Deloitte Jazz Award 2005 & Concertgebouw Jazz Award 2005 dindag 17 mei 2005, Concertgebouw, Amsterdam
Het concert stond in het teken van beide winnaars; Bassist Stefan Lievestro ontving de Deloitte aanmoedigingsprijs en Benny Golson ontving de Concertgebouw Jazz Award, een oeuvreprijs die wordt toegekend aan een internationaal vermaard musicus. Het was dan ook vanzelfsprekend dat het hoofdbestanddeel van de avond bestond uit Golsons composities met de meester zelf als gastsolist. Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw onder leiding van Henk Meutgeert speelde met veel gevoel voor subtiele nuanceringen en uitgebalanceert ensemblespel bekende Golson-standards als 'Killer Joe', 'Along Came Betty', 'Stablemates' en - na een uitvoerige uitleg van Golson over de totstandkoming - de compositie 'I Remember Clifford'.
De legendarische Golson beschikt nog altijd over een fraai, weldadig geluid op zijn tenor-saxofoon. Kenmerkend voor zijn spel zijn de fraaie melodische volzinnen en de soepele flow. Daarin deed hij denken aan ons aller Ferdinand Povel. Meutgeert had, zoals we van hem gewend zijn, dit dankbare materiaal weer in goed klinkende arrangementen gegoten. Golson was terecht zichtbaar ingenomen met het ensemblespel en de solistische pres-taties. Uit handen van de juryvoorzitter Martijn Sanders ontving hij de Concertgebouw Jazz Award (zie het fotoverslag).
Ook prijswinnaar Stefan Lievestro kreeg voldoende ruimte in het programma om zich te profileren met eigen composities. Al dient wel gezegd te worden dat de geluidsregistratie van dit concert bepaald niƩt in de prijzen viel. Gelukkig was Lievestro's verstaanbaarheid na de pauze beter. Met eigen composities als 'Don't Worry, I'm A Trained Professional', 'Wally K' en zijn bassolo 'Buns Of Steel' etaleerde hij op sympathieke wijze zijn persoonlijkheid, talent en ambitie.
Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw imponeerde deze avond en ontkrachtte het vooroordeel dat big bands hun bestaansrecht slechts ontlenen door veelal alles op fortissimosterkte te spelen. Henk Meutgeert wist zijn orkest met fijnzinnig intimistisch samenspel en verfijnd gebruik van dynamiek vaak als een kamerorkest te laten klinken, met uitstekende balans tussen alle secties. De arrangementen waren transparant met spannende rustpunten, waardoor de muziek ontspannen en ogenschijnlijk moeiteloos over het voetlicht kwam.
Tot besluit van dit concert - de titel gonsde al door de zaal - speelde men Golsons bekende Jazzmessengers-compositie 'The Blues March'.(Anoniem, 19.5.05) - - [naar boven]
Lees verder in het archief...
|
|
|
|
Menupagina's:
Cd van het moment: Sylvie Courvoisier - 'Chimaera' Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? Mail de redactie.
|
|