(Erno Mijland, 30.5.04) - [print] - [naar boven]

Apa Ini improviserend op zoek naar uitersten

Met wilde improvisaties op een strak Afrikaans ritme van djembés, veel speelplezier en een scheut humor wist Apa Ini - Indonesisch voor 'Wat is dit?' - het publiek voor zich te winnen tijdens een Jazzpower-concert in café Wilhelmina in Eindhoven op maandag 24 mei.

De in 2002 opgerichte band rond tenorsaxofonist en klarinettist Tobias Delius was voor het concert voor één keer uitgebreid met gitarist/banjospeler Eugene Chadbourne. Net als Delius, bassist Wilbert de Joode, trombonist Hilary Jeffery en Serigne Gueye op djembés zocht hij naar uitersten op zijn instrument. Apa Ini klonk daardoor als een orkest dat de muziek speelt voor bij een abstracte tekenfilm.

Chadbourne improviseerde in de meest letterlijke zin: hij gebruikte een aansteker, een credit card en zijn bril om de snaren aan te slaan, knikte instemmend als het geluid hem aanstond of schudde teleurgesteld zijn hoofd als dat niet zo was. "Ik speel alles waar ik mee kan wegkomen", lichtte hij in de pauze toe. Bandleider Delius gebruikte bijna meer dan het hele bereik van zijn instrument, dat op het ene moment klonk als een zingende zaag om vervolgens de diepte in te gaan met claxoneske horten en stoten, om even later het geluid van de oversturende gitaarversterker te volgen. Het begeleidende voetenspel was daarbij al een schouwspel an sich. Tussen de noten door vulde Delius zijn performance aan met yells en de 'knaps' uit Ome Willems 'knip, knap, knee'. Jefferey volgde over het algemeen, maar had in een sfeervol duet met De Joode ook even een mooie hoofdrol.

Rots in de branding in dit zootje aangenaam ongeregeld was het ritmisch werk van Gueye. Strak de maat aangevend met een enkelband met belletjes hield hij zijn medemuzikanten in het spoor met De Joode als sparring partner. In twee solo's liet hij horen wat er mogelijk is op drie, losjes op het afgezaagde onderstel van een kapstok gemonteerde djembés. Chadbourne, die in de tachtiger jaren Eindhoven al eens bezocht met zijn toenmalige band Shockabilly, zong de toegift: een bluesy ballad met flinke scheuten camp en smartlap. "The atmosphere in here is right for heartache".

Meer foto's van dit concert vind je

(Erno Mijland, 30.5.04) - [print] - [naar boven]

Paul Berner Quartet werft met succes voor een rondreis in 'Open Country'

Het aandachtige publiek in Kraaij & Balder kreeg vrijdag 14 mei een concert op niveau. De bezetting was er dan ook naar: leider Paul Berner op contrabas, Frits Landesbergen op vibrafoon, Ed Verhoeff op gitaar en Hans van Oosterhout op drums. Het kwartet verraste met een aangenaam, transparant groepsgeluid en speelde energiek en gepassioneerd. Berner citeerde veelal uit zijn terecht goed ontvangen cd 'Open Country', zodat het een afwisselend en interessant programma werd. Het kwartet slaagde er moeiteloos in om deze diversiteit als het ware te bundelen tot een heldere kleurrijke regenboog in open country.

Berners basspel kenmerkte zich door een fraaie toon en gepassioneerd spel. Vanavond bleek weer eens hoe gemakkelijk Ed Verhoeff zich weet in te voegen in elke formatie waarin hij speelt. Hij speelde overtuigend en smaakvol, zoals in de ballad 'Heartland', daarbij perfect terzijde gestaan door Hans van Oosterhout. Bij hem geen grote gebaren; hij ontleent zeggingskracht aan adequaat en inspirerend spel, waarmee hij het publiek weet te vervoeren. Frits Landesbergen was heerlijk op dreef in Monks 'In Walked Bud'. Wat jammer toch dat we dit instrument maar zo zelden kunnen beluisteren op de podia. Het aandachtige publiek genoot volop en met instemming van deze Nederlandse reus op vibrafoon. Niet voor niets vroeg de Jamaicaanse pianist Monty Alexander - met wie ook Paul Berner een tijdlang speelde - Landesbergen onlangs voor een concerttournee. Dit concert van het Paul Berner Quartet was het voorlaatste Jazz at the Crow-concert van dit seizoen en zeker niet het minste.

Klik

(Anoniem, 28.5.04) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 27.5.04) - [print] - [naar boven]

Atleet Troy Douglas promoot de jazz

Wat is er nodig om jazz aan de man te brengen? Meer zendtijd op radio en televisie? Veel betaalbare concerten in den lande? Of een held waarvan iedereen zegt: als die naar jazz luistert, is jazz misschien tóch de moeite waard. De Nederlandse in jazz gespecialiseerde platenmaatschappij Challenge Records gelooft in het laatste en trok sprinter Troy Douglas aan als 'ambassadeur'. Met het verzamelalbum 'Troy's Choice In Music' heeft dit ambassadeurschap nu concreet gestalte gekregen. Het 'nice geprized' verzamelalbum is een introductie in de wereld soul en jazz met muziek van onder andere George Duke, Miles Davis, Seven Eleven en Incognito.

Challenge noemt het project "verfrissend en spannend" en koestert "hoge verwachtingen van dit concept en de samenwerking met Troy Douglas". Douglas zelf werkt maar al te graag mee. "Jazz is voor mij een verslaving. Ik doe bijna álles op het ritme van positieve muziek en dat maakt het leven zoveel mooier...". De in Bermuda geboren atleet belandde vorig jaar met het Nederlands Estafetteteam op de vierde plaats van het WK in Parijs. Tijdens de Olympische Spelen 2004 in Athene zal dit team weer aantreden. Douglas zal er ook de 100 meter sprint lopen.

