Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Blue Note Festival 2005


Afwisselend Belgische Blue Note Festival succesvol

Zaterdag 9 en zondag 10 juli in het Potinièrepark in de kustplaats De Haan - onder de titel 'Uitblazen' - en van donderdag 14 juli tot en met zondag 24 juli op de Bijlokesite in Gent vond het vierde Blue Note Jazz Festival plaats, met een keur aan grote jazz-artiesten als McCoy Tyner, Andrew Hill, Dave Holland, John Scofield, Charlie Haden en Don Byron. Maar ook aandacht voor Belgisch talent, zoals Ben Sluijs, Robin Verheyen en Jef Neve.

Festival directeur Bertrand Flaming: "Halfweg het festival lijkt dit een zéér goede jaar-gang te worden. Algemeen beschouwd is deze editie sterker dan die van 2004. Dat geldt voor de publieksopkomst, maar ook voor de concerten. Het weer zit mee en de sfeer is uitstekend maar wat echt telt is natuurlijk de muziek. Op dat vlak zijn we totnogtoe flink verwend, met één à twee uitzonderlijke concerten per dag. De sfeer op de Bijloke is een echte verademing. Muzikaal gaan we verder door op ons elan, de luisteraar wordt getrak-teerd op echte muzikale hoogtepunten, en ook qua opkomst zijn we tevreden."

Op de website van Blue Note Festival werd tijdens het festival verslag gedaan van de concerten. Klik
hier voor een uitgebreide samenvatting in woord en beeld.

(Anoniem, 31.7.05) - [print] - [naar boven]



The Four Freshmen

The Four Freshmen Conventie in Nederland

Het is voor het eerst dat de 'The Four Freshmen Society', de fanclub van deze close harmony group, de jaarlijkse conventie buiten de Verenigde Staten organiseert. Tot nu toe werden die driedaagse evenementen altijd in Amerika georganiseerd. Maar daarin komt verandering, want op 4-5-6 augustus komt iedereen naar Amsterdam. Er is voor deze unieke gebeurtenis een uitgekiend programma samengesteld met als hoogtepunt een optreden van The Four Freshmen in het Concertgebouw, samen met het Millenium Jazz Orchestra.

The Four Freshmen zijn tijdloos. Al meer dan 50 jaar staan ze aan de top in de wereld van de close harmony. Grammy nominaties en meerdere eerste plaatsen in de polls van o.a. het gerenommeerde blad Down Beat staan op hun palmares. Hoe geliefd de groep is, blijkt wel uit het feit dat hun fanclub maar liefst zo'n 2500 leden telt.

Voor informatie over de concerten klik
hier of bel naar 040-2411705.

(Anoniem, 30.7.05) - [print] - [naar boven]



Dexter Gordon - 'One Flight Up'

Dexter Gordon - 'One Flight Up' (Blue Note, 1964) ****

Toen Blue Note's producer/fotograaf Francis Wolff op 2 juni 1964 de Parijse CBS studio's binnentrad voor deze sessie, wist hij zich verzekerd van een uitgekiende line-up met de Amerikaanse jazzemigranten Dexter Gordon (tenorsax), Donald Byrd (trompet), Kenny Drew (piano) en Art Taylor (drums), aangevuld met "the very best bass player in all of Europe" (Gordon in de liner notes), de Deen Niels-Henning Ørsted Pedersen. Die middag leverde een uitstekende, relaxte plaat op, die afgaande op deze Rudy Van Gelder-remaster de tand des tijds goed heeft doorstaan.

In Byrds 'Tanya', dat met ruim 18 minuten destijds de gehele eerste kant van de lp vulde, weten de muzikanten de langdradigheid verre van zich te houden. Dit modale nummer, opgebouwd rond een haunting pianofiguur in mineur van Drew dat steeds weer de kop opsteekt, is een perfecte uitvalsbasis voor de uitgebreide solo's van Gordon en Byrd, die beiden niet kiezen voor een muziektechnisch display, maar veeleer de diepte ingaan met spaarzame maar trefzekere noten. Een stop-and-go drumpatroon en unisono geblazen thema bepalen de sfeer in 'Coppin’ The Haven' van Drew. De ballad 'Darn That Dream', met Byrd laying out, krijgt een warmbloedige behandeling van een zich volledig op zijn gemak voelende Gordon. Met een mooi ingehouden begeleiding van Drew cum suis. We kunnen ons voorstellen dat de bonustrack, Gordons 'Kong Neptune', destijds het originele album niet haalde.

Opvallend is hoe gemakkelijk bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen (pas 18 jaar oud ten tijde van deze opname!) zich staande houdt tussen deze Amerikaanse jazzgiganten. Hij weet te imponeren met soepel, steady spel en een mooi vol geluid. De blazers, met name Gordon, steken in topvorm. Drews piano klinkt lekker funky en ringing. En Taylors drum-werk is als altijd transparant. Zijn kenmerkende rimshots zorgen voor goed geplaatste accenten.

