument ontwikkelde hij zich met verbazingwekkend gemak; reeds op veertienjarige leeftijd maakte hij zijn eerste plaat. Vanaf 1961 speelde hij met grote regelmaat in de befaamde Montmartre Club in Kopenhagen. Hij begeleidde toerende Amerikaanse jazzmusici, zoals Yusef Lateef, Sonny Rollins, Bud Powell en Bill Evans, zowel op het podium als in de studio. Count Basie wilde hem in zijn band, maar dat aanbod sloeg hij af.

    In de daaropvolgende jaren maakte hij vele opnamen, in genres variërend van mainstream en bop tot free jazz, met mensen als Don Byas, Ben Webster, Kenny Dorham, Dexter Gordon, Anthony Braxton en Albert Ayler. Tegen het einde van de jaren zeventig was zijn internationale faam stevig gevestigd, niet in de laatste plaats dankzij zijn werk als vaste bassist van het Oscar Peterson Trio. Orsted Pedersen legde op zijn instrument een briljante techniek en virtuositeit aan de dag; hij had een perfect gevoel voor timing en dynamiek, en stond zelfs bekend als de snelste basspeler ter wereld. In 2000 speelde hij nog op het North Sea Jazz Festival, samen met pianist Mulgrew Miller.

    (Anoniem, 24.4.05) - [print] - [naar boven]



    Pierre Courbois bij Vrije Geluiden

    Drummer Pierre Courbois, die vorige week nog een perfect optreden afleverde tijdens het SPRNG Jazzfestival (stay tuned voor een terugblik op Draai), treedt morgenochtend met zijn Vijfkwartssextet op in het VPRO-programma Vrije Geluiden. De composities die ten gehore zullen worden gebracht zijn 'Révocation', met solo's van Mete Erker (tenorsax) en Willem Kühne (piano), en 'Insonorisé', met solo's van Ilja Reijngoud (trombone), Toon de Gouw (trompet) en tenslotte een drumsolo van de meester zelf. Over de naam van zijn sextet zegt hij: "De melodie staat meestal in een 5/4 maat. Daar kan ik niets aan doen, dat overkomt me. Vijfkwart is 125 % en dat is meer dan honderd, vandaar." Kijken dus!

    VPRO: Vrije Geluiden, Nederland 3, 11.00 uur.

    (Anoniem, 23.4.05) - [print] - [naar boven]



    The Jazz Case

    The Jazz Case #2

    Klik op bovenstaande button voor de tweede aflevering, met recensies van cd's van Amsterdam Jazz Trio, Peter Beets, Gijs Hendriks Quartet, Gerard Kleijn Group, David Liebman, Rita Reys en Tommy Smith Sextet.

    (Anoniem, 23.4.05) - [print] - [naar boven]



    Jazzfusie

    Het Nederlands Jazz Archief fuseert met de Dutch Jazz Connection, stichting SWING en de Nederlandse Jazz Dienst. Begin volgende maand moet er een gezamenlijk 'werkbestuur' zijn. De jazzclubs spelen daarmee in op het beleid van staatssecretaris Van der Laan (Cultuur), die streeft naar minder overlappingen en minder kosten voor de ondersteunende diensten in de culturele sector. (Bron: ANP)

    (Anoniem, 22.4.05) - [print] - [naar boven]



    Gijs Hendriks (foto: Jasper Heijstek)

    Interview met jubilerende Gijs Hendriks

    Op donderdag 28 april viert saxofonist Gijs Hendriks in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht zijn 50-jarig jubileum als jazzmuzikant, met bijzondere formaties en speciale gasten als Ilja Reijngoud en Michael Moore. Op de
    website van Hendriks kun je het complete programma vinden, onder het kopje 'Jubileum'.

    "Ik heb in mijn leven veel vervelende dingen meegemaakt. Als je je nek uitsteekt, wordt je dat niet in dank afgenomen. Waarschijnlijk hebben ze aan mij niet veel geld kunnen verdienen. Ja, dan ben je bij dat soort gasten het kind van de rekening. Ik ben in ieder geval altijd mezelf gebleven. Ik heb een eigen mening over de dingen. Ik doe geen concessies. Dan hoeft het voor mij niet meer."