De website van

(Erno Mijland, 27.5.04) - [print] - [naar boven]

Avontuurlijk kwartet A4 opent Jazz in Duketown

Komende vrijdag openen gitarist Anton Goudsmit, saxofonist Efraïm Trujillo, bassist Jeroen Vierdag en drummer Martijn Vink Jazz in Duketown, het vierdaagse jazzfestival in Den Bosch. Goudsmit vertelde ons het volgende over deze formatie: "A4 is dus eigenlijk mijn oude trio, maar dan met Efraïm. De VPRO en het Muziekcentrum in Den Bosch wilden dit trio graag hebben naar aanleiding van de compositieopdracht die ik vorig jaar oktober heb gedaan met dit trio als basis. We hopen dat het weer net zo leuk wordt als laatst in Eindhoven (waar de groep in

(Anoniem, 27.5.04) - [print] - [naar boven]

(Jacques Los, 27.5.04) - [print] - [naar boven]

l'Occidentale de Fanfare - 'Hopopop' (Daqui, 2003) ****

Het in 1997 opgerichte Franse l'Occidentale de Fanfare is een bijzonder ensemble. Op het eerste oog doet de samenstelling van het orkest - drie slagwerkers en zeventien blazers - al snel denken aan een traditionele fanfare. Maar er wordt niet alleen geblazen op zowat alle instrumenten tussen piccolo en bastuba. De twee doedelzakken en een accordeon geven het totaalgeluid van dit orkest onmiskenbaar een folk-accent, terwijl de arrangementen van de voornamelijk eigen composities ontegenzeggenlijk ook big band-elementen bevatten. Tenslotte exploreert l'Occidentale de Fanfare de mogelijkheden van haar unieke bezetting met schijnbaar groot gemak in Arabische volksmuziek en reggae.

Op haar derde album 'Hopopop' gaat het orkest er stevig tegenaan. Op een strakke basis van bastuba en drums wordt heftig gesoleerd in jazzy improvisaties. De schelle klanken van de 'losgebroken' doedelzak naderen hierbij soms dicht de grens van het draaglijke, terwijl de piccolo's zorgen voor een bijna melige lichtvoetigheid.

'Hopopop' is een enthousiast statement van bourgondische 'mensen voor wie het creëren en spelen van muziek onafscheidelijk verbonden zijn met goed eten en goed gezelschap'. Het heeft allemaal iets aanstekelijks, vreugdevols en zomers... al zijn er ook momenten van ingetogen bezinning. Het kan bijna niet anders of dit orkest moet op het podium nog meer spetteren dan op cd. Wie dat met eigen oren wil ervaren moet eind juni naar Antwerpen, waar twee concerten op het programma staan.

Luister

(Erno Mijland, 26.5.04) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 21.5.04) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 20.5.04) - [print] - [naar boven]

Drummer Elvin Jones overleden

Het hart van jazzdrummer Elvin Ray Jones heeft het begeven. Daarmee is na de ziel ook de polsslag van het legendarische John Coltrane Quartet verdwenen. Hij is op dinsdag 18 mei gestorven in een ziekenhuis in New Jersey. Jones was een van de belangrijkste drummers van de bebop-generatie. Hij laat zijn nu 38-jarige Japanse vrouw Keiko en twee kinderen achter.

Jazzcriticus Leonard Feather schreef over hem: "His main achievement was the creation of what might be called a circle of sound, a continuum in which no beat of the bar was necessarily indicated by any specific accent, yet the overall feeling became a tremen-
dously dynamic and rhythmically important part of the whole group. Jones moved away from the old concept of swinging toward a newer freedom..."

Lees

(Erno Mijland, 19.5.04) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 19.5.04) - [print] - [naar boven]

John LaPorta overleden aan hartaanval

Rietblazer John LaPorta is op 12 mei op 84-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. LaPorta's carrière begon in 1942 bij Bob Chester's Swing Band. Twee jaar later stapte hij over naar de big band van Woody Herman. Verder werkte hij met grootheden als Dizzy Gillespie, Miles Davis, Duke Ellington, Max Roach en Hank Mobley. Met bassist Charles Mingus maakte hij midden jaren vijftig een aantal albums. Voor Mingus' eigen label maakte hij zijn debuut als bandleider. Hij schreef meer dan tweehonderd composities. Zijn laatste album nam hij op in 1999.

LaPorta was ook docent. Hij gaf dertig jaar les op de Berklee School of Music. Daarnaast schreef hij vijftien boeken over muziekonderwijs en de autobiografie 'Playing It By Ear'.

foto: KendorMusic

(Erno Mijland, 16.5.04) - [print] - [naar boven]

Jazzafdeling Rotterdams conservatorium bestaat 25 jaar

Klik hier om de JazzFlits te downloaden.

(Erno Mijland, 15.5.04) - [print] - [naar boven]

Nieuwe album Ben Allison oogst wisselende kritieken

Van Ben Allison & Medicine Wheel is het nieuwe album 'Buzz' verschenen, dat volgens Jim Santella van website All About Jazz wat minder experimenteel en avant-garde klinkt dan wat we gewend zijn van dit ensemble. "Voices move together as one. Pleasant harmony and smooth rhythms support simple melodies. Their 'New York buzz' has turned conformist." Lees de hele recensie.

Michael Rüsenberg, recensent van de internet-editie van Jazzcity, is een andere mening toegedaan. Hij concludeert: "Vermutlich wird dieses 'kleine' Projekt nichts gegen Imaginäre Folklore oder Standards-Euphorie oder Sängerinnen-Hype ausrichten, weil es keinen Boden bietet, um eine Mode-Fahne des gegenwärtigen Jazz zu halten. Auch die Virtuosen-Sucher werden es überhören. Alles wurscht. Lasst sie nur herumlärmen. Wir halten uns an ein Kleinod wie 'Buzz' und staunen, was im heutigen Jazz konzeptionell noch möglich ist. Ohne grossen Aufwand." Lees hier de hele recensie.