(Anoniem, 29.7.05) - [print] - [naar boven]



Andrew Hill (foto: Cees van de Ven) North Sea Jazz

North Sea Jazz impressies: Andrew Hill Big Band
vrijdag 8 juli 2005, Nederlands Congres Centrum, Den Haag

De vermaarde pianist/componist Andrew Hill opent in de Mondriaanzaal de laatste editie van het North Sea Jazz Festival in Den Haag met een bepaald niet alledaagse big band. Het eerste nummer knalt er meteen lekker in. Bassist John Hebert en drummer Nasheet Waits staan garant voor een niet-aflatende drive, waar de verschillende blazerssecties hectisch, eclectisch en energiek overheen denderen. Tenorsaxofonist Denys Baptiste soleert, terwijl achter hem de trombones en rieten afwisselend licks toewerpen. De trompetsectie fungeert als stoorzender met hoge shrieks. Het thema wordt inmiddels door steeds meer instrumenten overgenomen, terwijl er tegelijkertijd ook tegenstemmen opkomen. Alsof er continu een stokje wordt gestoken in een draaiend fietswiel... Fascinerend.

De fans van Hills idiosyncratische pianospel komen deze avond helaas minder aan hun trekken; op enkele solistische contemplaties na beperkt Hill zich tot het dirigeren. Dat gebeurt op een zeer excentrieke, 'inlevende' wijze: hij volgt de secties nauwlettend en indiceert wanneer iemand aan de beurt is voor een solo of dissonerend tegenspel. Alleen doet hij dat soms met subtiele, nauwelijks waarneembare handbewegingen of gelaats-uitdrukkingen. Gelukkig blijven zijn bandleden de partituren goed lezen. Wanneer Hill een stuk simpelweg te vroeg afslaat in zijn enthousiasme, voorkomt een snelle ingreep van een alerte trompettist dat het einde de mist ingaat.

Zeer vrije bigbandmuziek, vol verrassende een-tweetjes, ad-hoc-combinaties en mooie, 'toevallige' samenklanken. Opvallend is dat er vaak dubbele solo's zijn; twee tegelijkertijd improviserende muzikanten. Zo horen we duetten van trombone met drums en Greg Tardy maakt daarbij veel indruk op klarinet en tenorsax; zo levert hij gedurende de toegift non-stop een ontketende, adembenemende solo. Ook baritonsaxofonist Tony Kofi, een markante verschijning die het hele concert onbeweeglijk stoïcijns als een sfinx op zijn stoeltje zit, imponeert met zijn diep doordringende sound.

Al met al een inspirerende combinatie van big band en freejazz, die haar geheimen welis-waar niet gemakkelijk prijsgeeft, maar de luisteraars tot het einde toe aan hun stoel gekluisterd weet te houden.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Deze recensie is de eerste in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2005.

(Anoniem, 28.7.05) - [print] - [naar boven]



Albert Mangelsdorff (foto: Jos L. Knaepen)

Albert Mangelsdorff overleden

Na een langdurige ziekte is maandag de vermaarde Duitse trombonist Albert Mangelsdorff op 76-jarige leeftijd in zijn geboorteplaats Frankfurt overleden. Na de Tweede Wereld-oorlog was hij een van de grote vernieuwers van de jazz in Duitsland. Hij verwierf faam met zijn meerstemmig trombonespel (multiphonics). Via gitaar en viool koos hij in 1947 voor de trombone. In de vijftiger jaren was hij leider van het jazz-ensemble van de Hessische Radio. Met zijn in 1961 opgerichte kwintet toerde hij door heel Azië. Hij bleef altijd zijn muzikale eigenheid behouden en speelde bebop, freejazz, jazzrock en alle tussen- en mengvormen. Vanaf 1995 was hij zes jaar lang artistiek leider van het gerenommeerde Berlijnse Jazz Festval.

De laatste jaren toerde hij wederom als duo met zijn vriend pianist Wolfgang Dauner van het Jazz & Rockensemble. Dit legendarische orkest werd in 2002 na 27 jaar ontbonden, maar kwam in 2003 nog eenmaal samen voor een concert ter gelegenheid van Mangels-dorffs 75e verjaardag in de Frankfurter Alten Oper. In datzelfde jubileumjaar gaf hij nog vijftig concerten.

In 1980 werd Mangelsdorff door het Amerikaanse muziekblad Down Beat gekozen als beste jazztrombonist van dat jaar. In 1985 ontving hij met Miles Davis, John Engels en Han Bennink de eerste Bird Award. In 1986 kreeg hij de Frankfurter Musikpreis en in 1990 de Goetheplakette van die stad. In 1994 werd de Duitse jazzprijs van de Union Deutscher Jazzmusiker naar hem vernoemd. En in 2002 ontving hij het Groszes Verdienstkreuz des Verdienstordens der Bundesrepubliek Deutschland.

In verband met zijn overlijden hebben de Hessische radio en televisie hun programmering aangepast.

Meer weten?
  • Kijk hier voor de programmering betreffende Mangelsdorff op de Hessische tv.
  • Kijk hier voor de programmering betreffende Mangelsdorff op Hessische radio.
  • Kijk hier voor algemene berichtgeving betreffende Mangelsdorff op de website van de Hessischer
        Rundfunk.

    (Anoniem, 27.7.05) - [print] - [naar boven]



    Podium Trio

    Podium Trio terug van weggeweest!

