(Erno Mijland, 31.5.05) - [print] - [naar boven]

Courbois strooit met vijfkwartsmaten als snoepgoed
zondag 17 april 2005, Musis Sacrum, Arnhem

Op de afsluitende dag van het SPRNG Jazzfestival zette drummer Pierre Courbois zijn verjaardag (hij werd een week later 65) luister bij met een interessant concert met zijn Vijfkwarts Sextet, zo genoemd omdat alle gespeelde stukken rond die fascinerende oneven maatsoort waren opgebouwd. Als een suikeroom die zijn kleinkinderen snoep-zakken toestopt tracteerde hij het publiek op een variëteit aan lekkere composities. Courbois toonde overtuigend aan dat vijfkwarts kan swingen, ontregelen én ontroeren.
Zo kreeg de verveling deze middag geen kans. Ook het goed gedefinieerde geluidsbeeld zorgde voor optimaal muzikaal genot.

Zijn sextetcompanen stonden hem daarbij perfect terzijde. Bassist Nico Langenhuijsen leek op een welhaast telepathische wijze in contact te staan met de leider, zo innig sloten zijn soepele baspartijen Courbois' drumpatronen in de armen. Een andere oud-gediende, Willem Kühne, was 'onopvallend aanwezig' met zijn pianospel; soms rinkelend als een bel, soms introspectief, dan weer ouderwets swingend. Trombonist Ilja Reijngoud toonde eens te meer aan hoezeer hij zich heeft ontwikkeld op zijn instrument; hoe snel hij ook articuleert en met hoeveel power hij ook speelt, zijn spel is altijd warm van toon. En Toon de Gouw mag dan soms wat afwezig en weary overkomen, verzaken doet hij nimmer op zijn trompet. Saxofonist Mete Erker, die vrij recentelijk toetrad tot de groep, moet zijn draai in het Sextet nog vinden, maar hield zich deze middag kranig staande, om uiteindelijk helemaal in zijn element te komen met zelfverzekerd sopraansaxspel (in het Coltrane-achtige 'Lobelia', dat zijn wereldpremière beleefde).

Dat Pierre Courbois een unieke drummer én een talentrijke componist is, bewees hij met een enerverende setlist vol lekkernijen. Zoals het mooi aangezette, unisono geblazen thema van 'Balken And The Blues'. De stuwende swing van het up-tempo 'Insonorisé'. Het aparte, alle kanten uitmeanderende 'Révocation' - voorzover de componist zelf wist de enige ballade in vijfkwartsmaat - met boeiende wendingen en verrassende samenklanken. Het tijdens de watersnoodramp ontkiemde '1953', met impressionistisch mallet-slagwerk en driestemmig spelende blazers, dat via een riddle op de hihat overging in het snelle 'Pentangle'. Met een steeds terugkerende versnellende passage als lanceerinstallatie voor het soleerwerk. In het dynamische, meeslepende 'Unsquare Roots' (van zijn gelijknamige top-cd) strooide een ontketende Courbois vrijelijk met rolls en fills; de anderen konden hier met de billen bloot en moesten alle zeilen bijzetten in hun solo's. De meester zelf imponeerde op zijn mooi getunede, doorzichtige kit met een sterke solo: een uitgebalanceerde mix van pure kracht en melodieus drumwerk.

Klik

(Anoniem, 30.5.05) - [print] - [naar boven]

Interview Dick de Graaf

"Als Gijs Hendriks een ballad speelt, ga je aan wezenlijke dingen denken. In het begin kon ik daar helemaal niet tegen, dan liep ik weg. Zo intens was dat. Zo puur. Zo emotievol. Schitterend. Laatst heb ik hem nog gezien op de Rotterdamse lokale tv. Ik vond het onverminderd sterk. Je merkt dat, als mensen ouder worden, een bepaalde energie en vitaliteit minder wordt. Daarvoor in de plaats komt de allesomvattende essentie. Dat hoorde ik bij Gijs. Ik hoop dat iets dergelijks bij mij ook is te horen."