    Een soms wat verbitterd klinkende Hendriks maakt van zijn hart geen moordkuil in een openhartig en uitgebreid interview met Jacques Los. Lees het hier.

    (Anoniem, 20.4.05) - [print] - [naar boven]



    "(Jazz) is niet op de radio of televisie, behalve heel laat en heel kort, en het ligt niet te koop in de bakken. Wat je af en toe nog wel voorbij hoort komen is die vreselijke, gesubsidieerde piep-knor muziek waarvan mensen bang worden voor het woord jazz. Jazz verkoopt niet, hoor je dan zeggen. Terwijl de mensen het prachtig vinden. Kinderen van drie beginnen er al op te dansen." Pianist Peter Beets in Trouw van vrijdag 15 april naar aanleiding van zijn nieuwe cd 'New York Trio Page Three', die binnenkort bij Draai om je oren wordt besproken in een nieuwe aflevering van The Jazzcase.

    (Erno Mijland, 20.4.05) - [print] - [naar boven]



    Vanavond in Jazzkelder

    In de vierde aflevering 'The Groove Merchant' door de Thad Jones/Mel Lewis Big Band, met grootheden als Joe Henderson, Pepper Adams en Jimmy Knepper. Verder het trio van pianist Pim Jacobs (met gitarist Wim Overgaauw) met als special guest de Amerikaanse slagwerker Kenny Clarke. Zanger Mark Murphy brengt de fraaie Holiday-klassieker 'God Bless The Child'. Als afsluiter is er het kwintet van drummer Shelly Manne, met onder meer Russ Freeman op piano.

    NPS Output: Jazzkelder, Nederland 3, 0.25 uur.

    (Anoniem, 20.4.05) - [print] - [naar boven]



    Joost Lijbaart (foto: Maarten van de Ven)

    Publiek zoek bij puik concert Group Of Friends
    dinsdag 1 maart 2005, De Toonzaal, Den Bosch

    Het was die avond nochtans geen noodweer, en aan de alleszins redelijke aanvangstijd kan het ook niet gelegen hebben. Toch waren slechts zes (!) bezoekers getuige van een van de topformaties uit de hedendaagse Nederlandse jazz: Joost Lijbaarts Group Of Friends.

    Met altsaxofonist Joris Roelofs als invaller voor Benjamin Herman (die op tour was met britpop-legende Paul Weller), brachten tenorist Yuri Honing, bassist Mats Eilertsen en drummer Joost Lijbaart een boeiend en sfeervol programma, een smaakvol samengestelde melange van intrigerende eigen composities en goedgekozen covers.

    Zo hoorden we 'Capricorn', een stuk van Wayne Shorter dat afkomstig is van het Miles Davis-album 'Water Babies', een persoonlijke favoriet van Joost. Verder het sublieme 'Love Song' van wijlen collega-drummer Tony Williams en Ornette Colemans 'Happy House', waarvan het opzwepende thema inderdaad een jazzclub in vuur en vlam kan zetten. Group Of Friends wist deze stukken door sterke arrangementen eigenzinnige, maar steekhoudende interpretaties mee te geven. Zo leverde Eilertsen, geheel indachtig de grote meester zelf, prima baswerk af in Mingus' klassieker 'Pithecanthropus Erectus', dat wat 'netter' en compacter, minder uit-de-band-springend klonk in handen van de Friends, maar door de band wel verrassend stevig werd uitgeluid.

    In het met melodica gelardeerde 'Buffalo' betoonde Lijbaart zijn liefde voor de cajun-muziek uit Louisiana. Met fijnzinnig belletjes-spel zorgde hij voor een bezwerende sfeer in een aan singer-songwriter Joni Mitchell opgedragen compositie. Eilertsen deed een stevige duit in het zakje met een snel gearticuleerde, intense bassolo in zijn up-tempo 'Korn', waarin ook de hollerin' solo van Honing 'in het oor' sprong.

