Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Smederij vol gloeiend koper

Prins Claus Conservatorium Big Band, dinsdag 15 juni 2010, De Smederij, Groningen

Hoewel de wekelijkse sessies in eetcafé De Smederij een goede gelegenheid bieden om de stand van zaken op het Groninger Prins Claus Conservatorium te peilen, kun je ook naar de periodieke optredens van het jazzorkest van de school gaan kijken. Onder de zeventien jongelui die dat orkest bevolken zie je heel wat gezichten van eager beavers die zich praktisch wekelijks in De Smederij (en De Spieghel) manifesteren.

Zeventien, plus vocalisten, plus dirigent Kurt Weiss, dat past toch helemaal niet in dat gezellige jazzhol, zul je nu zeggen. Ja, dat dachten ze ook toen de complete Basie-band zich in 1938 op het podiumpje van de New Yorkse Famous Door moest zien te wurmen. De consequentie was gewoon dat de bezoekers de zaak uitstulpten, de Tuinstraat in. Daar kon je de verrichtingen van de band ook heel best in grote lijnen volgen, al miste je de finesse.

Dat was dan jammer, aangezien de opzet van zo'n schoolorkest toch primair is het samenspel te bevorderen, zaken als dynamiek, ritmische opvatting en klankkleur aan de orde te stellen. Welnu, de gekozen arrangementen boden daar alle gelegenheid voor. Weiss heeft de prijzenswaardige gewoonte, naast de geijkte werkjes van de Hefti's en de Nestico's ook charts van Nederlandse snit in te laten studeren. Zo hoorden we dinsdag spul van Rob Pronk en Lex Jasper voorbijkomen. Van de hand van die laatste waren de bewerkingen van twee Kurt Weill-standards, 'Speak Low' en 'My Ship'. In 'Speak Low' werden staccato-passages smaakvol afgewisseld met legato-partijen en in 'My Ship' gloeide het koper (drie bugels, gestopte trompet en drie trombones) feeëriek. Hoewel alle secties goed ingespeeld klonken, ging het koper met de eer strijken. In Kenny Wheelers 'Gentle Piece' schitterde het in volle glorie, vloeiden de bugels gloeiend uiteen – wat niet zo verwonderlijk is in een voormalige smidse.

De beperkte ruimte bracht uiteraard haar beperkingen met zich mee. Zo werd een Koreaanse tenorist tijdens een verhitte mambo uit 'Westside Story' op een haar na gescalpeerd door een Russische trombonist. In de grote mensenwereld zou een dergelijke daad op z'n minst tot verhit diplomatiek verkeer hebben geleid, maar in de echte wereld, in Groningen, werd het incident met een glimlach afgedaan. Ook al daar de trombonist, Pavel Shcherbakov, één van de beste solisten van de band is, iemand die een duidelijk verhaal kan vertellen. Dat gold ook voor Stefan Wachauer, de pianist, terwijl drummer Bart-Jan Hogenhuis evenmin onvermeld mag blijven. Hij heeft alles, Bart-Jan: is steady, speelt dynamisch, accentueert explosief en bovenal luistert hij met twee hele grote oren. Geen wonder dat hij in augustus met een dubbele beurs voor twee jaar naar New York vertrekt. Dat soort gasten kunnen ze daar wel gebruiken.

(Eddy Determeyer, 25.6.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.