(Anoniem, 30.6.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 29.6.05) - [print] - [naar boven]

Red de NPS

Hierbij publiceren en onderschrijven wij van harte onderstaande noodkreet van programmamaker Hans Mantel (o.a. NPS Output). Door massaal te reageren kunnen we proberen deze dwaling te voorkomen.

"Om onbegrijpelijke redenen heeft het kabinet besloten om per 2008 de NPS in zijn geheel op te heffen. Inderdaad: OPHEFFEN. Mijn collega's en ik hebben ons jarenlang jaren ingezet om goede muziek uit te zenden op de enige plek waar dat nog kon en gebeurt. Dit raakt niet alleen de programmamakers en medewerkers, maar ook de musici die op deze manier hun enige kanaal in de media kwijt gaan raken."

"Sta even een moment stil bij wat dit betekent. Het hele pakket aan klassiek en jazz op Radio 4 verdwijnt, geen jazz meer op televisie en ga zo maar door. De NPS is een omroep die zich volledig inzet voor jazz in de media. Eindelijk begon het erop te lijken dat jazz en soortgelijke muzieken zich de plaats hadden verworven die ze zolang hadden moeten ontberen, en nu dit".

Reageren kan

(Anoniem, 29.6.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 27.6.05) - [print] - [naar boven]

Ad Colen Quartet – Bitter But Sweet (Sweet Briar Music, 2005) ****

Ad Colen heeft zojuist zijn derde cd als leider uitgebracht. 'Bitter But Sweet' is de titel die geïnterpreteerd kan worden als 'zeer eigentijdse heftige mainstream-muziek'. Dus muziek tussen hardbop en avant-garde. Harmonieus, zeer zeker, schematisch, ook dat, maar met veel ruimte voor geavanceerde out of tune-improvisaties.

De mooie ronde robuuste toon op tenorsax van Colen combineert goed met de compacte begeleiding van de overige leden van het kwartet. Zowel op tenor- als op sopraansax soleert Colen met een bijna ongekend groot gemak en groot technisch vermogen. De improvisaties zijn zeer avontuurlijk en klinken tegelijk zeer melodieus.

Van de negen nummers op deze cd zijn er zes van de hand van Colen. Ook daarin toont hij zijn meesterschap. 'Camiel' is een bijzonder fraaie ballad met ruimte voor een overtuigende bassolo van Erik Robaard. In het Monkiaanse up-tempo nummer 'System Overload' getuigen de solo's van Colen en pianist Rob van Bavel van muzikale inventiviteit en virtuositeit.

Naast de leider zelf speelt ook Van Bavel een zeer prominente en kwalitatieve rol, zowel in de begeleiding als in de solo's. Hij is een begenadigd technicus met een arsenaal aan muzikale ideeën. Jasper van Hulten is een perfect muzikaal luisterende drummer in dit hechte kwartet.

Geen vijf sterren voor deze productie, omdat het inspirerende grensoverschrijdende niveau tijdens het concert op 21 mei jl. in het SJU Jazzpodium op deze schijf net niet wordt gehaald.

Meer weten?

(Jacques Los, 27.6.05) - [print] - [naar boven]

Jaap Lüdeke stopt met presentatie North Sea Jazz Festival

Het komende North Sea Jazz Festival, op 8, 9 en 10 juli voor de laatste keer in Den Haag, zal Jaap Lüdeke (1935) nog als presentator meewerken, maar daarna houdt hij het voor gezien. Dertig jaar lang was hij als zodanig aanwezig in Den Haag. De aantijging, afkomstig uit kennissenkring, dat hij volgend jaar niet mee wil naar Ahoy in Rotterdam is onzin, volgens Lüdeke. "Als ik de dertigste keer pas in 2006 vol had kunnen maken, zou ik met genoegen in Ahoy’ hebben gestaan, bij leven en welzijn uiteraard. De weerzin tegen de verhuizing van North Sea, die hier en daar de kop opsteekt, is sowieso misplaatst. Kijk naar de VS en de verplaatsing destijds van het Newport Jazz Festival naar de stad New York, of de ook succesvolle verhuizing van het Bimhuis in Amsterdam van de ene plek naar de andere. Als de muziek sterk genoeg is maakt de omgeving niet de dienst uit."

Lüdeke blijft wel actief bij de ConcertZender en zal ook zijn schrijfwerk over jazz voort-zetten. In 2006 maakt hij nog een keer deel uit van de jury voor de North Sea Bird Award: Artist Deserving Wider Recognition.