    Opvallend was hoe makkelijk Roelofs zich in de Group wist te nestelen deze avond, lekker vrij op alt en klarinet, met spannende solo's en een mooi gevormde toon. Hij mengde perfect met het volle, warme tenorgeluid van Honing, die zich met zijn karakteristieke en imponerende spel in a league of his own weet. Elke bandleider zou blind tekenen voor de Noorse bassist Eilertsen. Zo ook Lijbaart, die van achter het drumstel de zaak draaiende hield en zag dat het goed was. In een uitmuntende solo liet hij zien hoe je een ritme uiteen rafelt in een puls, om die vervolgens perfect te omspelen op Roach-achtige wijze.

    De vele thuisblijvers kunnen de schade inhalen met de zojuist uitgebrachte dvd 'Live At The North Sea Jazz' met een integrale registratie van hun concert uit 2003.

    Klik
    hier voor een fotoverslag van het concert in de Toonzaal.

    (Anoniem, 18.4.05) - [print] - [naar boven]



    Jorge Rossy

    Drummer Brad Mehldau Trio gaat verder als pianist

    Jorge Rossy is gestopt met drummen en heeft het Brad Mehldau Trio verlaten. Hij zet zijn muziekcarrière voort als pianist. Zijn plaats in het Mehldau Trio, waar hij drummer was sinds 1996, wordt ingenomen door Jeff Ballard.

    Jorge Rossy, geboren Catalaan en woonachtig in Barcelona, nam zijn opvallende en merkwaardige beslissing rondom het concert dat het Mehldau Trio in november vorig jaar gaf tijdens het Barcelona Jazz Festival. Vervanger Jeff Ballard is drummer van Josua Redman's Elastic Band en speelde eerder met Ray Charles, Mark Turner, Danilo Perez, Chick Corea en Kurt Rosenwinkel.

    Vorig jaar speelde Rossy als pianist met het kwintet van altsaxofonist Nat Su, en gaf enkele concerten met de Spaanse gitarist Jordi Matas. In de Spaanse media licht Rossy zijn beslissing toe: "Het concert in Barcelona beschouwde ik als een moeilijk en lastig concert. Ik voel dat ik me minder kan uiten achter een drumstel, en achtte het Barcelona concert een geschikt moment om een move te maken in mijn carrière. Ik voel me helemaal pianist. Ik word langzaam één met mijn piano. Ik voel meer passie als ik piano speel. Als ik als pianist een concert geef, voel ik dat ik de juiste weg ben ingeslagen".

    In 2003 nam Rossy, als pianist, met het Jordi Matas Quintet het album 'All That Matas' op. Rossy: "Ik heb op het moment nog geen hoge professionele aspiraties. Ik zit nog in een ontwikkelfase. Alles is een kwestie van tijd. Ik ben teruggekeerd tot het schrijven van muziek. Als ik meer materiaal heb, ga ik me bezighouden met het formeren van een groep".

    Bijdrage: Erno Elsinga

    Meer weten?
  • Lees hier de recensie van het album 'All That Matas' bij All About Jazz.

    (Anoniem, 18.4.05) - [print] - [naar boven]



    Matsumoto 'Santi' Kazushi (Foto: Cees van de Ven)IKKI

    IKKI in concert

    Deze eigenzinnige, non-conformistische big band geeft twee concerten met speciale gasten Sean Bergin (saxen), Martin Fondse (toetsen) en Eddy Veldman (drums). Op zaterdag 16 april is IKKI te zien in het SJU Jazzpodium in Utrecht en op 22 april in het nieuwe Bimhuis in Amsterdam. Draai om je oren zal erbij zijn en later verslag doen.

    Meer weten?
  • De website van IKKI.
  • Klik hier voor een fotopagina en een recensie van een concert in Eindhoven in 2003.
  • Klik hier voor de aankondiging van het concert van 16 april in het SJU in Utrecht.
  • Klik hier voor de aankondiging van het concert van 22 april in het Bimhuis.

    (Anoniem, 15.4.05) - [print] - [naar boven]



    Triosk (foto: Cees van de Ven)

    Triosk brengt melancholieke, licht narcotische jazz
    maandag 11 april 2005, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

    Een jazztrio met piano, bas en drums is maar een jazztrio met piano, bas en drums. De jonge, wat als rockmuzikanten ogende Australiërs Laurence Pike (drums), Adrian Klumpes (piano) en Ben Waples (bas) lieten zich door dit concept niet beperken tijdens een boeiend concert.

