|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Grand Theatre 30, maar volwassen... ho maar Dertig jaar Grand Theatre, met Rudy and his Fascinators en Das Aldi Combo, zaterdag 29 mei 2010, Grand Theatre, Groningen Drie decennia geleden is het alweer dat de leegstaande bioscoop Grand Theatre aan de Groninger Grote Markt gekraakt werd door de actiegroep Ruimte voor Kultuur. Al drie jaar had de naam van Merlijn de Tovenaar op de gevel geprijkt: de laatste film die er gedraaid was. Voor het schitterende art-deco gebouw uit 1929 had een projectontwikkelaar al een fantastisch plan met kekke winkeltjes en hippe appartementen geschetst en er waren al even spannende ideeën voor een discotheek. (Wow! Een echte discotheek!) Maar het heeft niet zo mogen zijn: vanaf mei 1980 ging het Grand wekelijks theater-, dans- en muziekvoorstellingen programmeren, doorgaans in de avant-garde sfeer. Zo presenteerde het Grand negentien jaar lang 'Les Trois Jours', een festival van hedendaagse improvisatiemuziek uit vooral francofone landen. Voor de viering van het dertigjarig bestaan had zich een bonte menigte van dertig jaar Bekende Gezichten verzameld. Een opvallend deel daarvan bleek opmerkelijk goed geconserveerd; zo zie je maar weer hoe gezond cultuur is, alle praatjes over drank en drugs ten spijt. Zo overweldigend was de belangstelling, dat tientallen niet verder kwamen dan de stoep, halverwege de avond het bier lauw was, om over de drugsvoorraden maar te zwijgen. In het decor van de grote zaal domineerden steigerelementen, wat in ieder geval bij mij reminiscenties opriep aan de beginjaren van het theater, toen rekken, loopbruggen en in feite de hele interne constructie bestonden uit in delen gezaagde hijskraanarmen. Daarvóór stonden Rudy Lentze and his Fascinators en Das Aldi Combo. Die laatste groep bleek omgedoopt tot Das Audio Combo, aangezien een hier niet nader te noemen kruidenier bang was voor Konkurrenz, bzw Verwirrung. Gitarist en zanger Rudy Lentze was weliswaar geen dertig jaar uit the picture geweest, maar lang genoeg om met gespannen verwachting uit te kijken naar zijn verrichtingen. Welnu, dat hij nog altijd een van Nederlands beste slide-gitaristen is, bewees hij in onder meer zijn eigen compositie 'The Joy Of Sliding In'. Lekker smerig. Gaandeweg de avond trokken additionele gastgitaristen René van Barneveld en Peter van der Heide en basgitarist Floris Vermeulen een dermate dicht regengordijn op, dat de zang er niet meer doorheen kwam. Wat wel en beetje jammer was, aangezien Rudy misschien niet echt een groots vocalist is, maar wel een gruizige stem heeft, die zich thuis voelt in ballads als 'You Are My Sunshine'. Het idioom zit ergens tussen de blues en het singer/songwriter-domein: dichtbij Bob Dylan, zou je kunnen zeggen. Het optreden werd vastgelegd door een woud aan camera's, zodat je je even bij de registratie van het WK waande, en het duurde niet lang voordat de Eeuwige Danser zich meldde. Echte dansmuziek kwam vervolgens van Das Aldi Combo, oops, ik kan er nog niet aan wennen. Aanvankelijk zweette de groep – orgel, bas en drums – een soort punky Heck's loungemuziek uit, maar toen Hans Sulman zich er op tenor- en baritonsax bijvoegde werd net dat snufje Boots Randolph-rock 'n' roll toegevoegd dat geen voetje onberoerd en geen heupje kon weerstaan. Van kwaad tot erger – laten we het daar maar op houden. Klik hier voor een fotoverslag van het concert van Rudy and his Fascinators door Willem Schwertmann. (Eddy Determeyer, 7.6.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