Saxofonist Dick de Graaf in een interview met Jacques Los. Lees het

(Anoniem, 29.5.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 25.5.05) - [print] - [naar boven]

Frank Gratkowski Project - 'Loft Exile V' (Leo Records, 2004) *****

Het komt niet zo vaak voor dat je in aanraking komt met een perfecte cd, zowel op artistiek als geluidstechnisch gebied. De Duitse rietblazer Frank Gratkowski, die met zijn kwartet reeds een trits uitstekende albums uitbracht, heeft met de dubbel-liveregistratie 'Loft Exile V' - opgenomen tijdens het Moers New Jazz Festival 2003 - nu juist zo'n kunstwerk weten af te leveren.

Ter gelegenheid van zijn 40-jarige verjaardag werd Gratkowski in de gelegenheid gesteld om op Moers de crème de la crème op het gebied van de hedendaagse improvisatoren om zich heen te verzamelen, wat resulteerde in een dubbelkwartet dat naast Gratkowski zelf (altsax, klarinetten) bestaat uit Tobias Delius (sax, klarinet), Herb Robertson (trompet), Wolter Wierbos (trombone), de bassisten Wilbert DeJoode en Dieter Manderscheid en de drummers Gerry Hemingway en Michael Vatcher. Deze laatste vier zijn mooi 'gespliced' in het stereobeeld, zodat hun bijdragen goed te onderscheiden zijn.

Het resultaat heeft bijzonder weinig te maken met eerdere, vergelijkbare settings als Colemans 'Free Jazz' of Coltrane's 'Ascension', maar staat volledig op zichzelf als een fascinerende, eigenzinnige luistertrip vol met verrassende samenklanken en solistische improvisaties. De muziek zuigt de aandacht van de luisteraar welhaast automatisch naar zich toe, en klinkt wonderwel logisch en vanzelfsprekend en tegelijkertijd volledig vrij en wendbaar. De muzikanten lijken elkaar te stimuleren naar ongedachte hoogtes en vergezichten. Noisy, swingend, intens, sfeervol, rustiek, swingend, bluesy... allemaal kwalificaties die van toepassing zijn, maar an sich eigenlijk nog niks zeggen. Daarvoor moet je deze twee cd's gewoon zelf ondergaan.

In het najaar gaat deze bijzondere band op tour. De kans dat ze Nederland aandoen is, zo begrepen wij van Wolter Wierbos, helaas uitermate klein. Dames/heren programmeurs, grijp uw kans nu het nog kan!(?)

Meer weten?

(Anoniem, 24.5.05) - [print] - [naar boven]

Siteseeing #9
Stichting Nederlands Jazz Archief

Op de site van

(Jacques Los, 23.5.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 21.5.05) - [print] - [naar boven]

Deloitte Jazz Award 2005 & Concertgebouw Jazz Award 2005
dindag 17 mei 2005, Concertgebouw, Amsterdam

Het concert stond in het teken van beide winnaars; Bassist Stefan Lievestro ontving de Deloitte aanmoedigingsprijs en Benny Golson ontving de Concertgebouw Jazz Award, een oeuvreprijs die wordt toegekend aan een internationaal vermaard musicus. Het was dan ook vanzelfsprekend dat het hoofdbestanddeel van de avond bestond uit Golsons composities met de meester zelf als gastsolist. Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw onder leiding van Henk Meutgeert speelde met veel gevoel voor subtiele nuanceringen en uitgebalanceert ensemblespel bekende Golson-standards als 'Killer Joe', 'Along Came Betty', 'Stablemates' en - na een uitvoerige uitleg van Golson over de totstandkoming - de compositie 'I Remember Clifford'.

De legendarische Golson beschikt nog altijd over een fraai, weldadig geluid op zijn tenor-saxofoon. Kenmerkend voor zijn spel zijn de fraaie melodische volzinnen en de soepele flow. Daarin deed hij denken aan ons aller Ferdinand Povel. Meutgeert had, zoals we van hem gewend zijn, dit dankbare materiaal weer in goed klinkende arrangementen gegoten. Golson was terecht zichtbaar ingenomen met het ensemblespel en de solistische pres-taties. Uit handen van de juryvoorzitter Martijn Sanders ontving hij de Concertgebouw Jazz Award (zie het

(Anoniem, 19.5.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 19.5.05) - [print] - [naar boven]

(Jacques Los, 19.5.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 18.5.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 18.5.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 17.5.05) - [print] - [naar boven]