Tekstbijdrage: Maarten van de Ven

(Erno Mijland, 15.5.04) - [print] - [naar boven]

Ode aan Chet Baker

Jeroen de Valk over trompettist Chet Baker: "De drugs waren een soort zelfmedicatie. Dat hij er de gevangenis voor indraaide, begreep hij niet. Hij dealde toch niet? Hij vond het gewoon lekker." Op donderdag 13 mei, de zestiende sterfdag van Baker, brachten De Valk als Baker-biograaf en zanger Onno Voorhoeve (artiestennaam Onni), een ode aan de jazzlegende in Het Parool-theater in Amsterdam. Lees het verslag van Corrie Verkerk in Het Parool.

(Erno Mijland, 14.5.04) - [print] - [naar boven]

Altsaxofonist Joris Roelofs heeft gisteren in het Bimhuis de Deloitte Jazz Award 2004 in de wacht gesleept. De jongste finalist - Roelofs is 20 - nam het op tegen tenorsaxofonist Tom Beek en pianist Erik van der Luijt. Juryvoorzitter Peter Krom noemt Roelofs een lyrische en swingende speler, die zich de traditie goed eigen heeft gemaakt en eigentijdse invloeden hier smaakvol mee weet te verweven.

(Erno Mijland, 13.5.04) - [print] - [naar boven]

"Hij heeft dat subtiele, gemene, smerige verstorinkje in zijn klank." Maartje den Breejen in het Parool over het nieuwe live-album 'En Route' van het John Scofield Trio.

(Erno Mijland, 13.5.04) - [print] - [naar boven]

        

Programma North Sea Jazz weer voor elk wat wils

Natuurlijk, ook deze 29e editie van het grootste indoor jazzfestival ter wereld wemelt weer van grote, klinkende namen. Vrijdag 9, zaterdag 10 en zondag 11 juli zijn er publiekstrekkers als Alicia Keys, Dave Brubeck, Pat Metheny, Al Jarreau, Santana, Macy Gray, Omara Portuondo, Herbie Hancock en Wayne Shorter. En niet te vergeten Elvis Costello, die zich sinds zijn huwelijk met Diana Krall lijkt te hebben 'ingekocht' in de jazz-scene, en in die kringen nu alom salonfähig is (persoonlijk hoor ik liever de puntige popsongs van angry young Elvis).

Artist in Residence is dit jaar saxofonist Michael Brecker, volgens de NSJF-site 'wellicht het perfecte voorbeeld van een musicus die gelijktijdig dé ultieme fusionmusicus én de avontuurlijke, vernieuwende jazzmusicus is'. Hij treedt alle festivaldagen op met zijn Quindectet, Quartet en Farmers Market, geeft een clinic en speelt solo.

Er is ruimte voor jazzlegendes als Lee Konitz, Jean 'Toots' Thielemans, Kenny Barron, McCoy Tyner, Phil Woods, Hank Jones, Branford Marsalis, Dave Holland en Ferdinand Povel. Op zondag komen Charlie Haden met zijn Liberation Music Orchestra en speciale gast pianiste Carla Bley, en Jackie McLean, die op North Sea in 2001 al veel indruk maakte met het Mal Waldron Trio in de Jan Steenzaal.

Soul-, funk- en bluesliefhebbers komen aan hun trekken met toppers als James Brown, Patti LaBelle, Roy Ayers, Buddy Guy, Angie Stone en Macy Gray. Luchtgitaar spelen kan bij John Scofield, Pat Metheny of Bill Frisell. Nog een opvallende naam: singer-songwriter Rickie Lee Jones uit Chicago.

De Nederlandse inbreng, weliswaar vaak in de wat kleinere zalen, wordt kleur gegeven door onder meer Ernst Reijseger, Francien van Tuinen, Eric Vloeimans, Ab Baars, Martijn van Iterson en Arend Niks. En niet te vergeten pianist Harmen Fraanje met de compositieopdracht van dit jaar.

Avonturiers wordt aangeraden de kleinere zalen goed in de gaten te houden. Met name de Rembrandtzaal zou wel eens voor verrassingen kunnen gaan zorgen. Wat bijvoorbeeld te denken van de Palmetto Records-special op zondag, met optredens van Ben Allison & Medicine Wheel en het Fred Hersch Trio. Of het concert van het Louis Sclavis-Michel Portal Quintet op zaterdag. Zeer interessant is verder de combinatie Steffen Schorn-Claudio Puntin (bekend van Lucas Niggli's Big Zoom) op een uitgebreid scala rieten, waaronder baritonsax, bassax en (contra-)basklarinet. Zij openen vrijdag het festival in bovengenoemde zaal.

Foto's: Cees van de Ven

(Anoniem, 12.5.04) - [print] - [naar boven]

Rix featuring Eric Boeren

'De afgelopen maand gaf trompettist/cornettist Eric Boeren de Nederlandse improvisatie-
muziek een verfrissende schop onder de kont. Gewoon door met een nieuw bandje te komen, met alleen jonge onbekende muzikanten.' Dat schrijft Remco Takken in het online muziekblad KindaMuzik. Klik op de button voor zijn recensie van één van de optredens die Boeren gaf met zijn nieuwe working band Rix op het SJU Jazzpodium in Utrecht.

Button: Cees van de Ven

(Anoniem, 12.5.04) - [print] - [naar boven]

Finale Deloitte Jazz Award 2004

Morgen, woensdag 12 mei, staan tenorsaxofonist Tom Beek, pianist Erik van der Luijt en altsaxofonist Joris Roelofs op het podium van het Bimhuis in Amsterdam voor de finale van de Deloitte Jazz Award 2004. De winnaar gaat met een hoofdprijs van 20.000 euro naar huis, de andere twee finalisten ontvangen elk een stimuleringsprijs van 2.500 euro. De winnaar verzorgt verder een gastoptreden op dinsdag 1 juni in het Concertgebouw in Amsterdam. Tijdens deze avond wordt ook de Concertgebouw Jazz Award uitgereikt, een oeuvre-prijs voor een internationaal vermaard jazzmusicus, die dit jaar is toegekend aan pianist/componist Chick Corea.

