Cd
Trio BraamDeJoodeVatcher - 'Quartet' (BBB, 2010) 2 CD
Opname: 2009
Als persoonlijkheid in de Nederlandse jazzwereld is Michiel Braam niet te onderschatten. Zijn pianospel, dat een wonderlijke eenheid van stride, blues, Europese avant-garde en Ellingtonia is, doet niet onder voor zijn compositorische gaven. Deze worden met name belicht in de Bik Bent Braam. In zijn democratisch opgestelde trio met Wilbert de Joode en Michael Vatcher krijgt zijn spel meer ruimte.
Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van dit trio is er een nieuw project opgestart, dat van het Q-Book. Dit is een boek met enkele tientallen composities, waaruit een gastmuzikant er een aantal mag kiezen. Deze worden kort ingestudeerd en daarna gespeeld. Sommige van deze optredens zijn opgenomen en verschenen op de nieuwe cd 'Quartet'. Opvallend genoeg staan hier ook enkele trio's op en zelfs een kwintet met Mats Gustafsson en Francois Houle. Andere deelnemers aan dit project zijn onder meer Michael Moore, Paul Dunmall en Peter van Bergen, die ook in Bik Bent Braam speelt.
Het resultaat is zeer innemend. Michael Moore speelt op zijn bekende ingetogen, lyrische manier en de resultaten zijn bijna impressionistisch. De aanslag van Braam en het vermogen van De Joode en Vatcher om subtiel te begeleiden liggen ten gronde aan de kwaliteit van dit kwartet. Het kwintet met Gustafsson en Houle is niet minder interessant. Het contrast tussen Gastaffsons bijna exploderende baritonsax en Houle's warme klarinet is zó extreem, dat het begeleidende trio geprezen moet worden voor het aan elkaar knopen van deze twee werelden.
Peter van Bergen verdient een speciale vermelding voor zijn bijdrage aan het muzikale universum van Braam en je zou willen dat hij meer ruimte kreeg om als solomuzikant te werken. 'Q03', een opname met Van Bergen op sopraansax, getuigt van een aanpak die verwant is aan die van Moore, maar toch ook zeer eigen. Zijn vogelachtige gepiep op de sopraansax contrasteert schitterend met de warme gestreken bas van De Joode. Wanneer Braam invalt, hoor je iets dat zeer verwant is aan de muziek van Messiaen. 'Q01' is een vreemd mengsel van ouderwetse blues, post-Coltrane en pianospel dat qua intelligentie aan Leo Cuypers doet denken.
Waarschijnlijk de vreemdste uitvoering op dit dubbelalbum is 'Q41', een volledig vrije improvisatie met Paul Dunmall, die zowel doedelzak als sopraansax speelt. Op een of andere manier gaan de twee bijna naadloos in elkaar over en wordt de excentriciteit van de jazzdoedelzak nergens een gimmick. Dit is ook weer deels de verdienste van het Trio BraamDeJoodeVatcher, die elkaars muzikale belevingswereld na twintig jaar prima aanvoelen.
Meer horen?
Op de MySpace-pagina van Trio BraamDeJoodeVatcher kun je de volgende vier tracks van deze cd beluisteren: 'Q01', 'Q16', 'Q17' en 'Q51'.Labels: cd
(Sybren Renema, 7.6.10) - [print]
- [naar boven]
Concert
Gideon van Gelder Perpetual
cd-presentatie, vrijdag 28 mei 2010, Bimhuis, Amsterdam
Seit 2007 studierte der Niederländer Gideon van Gelder an der New School for Jazz and Contemporary Music in New York Piano und Komposition, und ist erst seit kurzem in die Niederlande zurückgekehrt. Zu seinen Dozenten gehörten Jean Michel Pilc, Mulgrew Miller und Craig Taborn. Erfahrung gesammelt hatte er natürlich auch in Europa, mit unter anderem Benjamin Herman, Rick Margitza und John Engels. In New York jedoch entstand seine neue Band mit Becca Stevens (Gesang), Lars Dietrich (Altsaxophon), Lucas Pino (Tenorsaxophon), Rick Rosato (Bass) und Flin van Hemmen (Schlagzeug). Allesamt junge Talente der dortigen Jazz Szene, die, denen kein Weg zu lang, in Amsterdam angeflogen kamen, um die Gideon Van Gelder Debüt CD 'Perpetual' zu präsentieren.
