In memoriam
Bill Dixon

Het belangrijkste wapenfeit van trompettist, componist en muziekleraar Bill Dixon, die na een ziekbed van twee jaar op 16 juni in zijn woonplaats North Bennington, Vermont overleed, was de 'October Revolution'. Van 1 tot en met 4 oktober 1964 was het New Yorkse Cellar Cafe het podium voor een twintigtal groepen, die gemeen hadden dat ze tot de toenmalige avant-garde behoorden – en dat vrijwel niemand ze kende. Het was voor het eerst dat lieden als Paul Bley, John Tchicai, Guiseppi Logan (die recentelijk, na een afwezigheid van ruim veertig jaar, weer opdook!) en Sheila Jordan voor het voetlicht traden. In die vier dagen propten zich meer dan zevenhonderd nieuwsgierigen in de concertruimte, die normaliter plaats bood aan vijfenzestig tot negentig bezoekers.

Bill Dixon was de organisator van deze historische showcase. Het succes was voor hem aanleiding een belangenorganisatie voor avant-garde jazzmuzikanten in het leven te roepen, de Jazz Composers Guild. Geheel in de geest van de tijd verboden de statuten de leden, jobs in clubs te accepteren waar hun waardigheid niet gerespecteerd werd en zonder ruggespraak met de bond platendeals te sluiten. Dat liep uiteraard binnen een jaar spaak.

William Robert Dixon werd op 5 oktober 1925 in Nantucket, Massachusetts geboren als zoon van een moeder die blues zong. Als fan van Louis Armstrong studeerde hij trompet, daarnaast volgde hij een opleiding tot illustrator. Zijn muzikale, artistieke, educatieve en organisatorische gaven heeft hij altijd gecombineerd; zo richtte hij, toen hij als ambtenaar aan het secretariaat van de Verenigde Naties verbonden was, in 1959 de United Nations Jazz Society op. Hij was toen al bevriend met pianist Cecil Taylor, met wie hij in 1966 het album 'Conquistador!' opnam. Zijn platendebuut had hij twee jaar eerder gemaakt, met de New York Contemporary Five.

Het grootste deel van zijn werkzame leven heeft Dixon les gegeven. Zijn composities waren in zoverre atypisch voor de jaren zestig-voorhoede, dat ze eerder aansloten bij het werk van bassist Charles Mingus en trompettist Miles Davis, een decennium eerder. Veel van zijn werk wordt gekenmerkt door een introspectieve, impressionistische sfeer.

(Eddy Determeyer, 22.6.10) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.