    Triosk breidde het traditionele idioom van het jazztrio uit met samples en een elek-tronisch vervormde Rhodes-piano. Het resultaat: melancholieke, licht narcotische jazz, soms jachtig, maar meestal rustig en dromerig. In deze opzet was geen ruimte voor het uitgebreid tonen van de instrumentbeheersing in complexe solo's: de drie muzikanten onderwierpen zich volledig aan het scheppen van sferen door te kiezen voor eenvoud en herkenbaarheid.

    Ook herhaling is een belangrijk element in de muziek van Triosk. Klumpes werkte zijn thema's soms uit in de geest van de minimal music die gebaseerd is op herhalingen, maar dan met kleine verschuivingen ten opzichte van de maat of in de melodie. In een nummer leek hij zelfs Steve Reich, een van de voormannen van de minimal music, letterlijk te citeren. Hij speelde soms met een hand op de vleugel en de andere op de Rhodes, steeds in opperste concentratie. Pike en Waples speelden met een frisse originaliteit, waarbij vooral het drumwerk de aandacht trok. Op een droogkomische, wat houterige manier kondigde Pike de nummers aan, vaak met geestige titels als 'I’m A Beautiful And Unique Snowflake'.

    De basis onder dit alles werd gevormd door monotone samples, aangestuurd door Klumpes, die bestonden uit niet thuis te brengen suizende, krakende en echoënde geluiden. Ze vormden een mooi contrast met de akoestische instrumenten en gaven de muziek een dromerige basis. Jammer dat het volume op hetzelfde niveau bleef, terwijl de band af en toe flink wat dynamiek in de strijd gooide. In de zachte stukken klonken de samples daarom te hard, in de stevige delen vielen ze weg. De mooiste nummers die het trio bracht hadden een kop en een staart met daartussen een spannende opbouw, zoals de krachtige toegift.

    Klik
    hier voor een fotoverslag van dit concert.

    Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad

    (Erno Mijland, 14.4.05) - [print] - [naar boven]



    Vanavond bij Jazzkelder

    In de derde aflevering beelden van de Amerikaanse pianist Les McCann, Rita Reys met het trio van Pim Jacobs in 1959, het kwintet van altist Canonball Adderley op het Rotter-damse Newport Festival in 1974, saxofonist Roland Kirk en een optreden van een orkest onder leiding van pianist Sammy Price.

    NPS Output: Jazzkelder, Nederland 3, 0.20 uur.

    (Anoniem, 13.4.05) - [print] - [naar boven]



    Pierre Courbois (Foto: Nic Opdam)

    Pierre Courbois wordt 65!

    Dit heuglijke feit viert hij met een verjaardagsconcert op zondag 17 april, als afsluiter van het SPRNG Jazzfestival, dat van 15 t/m 17 april in Musis Sacrum te Arnhem wordt gehouden. De drummer zal daar optreden met zijn Vijfkwartssextet dat verder bestaat uit: Toon de Gouw (trumpet), Jasper Blom (tenor/sopraansax), Ilja Reingoud (trombone) en Willem Kühne (piano), Niko Langen-huijsen (contrabas). De groep brengt Courbois' eigen composities. Draai om je oren zal erbij zijn en later verslag doen van dit concert dat begint om 14.30 uur.

    Meer weten?
  • De website van het SPRNG Jazzfestival 2005.
  • De website van Pierre Courbois.
  • Pierre Courbois beantwoordt de tien vragen van Take Ten.
  • Klik hier voor een artikel van Remco Takken over het Vijfkwartssextet.

    (Anoniem, 12.4.05) - [print] - [naar boven]



    Stefan Lievestro (Foto: Cees van de Ven)

    Stefan Lievestro winnaar Deloitte Jazz Award 2005

    Een citaat uit het juryrapport: "Zijn spel swingt, is lyrisch doorwrocht en tegelijk met humor doorspekt. Dat gaat met zichtbaar gemak en plezier, en hij weet daarbij mede-musici te inspireren."