(Anoniem, 26.6.05) - [print] - [naar boven]

Jazzgitarist Billy Bauer overleden

Jazzgitarist Billy Bauer is op 17 juni op 89-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een longontsteking. Bauer begon zijn carrière op de banjo en de ukelele, maar stapte als tiener over op de gitaar. Hij speelde onder andere met Lennie Tristano, Lee Konitz, Benny Goodman en Charlie Parker. Als bandleider maakte hij slechts twee albums: 'Let's Have A Session' uit 1955 en 'Plectrist' uit 1956. In 1970 ging Bauer het onderwijs in. Hij stichtte de Billy Bauer Guitar School in New York. Hij bleef lesgeven tot vlak voor zijn dood. Zijn leven beschreef hij in de autobiografie

(Erno Mijland, 25.6.05) - [print] - [naar boven]

(Anoniem, 23.6.05) - [print] - [naar boven]

Han Bennink genomineerd voor European Jazz Prize 2005

De Austrian Music Office (AMO) heeft de genomineerden bekend gemaakt voor de European Jazz Prize, een nieuw onderdeel van de Hans Koller Preis, waarvoor in 2002 het initiatief werd genomen door de Oostenrijkse regering en een aantal Oostenrijkse organisaties. De andere onderdelen van de prijs zijn voor Oostenrijkse musici.

De European Jazz Prize wordt toegekend door een jury met vertegenwoordigers van
23 Europese landen. De prijs bestaat uit een geldbedrag van 14.500 euro. Andere genomineerden zijn bassist Arild Andersen (Noorwegen) en pianist Bojan Zulfikarpasic (Bosnië). De prijswinnaar wordt op 20 september bekend gemaakt in de Weense jazzclub Porgy & Bess. In deze club zal de winnaar de volgende dag een optreden verzorgen.

Meer weten?

(Erno Mijland, 23.6.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 23.6.05) - [print] - [naar boven]

Chris Potter bij NPS Output

Vanavond een registratie van een deel van het concert dat saxofonist Chris Potter (1971, Chicago) vorig jaar met zijn kwartet gaf op het North Sea Jazz Festival. Met name onder auspiciën van bassist Dave Holland, die hem opnam in zijn kwintet, groeide hij uit tot een van de belangrijkste saxofonisten van deze tijd. Daarnaast werkte hij onder meer met Red Rodney, Dave Douglas en Steely Dan. Op het komende North Sea Jazz Festival is Potter te zien in een kwartet met Herbie Hancock, Dave Holland en Jack DeJohnette.

Zijn eigen band bestaat uit Kevin Hays (piano), Scott Colley (bas) en Clarence Penn (drums). Chris Potter nam reeds zeven albums op, waaronder het fraaie 'Gratitude', een eerbetoon aan saxofoongiganten die hem geïnspireerd hebben, zoals John Coltrane, Lester Young, Charlie Parker en Ornette Coleman.

NPS Output, Nederland 3, 23.55 uur.

(Anoniem, 22.6.05) - [print] - [naar boven]

Diversiteit op slotavond dOeK Festival
zaterdag 18 juni 2005, Bimhuis, Amsterdam

'Jazz It' was de titel van het laatste stuk dat ik nog meekreeg van het optreden door de formatie RIX' van trompettist Eric Boeren. Onvoldoende om er inhoudelijk iets over te kunnen zeggen, maar gelet op de reputatie van Boeren zal het zeker een interessante luistervaring hebben opgeleverd.

Wilbert de Joode en de Japanse danseres Masako Nogushi, die het avondprogramma openden, boden een wervelend kijk- en luisterspel. Tussen Nogushi en De Joode mankeerde het niet aan chemie en interactie en dat resulteerde in improvisatie en choreografie sur place, met sierlijke lichaamstaal in harmonie met gedreven basspel.

Een groter contrast was haast niet mogelijk toen na dit gracieuze optreden 'Big' Sean Bergin het toneel betrad voor een solo-optreden. Van hem verwacht je ook geen fijnbesnaard en gepolijst saxofoonspel. Toch wist hij met zijn conversaties op alt- en tenorsax en de klanken en effecten die hij ontlokte aan zijn low penny whistle de aandacht en waardering van het publiek ruimschoots te ontvangen. Zijn gimmick met twee ukeleles even buiten beschouwing gelaten. Een 'ik doe wat ik doe'-optreden van deze muzikaal ruwe bolster, maar mét pit.

Hierna was het wederom de beurt aan Wilbert de Joode die akoestisch freejazz-gitarist David Sackenäs had uitgenodigd om met hem het diepe in te gaan. Ondanks de zoek-tocht naar de positieve aspecten van dit optreden, heeft dit optreden toch geen sterke indruk achtergelaten. Daarvoor ontbrak het hoorbaar aan chemie en interactie tussen beiden en bleef het resultaat bij de som der delen.