Tenorsaxofonist Tom Beek (34) uit Utrecht deed eindexamen saxofoon jazz/lichte muziek in 1995 aan het Hilversums Conservatorium. Hij was leerling van Ferdinand Povel en Rob Madna. Beek is bandleider van een kwartet en een kwintet, die beide onder zijn naam opereren en waarvoor hij ook componeert. Daarnaast speelt hij onder andere met Francien van Tuinen, Amina Figarova en Michiel Borstlap. Beek speelde op verschillende edities van het North Sea Jazz Festival en trad op in het buitenland.

Joris Roelofs (20) speelt alt-, tenor- en sopraansax en klarinet. Hij heeft zijn eigen kwartet en valt regelmatig in bij de New Cool Collective Big Band en het Jazz Orchestra Of The Concertgebouw. Roelofs won de Pim Jacobs Muziek Prijs. Met de Stan Getz/Clifford Brown All Stars tourde hij in Japan, Canada en de Verenigde Staten. Volgend studiejaar doet hij eindexamen eerste fase aan het Conservatorium van Amsterdam.

Van pianist, componist en arrangeur Erik van der Luijt (33) is recent een nieuw album verschenen met eigen composities. Hij studeerde piano aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij onder anderen Rob van Krefeld en Rob van Bavel. Hij combineert jazz met klassiek, pop, funk en latin. Van der Luijt heeft bijgedragen aan opnames van het Metropole Orkest, Bernard Berkhout's New Thundering Swingmates en verschillende musical- en cabaretproducties. Hij werkte verder samen met Greetje Kauffeld, Ferdinand Povel, Madeline Bell, Piet Noordijk, Ruud Jacobs en vele anderen.

De Deloitte Jazz Award is een aanmoedigingsprijs voor jonge, getalenteerde jazzmusici die in Nederland gevestigd zijn, hier al een zekere bekendheid hebben verworven en aan het begin van een internationale carrière staan. De jury, voorgezeten door Peter Krom (Andersen Foundation), bestaat uit Hein van de Geijn (musicus, producer, docent), Paul Gompes (coördinator Dutch Jazz Connection), Amanda Kuyper (muziekjournalist), Jan Menu (musicus, producer), en Bert Vuijsje (journalist/jazzrecensent).

(Erno Mijland, 11.5.04) - [print] - [naar boven]

Agog Meets Zapp - 'Meltdown' (Jazz in Motion/Challenge, 2004) ****

Het jazz trio Agog en het Zapp strijkkwartet mengen zich tot een welluidende eenheid op deze cd. Gitarist Frank Wingold van Agog is het epicentrum. Hij creëerde de stukken en arrangeerde een totaalsound die weldadig aandoet. Wingold weet zo een collectief te maken van jazztrio en strijkkwartet. Zijn arrangementen zijn kleurrijk qua harmonieën en voicing. Geschreven met respect voor het verleden maar toch volstrekt van deze tijd. Hij bedient zich in zijn spel met kennis van zaken van hem ten dienste staande gitaareffecten voor zijn muzikale expressie, die hij vervolgens organisch inpast. Mark Haanstra (bas) zorgt met fraaie toon voor de solide basis, soms samen met de cellist Emile Visser. Haanstra's solistische bijdragen met interessante improvisaties maken hem tot een bepalende factor in dit gezelschap. Hij leverde ook de compositie 'Why Is 6 Afraid of 7'. Joost Lijbaart is met zijn fijnzinnig drumwerk en open mind in dit gezelschap volledig op zijn plaats.

Zapp bestaat uit de violisten Jasper le Clercq en Jeffrey Bruinsma, altviolist Oene van Geel en cellist Emile Visser. Deze musici, geworteld in de 'klassieke' school, beschikken over de kwaliteiten die vereist zijn in dit idioom en leveren ook improvisatorische bijdragen. Aangezien Zapp zodoende mede creëert in de ware betekenis van het woord, is voorkomen dat het strijkkwartet klinkt als achtergrond-akkoordenbasis of klanktapijt.

Dit alles maakt het voor de jazzliefhebber laagdrempelig om met genoegen naar deze combinatie te luisteren. Een geslaagde samenwerking van twee gelijkwaardige 'partners'. Door de fraaie sfeertekeningen en de diversiteit aan ritmes en tempi is 'Meltdown' een afwisselende, boeiende cd geworden. Een consequent homogeen geluidsbeeld is het bindmiddel en de smaakmaker voor de diverse ingrediënten.

Voor wie dit gezelschap wil beluisteren en bekijken: Agog en Zapp zijn in mei en juni op tournee. Zo spelen ze op het komende Jazz in Duketown-festival in Den Bosch. Volgende week dinsdag zijn ze gratis te bewonderen in De Derde van Mahler te Arnhem.

Aanvulling 02-12-2004: Lees ook de recensie van Maartje den Breejen van het Parool.

(Anoniem, 10.5.04) - [print] - [naar boven]

        

Nieuwe Take Tens van Goudsmit, Vandermark & Janssen

Met zijn vurig, intens gepassioneerd gitaarspel heeft Anton Goudsmit zich ontwikkelt tot een multi-inzetbare muzikale kameleon, die zich thuis voelt in uiteenlopende stijlen als jazz, improvisatie, pop en funk. Hij is de laatste tijd op de Nederlandse podia te zien geweest met zijn band A4 en het Fugimundi Trio, waarin hij samen met Eric Vloeimans en Ernst Reijseger een perfecte symbiose levert van muzikale virtuositeit en theatrale spelvreugde. Klik op de button om te lezen wat hij met Maggi heeft...