    Het gekende Podium Trio, bestaande uit Wolter Wierbos (trombone), Paul van Kemenade (altsax) en Jan Kuiper (gitaar), keert terug op het jazzpodium. Gedurende de periode 1985 tot 1998 gaf het trio talloze bejubelde concerten in binnen- en buitenland. Zij waren de eerste drie winnaars van de Podiumprijs. Wierbos en Van Kemenade ontvingen bovendien de prestigieuze Boy Edgar Prijs. Verschillende keren maakte het trio tournees met Cornell Rochester (bas) en Jamaaladeen Tacuma (drums). Het trio produceerde de fameuze lp 'Live In Montreal' (1986) en drie cd's: 'Take One' (1994), 'Live In Köln' (1996, met Tacuma en Rochester) en 'Live At The Concertgebouw' (1998). En nu, acht jaar later pakt het herenigde trio de draad weer op.

    Voor meer informatie en boekingen klik
    hier.

    (Anoniem, 27.7.05) - [print] - [naar boven]



    Yuri Honing Quartet

    Nieuwe Yuri Honing Quartet neemt cd op

    Het veelbelovende nieuwe kwartet van Yuri Honing is deze maand druk doende met de opname van een cd, die in de herfst van dit jaar moet uitkomen. Na meer dan 10 jaar uitsluitend akoestische muziek te hebben gespeeld, is Honing dus weer terug bij de elektrische muziek, waarmee hij zich al eerder profileerde met zijn jazzrock-formatie White House midden jaren '90. Anno 2005 put de saxofonist inspiratie uit bijna alle soorten hedendaagse muziek, inclusief Soefi, country & western en spirituals.

    De band bestaat naast Honing, die hier zowel tenor- als sopraansax speelt, uit zijn vaste Trio-companen Tony Overwater (basgitaar) en Joost Lijbaart (drums), en wordt gecom-pleteerd door de interessante Duitse gitarist
    Frank Möbus, die op het afgelopen North Sea Jazz Festival nog te zien was met zijn groep Der Rote Bereich. Op 7 mei jl. gaven deze heren in een uitverkocht Bimhuis een indrukwekkend visitekaartje af. De eerste reacties op dit 'elektrisch kwartet' waren dermate positief dat er voor 2006 reeds concerten staan geboekt in China, het Verenigd Koninkrijk, Zuid-Afrika en Zwitserland.

    (Anoniem, 27.7.05) - [print] - [naar boven]



    The Jazz Case

    The Jazz Case #4

    Klik op bovenstaande button voor een nieuwe editie van deze rubriek, met recensies van cd's van Sanne van Hek, Gerry Hemingway (Quartet en Quintet), Ronald Douglas en Cor Fuhlers Corkestra.

    (Anoniem, 24.7.05) - [print] - [naar boven]



    Jeroen Pek (foto: Cees van de Ven)

    Jeroen Pek Quartet fascineert en intrigeert
    vrijdag 10 juni 2005, Kraaij & Balder, Eindhoven

    Met drummer Onno Witte als meeslepende motor, bassist Wiro Mahieu als lenige alles-kunner en pianist Rob van den Broeck als stimulerende grounding force maakte fluitspeler Jeroen Pek, als gepassioneerde verteller, een ware happening van het laatste Jazz at the Crow-concert van het seizoen 2004-2005.

    Een mooi verhaal was bijvoorbeeld het stevig swingende 'Casey's Cove', dat Pek schreef naar aanleiding van de gelijknamige pub in Ierland, waar hij voor de eerste keer in zijn leven dronken werd. In up-tempo hamerde Van den Broeck met zijn blokakkoorden het bier hier als het ware naar binnen. Tijdens Peks wizard-like solo, die zijn kennelijke staat destijds treffend weerspiegelde, viel de perfect empathische ondersteuning van de ritme-sectie op. Een soort mini-concert opende het dromerige 'Musings Of The Uplands', dat de luisteraar meenam in een delicaat getekend landschap, waarin Pek het melancholieke thema warm en gloedvol uiteenzette. Witte's drums introduceerden 'Cloud Googleland', over iemand die in een soort droomwereld leeft. Deze suite bracht vier melodietjes bijeen, en evenzovele sferen en ritmische variatie.

    Opvallend was de variatie in composities. Van den Broeck leverde een intrigerende bijdrage met het enigmatische 'Interaction', een kleurrijk stuk, gefundeerd op een pakkende, stuwende baslijn. Peks statige ballad 'Procession' werd grappig genoeg juist geopend met een virtuoos snelle solo van Mahieu, die in een rockband niet zou misstaan. 'More Harries' was dan weer een lekker dansnummertje met een heavy funkend poppy thema. De Indiase sfeer van Coltrane's 'Naima' blijft niet te versmaden, zeker niet wanneer je er zoals Pek cum suis een mooie eigen interpretatie aan weet te geven.

    Ondanks het bekende probleem van het gebrek aan speelmogelijkheden wist het kwartet te overtuigen als een coherente, compacte unit, waarin niemand er bovenuit probeert te steken; de bandleden gaven elkaar volop ruimte om hun muzikale gedachtengoed te exposeren. Aan de muzikale ontwikkeling van Onno Witte lijkt maar geen einde te komen; ook deze avond trok hij met zijn cymbalen en toms weer drumsculpturen op, met veel aandacht voor klankkleur en ritmische variatie. Met Wiro Mahieu, wiens basspel altijd een funky-groovy gloed over zich heeft, vormt hij een dynamisch dreamteam. Rob van den Broeck is een fascinerende pianist: toegewijd, gepassioneerd en energiek. En Jeroen Pek toonde maar weer eens aan dat een fluit helemaal niet saai hoeft te zijn; op zijn C- en altfluiten was hij afwisselend bezwerend, krachtig, warm en breezy.