Vooruitblik North Sea Jazz Festival 2005

Het North Sea Jazz Festival viert dit jaar zijn 30-jarig jubileum. Ter ere hiervan geeft het legendarische trio Keith Jarrett/Gary Peacock/Jack DeJohnette op woensdag 6 juli een speciaal '30th Anniversary-concert' in de PWA-zaal van het Nederlands Congres Centrum te Den Haag. Het is voor het eerst sinds twintig jaar dat deze topformatie weer in Neder-land optreedt; de laatste keer was tijdens de 10e editie van North Sea Jazz in 1985. Vervolgens opent de Cubaanse ster Ibrahim Ferrer donderdag 7 juli 2005 deze editie van het North Sea Jazz Festival tijdens het Buhrmann Midsummer Jazz Gala. De zanger van de Buena Vista Social Club presenteert er zijn nieuwe project 'Mi Sueño - A Bolero Songbook'.

De dag erna gaat op een 14-tal podia het festival dan echt van start en is het drie dagen lang (8 t/m 10 juli) een ware puzzel de 'jazzkrenten' uit de pap te vissen. Wederom is er voor elk wat wils en grote namen ontbreken geenszins: Oscar Peterson, David Sanborn, McCoy Tyner, Maceo Parker, John Scofield, Joe Zawinul en Nederlandse grootheden als Candy Dulfer, Hans Dulfer, Rita Reys, Ack van Rooyen en Jan Akkerman. Artist in residence is dit jaar bassist Dave Holland, grootgrutter van prijzen in de Down Beat-polls. Hij speelt op vrijdag met een kwartet bestaande uit pianist Herbie Hancock, saxofonist Chris Potter en drummer Jack DeJohnette. Op zaterdag staat hij op het dakterras met zijn big band. En op zondag in een verrassend duo met percussionist Trilok Gurtu. Op vrijdag 8 juli is er een special tribute to de onlangs overleden Benny Bailey. Hij zou dit jaar met zijn kwartet optreden in de Carel Willinkzaal. In overleg met de bandleden is besloten van dit concert een eerbetoon aan de legendarische trompettist te maken.

Evenals voorgaande jaren is de programmering in de Statenhal en het Paul Acket Paviljoen gericht op een groot publiek. Daar zijn namelijk optredens te verwachten van Jamie Cullum, Billy Cobham, Robert Gray, Al Green, Solomon Burke en Steps Ahead. In de Jan Steenzaal kan het publiek genieten van gerenommeerde jazzcats als als Phil Woods, John Scofield met saxofonist Chris Potter, Roy Haynes, de Charlie Parker Legacy Band (met Johnny Griffin, Benny Golson en Roy Hargrove), McCoy Tyner All Stars en het Roswell Rudd/Archie Shepp Quartet. De fijnproevers zullen zich wellicht meer richten op de artiesten die een plek hebben gekregen in de wat kleinere zalen (o.a. Mondriaan en Carel Willink Zaal), met optredens van onder meer Henry Threadgill, Andrew Hill Big Band, Barry Harris, Matt Wilson's Arts & Crafts, Bobby Previte, Randal Corsen, Ken Vandermark en Randy Weston.

Nou heb ik altijd gedacht dat de Telegraaf niets met jazz heeft, maar - kijk aan - de Van Gogh Zaal wordt door die krant gesponsord en de programmering is niet onaardig, met namen als Brad Mehldau, Rita Reys, The Beau Hunks, Richard Galliano en Mose Allison.

Ondanks het feit dat de actuele jazz nauwelijks aan bod komt, is het al met al een redelijke programmering waarbij zowel de 'pure' jazzliefhebber als het grote publiek aan zijn trekken komt. Speciaal voor kinderen zijn er op woensdagmiddag 6 juli bovendien weer 'Gigs for kids'.

Meer weten?

(Erno Mijland, 14.5.05) - [print] - [naar boven]

Veelzijdig programma bij Jazz in Duketown 2005

Tijdens dit gratis toegankelijke festival in Den Bosch kan het publiek genieten van een grote verscheidenheid aan jazzstijlen. Op circa 10 podia kan men ruim zestig concerten beluisteren van artiesten uit binnen- en buitenland. Wij lichten er een paar voor u uit...