De vijfde editie van het dOeK Festival werd volgens goed 'oud' gebruik afgesloten door een versie van Wolter Wierbos' Wollo's World met deze keer niemand minder dan compo-nist/arrangeur Steve Beresford, vanavond met piano en werktafel met zogenoemde low-grade electronics en kleine instrumenten.

(Anoniem, 20.6.05) - [print] - [naar boven]

Gábor Bolla: een jong, fantastisch talent met een ongelimiteerde techniek
vrijdag 10 juni, Bimhuis, Amsterdam

'Een wervelwind op kicksen raasde vrijdag door Kerkrade en nadat de orkaan Quincy Owusu Abeyie was gaan liggen, bleef de verpletterde indruk achter', aldus de eerste alinea in Willem Vissers Volkskrant-artikel over het Jong Oranje-voetbalfenomeen Quincy. En nu het Bimhuis op zondagavond jl.; 'Een wervelwind op de tenorsax raasde zondag-avond in het Bimhuis en nadat de orkaan Gábor Bolla was gaan liggen, bleef de verplet-terende indruk achter'.

Het gaat hier over het zestienjarige Hongaarse saxofoontalent Gábor Bolla, die met zijn kwartet een eenmalig concert in Nederland gaf. In maart van dit jaar was hij reeds in Nederland om op uitnodiging van Hans Dulfer enkele kleine concerten te doen. Dat zegt toch wel iets, want Dulfer heeft een goed oor voor tenorsax-talenten. Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn reeds langdurige leven een zo'n jong talent zo fantastisch en met een ongelimiteerde techniek heb horen spelen. Met een mengeling van invloeden van Coltrane, Griffin, Mobley en Shorter, en een mooie volle, ronde toon werd de tenoren-geschiedenis vanaf de bebop tot en met de pré-avantgarde met veel verve uitmuntend uitgevoerd.

Het was een genot deze jonge, kleine, bescheiden jazzvogel bezig te zien en te horen. Ook zijn podiumpresentatie was van een ter zake doende professionaliteit; duidelijke en korte aankondigingen in het Engels met een charmant Hongaars accent. Het repertoire bestond uit moderne standards (o.a. 'Passion Dance' van McCoy Tyner, 'Impressions' van Coltrane en de ballad 'My One And Only Love') en enkele eigen composities.

Het kwartet, verder bestaande uit pianist Robert Szakcsi Lakatos, bassist Zoltan Olah en drummer Andras Mohay, opende de eerste set met een stevig ingezette 'Passion Dance', waarbij Bolla al direct zijn visitekaartje afgaf. Een langdurige solo met razendsnelle licks in het lage alswel flageoletto register. Pianist Lakatos, ook voorzien van een gedegen technische bagage, begeleidde en soleerde bekwaam. In zijn soli ontbraken enigszins temperament en emotie. Zijn muzikale lijnen en loopjes werden weliswaar feilloos gespeeld, maar vooral door het minimaal gebruik maken van de linkerhand, akkoorden, kwam zijn speelwijze nogal mat over. Bassist Olah en vooral drummer Mahay betoonden zich uitmuntende begeleiders, die zich vooral muzikaal richtten op de solo-escapades van Lakatos en Bolla.

Hans Dulfer werd in het voorlaatste nummer uitgenodigd om samen met Bolla de strijd aan te gaan in een medium blues. Het was zeer sympathiek van de 'oude' Hollandse honker zich bescheiden op te stellen naast Bolla en hem alle ruimte te gunnen. Het was verrassend Dulfer weer eens te horen spelen in een orthodoxe jazzsetting. Voor Bolla gingen in het laatste nummer alle remmen los in Coltrane's klassieker 'Impressions'. Hij ging als een raket; letterlijk alle stoppen sloegen door. In een donker Bimhuis, slechts verlicht door een zaklantaarn door één van de technici op Bolla gericht, werd het concert op grandioze wijze afgesloten.

Bolla is weliswaar geen vernieuwer, geen impro-jazzer, maar wel een groot talent dat nieuwe impulsen kan geven aan de hedendaagse hardboptraditie.

(Jacques Los, 17.6.05) - [print] - [naar boven]

dOeK Festival 2005 oogt veelbelovend

Dit wordt alweer de vijfde editie van het dOeK Festival in successie. Nu in het nieuwe Bimhuis en teruggebracht tot twee dagen. Er staan weer verrassende zaken op de impro-scene. Vrijdag 17 juni vanaf 17.00 uur en zaterdag vanaf 13.00 uur zijn er Sound Installations in de grote repetitieruimte door Steve Heather en Cor Fuhler. Vrijdag vanaf 21.00 uur is er een concert van Cor Fuhler (keyolin, een door Fuhler ontwikkelde compilatie van een piano en een viool), Alex Waterman (cello), Michael Moore (klarinet, basklarinet), Michiel Weidner (cimbalon) en Steve Heather (percussie) een optreden om naar uit te zien.

