Jimmy Cleveland en Arne Domnérus overleden
Op 23 augustus jongstleden is op 82-jarige leeftijd trombonist Jimmy Cleveland overleden. Op 16-jarige leeftijd begon hij trombone te spelen. Vanaf de jaren vijftig was Cleveland een zeer gevraagd trombonist. In de jaren 1950-53 speelde hij in het orkest van Lionel Hampton. Nadien werkte hij als freelancer en maakte hij platen met onder anderen Dizzy Gillespie, Oliver Nelson en Lucky Thompson. In 1959-60 toerde hij met Quincy Jones in Europa. In 1967 speelde hij in het octet van Thelonious Monk. Daarna vertrok hij naar de Amerikaanse westkust om in de huisband van de Merv Griffin TV Show te gaan spelen. Voor het label EmArcy/Mercury maakte hij in de vijftiger jaren enkele platen, waaronder 'Introducing Jimmy Cleveland And His All Stars', 'Cleveland Style', 'A Map Of Cleveland' en 'Rhythm Crazy'. Hij was een bop-trombonist met een enorme technische vaardigheid. Aan de westkust, met name Los Angeles, maakte hij deel uit van diverse bigbands en speelde hij regelmatig in jazzclubs.
Op 2 september overleed één van Zwedens topmuzikanten, altsaxofonist/klarinettist Arne Domnérus. Hij was 83 jaar oud. In 1942 leidde hij zijn eerste groep en behoorde sindsdien naast pianist Bengt Hallberg, trompettist Rolf Ericson en de legendarische baritonsaxofonist Lars Gullin tot de leidende moderne jazzmusici in Zweden. Onder meer op het label Phontastic heeft Domnerus talloze platen gemaakt met zowel Amerikaanse als Zweedse musici, zoals Bob Wilber, Clark Terry, Oliver Jackson en de reeds genoemden Hallberg en Ericson. Hij is vooral beïnvloed door de altisten Lee Konitz en Paul Desmond. Met bekende Amerikanen die in Scandinavië toerden maakte hij platen: Charlie Parker, James Moody, Clifford Brown, Art Farmer en anderen. Vanaf 1956 tot 1978 speelde hij in de Zweedse Radio Big Band. Hij maakte regelmatig tournees in de Verenigde Staten, Japan en Europa, en werd een ambassadeur voor de Zweedse jazzmuziek.
Meer zien en horen?
Zie hier Arne Domnérus in 'When Lights Are Low' met pianist Claes Crona in Parijs in 2000.
Met dank aan Jan Perneros voor de foto van Arne Domnérus.(Jacques Los, 6.9.08) - [print]
- [naar boven]
Ornette Coleman naar Brussel
Op donderdag 30 oktober maakt de legendarische uitvinder van de free jazz een opmerkelijke comeback in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel. Hij treedt daar aan met zijn kwartet, dat verder bestaat uit Al McDowell (bas), Anthony Falanga (bas) en Dernardo Coleman (drums).
In 2006 bracht Coleman na tien jaar het album 'Sound Grammar' uit met een formatie met twee bassisten, Gregory Cohen en Tony Falanga, en met zijn zoon Denardo op drums. Voor die opname kreeg de saxofonist in 2007 de Pulitzerprijs voor muziek. In hetzelde jaar ontving hij ook een Grammy Award voor zijn hele carrière.
De 78-jarige Ornette Coleman is dan ook één van de laatste indrukwekkende figuren van een grote generatie jazzmusici. Het concert in Brussel wordt een unieke kans om deze levende legende, die nog zelden naar Europa komt, nog eens aan het werk te zien. Een buitenkans dus voor de liefhebbers van bluesy melodieën en zijn persoonlijke, energieke spel. Bijna 50 jaar geleden verbaasde hij de jazzwereld met een nieuwe jazztaal, free jazz, en maakte naam met opnamen als 'Something Else!', 'The Shape Of Jazz To Come', 'This Is Our Music', 'Free Jazz' en 'Change Of The Century', nu stuk voor stuk klassiekers.
In 2007 was hij te horen op Jazz Middelheim met nagenoeg dezelfde bezetting. Toen schreef Koen van Meel in zijn recensie: "...boven dit alles torende de altsaxsofonist - en occasioneel trompettist en violist - uit met thema's en improvisaties. Het resultaat was een fenomenale sound die nooit verpletterend werd, maar alle ruimte liet voor intrinsieke muzikaliteit; ondanks de gelaagdheid klonk de muziek uiterst homogeen, alsof een middelpuntzoekende kracht alles samenhield. Hoe groot de chaos ook mocht lijken, steeds wisten de muzikanten elkaar weer te vinden voor het hernemen van het thema of het beëindigen van een stuk."