    Stefan Lievestro heeft gisteravond in het Bimhuis te Amsterdam de Deloitte Jazz Award 2005 gewonnen. Aan de jazzprijs is een geldbedrag verbonden van € 20.000,-. De bassist ontving de prijs uit handen van juryvoorzitter Peter Krom. De twee andere finalisten Milan Bonger (sax) en Robert Rook (piano) namen beiden een stimulansprijs van € 2.500,- in ontvangst.

    De drie kandidaten traden tijdens de finale in een uitverkocht Bimhuis op met leden het Jazz Orchestra Of The Concertgebouw o.l.v. Henk Meutgeert. Lievestro is uitgenodigd om tijdens de uitreiking van de Concertgebouw Jazz Award op dinsdag 17 mei een gast-optreden te verzorgen in het Concertgebouw. De Concertgebouw Jazz Award is dit jaar toegekend aan tenorsaxofonist Benny Golson.

    (Anoniem, 11.4.05) - [print] - [naar boven]



    Zuid-Afrikaans jazzfestival aan de rand van de afgrond

    De opvolger van de Zuid-Afrikaanse editie van het North Sea Jazz Festival, het Cape Town International Jazz Festival, staat aan de rand van de financiële afgrond. Dat meldt de Zuid-Afrikaanse krant The Star. De eerste editie van het festival onder de nieuwe naam vond dit jaar met Pasen plaats. Geldschieters zijn nu bang dat de rekeningen niet betaald zullen worden en dat de huidige organisatoren, espAFRIKA, er met de over-gebleven gelden vandoor gaan. Een van de eisers is het Nederlandse Mojo Works BV, dat tot vorig jaar het festival nog organiseerde en dat nog een aantal leningen heeft uitstaan bij espAFRIKA.

    (Erno Mijland, 10.4.05) - [print] - [naar boven]



    Interview Lisette Elbers

    "Een grote favoriet van mij is Branford Marsalis. Ik vind hem dé topsaxofonist van van-daag. Het is voor mij een complete muzikant, zowel technisch als muzikaal-inhoudelijk en qua soul. Wie ik ook een bijzondere saxofonist vind is altist Art Pepper. Hij heeft een mooie toon en een specifiek eigen stijl. Ik vind hem melodisch ook erg sterk. De meest aangrijpende muzikant vind ik John Coltrane. Alles van Coltrane vind ik goed, zowel zijn vroege als zijn latere avant-garde periode. Eigenlijk is Coltrane nauwelijks geëvenaard."

    Saxofoniste/workshopleidster Lisette Elbers in een
    interview met Jacques Los.

    (Anoniem, 10.4.05) - [print] - [naar boven]



    Toon Roos tweede in Amerikaanse jazzcompetitie

    Saxofonist Toon Roos is begin deze maand tweede geworden in de categorie Jazz van International Songwriting Competition 2004 met zijn compositie
    'Reach For The Rose'. Aan de jaarlijkse competitie in het Amerikaanse Nashville deden meer dan 11.000 componisten uit 77 landen mee. Roos is de enige Nederlandse winnaar. In de categorie Jazz, één van de zestien muziekcategorieën, waren meer dan duizend inzendingen. Winnaar werd de Amerikaanse pianist Chip Crawford. Roos krijgt prijzen, waaronder opnameapparatuur, ter waarde van 1000 dollar. (Bron: ANP)

    (Erno Mijland, 9.4.05) - [print] - [naar boven]



    Arnold Dooyeweert (foto: Cees van de Ven)

    Arnold Dooyeweerd over geïmproviseerde muziek

    Op het Conservatorium van Amsterdam leren studenten onder andere improviseren. School TV maakte over dit onderwerp een aardige korte documentaire waarin bassist en docent Arnold Dooyeweert geïnterviewd is en werkt met studenten. Klik
    hier om het filmpje te bekijken (Windows Media).

    (Erno Mijland, 9.4.05) - [print] - [naar boven]



    Onno Witte, Stefan Lievestro & Ferhan Otay (foto: Maarten van de Ven)

    Nieuwe Take Tens

    Morgen staat hij samen met saxofonist Milan Bonger en pianist Robert Krook in de finale van de Deloitte Jazz Award 2005, vandaag kunt u alvast een mooi beeld krijgen van hem in onze questionnaire Take Ten: bassist
    Stefan Lievestro.

