Twee levende legenden zetten Bimhuis in vuur en vlam
donderdag 24 maart 2005, Bimhuis, Amsterdam

Twee zeer eigenzinnige en niet al te jeugdige living legends gaven op 24 maart jl. een boeiend en intrigerend concert in het Bimhuis te Amsterdam. De 82-jarige tenorsaxofonist Von Freeman en de 67-jarige pianist Andrew Hill betraden 20 minuten na de officiële aan-vangstijd breekbaar en met stramme benen het podium. Terwijl de zaal voor de aanvangs-tijd al vol zat, is het kenmerkend voor de jazz nooit op tijd te beginnen. Jammer dat het Bimhuis die slechte gewoonte niet kan of wil doorbreken.

Met flarden van de oude klassieker 'After You’ve Gone' werd gedurende het concert de geschiedenis van de jazz door beide heren zeer 'eigenwijs' doorgenomen. Andere klas-siekers, als 'Sweet Georgia Brown', 'Mr. P.C.', 'I’ll Remember April', 'Night In Tunesia' en 'Lester Leaps In', passeerden ofwel fragmentarisch ofwel compleet de revue. Zowel Hill als Freeman gebruikten het materiaal om de muzikale grenzen te verleggen en een far-out interpretatie te realiseren. Het is dan ook zeer bijzonder dat deze musici voortkomend uit het post-bebop idioom een welhaast free jazz-speelwijze produceerden.

De ritmesectie, bestaande uit bassist John Hebert en drummer Nasheet Waits, pastte zich moeiteloos aan, begeleidde free en met een navenant wisselende pulse. De eerste set, waarin het leek dat Freeman de bezieling enigszins kwijt was, werd na een dik halfuur enigszins abrupt afgebroken. De voortdurend vriendelijk kijkende Andrew Hill kondigde de pauze aan.

Gelukkig volgde een rehabilitatie in de langdurige tweede set. Er werd gepassioneerd gemusiceerd en gesoleerd, en vooral Freeman liet zich ouderwets gaan. Hij soleerde vaak en lang en trok de set geheel naar zich toe. Zijn wat hoog en zangerig geluid en fantasie-volle, grillige improvisaties waren een lust voor het oor en veroorzaakten een hypnotische, bijna transcendente ervaring. Pianist Andrew Hill, die in de eerste set nog ruimschoots op Monkiaanse wijze soleerde, beperkte zich in de tweede set goeddeels tot het begeleiden van de ontketende Von Freeman middels het opstapelen en verschuiven van de akkoorden.

Zinderend van schoonheid en spanning was het door Von Freeman als ballad gespeelde
'I’ll Remember April'. Het concert werd afgesloten met de oldtimer 'Lester Leaps In', waarin gestoeid werd met tempowisselingen variërend van very fast tot medium. Het was zeer verrassend Von Freeman als een avant-gardist te horen spelen. Zeker voor degenen die Freemans eerste concert tijdens het Laren Jazz Festival in 1977 hebben meegemaakt. Toen had hij ook al eigenzinnige interpretaties van de standards, maar de ritmesectie was daar zeer orthodox, wat zorgde voor een swingend standaard post-bebop concert.

Klik

(Jacques Los, 8.4.05) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.