"Zijn saxgeluid was onaantastbaar en alomtegenwoordig, ook wanneer hij heel lyrisch uit de hoek kwam. Hierdoor werd het publiek gedwongen mee te gaan in de aparte muziek van het ensemble. (...) Zo kreeg Jazz Middelheim 2007 de afsluiter die het verdiende: radicaal, muzikaal relevant en emotioneel geladen."
Dit concert zal te zijner tijd worden gerecenseerd op Draai om je oren.
Meer weten?
Klik hier voor de website van Ornette Coleman.
Klik hier voor reserveringen.
(Cees van de Ven, 5.9.08) - [print]
- [naar boven]
Pierre van Dormael overleden
Gisteren overleed, ten gevolge van kanker, de Belgische gitarist/componist Pierre van Dormael. Donderdag 10 juli jongstleden speelde Van Dormael nog op het Gent Jazz Festival, met gitarist Hervé Samb, bassist Lara Rosseel en drummer David Broeders.
Vorig jaar won hij de Django d'Or prijs. Terwijl hij terminaal ziek was voltooide hij nog met succes drie projecten die voor hem belangrijk waren: de soundtrack voor zijn broer Jaco's laatste film, 'Mr Nobody', zijn boek 'Four Principles To Understand Music' en de opname van een solo- en duo-album met zijn Senegalese oud-leerling Hervé Samb.
Eerder schreef hij ook muziek voor twee films van zijn broer die internationale erkenning kregen: 'Toto Le Héros' en 'Le Huitième Jour'. Van Dormael was invloedrijk en belangrijk voor de progressieve jazz in België. Zijn Nasa Na Band resulteerde in in de formatie Aka Moon. Hij speelde in duovorm met Philip Catherine, Kevin Mulligan, Marc Lelangue en anderen. In 2005 is hij een van de gitaristen van Philip Catherine's Guitar Orchestra. Hij heeft enige tijd les gegeven in Afrika (Senegal), waar hij experimenteerde met Afrikaanse musici en instrumenten.
In 1997 maakte hij een opname met koraspeler Soriba Kouate en bassist Otti van der Werf: 'Djigui'. Voor het Brussels Jazz Orchestra schreef hij de soundtrack voor de Franse film 'Essaye-Moi' en in 2006 nam hij een cd op met zijn muziek voor de groep Octurn.
Zijn uitvaart is op dinsdag 9 september om 11.00 uur in de St. Joseph-kerk in Waterloo, om 13.00 uur gevolgd door de crematie in het Crematorium van Ukkel. Condoleances kunnen worden gestuurd naar artpublic@skynet.be
(Cees van de Ven, 4.9.08) - [print]
- [naar boven]
The Ploctones openen jazzseizoen Bimhuis
donderdag 21 augustus 2008, Bimhuis, Amsterdam
In een overvol Bimhuis had het stevig funkende jazzkwartet The Ploctones de eer het muzikale jazzseizoen te openen. Een zichtbaar trotse Anton Goudsmit wist daar met zijn kompanen wel raad mee. Met de ijzersterke ritmetandem Jeroen Vierdag (bas) en Martijn Vink (drums) en tenorsaxofonist Efraïm Trujillo zorgde het solide kwartet voor een uiterst funky, dansbare en intens gespeelde set. De hoekige grooves en subtiele fluisterzachte passages wisselden elkaar in steeds weer verrassende wendingen af.
Goudsmit, die steeds duidelijker hoorbaar zijn melodieën meezingt, speelde zeer geïnspireerd: zijn sound, groove, gevoel en ideeën in solo's zijn uniek in Nederland. Ook Trujillo soleerde sterk, met een heel directe sound (een weldaad naast het soms wat al te kwezelige geluid dat menig saxofonist inzet). En drummer Vink mengde zich in solo's met opvallende, vaak polymetrische, figuren. Nummers als 'Short Cuts' en 'Muchacho' grijpen je direct bij de strot en laten je, tot de laatste noot uitsterft, niet meer los. Alle stukken zijn van de hand van Goudsmit, die vertelde dat na cd 'Live Op Het Dak' een tweede cd van dit kwartet op stapel staat.