    Klik hier voor een fotopagina van dit concert.

    (Anoniem, 24.7.05) - [print] - [naar boven]



    The Turnaround

    The Turnaround #8

    Saxofonist Joshua Redman is als artistiek leider verbonden aan het San Francisco Jazz Festival. In die hoedanigheid formeerde hij een bijzonder interessant octet: het SF Jazz Collective. Van die formatie verscheen onlangs de gelijknamige debuut-cd. Dit album is feitelijk een door Nonesuch uitgebrachte selectie van een oorspronkelijke driedubbel-cd, die alleen via hun
    website verkrijgbaar is. De band is een samenballing van louter top-muzikanten: vibrafonist Bobby Hutcherson, trompettist Nicholas Payton, saxofonisten Joshua Redman en Miguel Zeñon, drummer Brian Blade, pianist Renee Rosnes, bassist Robert Hurst en trombonist Josh Roseman, met arrangementen van Grammy-winnaar Gil Goldstein.

    De bedoeling is dat er elk jaar één cd gemaakt wordt met eigen composities en nieuwe interpretaties van werk van een jazzcomponist. Op deze cd is dat Ornette Coleman, wiens 'Peace', 'When Will The Blues Leave' en 'Una Muy Bonita' (dat Hutcherson in 1966 ook al coverde op zijn album 'Stick-Up!'). Dit jaar concentreert het Collective zich op het werk van John Coltrane, terwijl in 2006 de composities van pianist Herbie Hancock centraal zullen staan. Daarnaast draagt elk bandlid jaarlijks een eigen stuk bij aan het repertoire. Een uitstekend initiatief van Redman, die dan wel geen vernieuwer op zijn instrument mag zijn gebleken, maar met zijn spel altijd wél weet te zorgen voor passie en enthousiasme.

    (Anoniem, 21.7.05) - [print] - [naar boven]



    Michael Brecker (bron: website Michael Brecker)

    Michael Brecker ernstig ziek

    De
    website van Michael Brecker meldt dat de in 1949 geboren Amerikaanse tenorsaxo-fonist ernstig ziek is. Hij lijdt aan een vorm van kanker en wordt momenteel behandeld met chemotherapie en beenmergtransplantatie. Alle concerten zijn tot nader order uitgesteld. Brecker is een belangrijk jazzmuzikant. Hij won al 11 Grammy's. Vorig jaar september kreeg hij nog een eredoctoraat in de muziek aangeboden aan de Berklee College of Music.

    (Erno Mijland, 19.7.05) - [print] - [naar boven]



    Yuri Honing (foto: Cees van de Ven)

    Group Of Friends rondt eerste seizoen nieuwe Bimhuis stijlvol af
    donderdag 30 juni 2005, Bimhuis, Amsterdam

    Als laatste in het eerste seizoen Bimhuis nieuwe stijl trad Joost Lijbaart aan met zijn Group Of Friends ter gelegenheid van de zojuist verschenen dvd 'Live At The North Sea Jazz Festival'. Andermaal liet de drummer zien hoezeer zijn band de afgelopen jaren uit-gegroeid is tot een hechte, zelfverzekerde unit, die het publiek aan zich weet te binden met een uitgelezen combinatie van covers en eigen composities.

    Zo stond ditmaal Art Blakey's 'The Drum Suite' - gebaseerd op Ray Bryants 'Cubana Chant' - op het menu, met een heerlijk springerig dansende melodielijn en klaterende, op-ruiende drums. Een adventure game van Apple gaf Yuri Honing de inspiratie voor 'Myst', een stuk dat met een trance-achtige, Coltraneske sfeer zijn titel meer dan waarmaakte, niet in de laatste plaats vanwege Honings 'vrijheidszoekende' sopraansaxspel en Mats Eilertsens basdrone. "Ongelooflijk dat hij op z'n jonge leeftijd al met dit soort stukken kwam aanzetten", memoreerde Lijbaart voorafgaand aan 'Love Song' van het veel te vroeg overleden drummirakel Tony Williams. Mooi langs elkaar heen schurend samenspel van Yuri Honing en Benjamin Herman en een groove-oriented solo van Lijbaart gaven deze fraaie compositie smoel.

    De mallets in het gevoelig gespeelde 'Mitchell' (genoemd naar singer-songwriter Joni), de heerlijke kakafonie in het snel en stevig rockende 'Corn', het jubelende gevoel van de op cajunmuziek geënte gospel 'Buffalo', de eigengereide ritmische variaties in Lijbaarts inter-pretatie van Colemans 'Happy House' of de melancholische touch in 'Black Is The Color Of My True Lover’s Hair': het was allemaal even fraai en boeiend, en bedwelmde het publiek op een prettige manier. Met dank aan Mats Eilertsen, de lyrische bassist die in zijn solo's steeds op zoek gaat naar een verrassende insteek. Yuri Honing, wiens warme en volle saxgeluid-met-bite zijn handelsmerk is geworden. Benjamin Herman, altijd met volle inzet en on top spelend. En tenslotte de onvolprezen Joost Lijbaart, die zijn Group Of Friends een rijk scala aan ritmische impulsen weet mee te geven.

    Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

    (Anoniem, 18.7.05) - [print] - [naar boven]



    Charlie Parker 50 jaar dood

    Op 12 maart van dit jaar was het precies 50 jaar geleden dat Charlie Parker overleed. "Zijn levenswijze was totaal onverantwoord. Hij combineerde zijn drugsverslaving met overmatig eten en drinken", aldus Johan Bakker in het Nederlandsch Dagblad. "Dankzij het muzikale inzicht van Charlie Parker evolueerde de jazz van amusement tot een volwaardige kunstvorm." Lees
    hier het hele artikel.

    (Erno Mijland, 18.7.05) - [print] - [naar boven]



    Logo Concertzender

    Jazz on demand bij de Concertzender

    De Concertzender bood al geruime tijd live-streams aan, waarbij de radio-uitzendingen rechtstreeks via het internet werden doorgegegeven. Sinds deze maand is daar 'Radio on demand' bijgekomen: uitzendingen beluisteren op een zelfgekozen tijdstip. Het aanbod bevat in totaal meer dan 500 uur muziek in de vorm van uitzendingen die tot vijf weken na de reguliere uitzending beschikbaar zijn. Concertzender werkt met RealPlayer. Klik
    hier voor een actueel overzicht van het aanbod op het gebied van jazz.

    (Erno Mijland, 18.7.05) - [print] - [naar boven]



    Eric Ineke (Foto: Cees van de Ven)

    'Kicking some ass' met The Eric Ineke JazzXpress

    Hij speelde met klinkende namen uit de jazzwereld, zoals Jimmy Raney, Hank Mobley, Dexter Gordon, Johnny Griffin, Don Byas, George Coleman, Al Cohn, Lee Konitz, Dizzy Gillespie, Charles McPherson, Ferdinand Povel, Toon Roos, Benjamin Herman, Rob Madna, Bud Shank, Etta Jones, Anita'O'Day, Shirly Horn, Deborah Brown, David 'Fathead' Newman.

    Maar nu wordt het tijd voor kicking some ass zegt hij. Met dat doel formeerde hij een nieuw kwintet The Eric Ineke JazzXpress. De formatie bestaat verder uit Jarmo Hoogen-dijk (trompet), Sjoerd Dijkhuizen (tenorsax), Rob van Bavel (piano) en Marius Beets (contrabas). Ineke speelde al vaker met deze musici en de natural flow and fit was aanleiding voor de samenwerking in dit nieuwe kwintet.

    Het repetoire is geworteld in de hardboptraditie en zal ook composities van de band-leden zelf bevatten. Met drie generaties jazzmusici in The Eric Ineke JazzXpress zal deze muziekstijl ongetwijfeld fris en eigentijds worden aangepakt.

    (Anoniem, 15.7.05) - [print] - [naar boven]



    Fietsbus vanuit Amsterdam naar ZomerJazzFietsTour in Groningen

    Een sympathiek initiatief voor jazzliefhebbers in Amsterdam en omstreken. Wie de Zomer-JazzFietsTour in Groningen wil meemaken, maar het teveel gedoe vindt er te komen, kan dit jaar gebruik maken van een fietsbus. Die vertrekt op zaterdag 27 augustus om 9.00 uur vanaf het Bimhuis. De fiets gaat mee in een speciale aanhanger. Deelnemers worden afgezet bij de opstapplaats Garnwerd, het hart van de Fietstour. 's Avonds om 21.00 uur vertrekt de bus weer richting Amsterdam. De bustrip kost inclusief een passe-partout voor alle concerten en een kop koffie bij de opstapplaats 45 euro. Wie mee wil, stuurt een e-mail naar
    bimbus@zjft.nl met vermelding van naam, volledig adres, telefoonnummer en het gewenste aantal kaarten. Een instructie voor betaling volgt dan per e-mail. Zodra het geld binnen is op de rekening van de ZomerJazzFietsTour, worden de kaartjes thuis-gestuurd. Er zijn maximaal 40 plaatsen in de bus.

    Voor meer informatie over de 19de ZomerJazzFietsTour, klik hier.

    (Erno Mijland, 15.7.05) - [print] - [naar boven]



    Benny Bailey (foto: Jos L. Knaepen)

    Benny Bailey was een heavy cat

    Toen men hem dood aantrof in zijn flat in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt, wist aanvankelijk niemand wie het was. Toch was jazztrompettist Benny Bailey wereld-beroemd. Volkskrant-journalist John Schoorl schrijft over wie Bailey was en waarom hij
    - anoniem - in onze hoofdstad verbleef. Bij het artikel de laatste foto's die van Bailey werden gemaakt door de Belgische jazz-fotograaf Jos L. Knaepen. Klik
    hier om het verhaal te lezen.

    (Anoniem, 14.7.05) - [print] - [naar boven]



    De eerste terugblikken op North Sea Jazz

    In de media zijn ondertussen de eerste terugblikken op het North Sea Jazz Festival 2005 verschenen. Maartje den Breejen van het Parool aanschouwde onder andere de piepjonge Jamie Cullum en de nog piepjongere Joss Stone. Haar verslag vind je
    hier.