    De tien vragen worden ook beantwoord door gitarist Ferhan Otay ("Het grappige is dat jazz rock, funk, reggae, blues, ska, hiphop, lounge, country oftewel ALLES kan zijn, zolang er maar ruimte is en er harmonieën zijn om over te improviseren") en drummer Onno Witte ("Door de tijden heen heeft jazz zich steeds laten beïnvloeden door al die andere stijlen en kunstvormen, waardoor het altijd interessant blijft; jazz is als een levend organisme").

    (Anoniem, 9.4.05) - [print] - [naar boven]



    Von Freeman (foto: Maarten van de Ven)

    Twee levende legenden zetten Bimhuis in vuur en vlam
    donderdag 24 maart 2005, Bimhuis, Amsterdam

    Twee zeer eigenzinnige en niet al te jeugdige living legends gaven op 24 maart jl. een boeiend en intrigerend concert in het Bimhuis te Amsterdam. De 82-jarige tenorsaxofonist Von Freeman en de 67-jarige pianist Andrew Hill betraden 20 minuten na de officiële aan-vangstijd breekbaar en met stramme benen het podium. Terwijl de zaal voor de aanvangs-tijd al vol zat, is het kenmerkend voor de jazz nooit op tijd te beginnen. Jammer dat het Bimhuis die slechte gewoonte niet kan of wil doorbreken.

    Met flarden van de oude klassieker 'After You’ve Gone' werd gedurende het concert de geschiedenis van de jazz door beide heren zeer 'eigenwijs' doorgenomen. Andere klas-siekers, als 'Sweet Georgia Brown', 'Mr. P.C.', 'I’ll Remember April', 'Night In Tunesia' en 'Lester Leaps In', passeerden ofwel fragmentarisch ofwel compleet de revue. Zowel Hill als Freeman gebruikten het materiaal om de muzikale grenzen te verleggen en een far-out interpretatie te realiseren. Het is dan ook zeer bijzonder dat deze musici voortkomend uit het post-bebop idioom een welhaast free jazz-speelwijze produceerden.

    De ritmesectie, bestaande uit bassist John Hebert en drummer Nasheet Waits, pastte zich moeiteloos aan, begeleidde free en met een navenant wisselende pulse. De eerste set, waarin het leek dat Freeman de bezieling enigszins kwijt was, werd na een dik halfuur enigszins abrupt afgebroken. De voortdurend vriendelijk kijkende Andrew Hill kondigde de pauze aan.

    Gelukkig volgde een rehabilitatie in de langdurige tweede set. Er werd gepassioneerd gemusiceerd en gesoleerd, en vooral Freeman liet zich ouderwets gaan. Hij soleerde vaak en lang en trok de set geheel naar zich toe. Zijn wat hoog en zangerig geluid en fantasie-volle, grillige improvisaties waren een lust voor het oor en veroorzaakten een hypnotische, bijna transcendente ervaring. Pianist Andrew Hill, die in de eerste set nog ruimschoots op Monkiaanse wijze soleerde, beperkte zich in de tweede set goeddeels tot het begeleiden van de ontketende Von Freeman middels het opstapelen en verschuiven van de akkoorden.

    Zinderend van schoonheid en spanning was het door Von Freeman als ballad gespeelde
    'I’ll Remember April'. Het concert werd afgesloten met de oldtimer 'Lester Leaps In', waarin gestoeid werd met tempowisselingen variërend van very fast tot medium. Het was zeer verrassend Von Freeman als een avant-gardist te horen spelen. Zeker voor degenen die Freemans eerste concert tijdens het Laren Jazz Festival in 1977 hebben meegemaakt. Toen had hij ook al eigenzinnige interpretaties van de standards, maar de ritmesectie was daar zeer orthodox, wat zorgde voor een swingend standaard post-bebop concert.

    Klik
    hier voor een fotoverslag van het optreden van Von Freeman & het Andrew Hill Trio.