Na de pauze kwamen pianist Harmen Fraanje en trompettiste Sanne van Hek het gezelschap versterken. Hierdoor veranderde het karakter van de muziek in meer 'gecomponeerde improvisatie' met esoterische trekjes. Fraanje onderscheidde zich in een aantal eigen composities met klassiek opgezette patronen in solo's tot uiterst ritmische salsa-montuno's. In dit geheel leek trompettiste Sanne van Hek wat overschaduwd door de gretig spelende mannen. In tegenstelling tot vele andere concerten werd de avond op een heel ingetogen manier afgesloten met de compositie 'Vienne' van de Franse fluitist Magic Malik.
Nadat we waren overdonderd door funk en dance, slopen we op kousenvoeten het Bimhuis weer uit. Een veelbelovend begin van het jazzseizoen. Voor wie dit gemist heeft: The Ploctones zijn de komende maanden in heel Nederland te zien als een van de grote trekpleisters uit de Jazz-Impuls serie 2008-2009.
Klik hier voor Maarten Jan Rieders fotoverslag van dit concert.
(Geert Topper, 3.9.08) - [print]
- [naar boven]
Bobby Previte – 'The 23 Constellations Of Joan Miro' (Tzadik, 2002)
Groundtruther – 'Altitude' (Thirsty Ear, 2007)
Bobby Previte & The New Bump – 'Set The Alarm For Monday' (Palmetto, 2008)
Bobby Previte componeerde 23 korte composities bij een serie schilderijen van Joan Miro die binnen zijn werk een bijzondere plek innemen. Deze cd is zonder meer het meest ambitieuze project van Previte tot nu toe en ook meest geslaagde. De stukken worden uitgevoerd door een klein ensemble dat klinkt als een klein orkest. De toegankelijke en melodieuze mini-composities verklanken de sfeer van schilderijen (die allemaal zijn afgedrukt in het cd-boekje), die varieert van donker tot feestelijk uitbundig. Prachtig hoe de blazers kleuren bij harp, percussie en elektronica van solist Wayne Horvitz. Soms zou je willen dat een stuk nog veel langer zou duren, omdat ze zo snel weer voorbij zijn. Compositorisch is deze muziek het volstrekte tegendeel van Previte's leermeester Morton Feldman, aangezien er zoveel gebeurt in korte tijd en er nauwelijks plek voor herhaling is. Wel spreekt ze, net als bij Feldman, bijzonder tot de verbeelding. Wat wel duidelijk is geworden na het luisteren van deze cd, is dat Previte een heel bijzonder getalenteerde componist is. Ik hoop op een live-uitvoering, ooit.
Groundtruther is een duo-project van drummer Bobby Previte en gitarist Charlie Hunter, aangevuld met een gastmuzikant. Maar liefst twee cd's speelden ze hier vol met toetsenist John Medeski. De eerste elektrisch, de tweede akoestisch. De luisteraar krijgt geen uitgeschreven composities, maar geïmproviseerd materiaal in de studio. En dat is af en toe zware kost. Medeski pakt uit met een arsenaal aan antieke toetseninstrumenten (zoals oude mellotrons), Previte experimenteert met elektronische effecten, maar het is Hunter die volledig los gaat met zware distortion-effecten. Zijn aanpak levert een aantal memorabele momenten op gedurende de eerste schijf (met name het groovende 'Seoul Tower'), maar stelt danig teleur op de tweede. Hier zijn de goede ideeën ver te zoeken en lijkt Previte veelal een stoorzender ten opzichte van Hunter, die wanhopig de dialoog zoekt met Medeski. Dit experiment is dus maar half geslaagd te noemen.
Blazersensembles van Previte zijn altijd de moeite waard. Met Bump The Renaissance liet Previte zien mooie blazersarrangementen te kunnen schrijven, en met dit nieuwe project is het niet anders. Previte is te veelzijdig om als jazzmuzikant door te gaan, maar zijn gecomponeerde werk verraadt invloeden van ensembles van Charles Mingus en vooral Art Blakey. De muziek op deze cd lijkt vooral te mikken op het neerzetten van een bijzonder filmische sfeer (denk aan film noir en roadmovies, getuige een titel als 'Drive South, Along The Canyon'), maar herhaalde beluisteringen leveren veel meer muzikale details op dan bij een eerste oppervlakkige indruk. Ditmaal zijn het tenorsaxofonist Ellery Eskelin en trompettist Steven Bernstein die verraderlijk eenvoudig klinkende blaaspartijen voor hun rekening nemen. De stermuzikant hier is echter vibrafonist Bill Ware, die de muziek prachtig inkleurt.(Eric van Rees, 2.9.08) - [print]
- [naar boven]
Petitie bepleit bijstelling subsidiebeleid kunstsector
Solidariteit bestaat nog, in ieder geval binnen de jazzsector. Immers, vijf positief beoordeelde stichtingen - hen werd subsidie toegekend door het Nederlands Fonds voor Podiumkunsten - protesteren tegen de 'onherstelbare schade aan het muziekleven' die in hun ogen door de subsidiebesluiten van het Fonds wordt aangericht.