Steffen Schorn (baritonsax, basklarinet), Roger Hanschel (alt-, sopranino- & F-Mezzo saxofoon) en Dirk Mündelein (gitaren) vormen samen het Duitse Triosphere. Schorn kennen we nog van het fameuze rietblazersduo met Claudio Puntin. "The music of Triosphere can whisper or murmur, or it can roar with the wild power of unchained saxophones. It hunts through absurd tempi in 7/4 time, amicably trips up James Brown in 23/8 time or lightheartedly radiates Brazilian flair." Dat belooft dus wat in de Toonzaal, vanavond om 20.30 uur. Op dezelfde locatie betreedt om 22.15 uur het Amsterdam Jazz Trio het podium. Met hun intimistische kamerjazz leveren Angelo Verploegen (flügelhorn/ trompet), Ed Verhoeff (gitaar) en Eric van der Westen (contrabas) een keur van tot de verbeelding sprekende melodieën en improvisaties. Ook niet te versmaden: de Ad Colen-Gé Bijvoet Combinatie (22.30 uur, Kerkplein).

Vanaf 20.30 uur kunt u zondag in de Toonzaal getuige zijn Voer met hun cross-over van dance-, jazz-, Iraanse, Indiase, improvisatie- en gecomponeerde muziek. De bezetting is veelbelovend: Vera van der Poel (zang/Korg MS10), Oene van Geel (viool/percussie), Anton Goudsmit (gitaar), Gulli Gudmudson (contrabas/effecten), Afra Mussawisade (percussie setup/laptop) en Robert van Heumen (laptop/elektronica). Daarna om 22.15 uur in de Toonzaal het trio van pianist Jeroen van Vliet, voor de gelegenheid aangevuld met een blaaskwartet, waarin o.a. Hans Sparla op trombone. Verder zondagavond onder meer de Amerikaanse zangeres Deborah J. Carter (21.30 uur, Museumplein) en het Benjamin Herman Kwartet (22.30 uur, Kerkplein).

Meer weten?

(Anoniem, 14.5.05) - [print] - [naar boven]

The Turnaround #6

Heet van de naald twee nieuwe cd's van de Amerikaanse drummer Gerry Hemingway. Allereerst 'The Whimbler' (Clean Feed) met zijn kwartet bestaande uit saxofonist Ellery Eskelin, trompettist Herb Robertson en bassist Mark Helias. Een boeiende en gevarieerde staalkaart, afgaande op hun uitstekende optreden afgelopen maandag in Wilhelmina, Eindhoven. Daarnaast heeft Hemingway na zijn succesvolle kwintet uit de jaren negentig (met Wolter Wierbos, Michael Moore, Ernst Reijseger en Mark Dresser) weer een nieuwe vijfmansformatie geformeerd. Hierin figuren naast mainstay Wierbos op trombone de geniale rietblazer Gratkowski (in wiens kwartet Hemingway de drumstokken hanteert), cellist Amit Sen en bassist Kermit Driscoll. Hun eerste cd betreft een opname uit Lissabon, december 2002: 'Double Blues Crossing' (Between The Lines).

Het einde van de Swing Era zorgde voor veel zorgen bij de fameuze bandleiders van weleer, zoals Count Basie. Hij zag zich wegens financiële problemen gedwongen zijn big band te ontbinden. Maar in 1952 kwam hij terug met zijn New Testament Band, met toparrangeurs en -componisten als Neal Hefti, Frank Foster, Ernie Wilkins, Frank Wess en Thad Jones. In die band zaten kanjers als gitarist Freddie Green, bassist Ray Brown en de saxofonisten Eddie 'Lockjaw' Davis en Paul Quinichette. Het Mosaic-label bracht onlangs een fraai overzicht van The New Testament Band uit: de 8-cd box 'The Complete Clef/ Verve Count Basie Fifties Studio Recordings', met maar liefst 146 tracks. Traditiegetrouw weer met uitstekende foto's en liner notes. Voor de liefhebber dus!

Terri Lyne Carrington (bekend van Herbie Hancocks band) is de drummer van dienst op de tweede cd van alt- en sopraansaxofoniste Tineke Postma, 'For The Rhythm' (Munich). Zij wordt hierop verder geassisteerd door toetsenist Rob van Bavel, gitarist Edoardo Righini (gitaar) en de bassisten Jeroen Vierdag en Darryl Hall.