Zaterdag om 17.00 uur treedt de formatie RIX' aan, met Eric Boeren (cornet), Andre Stammsen (piano), Ruud Bakker (gitaar), Marcel Krömker (bas) en Artis Orubs (drums). Eric Boeren werkt al enige tijd met deze Utrechtse en inmiddels goed op elkaar ingespeelde formatie. Vanaf 21.00 uur een tweetal duo's van en met Wilbert de Joode. Een met David Stackenäs (akoestische gitaar), een getalenteerde Zweedse improvisator, en een met danser Masako Noguchi. Tussen deze twee optredens speelt tenorsaxofonist Sean Bergin solo. Het festival wordt ongetwijfeld energiek afgesloten met weer een editie van Wollo's World, ditmaal met Wolter Wierbos (trombone) Steve Beresford (piano, trompet etc.) en als klapper Jim Black op drums.

Meer weten?

(Anoniem, 17.6.05) - [print] - [naar boven]

Tony Overwater Trio & Calefax Reed Quintet - 'Ellington Suites' (Jazz in Motion, 2005)

Er komt een trein aangedenderd... het is de associatie bij de eerste klanken van deze
cd en direct een die duidelijk maakt dat hier werk van Duke Ellington wordt vertolkt. Herkenbaar dus, en dat terwijl de bezetting toch wezenlijk on-Ellingtoniaans is met een kleine bezetting waarin zelfs de piano ontbreekt. Het Tony Overwater Trio (tenorsaxo-foon, bas en drums) en het Calefax Reed Quintet brengen op dit album twee suites van Ellington: 'Far East Suite' is big band-muziek met oosterse invloeden, 'The River' doet meer klassiek aan en roept herinneringen op aan Ravels 'Bolero'.

Ellington wordt op het album eer aan gedaan: zijn humor (het grappige 'Isfahan'), de afwisseling in sferen, die de luisteraar op het puntje van zijn stoel houdt, en de manier waarop muzikale invloeden als een spons zijn opgezogen en vervolgens in een duidelijke richting zijn uitgeknepen. Hoewel de originele bezetting de muziek in een ander daglicht stelt, blijft het klankbeeld geuren naar de tijd waarin de stukken zijn gecomponeerd. Geen modernistische herinterpretaties dus. 'Ellington Suites' is - met niet de gemak-kelijkste muziek van de grootmeester - wel een album om met de volle aandacht naar te luisteren. Neem er de tijd voor. Voor wie de muziek eerst live wil beleven: op zondag 10 juli is er een uitvoering op

(Erno Mijland, 16.6.05) - [print] - [naar boven]

Uitbundig, absurdistisch verjaardagsconcert van Misha Mengelberg
zondag 5 juni 2005, Bimhuis, Amsterdam

Het was weer een typisch ICP-avondje in het Bimhuis waar je goed kunt toeven. De avond begon met een korte documentaire van Jelle Dekkers over Misha Mengelberg, met daarin deze bizarre uitspraak van Louis Andriessen over Misha: "Hij kan eigenlijk helemaal niet goed pianospelen, maar bij hem wordt dat weer onderdeel van zijn muzikale taal". Vanavond werd er gespeeld in verschillende formaties door leden van het ICP en gasten. Guus Janssen, zangeres Margot Rensen en Ernst Glerum beten het spits af met een drietal composities van Janssen.

Daarna een weerbarstig, fragmentarisch en weird stuk door Anthony Braxton, Ab Baars, Misha Mengelberg en Tristan Honsinger. En weer lukte het Baars om zijn tenorsax niet als zodanig te laten klinken, Braxton imiteerde subliem een doedelzak en Mengelberg speelde misschien wel víjf akkoorden. Die waren ongetwijfeld alle vijf ter zake doende, maar je aandacht werd al weer snel gevraagd voor 'On The Rebound', een compositie van Honsinger. Dit stuk begon in New Orleans-stijl, maar kreeg vervolgens een specifieke ICP-behandeling, inclusief fraai acteerwerk van Mengelberg en een 'ontroerende' declamatie van Honsinger.

Ogen en oren kwam je tekort toen tijdens het spelen van de Mengelbergcompositie 'Met Welbeleefde Groet Van De Kameel' plotseling een klein

(Anoniem, 16.6.05) - [print] - [naar boven]

Film met muziek van Martin Fondse opnieuw bekroond

De Nederlandse Animatiefilm 'Vent' van Erik van Schaaik, met jazzmuziek van Martin Fondse, heeft afgelopen week op het internationale festival voor animatiefilms in het Franse Annecy de 'Prix FIPRESCI' in de wacht gesleept. De FIPRESCI is 'the international federation of film critics'.

