Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Michiel Borstlap - 'Solo 2010' (Gramercy Park, 2010)

Opname: 2009

In zijn land van herkomst is de Nederlandse jazzmuzikant Michiel Borstlap niet bepaald een onbekende figuur. Hij speelde reeds aan de zijde van onder meer Han Bennink en heeft naast een eigen fusionband ook een voorliefde voor het solo pianorepertoire. Zijn jongste album, 'Solo 2010' (ironisch genoeg in 2009 opgenomen), bundelt voornamelijk composities van Borstlap, die hij zelf met overgave interpreteert. De prachtig uitgegeven cd gaat bovendien gepaard met een live-dvd, waarin Borstlap enkele van zijn composities voor publiek speelt. Behalve de fijne muziek heeft het extra schijfje gezien de saaie montage echter weinig tot geen toegevoegde waarde. Wie 'Solo 2010' kortom louter omwille van de concertregistratie wil aanschaffen, kan de cd beter links laten liggen.

Muzikaal heeft het album echter zeker zijn troeven. In de traditie van de grote historische post-boppers ontwikkelt Borstlap doorheen zijn vijftien tracks een idioom waar hij getrouw aan vasthoudt. Dat consistente in de aanpak levert een album op, dat uniform is in stijl, met als naar gevolg dat Borstlap de piano steeds op een soortgelijke manier aanwendt. De interpreet is echter technisch onderlegd genoeg (hoewel hij meermaals sneller wil spelen dan hij werkelijk kan) en improvisatorisch voldoende geoefend om een constante stroom gaande te houden, en niet in steeds hetzelfde riedeltje te vervallen. Desondanks gaan bepaalde nummers na een tijdje te veel op elkaar lijken om echt van een meesterlijk album te spreken, maar die kleine kwaal compenseert Borstlap met enkele hemelse composities waarvan het thema dagen blijft hangen. 'Clear Water' is zo'n track die de luisteraar volledig opzuigt. Ook 'BlueSyl' is heerlijk; Borstlap illustreert ongecompliceerd dat hij goed overweg kan met de oerdegelijke blues, hetgeen een swingend nummer oplevert, barstensvol energie.

Borstlap speelt heel filmisch en zijn improvisaties roepen vaak beeldende taferelen op. Vaak is hij verstild, hoewel hij even goed percussief, puntig en energiek uit de hoek kan komen. Af en toe heeft Borstlap de vervelende neiging om zijn muziek iets teveel te suikeren, als om het grote publiek in te pakken, maar gelukkig zijn de sentimentele nummers niet in de meerderheid. 'Solo 2010' is een smakelijke weergave van het talent van een in onze contreien nog steeds ondergewaardeerde artiest. Wie iets heeft met solo piano: 'Solo 2010' zal in uw collectie geen wereld van verschil maken, maar verdient toch een plaatsje in het verlengde van Evans, Mingus, Abrahms en Hersch.

Deze recensie verscheen eerder op Kwadratuur.be

Meer horen?
Op de
website van Michiel Borstlap kun dit album beluisteren. Ga daarvoor naar 'Music' en klik op de cd-cover.

Labels:

(Jan-Jakob Delanoye, 27.6.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.