(Anoniem, 13.5.05) - [print] - [naar boven]

Verjaardagsconcert John Engels

Vrijdag 13 mei geeft de drummer ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag een concert in het Bimhuis in Amsterdam. In de aankondiging stond vermeld dat ook Benny Bailey zou meespelen op verzoek van John. Dat heeft helaas niet zo mogen zijn, omdat zoals bekend Bailey onlangs is overleden. Wel treden op: Jesse van Ruller (gitaar), Frans van de Hoeven (bas), René van Beeck (bas), Harry Emmery (bas), Benjamin Herman (altsax), Rob van Bavel (piano) en vele anderen.

Al ruim vijftig jaar is de Amsterdamse drummer John Engels Jr. de meest gevraagde drummer van Nederland. De eeuwig jonge John komt uit een gezin van slagwerkers. Zijn vader, grootvader, een oom, twee broers, een zus en hijzelf lijden allemaal aan - zoals hij het zelf noemt - de Engelse ziekte. Hij werkte en werkt met alle Nederlandse musici van belang en maakte tournees met Amerikaanse musici in de klasse van Dizzie Gillespie, Ben Webster, Stan Getz en Chet Baker.

Gevleugelde uitspraken: "Ik geef me voor tweehonderd procent, weetjewel. Elk concert dat ik speel kan het laatste zijn. Soms denk ik 'misschien zou ik er even uit moeten, wat rust nemen'. Maar ja, na vier dagen vakantie word ik knettergek, dan wil ik weer spelen. Als ik nu dood zou omvallen, is mijn leven mooier geweest dan ik ooit had kunnen dromen."

Als hij sterft, dan het liefst achter zijn drumstel, maar voorlopig nog lang niet: vrijdagavond viert hij zijn 70e verjaardag met een aantal van zijn favoriete musici uit verschillende generaties.

Meer weten?

(Anoniem, 10.5.05) - [print] - [naar boven]

Tony Malaby – 'Sabino' (Arabesque, 2000) ****

Saxofonist Tony Malaby (Tucson, 1964) is sinds het begin van de jaren negentig een veelgevraagd muzikant in de New Yorkse moderne jazzscene. Hij heeft gespeeld in spraakmakende groepen als Charlie Haden's Liberation Orchestra, Paul Motian's Electronic Bebop Band, Mark Helias' Open Loose en in groepen van o.a. Bobby Previte, Tom Varner, Marty Ehrlich en Kenny Wheeler. In de formatie van Marty Ehrlich speelden eveneens bassist Michael Formanek en drummer Tom Rainey, met wie Malaby langdurig muzikaal heeft samengewerkt.

In 2000 verscheen zijn cd-debuut op het Arabesque-label. Het kwartet bestaat, naast Malaby uit Formanek, Rainey en gitarist Marc Ducret. Het repertoire op de cd is een mix van mainstream en free jazz. Dat levert bijvoorbeeld latin-gestructureerde jazz op en in het derde nummer 'Remolino/Hamza' verregaande onderzoeken in sound en (a)tonaliteit. Het robuuste saxgeluid van Malaby is geïnspireerd op de swingtenoren Chu Berry, Don Byas en Coleman Hawkins, en mengt wonderwel met de avant-gardistische improvisaties en de lamentabele en weemoedige composities. Malaby's sidemen Formanek en Rainey leveren een solide en louter begeleidende bijdrage aan het geheel. Gitarist Marc Ducret daarentegen soleert regelmatig met fantasierijke single-note lijnen, afgewisseld met sober toegepaste elektronische technieken.

Hoogtepunten zijn 'Ajo Comino', een latin-achtig stuk met krachtige free soli van zowel Malaby als Ducret; het al eerder genoemde 'Remolino/Hamza', een collectieve improvisatie die uiteindelijk resulteert in een medium latin groove, waarna het overgaat in een expres-sieve improvisatie van Malaby; een Ayleriaans juichende solo van Malaby in 'Mia' en de prachtig gespeelde ballad 'Love Dogs'.

De NY Times en de Philadelphia City Papers kozen Tony Malaby's debuut-cd in hun top-tien lijst van 2000. Niet ten onrechte dus.

Meer weten?

