|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 In memoriam Fred Anderson Tenorsaxofonist Fred Anderson, de man die in Chicago als vaderfiguur fungeerde voor tenminste twee generaties van avant-garde muzikanten, overleed op 24 juni. Tot zijn bekendste volgelingen behoren trombonist George Lewis, rietblazer Douglas Ewart en drummer Hamid Drake. Anderson werd in 1929 in Monroe, Louisiana geboren en was op saxofoon autodidact. Later studeerde hij bij een privéleraar en aan het Roy Knapp Conservatory in Chicago, waarheen de familie Anderson in de jaren veertig verhuisd was. Zijn vroege voorbeelden waren Coleman Hawkins en Lester Young, later kwamen daar Gene Ammons en Charlie Parker bij. Doch het was vooral Ornette Coleman die een belangrijk stempel op Andersons speelwijze zou drukken. Midden jaren zestig was hij een van de oprichters van de AACM (Association for the Advancement of Creative Musicians). Muziek was jarenlang een activiteit voor de avonduren; om zijn gezin te kunnen onderhouden legde Fred Anderson tapijten. Zijn platendebuut maakte hij in 1966 als sideman van saxofonist Joseph Jarman ('Song For') en in 1974 tourde hij voor de eerste keer door Europa. Daar, in het Duitse Moers, nam hij in 1978 ook zijn eerste album onder eigen naam op ('Another Place'). Dat jaar was hij voor het eerst in Nederland te horen, op de Groninger Jazzmarathon. Zijn zichtbaarheid werd aanzienlijk vergroot toen hij in 1983 eigenaar werd van de Velvet Lounge, waar hij samen met collega-tenorist Von Freeman de sessies leidde. Zijn ruige, bluesy geluid is slechts op een handvol albums gedocumenteerd, waarvan verder 'Live At The Velvet Lounge' (Okkadisk, 1998) en 'Duets 2001' (Thrill Jockey) genoemd moeten worden. (Eddy Determeyer, 28.6.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