Der Abend begann wunderbar swingend und recht bald schon wurde mit Lars Dietrich die erste Runde der Soli eröffnet, der mit Stärke und Vielseitigkeit den Weg für Gideon van Gelder's spielerischen und improvisatorischen Qualitäten bereitete. Zu Beginn ein wenig hektisch wirkend, fand sich dieser dann schnell in die Musik und verkörperte viele Facetten. Sei es frei und kantig oder lyrisch und harmonisch; er fühlte sich auf jedem Terrain zuhause.
In dieser großen Besetzung mit zwei Saxophonen, Gesang, Piano, Bass und Schlagzeug wurde ohnehin großer Wert auf lange Soli gelegt, was wiederum einen schönen Kontrast darstellte und für Abwechslung sorgte.
Schade, daβ die Rolle der Sängerin Becca Stevens unklar blieb. Ihre gesungene Imitation von Piano und Saxophon hatte etwas Verwirrendes und Ablenkendes; zumal ihr in den höheren Registern die Stimme zu versagen drohte. Erst später schien sie sich in diese Art von experimenteller Improvisationskunst hineinzufinden, aber eine wirkliche Bereicherung war dieses Unterfangen leider nicht und könnte noch einmal überdacht werden.
Überzeugend und zukunftsweisend in jedem Fall diese Formation auch als Trio, wobei sich die Herren Van Gelder, Rosato und Van Hemmen nur kurz einmal Zeit zum Luftholen gönnten und die romantischeren und leiseren Töne präsentierten. Hier fand Van Gelder zu sich selbst und schien mit seiner Musik zu verschmelzen.
Der Übergang dieser innigen Verbundenheit des Trios zurück zum Sextett wurde elegant und sanft durch die Saxophonisten Dietrichs und Pino geschaffen, was dann wiederum in ein Feuerwerk aus Stil- und Rhythmuswechseln mündete. Überragend Schlagzeuger Flin van Hemmen, der Sextett und Trio stets felsenfest im Griff hatte und bei den jeweiligen Soli leidenschaftlich mitlebte, sich nahezu in ihnen auflöste.
So wäre anstelle einer süß gesungenen Ballade als Zugabe eine weitere Kostprobe dieser vielseitigen Formation wünschenswert gewesen. Mutiges Projekt, starke Besetzung mit großem Potential an Ausdruck- und Klangmöglichkeiten.
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Siebe van Ineveld.
(Sabine Fleig, 7.6.10) - [print]
- [naar boven]
Concert
Grand Theatre 30, maar volwassen... ho maar
Dertig jaar Grand Theatre, met Rudy and his Fascinators en Das Aldi Combo, zaterdag 29 mei 2010, Grand Theatre, Groningen
Drie decennia geleden is het alweer dat de leegstaande bioscoop Grand Theatre aan de Groninger Grote Markt gekraakt werd door de actiegroep Ruimte voor Kultuur. Al drie jaar had de naam van Merlijn de Tovenaar op de gevel geprijkt: de laatste film die er gedraaid was. Voor het schitterende art-deco gebouw uit 1929 had een projectontwikkelaar al een fantastisch plan met kekke winkeltjes en hippe appartementen geschetst en er waren al even spannende ideeën voor een discotheek. (Wow! Een echte discotheek!) Maar het heeft niet zo mogen zijn: vanaf mei 1980 ging het Grand wekelijks theater-, dans- en muziekvoorstellingen programmeren, doorgaans in de avant-garde sfeer. Zo presenteerde het Grand negentien jaar lang 'Les Trois Jours', een festival van hedendaagse improvisatiemuziek uit vooral francofone landen.
Voor de viering van het dertigjarig bestaan had zich een bonte menigte van dertig jaar Bekende Gezichten verzameld. Een opvallend deel daarvan bleek opmerkelijk goed geconserveerd; zo zie je maar weer hoe gezond cultuur is, alle praatjes over drank en drugs ten spijt. Zo overweldigend was de belangstelling, dat tientallen niet verder kwamen dan de stoep, halverwege de avond het bier lauw was, om over de drugsvoorraden maar te zwijgen.
In het decor van de grote zaal domineerden steigerelementen, wat in ieder geval bij mij reminiscenties opriep aan de beginjaren van het theater, toen rekken, loopbruggen en in feite de hele interne constructie bestonden uit in delen gezaagde hijskraanarmen. Daarvóór stonden Rudy Lentze and his Fascinators en Das Aldi Combo. Die laatste groep bleek omgedoopt tot Das Audio Combo, aangezien een hier niet nader te noemen kruidenier bang was voor Konkurrenz, bzw Verwirrung.