    Esther Hageman van Dagblad Trouw bezocht onder andere het optreden van Oscar Peterson, die volgens de recensente "op zijn laatste benen loopt - fysiek, maar ook muzikaal." Haar verslag vind je hier (wel eerst even registreren).

    "De vernieuwing komt net als vorig jaar van outsiders. Ronduit imposant zijn bijdragen van de actieve muziekscenes van Berlijn, New York en Chicago." Dat zegt John Oomkes van het Rotterdams Dagblad. Zijn verslag vind je hier.

    De website van Planet Internet heeft een fotoverslag van het festival.

    (Erno Mijland, 12.7.05) - [print] - [naar boven]



    Jazz bij het Polygoon-journaal

    Nostalgische beelden en dito klanken... Benny Goodman, Coleman Hawkins, Louis Armstrong en... de vierde editie van North Sea Jazz met fragmenten uit optredens van Dave Brubeck, de Bob Hall-George Green boogie woogie band, cousin Joe from New Orleans, Chick Corea en Herbie Hancock en Sun Ra en zijn Myth Arkestra en Dorothy Donegan. De link brengt je alles op het gebied van jazz in het archief van het
    Polygoon Journaal.

    (Erno Mijland, 8.7.05) - [print] - [naar boven]



    John Stubblefield (foto: website JazzTimes Magazine)

    AACM-saxofonist John Stubblefield overleden

    Tenorsaxofonist John Stubblefield is afgelopen maandag op 60-jarige leeftijd gestorven in het Calvary Hospital in de New Yorkse Bronx. Hij had prostaatkanker. Hij was vooral bekend vanwege zijn werk met de Association for the Advancement of Creative Musicians (AACM) uit Chicago. Daarnaast gaf hij ook les.

    Stubblefield werd op 4 februari 1945 geboren in Little Rock, Arkansas. Hij verhuisde op jonge leeftijd naar Chicago, waar hij 'lid' werd van de AACM. Hij studeerde met Muhal Richard Abrams en maakte zijn vinyldebuut met Joseph Jarmans 'As If It Were The Seasons' in 1968.

    In 1971 vestigde hij zich in New York, waar hij onder meer werkte met Mary Lou Williams, Charles Mingus, het Thad Jones-Mel Lewis Orchestra, Tito Puente, Abdullah Ibrahim, Miles Davis, McCoy Tyner, Gil Evans en Lester Bowie. Als leider nam hij albums op voor Storyville, Soul Note, Sutra en Enja.

    Op 2 juni jl. gaven artiesten als zoals Gary Bartz, Joe Lovano, Craig Handy, Kenny Barron, Nasheet Waits, Joe Chambers en Andrew Cyrille, een benefietconcert in Sweet Rhythm in New York om Stubblesfield, die sinds april in het ziekenhuis lag, in staat te stellen zijn medicijnkosten te betalen. Het heeft helaas niet mogen baten.

    (Anoniem, 8.7.05) - [print] - [naar boven]



    North Sea Jazz voor thuisblijvers

    Net als vorig jaar zendt de NPS grote delen van het North Sea Jazz Festival live uit via internet, op de website
    NPS Output. Daarnaast zijn er uitzendingen op Nederland 3 en Radio 2.

    Op Radio 2 verzorgt de NPS drie avondvullende programma's vanaf 19.00 uur, en op Nederland 3 beginnen de uitzendingen rond de klok van 23.00 uur. Op internet zijn er live webcasts, sfeerverslagen en foto's. De opnamen van de webcasts zijn na het festival on-demand beschikbaar.

    De internetuitzendingen komen op vrijdag en zondag vanuit de Paulus Potterzaal. Zater-dag komt de webcast vanuit de Mondriaanzaal. Deze avond staat in het teken van de Gypsy Grooves.

    Opnames van vorig jaar zijn beschikbaar via de website 'TV op je PC'. Er zijn concerten beschikbaar van onder anderen Rabih Abou-Khalil, Harmen Fraanje Quartet, Roy Ayers en Django Bates.

    (Erno Mijland, 8.7.05) - [print] - [naar boven]



    Directeur NSJ praat over Rotterdam

    Spits heeft vandaag een interview met North Sea Jazz Festival-directeur Theo van den Hoek over de verhuizing volgend jaar naar Rotterdam. "Ik ben heel blij dat Rotterdam het heeft opgepikt. Een heel andere stad dan Den Haag, veel slagvaardiger, echt een ondernemersstad. Als ze een evenement willen, dan krijgen ze het ook. (...) Het is een stad met een andere mentaliteit." Lees
    hier het hele artikel.

    (Erno Mijland, 7.7.05) - [print] - [naar boven]



    Criss Cross bij Klara

    De Vlaamse radiozender Klara heeft een mooi jazzprogramma, waarvan oude uitzendingen bovendien telkens nog enige tijd te beluisteren zijn. Neem nu de editie van 1 juni over het Nederlandse Criss Cross-label. Presentator Marc Van den Hoof laat muziek horen van enkele artiesten op het label: altsaxofonist David Binney met o.m. Chris Potter, pianist George Colligan (met drummer Bill Stewart) en het kwintet van saxofonist Ralph Bowen met Ryan Kisor op trompet. Klik
    hier om de uitzending te beluisteren of hier voor het overzicht van recente uitzendingen. De speciale audiospeler geeft ook toegang tot andere Belgische radiozenders.