De in Warwick, Rhode Island (VS) geboren saxofonist Ken Vandermark heeft de afgelopen jaren rap naam gemaakt als een man met visie op het gebied van de avontuurlijkere jazz. Zijn roots liggen evenzeer in free jazz uit de hoogtijdagen als in vurige r&b en hoekige funk. Het optreden dat hij met zijn band The Vandermark 5 op 8 maart jl. in Eindhoven gaf, deed Wilhelmina op zijn grondvesten daveren en kan ondanks de schandalig lage opkomst de annalen in als een classic. Dit overigens geheel indachtig Vandermarks eigen gedachten: "Concerts have had more impact on me than any recording, hearing a group in a club and watching the music as it's created has affected me more permanently." Klik op de button voor zijn zeer lezenswaardige Take Ten.

"Er stond een piano in het huis van mijn ouders. Het ligt voor de hand dat ik begon met het met de handen induwen van het rechterpedaal tijdens het kruipen door de kamer en ik herinner mij de verbazing dat als je iets riep, dat dat dan doorklonk in de piano." Aldus pianist Guus Janssen over zijn vroegste muzikale herinneringen. Deze nimmer voor een gat te vangen workaholic kleurt elke formatie waarmee hij speelt, zoals onlangs nog duidelijk werd tijdens een korte tournee met No Can Do, waarin hij met zijn inventieve spel nieuwe perspectieven opende voor dit van oorsprong pianoloze kwartet. Klik op de button om zijn antwoorden op de Take Ten-vragen te lezen.

(Anoniem, 9.5.04) - [print] - [naar boven]

Paul Berner Quartet in Eindhoven

In het kader van Jazz at the Crow treedt vrijdag 14 mei het Paul Berner Quartet op in café Kraaij & Balder aan de Strijpsestraat 79 te Eindhoven. Het kwartet bestaat uit Paul Berner (bas), Frits Landesbergen (vibrafoon), Ed Verhoeff (gitaar) en Hans van Oosterhout (drums).

De Amerikaanse contrabassist Paul Berner heeft tijdens zijn jaren in New York met diverse grote namen gewerkt: Dizzy Gillespie, Milt Jackson, Stan Getz en vele anderen. Tevens was hij enkele jaren lid van het Monty Alexander Trio en het Lionel Hampton Orchestra. Sinds zijn aankomst in Nederland heeft hij met veel bekende musici op het podium gestaan, zoals Cees Slinger, Toon Roos, Jesse van Ruller, Cor Bakker en Laura Fygi. Ook heeft hij zowel in Amerika als in Nederland een aantal cd's gemaakt, o.a. met Red Rodney, het Amsterdam Jazz Quintet, het Nederlands Blazers Ensemble en Greetje Kauffeld. In 2003 verscheen van hem de cd 'Open Country' bij Baileo/Challenge Records, een zeer fraaie proeve van zijn muzikale en compositorische talenten.

Vibrafonist Frits Landesbergen is bekend van zijn optredens met Madeline Bell, het Rosenberg Trio, Louis van Dijk en Cor Bakker. Hij heeft ook gewerkt met Georgie Fame, Milt Jackson, Toots Thielemans, Scott Hamilton, Joe Pass, Monty Alexander en vele anderen. Verder speelde hij mee op zo'n 90 cd's als sideman, onder meer bij Louis van Dijk, Laura Fygi, Thijs van Leer, het Metropole Orkest en het London Symphony Orchestra. Als leider van zijn eigen band heeft hij tot nu toe zes cd's gemaakt, onder meer 'Frits Meets Louis van Dijk, Two Of A Kind' (1995) en 'Dynavibes' met Jeff Hamilton (1996).

Gitarist Ed Verhoeff maakt sinds 1997 deel uit van de groep Baseline rond jazzbassist Hein van de Geyn en werkte in de periode 1998-2000 met de popzangeres Mathilde Santing. Momenteel is hij veel te beluisteren met zijn eigen formatie Edition (met Ben van den Dungen, Lucas van Merwijk en Boudewijn Lucas). Ed is te horen op cd's van Ramses Shaffy, Ilsa Huizinga, Hein van de Geyn's Baseline, Matilde Santing en Madeline Bell.

Hans van Oosterhout op drums is een van de meest gevraagde drummers. Hij heeft opgetreden met vele bekenden, zoals Toots Thielemans, Lee Konitz, Joe Pass, Chet Baker, Bobby Watson, Bob Mintzer and Miroslav Vitous en maakt nog altijd deel uit van Hein van de Geyn's Baseline. Tegenwoordig is hij bijna niet meer thuis te vinden, want als vaste drummer voor Dee Dee Bridgewater reist hij de hele wereld af.

Het concert in Kraaij & Balder begint om 21.30 uur. De toegang is gratis.

Tekst: Ton Suasso
Foto: Jasper Heijstok

(Anoniem, 9.5.04) - [print] - [naar boven]

Gitarist Barney Kessel overleden

Een kwaadaardig gezwel in de hersenen is gitarist Barney Kessel afgelopen donderdag, 6 mei, fataal geworden. Kessel was al lange tijd in minder goede gezondheid, nadat hij 12 jaar geleden een hartaanval kreeg. Hij is 80 jaar geworden.

Kessel was autodidact. Zijn liefde voor de gitaar begon met het luisteren naar straat-
muzikanten. Nadat hij zichzelf had leren spelen, maakte hij van dichtbij de opkomst mee van de bebop. Hij speelde in de jaren veertig met Dexter Gordon op Central Avenue in Los Angeles. Later werkte hij met sterren als Elvis Presley - hij speelt mee op 'Return To Sender' - en Liberace. Kessel schreef columns voor het blad Guitar Player en maakte een instructieboek voor gitaristen. Beatle George Harrison was een grote fan van Kessels spel: "Barney Kessel is definitely the best guitar player in this world, or any other world."

Kessel muzikale passie ging vooral uit naar de jazz. Hij speelde mee op platen van jazz-grootheden als Lionel Hampton, Red Mitchell, Bobby Hutcherson, Oscar Peterson, Billie Holiday, Art Tatum, Elvin Jones, Lester Young en Ben Webster. Bud Powell nam zijn compositie 'Swedish Pastry' op.