Eerder dit jaar won de film al de eerste prijs tijdens het Bimini International Festival Of Animation Films in Letland in de categorie 'best film up to 5 minutes'. De muziek voor de bekroonde film werd uitgevoerd door Fondse (piano), Ernst Reijseger (cello) en Eric Vloeimans (trompet).

Klik

(Erno Mijland, 13.6.05) - [print] - [naar boven]

Frank Gratkowski krijgt SWR Jazzpreis 2005

De Hamburgse rietblazer Frank Gratkowski krijgt aanstaande donderdag de SWR Jazzpreis 2005, bestaande uit een geldbedrag van tienduizend euro. Hij krijgt de prijs voor zijn jarenlange inzet voor de vrije geïmproviseerde muziek, zijn kennis van het hedendaagse componeren en zijn vaardigheid nieuwe muziek te verbinden aan de spontaniteit van de free jazz.

Gratkowski geldt als een boeiend verteller op altsax, klarinet en basklarinet, iemand wiens splijtende soli altijd goed zijn voor spannende luistermomenten. Immer leergierig, gezegend met een feilloze techniek en zeer precies in de uitvoering. Speelt met volle overgave en met een grote intensiteit. Kan zijn altsax en klarinet uitdagend heftig laten piepen en kraken, maar tovert er net zo makkelijk prachtige lyrische lijnen uit.

Bij de uitreiking zal Gratkowski optreden in duo met pianist Misha Mengelberg en in kwartet met trompettist Stephan Meinberg en bassisten Wilbert de Joode en Dieter Manderscheid. Het concert wordt op een later tijdstip uitgezonden door de Duitse zender

(Erno Mijland, 13.6.05) - [print] - [naar boven]

Ben Allison wint Bird Award

De Amerikaanse bassist/componist Ben Allison (1966) is dit jaar uitgeroepen tot winnaar van de Bird Award 'Artist Deserving Wider Recognition'. Deze prijs, waarvan de uitreiking tijdens het North Sea Jazz Festival plaatsvindt, wordt toegekend aan een artiest van wie de jury vindt dat hij het verdient onder de aandacht van een breder publiek gebracht te worden. Volgens de jury is Allison een geboren muzikaal leider die op een volstrekt originele en authentieke wijze muziek benadert.

Opvallend in zijn huidige werk is de flexibiliteit waarmee hij traditie en moderne opvat-tingen aaneen rijgt. Bovendien weet hij een goede samenhang te creëren tussen zijn coherente composities en moderne improvisaties. In zijn spel geeft hij blijk van een groot gevoel voor dynamiek, hetgeen zijn weerslag heeft op zijn medemusici. De veelzijdige musicus schuwt het avontuur in de muziek allerminst, wat het best tot uitdrukking komt in zijn formatie Medicine Wheel. Zijn smaakvolle arrangementen voor deze band doen qua aanpak sterk denken aan Charles Mingus; Allison streeft naar een krachtig groepsgeluid.

In 1992 formeerde Allison het New Yorkse Jazz Composers Collective, een door muzi-kanten gerunde non-profit organisatie, met de bedoeling avontuurlijke artiesten een outlet te bieden. Vanuit dit collectief ontstond in 1994 het Herbie Nichols Project, waarvan Allison en pianist Frank Kimbrough de artistieke leiding in handen hebben. De groep bracht reeds drie succesvolle cd's uit met de muziek van deze onderschatte geniale pianist. Verder speelde hij op albums van Lee Konitz, Ted Nash en Eddie Gale.

Tijdens het komende North Sea Jazz Festival speelt Ben Allison zondag 10 juli met zijn kwartet, bestaande uit trompettist Ron Horton, gitarist Steve Cardenas en drummer Gerald Cleaver.

Meer weten?

(Anoniem, 11.6.05) - [print] - [naar boven]

Geschiedenis Bimhuis op tv

NPS zendt aanstaande zondag om 13.00 uur op Nederland 3 een documentaire uit over de dertigjarige geschiedenis van het Bimhuis: 'Bimhuis Blues'. Aanleiding voor deze muziekfilm is de verhuizing van het oude Bimhuis naar een nieuwe locatie: de Piet Heinkade aan de Amsterdamse haven.