    (Jacques Los, 8.4.05) - [print] - [naar boven]



    Martin Fondse (foto: Cees van de Ven)

    Film met muziek van Martin Fondse bekroond

    De Nederlandse Animatiefilm 'Vent' van Erik van Schaaik, met jazzmuziek van Martin Fondse, heeft afgelopen weekend op het Bimini International Festival Of Animation Films in Letland de eerste prijs gewonnen in de categorie 'best film up to 5 minutes'. De muziek voor de bekroonde film werd uitgevoerd door Fondse (piano), Ernst Reijseger (cello) en Eric Vloeimans (trompet).

    Klik hier voor meer informatie over 'Vent'.

    (Anoniem, 7.4.05) - [print] - [naar boven]



    Vanavond bij Jazzkelder

    In de tweede aflevering onder meer beelden van Ella Fitzgerald in het Concertgebouw in 1957, The Dutch Swing College Band uit 1960 en een opname uit 1962 met een kwintet bestaande uit Jerry van Rooyen, Herman Schoonderwalt, Rob Madna, Cees See en Ruud Jacobs.

    NPS Output: Jazzkelder, Nederland 3, 0.20 uur.

    (Anoniem, 6.4.05) - [print] - [naar boven]



    Michael Vatcher (foto: Cees van de Ven)

    Lotz en Freeman imponeren op het SJU Jazz Festival 2005
    zaterdag 19 maart 2005, Vredenburg, Utrecht

    In de kleine zaal van het Utrechtse Muziekcentrum Vredenburg werd op 18 en 19 maart jl. de 17e editie van het SJU Jazz Festival gehouden. Op de eerste avond speelden onder meer The Astronotes, onder leiding van trombonist Joost Buis, en de groep Nomad van trompettist Dave Douglas.

    De tweede avond werd geopend door de formatie van de Utrechtse ster-fluitist Mark Alban Lotz, met pianist Marc van Roon, bassist Eric Surmenian en drummer Michael Vatcher. De groep speelde een enorm ingetogen en spannende set. Het openingsnummer, ingezet in een lazy 'Africa-beat', werd subtiel opgebouwd en resulteerde uiteindelijk in voortreffelijke soli van Lotz en Van Roon. Michael Vatcher zette de groove dwingend en swingend neer, zonder enige dominantie. Zelden heb ik een drummer zo muzikaal, subtiel en swingend horen spelen. In het kwartet stelde hij zich dienstbaar en ondersteunend op, doch alleszins met een prominente aanwezigheid. Ook Marc van Roon speelde een voor-treffelijke rol in het homogene kwartet, zowel begeleidend als solistisch. De muzikale, melodische, open lijnen in zijn soli verraadden een grote affiniteit met Keith Jarrett, maar klonken als een klok en waren zeer verfrissend.

    Al met al een voortreffelijke opening van een, dan nog, lange jazzavond. Alhoewel jazz-avond... Het duo Trovesi/Coscia dat moest trachten het niveau van het eerste concert minimaal te handhaven kon daar sowieso jazzmatig al niet aan voldoen, en muzikaal gezien was het van een tamelijk oubollig kaliber. Klarinettist Gianluigi Trovesi en accor-deonist Gianni Coscia speelden het programma 'Round About Weil'. Veel volksmuziek, operette, een walsje, barok, enkele eigen kleine liedjes en zowaar John Lewis' 'Django', uiteindelijk resulterend in een Balkan-dansje. Helaas geen 'Round About Midnight' van de heren. Je komt uit het Amsterdamse station en je wordt geconfronteerd met een duo of trio 'Oostblokkers' – een accordeonist, een trompettist of altsaxofonist en soms nog een tamboerijnist. Van hetzelfde laken een pak als Trovesi en Coscia. Wel is het muzikaal-technische niveau van de beide laatste heren aanzienlijk beter.