Gitarist en zanger Rudy Lentze was weliswaar geen dertig jaar uit the picture geweest, maar lang genoeg om met gespannen verwachting uit te kijken naar zijn verrichtingen. Welnu, dat hij nog altijd een van Nederlands beste slide-gitaristen is, bewees hij in onder meer zijn eigen compositie 'The Joy Of Sliding In'. Lekker smerig. Gaandeweg de avond trokken additionele gastgitaristen René van Barneveld en Peter van der Heide en basgitarist Floris Vermeulen een dermate dicht regengordijn op, dat de zang er niet meer doorheen kwam. Wat wel en beetje jammer was, aangezien Rudy misschien niet echt een groots vocalist is, maar wel een gruizige stem heeft, die zich thuis voelt in ballads als 'You Are My Sunshine'. Het idioom zit ergens tussen de blues en het singer/songwriter-domein: dichtbij Bob Dylan, zou je kunnen zeggen.
Het optreden werd vastgelegd door een woud aan camera's, zodat je je even bij de registratie van het WK waande, en het duurde niet lang voordat de Eeuwige Danser zich meldde. Echte dansmuziek kwam vervolgens van Das Aldi Combo, oops, ik kan er nog niet aan wennen. Aanvankelijk zweette de groep – orgel, bas en drums – een soort punky Heck's loungemuziek uit, maar toen Hans Sulman zich er op tenor- en baritonsax bijvoegde werd net dat snufje Boots Randolph-rock 'n' roll toegevoegd dat geen voetje onberoerd en geen heupje kon weerstaan. Van kwaad tot erger – laten we het daar maar op houden.
Klik hier voor een fotoverslag van het concert van Rudy and his Fascinators door Willem Schwertmann.
(Eddy Determeyer, 7.6.10) - [print]
- [naar boven]
Nieuws
Paul Acket Awards voor Quincy Jones en Christian Scott
Producer, componist en muzikant Quincy Jones krijgt dit jaar de Paul Acket Award Special Appreciation op het North Sea Jazz Festival. De veelgeprezen Amerikaanse artiest krijgt de oeuvreprijs op zondag 11 juli uitgereikt op de laatste dag van het jazzfestival in Ahoy Rotterdam. Dat maakte de organisatie afgelopen woensdag bekend.
Volgens North Sea Jazz komt de 77-jarige Jones voor het eerst naar Nederland. Jones is al meer dan zestig jaar actief in de muziekindustrie. Hij is onder meer bekend als producent van Michael Jacksons hitalbum 'Thriller'. De festivalorganisatie kent de onderscheiding toe aan een persoon die zich op het gebied van jazz, in de breedste zin van het woord, verdienstelijk maakt.
Eerder werd bekend dat de Paul Acket Award Artist Deserving Wider Recognition dit jaar toekomt aan trompettist Christian Scott. De onderscheidingen zijn genoemd naar de in 1992 overleden Paul Acket, die in 1976 het eerste North Sea Jazz Festival organiseerde.
Bron: De Telegraaf
(Maarten van de Ven, 7.6.10) - [print]
- [naar boven]
Nieuws
Universal Mind in Dommelhof voor opname nieuwe cd
TAKT, het nieuwe productiehuis van cultureel centrum Dommelhof (Neerpelt), is sinds gisteren gastheer voor Universal Mind, oftewel de formatie As Guests aangevuld met strijkers. Met de medewerking van de programmeur van JazzCase en het platform Motives for Jazz zijn de zeven muzikanten drie dagen lang intens bezig met de opname van hun nieuwe cd 'Universal Mind'.
As Guests heeft Slowaakse roots met pianist Michal Vaňouček, die in 2008 de Deloitte Jazz Award won, en vibrafonist Miro Hérak. Het kwartet wordt gecompleteerd door bassist Brice Soniano en drummer Yonga Sun. In Universal Mind werken zij samen met een strijkerssectie: Jeffrey Bruinsma (viool), Oene Van Geel (altviool) en Jörg Brinkmann (cello). De opnamen staan onder leiding van geluidsingenieur Arne Bock. De cd wordt in het najaar uitgebracht en zal in het kader van JazzCase haar Vlaamse première krijgen in Dommelhof.
Meer weten?
Klik hier voor een recensie en fotoverslag van het concert dat As Guests gaf op 20 november 2008 in JazzCase, Dommelhof (Neerpelt).