Filmmaker Hans Hylkema heeft, gedurende het hele laatste jaar op de oude locatie, meer dan dertig uur materiaal geschoten. De film wordt vooral gedragen door een keur van musici. Ze zijn te zien tijdens hun concerten, soundchecks en repetities. De mannen van het eerste uur vertellen over de hilarische begintijd en de muzikale controverses. Onder anderen met Willem Breuker, Hans Dulfer, Misha Mengelberg, Willem van Manen, Leo Cuypers en Martin van Duynhoven. Daarnaast zijn er natuurlijk de musici, vastgelegd in het laatste jaar op de Oude Schans, zoals Carla Bley, Brad Mehldau, Rita Reys, Archie Shepp, Ramon Valle, Sean Bergin, Greetje Bijma, Ernst Reijseger, ICP Orchestra, Bennie Wallace, Eric Vloeimans, Sex Mob en Han Bennink. Kortom: kijken!

Meer weten?

(Erno Mijland, 10.6.05) - [print] - [naar boven]

Jeroen Pek Quartet in Eindhoven

In het kader van Jazz at the Crow treedt vrijdag 10 juni het Jeroen Pek Quartet op in café Kraaij & Balder aan de Strijpsestraat 79 te Eindhoven. Met dit concert wordt een wederom succesvol seizoen Jazz at the Crow afgesloten. Naast Jeroen Pek (fluiten) bestaat het kwartet uit Rob van den Broeck (piano), Wiro Mahieu (bas) en Onno Witte (drums).

Vanuit de late hardbop-traditie passeren invloeden uit o.a. gecomponeerde muziek, tango, vrije improvisatie en Afrikaanse ritmen de revue. Het kwartet staat bekend om zijn energie, dynamiek en speelplezier. Pek speelt op een hele reeks fluiten en brengt deze volwaardig, eigenzinnig en gepassioneerd tot klinken in een breed spectrum van het jazzidioom. Ook de overige leden van dit kwartet hebben alle ruimte om te creëren en gezien hun staat van dienst mag er wat verwacht worden. Dat belooft dus een avontuurlijk concert te worden.

Het concert in Kraaij & Balder begint om 21.00 uur. De toegang is gratis.

Meer weten?

(Anoniem, 8.6.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 7.6.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 6.6.05) - [print] - [naar boven]

Lievestro 5-tet speelt als 4-tet
zondag 29 mei 2005, Verkadehuis, Roosendaal

Door ziekte kon Harmen Fraanje op het laatste moment niet aanwezig zijn op dit concert en moest er door het overgebleven kwartet in ware zin nog meer geïmproviseerd worden dan al de bedoeling was. Stefan Lievestro (bas), Jesse van Ruller (gitaar), Mete Erker(tenorsax) en Pascal Vermeer (drums) moesten het ontbreken van de pianist dan ook muzikaal zien op te lossen, hetgeen pas in de tweede set enigermate lukte.

Vooropgesteld dat hier uitstekende en creatieve musici aan het werk waren, was het opvallend hoezeer van Ruller en Erker aan hun bladmuziek kleefden. Mogelijk waren het de composities, de akkoordenschema's of de nog onbekendheid met het materiaal. Maar ook buiten de vastliggende uitgeschreven lijnen miste ik in hun improvisaties regelmatig avontuur en de spannende ongebreidelde verhaallijnen waarvoor ze zo gekend zijn. Drummer Pascal Vermeer kwam vanavond solistisch helemaal niet aan bod en dat was een gemiste kans, zeker nu Fraanje's inbreng ook al ontbrak.

Met dit concert was het niet mogelijk om een goede indruk te krijgen van Lievestro's composities. Vanavond klonken ze vooralsnog complex, gekunsteld en niet beklijvend. Het was vaak niet mogelijk om de kern of het thema van de composities te ontdekken, die als referentie zouden kunnen dienen voor hetgeen er zich muzikaal voltrok. Al met al reden genoeg om het 5-tet nog eens in voltallige bezetting te beluisteren.

Klik

(Anoniem, 4.6.05) - [print] - [naar boven]

Feestje voor en van trompettisten

Komende zondag vindt in Theater de Muze in Noordwijk de 'Trumpet Party 2005' plaats. Vanaf 15.00 uur treden meer dan 30 trompettisten op. De Holland Bigband o.l.v. van Loet van der Lee vormt de basis op het podium. Het orkest zal de solisten, secties en bandleden begeleiden. Op het podium verschijnen onder anderen Ack van Rooyen, Jan Wessels, Michael Varekamp en Marcel Reys. Onder de projecten die gepresenteerd worden is een speciaal ensemble met tien trompettisten. Voor muzikanten zijn er presentaties van verschillende trompetfabrikanten. Reserveren kan telefonisch via (070) 399 43 46. Meer informatie staat op de

(Erno Mijland, 3.6.05) - [print] - [naar boven]

Kunsttijdschrift Vlaanderen integraal aan Belgische jazz gewijd

Kunsttijdschrift Vlaanderen, opgericht in 1952, bezorgt elk jaar vijf nummers, waarin telkens een ander thema over kunst, letteren, muziek en andere kunsttakken over een veertigtal bladzijden wordt behandeld. De titel van het septembernummer luidt 'Jazz in België'. Het nummer zal niet alleen bijdragen bevatten over de actuele stand van zaken
in de Belgische jazzscène, maar ook over de relatie tussen jazz en literatuur, jazz en beeldende kunst, jazz en fotografie, jazz en media, en jazz en klassieke muziek.