    Tenslotte het kwartet van saxofonist Chico Freeman. De 55-jarige Chico, zoon van de legendarische Von, speelde ooit enigszins avontuurlijke, gematigde avant-garde jazz. Naast zijn eigen bandjes speelde hij dan ook met nieuwlichters als Sun Ra en Sam Rivers.
    Met zijn huidige kwartet produceert hij stevige no nonsense jazz. Een ritmeschema, een blues en een fraaie ballad. Hij speelt in het hardbop-idioom, rechttoe rechtaan. Zijn speelwijze roept zelfs herinneringen op aan de heftige scheursoli van Illinois Jacquet in de band van Lionel Hampton. Dus ouderwets stevig blazen, maar dan toch met moderne bebop-licks. Zijn begeleiders zijn eveneens van een robuust allure. Drummer Douglas Sides ranselt en swingt alsof zijn leven er van afhangt en zwiept de solisten op tot grote hoogten. Pianist Antonio Faran is een pianoleeuw met een stevige aanslag, een grote hoeveelheid techniek en een zeer aanstekelijke drive. Zijn soli waren behalve zeer virtuoos ook van een zeer hoog muzikaal niveau.

    Dit energieke kwartet was een zeer volwaardige afsluiting van de laatste avond van het SJU Jazz Festival, dat in ieder geval volgend jaar weer 3 dagen gaat duren.

    (Jacques Los, 6.4.05) - [print] - [naar boven]



    Robin Verheyen Quartet (foto: Jos L. Knaepen)

    Robin Verheyen Quartet gaat de studio in

    De talentrijke saxofonist Robin Verheyen, die vorige week met zijn kwartet nog zo'n verpletterende indruk maakte tijdens een optreden op het East Of Eastern-festival, gaat binnenkort de studio in voor de opname van zijn eerste cd. In Nijmegen vertelde Verheyen dat enkele platenmaatschappijen reeds interesse toonden.

    Over weinig Belgische jazzmusici werd de afgelopen tijd met zoveel lof gesproken als over Verheyen (Turnhout, 1983). Ook in het buitenland begint zijn naam door te dringen. Zo kreeg hij vorig jaar de prijs voor beste solist van de Gexto Jazz Contest in het Baskische Gexto. Verder triomfeerde hij met zijn trio op de wedstrijd 'Jong Jazztalent in Gent' in het kader van het Blue Note Festival 2004.

    Het Robin Verheyen Quartet is een samenballing van talent en kwaliteit, met pianist Harmen Fraanje, bassist Clemens van der Feen (tot voor kort nog in de race voor de Deloitte Jazz Award) en de jonge drummer Flin van Hemmen.

    Vanavond is het kwartet te zien en te horen in café De Voortuin, Tuinstraat 4, Tilburg. Aanvang: 21.30 uur. De toegang is gratis.

    Meer info?
  • De website van Robin Verheyen.

    (Anoniem, 4.4.05) - [print] - [naar boven]



    Amsterdam Jazz Trio (Foto's: Cees van de Ven)

    Amsterdam Jazz Trio bij Jazz at the Crow in Eindhoven

    In het kader van Jazz at the Crow treedt het Amsterdam Jazz Trio op vrijdag 8 april a.s. voor de tweede maal op in café Kraaij en Balder, Strijpsestraat 79 te Eindhoven. Een iet-wat merkwaardige nieuwe naam voor dit trio, waarvan de leden noch afkomstig zijn uit, noch woonachtig zijn in Amsterdam.

    Angelo Verploegen (trompettist/flugelhorn), Ed Verhoeff (gitaar) en Eric van der Westen (bas) brengen een geheel nieuw programma dat bestaat uit eigen composities van alle bandleden. Ook citeren zij ook uit The American Songbook. En er zullen zeker weer een aantal fraaie ballads op het programma staan.

    Het belooft dus, net als tijdens hun eerste optreden, een avond van luister- en fluister-muziek te worden. Dezer dagen verschijnt het tweede album van dit tio, 'For The Time Being', waarop de lijn van aangename luistermuziek verder wordt doorgetrokken. De twee bonustracks zijn live opgenomen tijdens een concert in Tokyo in oktober 2004.

    Het concert begint om 21.00 uur. De toegang is gratis.

    Meer info?
  • Klik hier voor een recensie, foto's en mp3's van hun optreden in Paradox, Tilburg in 2003.
  • Klik hier voor een recensie en fotopagina van hun optreden in Jazz at the Crow, Eindhoven in 2003.

    (Anoniem, 3.4.05) - [print] - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








  • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.