(Jacques Los, 10.5.05) - [print] - [naar boven]

Spaces & Phrases in Eindhoven

In het kader van Jazz at the Crow speelt het jazzkwartet Spaces and Phrases op dinsdag 10 mei in café Kraaij & Balder aan de Strijpsestraat 79 te Eindhoven. Twee Nederlandse blazers - Barend Middelhoff (tenorsax) en Gerard Kleijn (trompet/ flügelhorn) - en een Italiaanse ritmesectie - Alessandro Minetto (drums) en Pietro Ciancaglini (bas) - vormen een uniek pianoloos kwartet. Spaces & Phrases gaat over ritme en melodie, Noord en Zuid, pasta en patate, lijnen en leegtes. De muziek ademt en stuwt. Contrapunt en groove versmelten, zoals Europa langzaam maar zeker één wordt. Er is improvisatie, ruimte en klank.

Middelhoff speelde onder meer in The Houdini's. In 1992 stond hij voor de eerste keer op het North Sea Jazz Festival. Hij won de eerste prijs op het prestigieuze Middelsee Jazz Concours. Hij studeerde in New York bij Jimmy Heath en George Garzone. Kleijn trad over de hele wereld op en maakte met The Gerard Kleijn Group drie cd's. Minetto speelde onder anderen met Jimmy Cobb, Steve Grossman en Benny Golson. Ciancaglini werkte met vele Italiaanse en Amerikaanse jazzmusici: grote namen als Enrico Rava, Lee Konitz en Kenny Wheeler. Vandaag was Spaces & Phrases overigens in de studio voor een cd-opname, die door Munich Records zal worden uitgebracht.

Het concert in Kraaij & Balder begint om 21.00 uur. De toegang is gratis.

Meer weten?

(Anoniem, 9.5.05) - [print] - [naar boven]

Fotoverslagen Lewinsky Quartet en Amsterdam Jazz Trio

Onlangs zijn er een paar mooie

(Anoniem, 7.5.05) - [print] - [naar boven]

Lyriek en passie bij het PvK Quintet en The South African Connection
maandag 21 maart 2005, Wilhelmina, Eindhoven

Publiek en musici hebben er duidelijk zin in. Met het Paul van Kemenade Quintet en de Afrikaanse musici Mndebele (zang), Faku (trompet/flügelhorn), Mnisi (tenorsax) en Khoza (gitaar) weet je immers dat het een happy jazzfeestje gaat worden! Al vanaf 1994 speelt Paul van Kemenade regelmatig met Afrikanen, steeds met veel succes.

De opener is Van Kemenade's compositie 'South African Connection', met Jeroen van Vliet op een aangenaam klinkende Fender Rhodes, een stevige tenorsaxsolo van Sidney Mnisi en een prima gitaarsolo van Bhekisisa Khoza. Een heerlijk deinende kwela van Feya Faku volgt: 'Qaphela' (= pay attention). Deze muziek maakt blij en stemt de luisteraar positief. 'Pleased To Meet You Again' van Van Kemenade, die emotievol een lento intro speelt op een fraaie donkere soundscape van Van Vliets Rhodes. Dan kantelt het tempo van slow naar double tempo en kan men zich te goed doen aan perfect ritmisch werk van Pieter Bast op drums en Wouter Hellwig op cajun. Magistrale, energieke solo's van Khoza en Van Vliet besluiten met zeggingskracht dit snelle deel, dat vervolgens overgaat in medium tempo met een gloedvolle solo van Feya Faku op flügelhorn. Trombonist Louk Boudesteijn tekende voor 'Just Flirtin'', een stuk met fraaie voicing in de blazersfrontline van alt- en tenorsax, flügelhorn en trombone. In 'Tembisa, The People', een compositie in driekwarts-maat van Mnisi, speelt Paul van Kemenade een beeldende, hartverscheurende solo, zoals hij alleen dat kan.