De samensteller van dit nummer heeft voor al de hierboven opgesomde facetten auteurs aangetrokken die ieder voor zich als specialisten mogen gelden. Hieronder een beknopte inhoudsopgave van het nummer, met de namen van de auteurs erbij vermeld.

(Anoniem, 2.6.05) - [print] - [naar boven]

Verjaardagsfeestje Misha Mengelberg (70) in het Bimhuis

Pianist/componist Misha Mengelberg wordt komende zondag 70 jaar. Dat wordt gevierd van vrijdag tot en met zondag met een gevarieerd programma in het Bimhuis met optredens van het ICP Orchestra, Peter Brötzmann, Cor Fuhler, Anthony Braxton, de Magpie-dansers, Guus Janssen, Peter van Bergen en Remco Campert.

Mengelberg werd geboren in Kiev. Hij studeerde muziek van 1958 tot 1964 in Den Haag. Zijn eerste plaatopname maakte hij met Eric Dolphy ('Last Date', 1964), samen met onder anderen percussionist/slagwerker Han Bennink. Hij speelde met Piet Noordijk en vormde daarna in 1967 de Instant Composers Pool (ICP), een ontmoetingsplek voor de Neder-landse avant-garde jazzmuzikanten, onder wie Willem Breuker. Mengelberg is nog altijd actief. Zo bracht hij de eerste helft van mei in New York door, om op uitnodiging van John Zorn dagelijks op te treden in diens nieuwe club The Stone, met steeds andere improvisatoren, van George Lewis, Dave Douglas en Mark Feldman tot natuurlijk Zorn zelf.

Op het driedaagse programma rond zijn 70ste verjaardag staan optredens met de - al dan niet met gasten uitgebreide - ICP en een aantal kleinere combinaties. Cor Fuhler, Guus Janssen en Peter van Bergen bewerkten eigen stukken voor het orkest. Anthony Braxton (die zelf op zaterdag 4 juni 60 wordt) speelt in kwartet met Mengelberg, Bennink en Glerum. Remco Campert draagt tekst bij. Peter Brötzmann speelt in trio met Bennink en Mengelberg, vormt een kleine combinatie met Fuhler en is gast in het orkest. En het orkest treedt aan met de dansers van Magpie.

Kaartjes per avond kosten 14 euro, het passepartout kost 30 euro. De avonden beginnen steeds om 21.00 uur.

Meer weten?

(Erno Mijland, 2.6.05) - [print] - [naar boven]

Azul is lieflijk én venijnig
maandag 30 mei 2005, Wilhelmina, Eindhoven

Terwijl Europa worstelt met de voortgang van haar eenwording, lieten twee dagen voor het grondwetreferendum een Portugees, een Duitser en een Amerikaan in Eindhoven nog maar eens zien hoe muziek grenzen kan slechten. Ze brachten er twee sets aanstekelijke jazz, nu eens lieflijk, zoals in een dromerige bewerking van een Portugees volksliedje, dan weer venijnig, zoals in een even moddervette als explosieve rocksong.

Het trio Azul wordt geleid door de Portugese contrabassist en componist Carlos Bica. Eenvoud is zijn grootste kracht. Hij bracht zijn lyrische, subtiele spel in opperste concentratie, met gesloten ogen. Het warme geluid met het vele laag gonsde daarbij over het podium, wat de muziek een fysieke dimensie gaf. De creativiteit van de New Yorkse slagwerker Jim Black is uniek. Met schijnbaar groot gemak wisselde hij van tempo, van volume en van gereedschap (stokjes, brushes, handen, percussie). Per maat varieerde hij op het ritme, waarbij hij ook stiltes gebruikte om zijn toch al energieke boodschap nog meer kracht te geven. Gitarist Frank Möbus had meer dan tien effect-apparaten aan zijn voeten. Hij gebruikte ze beheerst. De soms onaardse klanken die hij uit zijn instrument haalde deden soms denken aan de onderwaterkreten van dolfijnen.