Foto: Jack Vartoogian

(Erno Mijland, 9.5.04) - [print] - [naar boven]

Interview Michiel Braam / Nieuwe cd Bik Bent Braam

"Natuurlijk ben ik ook erg beïnvloed geweest door – laten we zeggen – de eerste avantgardisten. Ornette Coleman, Archie Shepp en Albert Ayler. Het geluid van een muzikant vind ik belangrijk. Het specifiek herkenbare geluid van Shepp en Ayler. Een muzikant moet ook iets persoonlijks hebben. Een persoonlijke muzikale taal. Dat is voor mij van groot belang." Aldus pianist Michiel Braam in een uitgebreid interview met Draai om je oren. Klik op bovenstaande button om het te lezen.

Aanstaande maandag verschijnt op Braams eigen BBB-label de nieuwe cd van Bik Bent Braam: 'Growing Pains'. Braam hierover: "In de Bik Bent is het 'bonsai-concept', mede door toedoen van de kwaliteit van de muzikanten, tot op grote hoogte gebracht. Het is een volmaakt groepsspel geworden. We zijn momenteel met het orkest zó op elkaar ingespeeld..." En dat viel bijvoorbeeld te merken in het Arnhemse Musis Sacrum op 18 april jl., waar de band zich vakkundig toonde in instant composing op basis van een aantal "uitgeschreven frames, stukjes, liedjes of hoe je het noemen wilt". Boeiend call and answer-werk tussen de riet- en de kopersectie, geïnspireerde soli en aanstekelijk spelplezier; het zijn ware handelsmerken geworden van Bik Bent Braam. We verwachten dan ook veel van de nieuwe cd!

Button: Cees van de Ven

(Anoniem, 8.5.04) - [print] - [naar boven]

dOeK Festival 2004 biedt topimprovisatie

Met een uitgekiende programmering biedt Stichting dOeK op 27, 28 en 29 mei voor de 4e keer een fraaie staalkaart van de impro-scene. Op het festival komen improvisaties aan bod op het gebied van muziek, film, elektronica en zang.

Eric Boeren, Tobias Delius, Cor Fuhler, Wilbert de Joode en Wolter Wierbos bundelden hun krachten en stelden het programma samen. Ze presenteren naast eigen formaties buitenlandse improvisatoren als Toshimaru Nakamura, die geluiden maakt die ontdaan zijn van elke menselijke emotie met zijn 'no-input mixer', de harpist Rhodri Davies uit Wales en Xu Fengxia, die de guzheng (een Chinees tokkelinstrument met 21 snaren) bespeelt.

Twee concerten verdienen een speciale vermelding. Allereerst een ensemble van louter blazers rond rietblazer Michael Moore. Hij treedt vrijdagavond 28 mei op met Horn Guys: Frank Gratkowski (altsax, basklarinet), Ab Baars (tenorsax, klarinet), Tobias Delius (tenorsax, klarinet), Wolter Wierbos (trombone) en één van de oprichters van Available Jelly, Gregg Moore (tuba).

Ook vermeldenswaard is een project van trombonist Wolter Wierbos, met leden uit Sunchild, de groep rond gitarist Frankie Douglas die jazz speelt met Surinaamse en Antilliaanse roots, en drummer Hamid Drake, bekend om zijn groovende stijl van drummen. Wierbos heeft speciaal voor dit project nieuwe stukken geschreven. Op zaterdag 29 mei zorgt Wollo's World voor de feestelijke afsluiting van het festival.

Klik hier voor meer informatie over het programma.

(Anoniem, 8.5.04) - [print] - [naar boven]

Sonar Lodge ontstijgt soms technologische dwangbuis

Strakke beats uit de laptop tegen jazzy improvisaties op de nostalgisch klinkende Fender Rhodes piano en abstracte klanken uit de sampler tegen het volle, warme geluid van de contrabas: het waren de ingrediënten van een spannende muzikale strijd in op 3 mei in café Wilhelmina in Eindhoven. Het plaatselijke duo Sonar Lodge bracht er samen met toetsenist Jeroen van Vliet en bassist Jules de Vlam een mix van actuele stijlen als jazzdance, trip pop en drum & bass.

Eindhovenaar Richard van Kruysdijk, verantwoordelijk voor alle composities, startte de meeste nummers met een ritmische basis vanaf de computer. Die vulde hij vervolgens aan met strak akoestisch slagwerk met hier en daar een onorthodox accent. Van Kruysdijk overtuigde als akoestisch drummer niet overal: zo getuigden zijn fills soms van weinig creativiteit en was niet elke mep raak. Waar hij met zijn samplers aan de slag ging, leek hij als een flipperende 'Tommy' in zijn eigen wereld te verdwijnen.

Zangeres Marie-Claudine Vanvlemen, met wie Van Kruysdijk sinds 1997 samenwerkt, heeft wat we sinds Idols 'sofuja' noemen. De pulserende basis van bas en drums, zonder de traditionele afwisseling van refrein en couplet, bood haar beperkte mogelijkheden haar warme stem te laten pieken. De Vlam sloot met strakke baslijnen op zowel akoestische als elektrische bas naadloos aan bij het werk van Van Kruysdijk. Van Vliet zorgde voor het jazzy element in het geheel, met veel improvisatie op de elektrische piano, waaruit hij bovendien met veel effectapparatuur vervreemdende klanken wist te halen.

Veel technologie dus op het podium en dat pakte niet altijd goed uit. Zo hing er voortdurend een irritante brom in het geluid en werkte de basis op de computer als een strak keurslijf dat de opbouw van een organische spanningsboog uitsloot. Gelukkig wist de band zich in een aantal nummers te ontworstelen aan deze technologische dwangbuis. Dan was er veel interactie tussen de muzikanten, bouwde de band op het hypnotiserende ritme naar een dynamisch hoogtepunt en viel alles op z'n plek.

Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad

(Erno Mijland, 8.5.04) - [print] - [naar boven]

GEZZ transformeert popsongs in jazzvehikels

Tijdens dit concert op zondagmiddag 2 mei in Paradox in Tilburg zou de debuut-cd van het pianotrio GEZZ gepresenteerd worden. Dat ging echter niet door vanwege een foutje in de master, waardoor de lancering een tweetal weken is uitgesteld. Wat bleef was een sprankelend concert van uitzonderlijke klasse.

GEZZ is een nieuw pianotrio met daarin zwaargewichten Harmen Fraanje (piano), Eric van der Westen (contrabas) en Hans van Oosterhout (drums). Dit keer speelde men geen eigen composities in de ware zin van het woord, maar zorgvuldig gekozen popsongs en filmmuziek. Songs met interessante, relevante thema's, die zeer geschikt bleken voor een jazztransformatie en herinterpretatie, zoals 'Knives Out' en 'Pyramid Song' van Radiohead, 'When A Man Loves A Woman' (Percy Sledge) en 'Smoke On The Water' (Deep Purple). Ze werden allemaal volledig naar eigen hand gezet. Zelfs het overbekende 'Bridge Over Troubled Water' van Simon & Garfunkel, hier door GEZZ grondig onder handen genomen, ging als het ware herboren opnieuw in première.

Dit concert bood wederom een grote verscheidenheid aan emoties. Harmen bezit de
gave om met zijn spel zijn toehoorders moeiteloos tot intense luisteraars te maken. Kenmerkend in zijn pianistiek is dat hij met muzikaal inzicht en durf maximaal gebruik maakt van alle piano- en fortonuanceringen, wat zijn spel diepte en sfeer geeft. Alles telt bij hem en elke getoucheerde noot of frase heeft zijn exacte plaats in welluidende melodische en harmonische verhaallijnen die ogenschijnlijk moeiteloos opwellen uit zijn creatieve bron. In de langzame, soms contemplatieve stukken zoals 'A Heart In New York' sluit je als in hypnose de ogen om elke noot zonder visuele 'ruis' zo intens mogelijk te laten binnenstromen, omdat de muziek ertoe uitnodigt. Ook dit concert maakte weer eens hoorbaar hoe ver Fraanje al is op weg naar een volstrekt eigen, herkenbare muzikale identiteit.

Met Eric van der Westen weet je wat je in huis hebt en waar je aan toe bent. Inspirator en betrouwbaar baken, een bassist die elk concert met inzet en enthousiasme speelt alsof het zijn eerste is. Niet blasé door talloze concerten en successen. Hij kan zichtbaar genieten van muzikale vondsten en geslaagde improvisaties van zijn medemusici. Ook vanmiddag sprak hij het publiek weer toe met die grote toon met veel 'hout', het weldadige vibrato en zijn melodische improvisaties. Hopelijk dat we van hem in dit trio ook nog eens een gestreken bassolo mogen vernemen! Hans van Oosterhout zag ik voor het eerst in actie. Zijn inbreng hier maakte duidelijk waarom hij zo'n gewaardeerd en veelgevraagd slagwerker is. Zijn adequaat en ingetogen spel zorgde er mede voor, dat de verstaanbaarheid, transparantie en toegankelijkheid van het trio intact bleef. Met zijn solo in de Queen-klassieker 'We Will Rock You' getuigde hij van zijn kwaliteit en muzikale integriteit.

Hierna volgden nog 'Here, There And Everywhere' van Lennon/McCartney en 'Don’t Give Up' van Peter Gabriel. Het concert werd besloten met U2’s 'Still Haven’t Found What I’m Looking For'. Daarbij speelde Harmen het thema in de piano met gedempte snaren: een wonderlijk moment. Het kon niet anders of na dit sfeervolle concert moest een klinkende toegift volgen; dat werd 'Philadelphia' van Neil Young. Nu is het met ongeduld wachten op het moment waarop de cd GEZZ (Challenge Records) verkrijgbaar is.

Voor een fotoverslag klik hier.

(Anoniem, 7.5.04) - [print] - [naar boven]

Nieuwe editie Jazz Flits

Onze collega's van Jazz Flits zijn terug van een maandje weggeweest. Op 1 mei is nummer 7 van het jazztijdschrift verschenen. Onderwerpen zijn onder andere:

een column van Rolf Polak, cd-recensies, de jazzradiogids en de Jazzweek Jazzchart

Klik hier om dit nummer te downloaden (PDF-bestand).

(Erno Mijland, 6.5.04) - [print] - [naar boven]

Twee muzikale avonturiers beantwoorden de 10 vragen van Take Ten

Trombonist Wolter Wierbos en toetsenist Cor Fuhler zijn twee originele en oorspronkelijke geesten binnen de Nederlandse impro-scene. Zij gaan met hun muziek boldly where no one has gone before. Daartoe kiezen zij hun eigen, avontuurlijke, niet altijd even gemakkelijke weg op hun instrument. Ze experimenteren volop met klankkleur, dynamiek en toonvorming. Lees hun antwoorden op de 10 vragen die we hen in het kader van de rubriek Take Ten voorlegden. Klik op de bovenstaande button.

(Anoniem, 3.5.04) - [print] - [naar boven]

Vier dagen jazz in Brugge

Van donderdag 20 tot en met zondag 23 mei moet je in Brugge zijn. Waarom? In het Concertgebouw en in een aantal musea aldaar zullen een aantal grote Europese jazz-grootheden op het podium staan tijdens Jazz Brugge 2004, zoals Frank Gratkowski (met trombonist Wolter Wierbos), pianist Simon Nabatov, E.S.T., Stefano Bollani, het Eric Boeren Quartet (met een programma rond de muziek van Ornette Coleman) en Nguyên Lê Quartet (met een project rond Jimi Hendrix). Er wordt elke dag gemusiceerd van half twaalf tot half twaalf.

Meer informatie vind je op de website van het festival.