    (Erno Mijland, 7.7.05) - [print] - [naar boven]



    Tom Beek (foto: Jos L. Knaepen)

    Tom Beek wint compositieprijs Dutch Jazz Competition

    Componist en saxofonist Tom Beek heeft met 'White And Blue' de compositiewedstrijd van de Dutch Jazz Competition 2005 gewonnen. De prijs is een 'werkbudget' van ongeveer 2200 euro en zakelijke en publicitaire ondersteuning van de initiatiefnemers van de prijs. Beek zal zijn compositie op 9 juli ten gehore brengen tijdens het North Sea Jazz Festival. Ben Allison, winnaar van de Bird Award, zal tijdens de avond met zijn New Quartet een optreden verzorgen en dan onder andere een vertolking brengen van de winnende compositie.

    In de Buma-Spiegeltent staan op 9 juli ook de genomineerden voor de groepenwedstrijd van de Dutch Jazz Competition op het podium. Beek is hier ook bij, samen met zijn band, bestaande uit Joost Swart, Jeroen Vierdag en Gijs Dijkhuizen. De andere genomineerde groepen zijn het Thijs van Milligen Trio en de groep Robinson, Freitag & Caruso. De jury bestaat uit Arnold Dooijeweerd (één van de grondleggers van Nederlandse new jazz), Ed Verhoeff (gitarist/componist), Edo Dijksterhuis (muziekjournalist), Johan Plomp (bassist/ componist) en Randy Weston (pianist/bandleider/componist).

    Meer weten?
  • De website van de Dutch Jazz Competition.
  • De website van Tom Beek.

    (Erno Mijland, 6.7.05) - [print] - [naar boven]



    Pierre Michelot (foto: website Jazz a Liège)

    Jazzbassist Pierre Michelot gestorven

    Op 3 juli is in Parijs de Franse jazzbassist Pierre Michelot gestorven. De muzikant speelde met bekende jazzmusici als Miles Davis, Chet Baker, Stan Getz en Dizzie Gillespie. Michelot leed aan de ziekte van Alzheimer. Hij is 77 jaar geworden.

    Michelot werd op 3 maart 1928 geboren in het Franse Saint Denis. Hij speelde aan-vankelijk piano, maar stapte als tiener over op de bas. Na de oorlog trad hij op voor Amerikaanse militairen die in Frankrijk waren gelegerd. In de jaren '50 werd hij veelvuldig gecontracteerd door Amerikaanse musici die in Parijs speelden. Zo is hij onder anderen met Miles Davis te horen op de soundtrack van 'Ascenseur Pour L’Echafaud', de klassieke thriller van Louis Malle. Hij arrangeerde muziek voor Chet Bakers Barclay-sessies in Parijs in 1955 en 1956. Verder speelde hij in 1963 mee op het klassieke Dexter Gordon-album 'Our Man In Paris'.

    Michelot speelde in 1986 een rol in de film 'Round Midnight' van de Franse regisseur Bertrand Tavernier. De film gaat over een tenorsaxofonist, gespeeld door Dexter Gordon, die eind jaren '50 in Parijs in de goot belandt.

    (Erno Mijland, 6.7.05) - [print] - [naar boven]



    John Engels (foto: Cees van de Ven)

    Memorabel verjaardagsfeestje John Engels

    Drummer John Engels swingt altijd, maar nooit routineus. Zijn motto, 'altijd spelen alsof het de laatste keer is', deed hij op 13 mei tijdens een marathonconcert ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag in een sfeervol Bimhuis alle eer aan. Tal van muzikale vrienden maakten van dit Birthday Concert een memorabele happening.

    Lees hier een uitgebreid verslag van deze bijzondere avond. Of bekijk de fotopagina.

    (Anoniem, 4.7.05) - [print] - [naar boven]



    Wolter Wierbos (foto: Cees van de Ven)

    Interview Wolter Wierbos

    "De laatste avond van het oude Bimhuis heb ik nog met Shepp gespeeld. In die groep zaten verder nog Mengelberg, Bennink en Gorter. Nou, dat was een fiasco. Als ik soleerde keek hij steeds achterom, zo van 'stop er nou eens mee'. De nummers die we hadden afgesproken om te spelen werden niet gespeeld. Dus we deden maar wat. We speelden toen enkele nummers van Herbie Nichols. Shepp kende de nummers al helemaal niet. Hij bakte er helemaal niets van. Ik zei op een gegeven moment tegen Han (Bennink) en Arjen (Gorter) 'we gaan 'Caravan' spelen, laten we die twee 'ouwen' maar in hun sop gaar koken'. Het was een raar concert."

    Trombonist par excellence Wolter Wierbos in een interview met Draai om je oren. Lees het hier.

