|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Lotz en Freeman imponeren op het SJU Jazz Festival 2005 zaterdag 19 maart 2005, Vredenburg, Utrecht In de kleine zaal van het Utrechtse Muziekcentrum Vredenburg werd op 18 en 19 maart jl. de 17e editie van het SJU Jazz Festival gehouden. Op de eerste avond speelden onder meer The Astronotes, onder leiding van trombonist Joost Buis, en de groep Nomad van trompettist Dave Douglas. De tweede avond werd geopend door de formatie van de Utrechtse ster-fluitist Mark Alban Lotz, met pianist Marc van Roon, bassist Eric Surmenian en drummer Michael Vatcher. De groep speelde een enorm ingetogen en spannende set. Het openingsnummer, ingezet in een lazy 'Africa-beat', werd subtiel opgebouwd en resulteerde uiteindelijk in voortreffelijke soli van Lotz en Van Roon. Michael Vatcher zette de groove dwingend en swingend neer, zonder enige dominantie. Zelden heb ik een drummer zo muzikaal, subtiel en swingend horen spelen. In het kwartet stelde hij zich dienstbaar en ondersteunend op, doch alleszins met een prominente aanwezigheid. Ook Marc van Roon speelde een voor-treffelijke rol in het homogene kwartet, zowel begeleidend als solistisch. De muzikale, melodische, open lijnen in zijn soli verraadden een grote affiniteit met Keith Jarrett, maar klonken als een klok en waren zeer verfrissend. Al met al een voortreffelijke opening van een, dan nog, lange jazzavond. Alhoewel jazz-avond... Het duo Trovesi/Coscia dat moest trachten het niveau van het eerste concert minimaal te handhaven kon daar sowieso jazzmatig al niet aan voldoen, en muzikaal gezien was het van een tamelijk oubollig kaliber. Klarinettist Gianluigi Trovesi en accor-deonist Gianni Coscia speelden het programma 'Round About Weil'. Veel volksmuziek, operette, een walsje, barok, enkele eigen kleine liedjes en zowaar John Lewis' 'Django', uiteindelijk resulterend in een Balkan-dansje. Helaas geen 'Round About Midnight' van de heren. Je komt uit het Amsterdamse station en je wordt geconfronteerd met een duo of trio 'Oostblokkers' – een accordeonist, een trompettist of altsaxofonist en soms nog een tamboerijnist. Van hetzelfde laken een pak als Trovesi en Coscia. Wel is het muzikaal-technische niveau van de beide laatste heren aanzienlijk beter. Tenslotte het kwartet van saxofonist Chico Freeman. De 55-jarige Chico, zoon van de legendarische Von, speelde ooit enigszins avontuurlijke, gematigde avant-garde jazz. Naast zijn eigen bandjes speelde hij dan ook met nieuwlichters als Sun Ra en Sam Rivers. Met zijn huidige kwartet produceert hij stevige no nonsense jazz. Een ritmeschema, een blues en een fraaie ballad. Hij speelt in het hardbop-idioom, rechttoe rechtaan. Zijn speelwijze roept zelfs herinneringen op aan de heftige scheursoli van Illinois Jacquet in de band van Lionel Hampton. Dus ouderwets stevig blazen, maar dan toch met moderne bebop-licks. Zijn begeleiders zijn eveneens van een robuust allure. Drummer Douglas Sides ranselt en swingt alsof zijn leven er van afhangt en zwiept de solisten op tot grote hoogten. Pianist Antonio Faran is een pianoleeuw met een stevige aanslag, een grote hoeveelheid techniek en een zeer aanstekelijke drive. Zijn soli waren behalve zeer virtuoos ook van een zeer hoog muzikaal niveau. Dit energieke kwartet was een zeer volwaardige afsluiting van de laatste avond van het SJU Jazz Festival, dat in ieder geval volgend jaar weer 3 dagen gaat duren. (Jacques Los, 6.4.05) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
