Bobby Previte – 'The 23 Constellations Of Joan Miro' (Tzadik, 2002)
Groundtruther – 'Altitude' (Thirsty Ear, 2007)
Bobby Previte & The New Bump – 'Set The Alarm For Monday' (Palmetto, 2008)

Bobby Previte componeerde 23 korte composities bij een serie schilderijen van Joan Miro die binnen zijn werk een bijzondere plek innemen. Deze cd is zonder meer het meest ambitieuze project van Previte tot nu toe en ook meest geslaagde. De stukken worden uitgevoerd door een klein ensemble dat klinkt als een klein orkest. De toegankelijke en melodieuze mini-composities verklanken de sfeer van schilderijen (die allemaal zijn afgedrukt in het cd-boekje), die varieert van donker tot feestelijk uitbundig. Prachtig hoe de blazers kleuren bij harp, percussie en elektronica van solist Wayne Horvitz. Soms zou je willen dat een stuk nog veel langer zou duren, omdat ze zo snel weer voorbij zijn. Compositorisch is deze muziek het volstrekte tegendeel van Previte's leermeester Morton Feldman, aangezien er zoveel gebeurt in korte tijd en er nauwelijks plek voor herhaling is. Wel spreekt ze, net als bij Feldman, bijzonder tot de verbeelding. Wat wel duidelijk is geworden na het luisteren van deze cd, is dat Previte een heel bijzonder getalenteerde componist is. Ik hoop op een live-uitvoering, ooit.

Groundtruther is een duo-project van drummer Bobby Previte en gitarist Charlie Hunter, aangevuld met een gastmuzikant. Maar liefst twee cd's speelden ze hier vol met toetsenist John Medeski. De eerste elektrisch, de tweede akoestisch. De luisteraar krijgt geen uitgeschreven composities, maar geïmproviseerd materiaal in de studio. En dat is af en toe zware kost. Medeski pakt uit met een arsenaal aan antieke toetseninstrumenten (zoals oude mellotrons), Previte experimenteert met elektronische effecten, maar het is Hunter die volledig los gaat met zware distortion-effecten. Zijn aanpak levert een aantal memorabele momenten op gedurende de eerste schijf (met name het groovende 'Seoul Tower'), maar stelt danig teleur op de tweede. Hier zijn de goede ideeën ver te zoeken en lijkt Previte veelal een stoorzender ten opzichte van Hunter, die wanhopig de dialoog zoekt met Medeski. Dit experiment is dus maar half geslaagd te noemen.

Blazersensembles van Previte zijn altijd de moeite waard. Met Bump The Renaissance liet Previte zien mooie blazersarrangementen te kunnen schrijven, en met dit nieuwe project is het niet anders. Previte is te veelzijdig om als jazzmuzikant door te gaan, maar zijn gecomponeerde werk verraadt invloeden van ensembles van Charles Mingus en vooral Art Blakey. De muziek op deze cd lijkt vooral te mikken op het neerzetten van een bijzonder filmische sfeer (denk aan film noir en roadmovies, getuige een titel als 'Drive South, Along The Canyon'), maar herhaalde beluisteringen leveren veel meer muzikale details op dan bij een eerste oppervlakkige indruk. Ditmaal zijn het tenorsaxofonist Ellery Eskelin en trompettist Steven Bernstein die verraderlijk eenvoudig klinkende blaaspartijen voor hun rekening nemen. De stermuzikant hier is echter vibrafonist Bill Ware, die de muziek prachtig inkleurt.

(Eric van Rees, 2.9.08) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.