In een gemeenschappelijke verklaring laten Corrie van Binsbergen (Brokken), Susanna von Canon (ICP), Carolyn Muntz (dOeK), Esmée Olthuis (Tetzepi) en Danielle Oosterop (Bik Bent Braam) weten weliswaar blij te zijn met de positieve beoordeling door het Fonds, maar stellen zij tevens: "We zijn niet blij met het lot dat veel van onze collega-ensembles treft. In de muzieksector vallen harde klappen – vooral in de hedendaagse muziek, jazz en improvisatiemuziek en de wereldmuziek."
Het vijftal roept cultuurliefhebbers op om de petitie 'Hoed, waar ben je mee bezig?' te ondertekenen (verwijzend naar de hoed waarmee minister van Cultuur Ronald Plasterk zich graag laat zien). Deze handtekeningenactie verzoekt de Tweede Kamer om verantwoordelijkheid te nemen en van de minister aanpassing van zijn beleid te eisen en hem in te laten grijpen, 'voordat het te laat is'.
De redactie van Draai om je oren ondersteunt dit initiatief van harte. Vandaar onze oproep deze actie te ondersteunen door bovengenoemde petitie hier te ondertekenen.
Meer weten?
Op de website waarbenjemeebezig.nl lees je alles over deze landelijke actie voor de kunst- en cultuursector.
Lees ook ons eerdere bericht 'Nederlandse Fonds voor de Podiumkunsten hanteert de botte bijl'.
(Maarten van de Ven, 2.9.08) - [print]
- [naar boven]
Festivalverslag: Noorderzon Performing Arts Festival 2008
donderdag 21 t/m zondag 31 augustus 2008, Noorderplantsoen, Groningen
"Het Groninger Noorderzon festival is een jaarlijkse gebeurtenis waarbij vooral spectaculair en vernieuwend theater wordt gepresenteerd. Een pilotfestival, zou je kunnen zeggen; de programmeurs komen van heide en verre toegestroomd om te zien wat er in hun wereld aan de orde is. Daaraan gekoppeld is een muziekprogramma dat wellicht wat minder hemelbestormend is, maar zeker zo gezellig – en gratis."
Eddy Determeyer toog naar het Groningse Noorderplantsoen en zag de volgende lokale internationale groepen aan het werk: Allophonic, Ground Floor Connection, het Afro-Caribbean Quartet, Ousmans Fanfare en Want2swing. "Daar zitten aardig wat beulen-in-de-dop bij, kleine meesters die de jamsessies in De Smederij en De Spieghel plegen te domineren."
Klik hier voor zijn festivalverslag.
(Maarten van de Ven, 2.9.08) - [print]
- [naar boven]
North Sea Jazz buiten Randstad
Het Rotterdamse festival North Sea Jazz breidt uit. De organisatie presenteert vanaf dit najaar grote jazzconcerten onder de noemer 'North Sea Jazz Presents' in Eindhoven, Groningen en Den Haag.
Op het Eindhovense programma staan drie concerten in concertzaal Frits Philips. Op 12 november treden de Dizzy Gillespie All Stars aan met Roy Hargrove. Op 14 maart is het kwartet van saxofonist Wayne Shorter te zien. Zangeres Madeleine Peyroux sluit in 2009 het drieluik af. In Den Haag staat op 3 november een concert van Chick Corea en John McLaughin op stapel, in het World Forum Theater. In de Oosterpoort in Groningen staan drie shows gepland, waaronder een van Herbie Hancock.
North Sea Jazz is dit najaar ook elders zichtbaar: Michael Schiefel onder de vlag 'North Sea Jazz Next Generation' in Lantaren/Venster in Rotterdam en Paradox in Tilburg.(Jacques Los, 1.9.08) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...