    (Anoniem, 2.7.05) - [print] - [naar boven]



    Bron: website Dutch Jazz Orchestra

    Dutch Jazz Orchestra speelt Raeburn

    Voor big band fans is zaterdag 9 juli een dag om naar uit te kijken. Op het North Sea Jazz Festival spelen The Beau Hunks hun Jimmie Lunceford-programma en zet het Dutch Jazz Orchestra zijn tanden in het repertoire van Boyd Raeburn. Een vreemde vogel die zijn tijd ver vooruit was, vertelt Eddy Determeyer. Klik
    hier voor het verhaal van Raeburn en kornuiten.

    (Erno Mijland, 2.7.05) - [print] - [naar boven]



    The Turnaround

    The Turnaround #7

    De nieuwe cd van het Michiel Borstlap Trio heet 'Coffee & Jazz' (GP Music) en is een hommage aan de gelijknamige plek aan de Utrechtsestraat 113 in Amsterdam, waar je behalve koffie drinken en jazz luisteren ook lekker Indonesisch kunt eten (Borstlap in de hoestekst). De pianist wordt bijgestaan door Stefan Lievestro op bas en Pascal Vermeer op drums. Zij brengen een vijftal standards en twee originals. De opname vond plaats daags na hun optreden tijdens het North Sea Jazz Festival 2004, volgens Borstlap omdat hij op die manier het beste in staat was de ontwikkeling en vooruitgang van de groep vast te leggen.

    Het leeuwendeel van de nieuwe cd van de Dave Holland Big Band, 'Overtime' (de eerste release op zijn eigen label Dare2), wordt in beslag genomen door 'The Monterey Suite', een compositieopdracht van Holland voor het Monterey Jazz Festival 2002. Het intrige-rende stuk duurt bijna 52 minuten. Moderne, frisse big bandmuziek met raspaarden als Chris Potter, Gary Smulyan, Robin Eubanks en drum master Billy Kilson.

    De in Aken geboren pianist Achim Kaufmann, sinds 1996 opererend vanuit Amsterdam, bracht onlangs de tweede cd uit van zijn trio met rietblazer Frank Gratkowski en bassist Wilbert de Joode, getiteld 'Unearth' (Nuscope). 'Call them spur-of-the-moment pieces if you will, or instant compositions, these essays in spontaneous music are outgrowths of a collective playing experience', aldus jazzjournalist Marc Chenard in de liner notes. Fascinerend is hun samenspel zeker en vast.

    Drie Ellington-klassiekers, 'Mood Indigo', 'Things Ain’t What They Used To Be' en 'Limbo Jazz', W.C. Handy's 'Hesitation Blues' en de evergreen 'Star Eyes': Steely Dan's ont-moeting met jazzpianiste Marian McPartland in haar radioprogramma 'Piano Jazz' wordt gedomineerd door straight-ahead jazz. Donald Fagen en Walter Becker dragen drie Dan-composities bij aan dit muzikale feestje: 'Josie', 'Black Friday' en 'Chain Lightning'. Het integrale programma is op cd uitgebracht bij Jazz Alliance/Concorde.

    (Anoniem, 1.7.05) - [print] - [naar boven]



    Nils Wogram (foto: Cees van de Ven)

    Jazz op het Dak 2005

    VPRO Jazz en VPRO Backstage brengen zaterdag 1 juli en zondag 2 juli weer een uitstekend programma, dat indien het weer het toelaat op het dak van het Science Center Nemo in Amsterdam plaatsvindt en anders net als vorig jaar naar binnen wordt verplaatst.

    Vanavond opent Nils Wogram's Nostalgia het programma. De jonge Duitse trombonist speelt met zijn trio van Hammond B3 en drums eigen werk. Het wordt ongetwijfelfd een concert van eigentijdse moderne jazz op niveau. Aansluitend speelt de Dino Saluzzi Group. Bandoneonspeler Saluzzi is vertegenwoordiger van de Tango Nuevo en speciaal voor dit concert wordt hij begeleid door de Saluzzi familie (Felix, José en Matias) en Jorge Savelon.

    Goudsmit, Trujillo, Vierdag & Vink's Day On openen de tweede dag, met funky jazzrock, blues en swing. Een concert om naar uit te zien met de positivo uit de vaderlandse improscene, gitarist Anton Goudsmit. Als finale klap op de vuurpijl is Courtney Pine Devotion geprogrammeerd. Rietenman Courtney Pine is al vele jaren spil en inspirator van de jazz in Engeland. Tijdens dit optreden zullen zijn favoriete muziekstijlen de revue passeren: Afrikaans, jazz, funk, dub, soul en drum'n bass.

    De concertavonden beginnen om 20.15 uur. Alle concerten worden zowel live als op een later tijdstip uitgezonden in VPRO's De Laatste Jazz en Is Dit Nog Wel Jazz? op Radio 4. Op zondag 11 september zal om 11.00 uur op televisie een samenvatting van dit festival te zien zijn in het programma Vrije Geluiden op Nederland 3.

    Meer weten?
  • De website van Jazz op het Dak 2005.
  • De recensie van Jazz op het Dak 2003.
  • De recensie van het album 'Daddy's Bone' van Nils Wogram's Nostalgia.
  • De recensie van het album 'Responsorium' van Dino Saluzzi.
  • Een verslag van het concert van Goudsmit, Trujillo, Vierdag en Vink op Jazz in Duketown 2004.

    (Anoniem, 1.7.05) - [print] - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








  • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.