Foto: Maarten van de Ven

(Erno Mijland, 2.5.04) - [print] - [naar boven]

Gratis naar jazz in Hoofddorp

The Count Basie Orchestra en het trio van gitarist Philipe Catherine zijn de topacts op het tiende Meer Jazz Festival 2004, op verschillende locaties in Hoofddorp van 14 tot en met 16 mei.

Het programma biedt een breed scala aan genres: van oude stijl tot nu-jazz. En alle concerten zijn gratis toegankelijk. Op vrijdag verzorgt slagwerker John Engels een masterclass. The Count Basie Orchestra speelt 's avonds twee maal in Schouwburg De Meerse. Zaterdag staat in het teken van het Haarlemmermeer Nationaal Big Band Concours. Hierna treedt Philipe Catherine Trio op. Op zondag zal pianist Rein de Graaff de Meer Jazz Prijs uitgereikt krijgen. Hij treedt op met altsaxofonist Bud Shank en met zijn eigen sextet.

Meer informatie vind je op de website van het festival.

Foto: Jos Knaepen

(Erno Mijland, 2.5.04) - [print] - [naar boven]

Programma Freilichtbühne Burg Wilhelmstein

Eén van de mooiste openluchttheaters van Duitsland ligt net over de grens bij Heerlen - even boven Aken - in het stadje Würselen: Burg Wilhelmstein. Het rond 1300 door Graaf Wilhelm von Jülich gebouwde kasteel is grotendeels vervallen. Tegen de ruïnes aan ligt al jaren een schitterend overdekt openluchtpodium, oftewel eine Freilichtbühne zoals de Oosterburen dat zeggen, die plaats biedt aan ongeveer duizend toeschouwers. Eind mei opent aldaar het culturele seizoen boordevol films, theatervoorstellingen en concerten. Het programma is nu bekend. Tot september treden er ook diverse grootheden uit de jazz en wereldmuziek op.

Enkele krenten lichten wij voor u eruit. Begin juni bijvoorbeeld concerteert grootmeester Chick Corea met Touchstone aldaar; met Tom Brechtlein op drums, bassist Charles Benavent, saxofonist Jorge Pardo en percussionist Rubem Dantas. Diezelfde maand brengt jazzpianist en entertainer Götz Alsmann zijn band naar Würselen, samen met enkele verrassingen zoals Bibi Johns, Greetje Kauffeld (!), Alice & Ellen Kessler en Chris Howland. Ook gitaarvirtuoos Jan Akkerman speelt er eind juni met zijn band. Medio juli komt de Noors/New-Yorkse stemsensatie Rebekka Bakken met haar band onder de sterrenhemel spelen. Zij stond het afgelopen jaar met haar solodebuut 'The Art Of How To Fall' steeds op nummer 2, direct achter Norah Jones, in de jazzcharts. Ook een aanrader dus. Gustav Mahler schreef ooit: 'Tradition ist die Weitergabe des Feuers und nicht die Anbetung der Asche'. Dat geldt voor de volle 100 procent voor muzikaal multi-kunstenaar Hubert von Goisern. In Oostenrijk en Duitsland een begrip, alleen bij ons – volledig onterecht - niet. Gaat hem dus zien! De Braziliaanse bossa-legende Marcus Valle verrast het publiek de dag nadien, ook begin augustus.

Kortom, kijk op de website van Freilichtbühne Burg Wilhelmstein voor de volledige concertagenda. Die is zeker de moeite waard! En dat alles op pakweg vijftien autominuten van Heerlen.

(Anoniem, 2.5.04) - [print] - [naar boven]

Genomineerden Jazz Awards 2004 bekend

The Jazz Journalists Association telt zo'n 500 leden uit nagenoeg iedere continent (behalve Antartica). Voor de achtste keer organiseren zij de Jazz Awards. De nominaties zijn recentelijk bekend gemaakt. In totaal zien we in zo'n 33 categorieen méér dan 150 nominaties. Dinsdagavond 15 juni eren zij de uiteindelijke winnaars in B.B. King's Blues Club & Grill in New York City.

Tot de eerdere gelukkigen in de hoofdcategorie 'Lifetime Achievement in Jazz' behoren klinkende namen als Benny Carter, Max Roach, Sonny Rollins, Ornette Coleman, John Lewis, Clark Terry en Cecil Taylor. Dit jaar zijn de mega-jazzgrootheden Dave Brubeck, Hank Jones, Marian McPartland, Roy Haynes en Wayne Shorter genomineerd.

Genomineerd voor hun achievement in sound recordings, live concert performances and overall presence - prijken in de rubriek 'Musician of the Year' - namen als Dave Douglas, Jason Moran, Wayne Shorter en Wynton Marsalis.

In de categorie 'Up & Coming Artist of the Year' zijn dit jaar genomineerd: Jamie Cullum, Jeremy Pelt, Lizz Wright, Miguel Zenon en Vijay Iyer. En bij de dit jaar uitgebrachte albums - het 'Jazz Album of the Year' - bestaat de lijst uit: 'Passing Ships' van Andrew Hill (Blue Note), 'Romare Bearden Revealed' van Branford Marsalis (Marsalis Music), 'Extended Play' van Dave Holland (ECM), 'The Bandwagon' van Jason Moran (Blue Note) en 'Alegria' van Wayne Shorter (Verve).

En oh ja, in de categorie 'Miscellaneous Instrumentalist of the Year' is ook onze buurman Jean-Toots Thielemans voorgedragen!

Overigens...: 'Nonkel' Toots krijgt binnenkort uit handen van Gilberto Gil een naar verluidt bijzonder hoge onderscheiding van het land Brazilië, aldus een - niet nader aan te duiden - edoch welingelichte Belgische kroegbron. Gil komt binnenkort die onderscheiding in België uitreiken, namens de president van deze Zuid-Amerikaanse republiek, Luiz Inácio Lula da Silva.

(Anoniem, 1.5.04) - [print] - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.