De tweede set wordt geopend met het melancholieke 'Inner Passion' van Faku, een feature voor Jeroen van Vliet. In 'Day Dreams' van Mahieu speelt hij op contrabas een razendsnelle introsolo met veel chromatiek, samen met Bast en gecompleteerd door het hele ensemble. Vervolgens treedt zangeres Sonti Nomasonto Mndebele voor het voetlicht. Met authentieke stem, groot volume en gepassioneerd zingt ze haar compositie 'Sangena', de Tanzaniaanse traditional 'Malaika' en Van Kemenades' uitbundige 'Hey Man'. In het laatste stuk 'Banoi' horen we na subliem percussiewerk van Hellwig en Bast een grootse en swingende solo van Van Vliet met verschuivende riffs van het collectief. Bij dit op-zwepende en swingende stuk wil je opstaan en spontaan met musici en publiek al dansend naar buiten gaan om het Wilhelminaplein in bezit te nemen en iedereen deelgenoot te maken van deze multiculturele muzikale happening.

Natuurlijk komen Van Kemenades kwintet en hun South African Connection niet weg zonder toegift. Het wordt 'Soul Afrique', een herkenbare, krachtige Van Kemenade-compositie, waarin Paul een vermakelijke en uiterst interactieve dialoog blaast met Boudesteijn en waarin Faku zijn formaat nog maar eens laat horen. De uitstekende geluidsregie was deze avond overigens in handen van Bernard Jussen.

Klik

(Anoniem, 7.5.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 4.5.05) - [print] - [naar boven]

Marc Mommaas – 'Global Motion' (Sunny Side Records, 2003) ****

Marc Mommaas, geboren in Tegelen, is een jong saxtalent die zich in New York gevestigd heeft. Hij heeft er gestudeerd bij David Liebman en Dick Oats. Met behulp van beurzen van de Stichting Podiumkunsten en Prins Bernard Fonds/Anjer Fondsen heeft hij compo-sitie en piano gestudeerd bij Garry Dial.

Zijn tweede cd 'Global Motion' is uitgekomen op Sunny Side Records. Alle composities zijn van de hand van Mommaas. Zijn groep Global Motion bestaat verder uit pianist Nikolaj Hess, bassist John Hebert en drummer Tony Moreno. Gastspeler op deze cd is gitarist/ sitarspeler Rez Abassi.

De muziek is open en melodieus van karakter en doet denken aan Charles Lloyds ECM-exercities. Toch wordt de vrije emotie niet geschuwd, onder meer hoorbaar in het nummer 'Intuition'. Mommaas' saxgeluid is warm en zangerig en zijn soli getuigen van een grote rijkdom aan smaakvolle ideeën en intensiteit.

Het complexe nummer 'African FBI' krijgt een extra dimensie als na het thema in 12/8 Mommaas vrij soleert over de bass groove van John Hebert en Tony Moreno's odoespel. De Deense pianist Nikolaj Hess, die in het eerste nummer van de cd 'One Way Only' al blijk geeft een begaafd improvisator te zijn, soleert ook in dit stuk overtuigend, helder, transparant en met de nodige techniek. De 'Copenhagen Suite', die uit drie delen bestaat, wordt geopend als ballad-duo voor sax en piano, waarbij emotievol door Mommaas en Hess gespeeld wordt. In het middendeel is er ruimte voor een geprononceerde bassolo van John Hebert.

Mommaas (die mij qua geluid en speelwijze sterk doet denken aan Clifford Jordan) heeft met dit sterke kwartet een formidabele cd afgeleverd.

Meer weten?

Labels: cd

(Jacques Los, 4.5.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 3.5.05) - [print] - [naar boven]

Corrie Van Binsbergen presenteert literaire gasten in het Bimhuis

Op vier woensdagavonden in februari 2003 presenteerde gitariste/componiste Corrie van Binsbergen in het Bimhuis een serie literaire concerten met Remco Campert, Toon Tellegen, Manon Uphoff en Kees van Kooten. Dit experiment bleek zo verrassend en succesvol dat een landelijke tour volgde en nu een nieuwe Bimhuisserie van start gaat.

Elke avond heeft een eigen karakter en opbouw. De verhalen vormen de leidraad voor het muzikale scenario geschreven door Van Binsbergen en uitgevoerd door een uitgelezen gezelschap van improviserende musici, zoals Tobias Delius, Wilbert de Joode en Alan Purves, aangevuld met een klassiek strijktrio.

De nieuwe serie opent morgenavond met de nieuwe stadsdichter van Antwerpen,

(Anoniem, 3.5.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 3.5.05) - [print] - [naar boven]

Lees verder in het archief...