De band bracht in de eerste set voornamelijk toegankelijke muziek met gemakkelijk in het gehoor liggende melodielijnen, zoals in de eigenzinnige versie van Melanie's 'Look What They've Done To My Song'. In de tweede set was er meer ruimte voor experiment, onder andere in enkele spetterende solo's. Bica bracht een schitterend, aan modern klassiek grenzend stuk met de strijkstok, Black soleerde onder andere door met het binnenwerk van een speeldoosje over de vellen van zijn trommels te gaan en Möbus gebruikte hij een E-bow, een klein apparaatje dat de gitaarsnaren magnetisch laat vibreren. Het gaf wonderlijke geluiden.

In een korte toegift waagde de band zich aan het uitgekauwde 'Tea For Two'. Dat Azul er een geestige en eigentijdse draai aan wist te geven, bevestigde nog eens de kwaliteit van dit trio. Met dit goed bezochte, mooie concert kon de organisatie van Jazzpower het seizoen in majeur afsluiten.

Klik

(Erno Mijland, 2.6.05) - [print] - [naar boven]

Geslaagd slotconcert van Spaces & Phrases in Jazz at the Crow
dinsdag 10 mei 2005, Kraaij & Balder, Eindhoven

De dag nadat zij de cd opnamen van dit programma in de studio hadden afgerond, speelde het kwartet Spaces & Phrases tot besluit van een korte concerttoer in Nederland voor een aandachtig en enthousiast publiek in Eindhoven. Gerard Kleijn (trompet) en Barend Middelhoff (tenorsax) uit Nederland en Pietro Ciancaglini (contrabas) en Alessandro Minetto (drums) uit Italië lieten niets te wensen over. Het werd een concert om van te watertanden, waarin composities van Middelhoff, Kleijn en Ciancaglini tot klinken werden gebracht in de beste post-bebop traditie.

Middelhoff heeft een heerlijk en niet alledaags geluid op zijn instrument en zijn spel had diepgang en persoonlijkheid. Samen met een voortreffelijk gedisponeerde Kleijn vormde hij de magnifieke frontline. Bescheiden op de achtergrond, maar muzikaal prominent op de voorgrond waren Ciancaglini, een bassist en componist van formaat, en Minetto, een uitermate stimulerende en creatieve drummer, de sublieme ritmesectie.

Het repertoire was afwisselend met overwegend medium-tempo stukken en enkele ballads, waaronder het pakkende 'Affection' van Middelhoff. Zodra de nieuwe cd is uitgebracht zal de groep opnieuw een aantal concerten geven, onder andere in Italië (tegenwoordig ook het domicilie van Barend Middelhoff) en Nederland. Voor podia in ons land een mooie gelegenheid om voor deze uitstekende internationale alliantie in hun programmering een plaatsje vrij te houden. Als de cd van Spaces & Phrases uitkomt zullen wij daarover zeker berichten.

Klik

(Anoniem, 1.6.05) - [print] - [naar boven]

Lotz Of Music - 'Pendant La Nuit' (LopLop, 2005) ***

Afgelopen maanden speelde in de Nederlandse theaters het stuk 'Pendant La Nuit', een bijzondere muziektheatervoorstelling, waarin het draait om twee mensen die een gevaar-lijk spel spelen met hun na 13 jaar niet meer zo spannende relatie. Op het podium, in het spel, bevond zich een groep jazzmuzikanten, gespeeld door Lotz of Music. De muziek bij het stuk is ondertussen op cd verschenen.

Lotz Of Music, het kwintet rond de in Duitsland geboren fluitist Mark Alban Lotz, brengt op het album een eigen interpretatie van etnische muziek en jazz. In de meer traditionele jazznummers refereert Lotz met zijn geluid aan wat John Coltrane in de jaren zestig deed op zijn klassieke album 'A Love Supreme': zich herhalende patronen op bas met oriëntaals aandoende melodielijnen. Elders roept Lotz met zijn thema's op fluit associaties op met Dave Holland, de 'artist in residence' tijdens het komende North Sea Jazz Festival.

In abstracte klankschilderijen van soms minder dan een minuut wordt vooral een sfeer neergezet die nu eens mysterieus is, dan weer plagerig grappig of melancholiek. Uit-stapjes naar Afrika (de muziek van de Pygmeeën), Zuid-Amerika (bossa) en Azië ('Little Shiva') maken de wereldreis compleet. 'Pendant La Nuit' is een toegankelijk, gevarieerd album dat niet alleen het muzikale decor is voor het theaterstuk, maar ook op eigen benen overeind blijft.

Luister naar fragmenten van

(Erno Mijland, 1.6.05) - [print] - [naar boven]

(Erno Mijland, 1.6.05) - [print] - [naar boven]

Lees verder in het archief...