Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Chaka Khan

Kunnen soulzangers ook jazz zingen? Deel 3: Chaka Khan

Na Aretha Franklin, Johnny Guitar Watson en Rickie Lee Jones wordt het in onze rubriek 'Op het randje' hoog tijd om aandacht te besteden aan één van de meest typerende vrouwelijk stemmen uit het soul/funk/disco-genre van de jaren tachtig: Chaka Khan. Terwijl we de afgelopen jaren zagen dat bijna elke binnengelopen popster zichzelf artistiek is gaan vermaken met (pogingen tot?) jazz zingen (Sting, Robbie Williams, Rod Stewart, Elvis Costello, Phil Colllins), deed Chaka Khan zoiets al in 1981. Het was niet haar eigen idee om een jazzplaat te maken, maar dat van drummer Lenny White, die speelde op baanbrekende jazzrock-platen van onder andere Miles Davis en Chick Corea. Hij vroeg Chaka Khan om met niemand minder dan Chick Corea, Stanley Clarke, Joe Henderson en Freddie Hubbard het album 'Echoes Of An Era' te maken. Mocht u deze samenstelling zo veelbelovend vinden klinken dat u besluit het album direct te bestellen, lees eerst even
deze recensie!

(Anoniem, 30.1.04) - [print] - [naar boven]



Harry Verbeke

Tenorsaxofonist Harry Verbeke overleden

Op dinsdag 27 januari is tenorsaxofonist Harry Verbeke (geboren 11 april 1922) overleden in een ziekenhuis in zijn woonplaats Haarlem. Verbeke was in de jaren vijftig en zestig lid van het jazzkwintet The Diamond Five. Vanaf 1967 had hij een eigen kwartet. Daarnaast speelde hij met beroemde musici als Billy Higgins, Herbie Lewis, Boy Edgar en Jerry van Rooyen en trad hij veel op als solist bij diverse radio- en televisie-orkesten, zoals dat van Tony Eyk.

Verbeke sleepte vele jazzprijzen in de wacht, zoals de Wessel Ilcken prijs van de stichting Jazz in Nederland en de Meer Jazz-prijs. In 1968 werd hij uitgeroepen tot musicus van het jaar. Behalve op vele festivals trad hij vaak op in TROS Sesjun, en ook op het North Sea Jazz Festival was hij een graag geziene gast. Op de meer dan 60 platen en cd's waarop hij te horen is, blijkt zijn veelzijdigheid op het spectrum tussen de romantische ballad en hard bop.

De website Allaboutjazz vergeleek het geluid van de heavyweight tenorplayer met dat van Stanley Turrentine. Recensent John Oomkes (Haarlems Dagblad) noemde Verbekes geluid 'bronstig'. Vivian Boelen schreef in de liner notes bij een van zijn cd's: "Als mens is Harry even warm als zijn timbre." Verbeke werd 81 jaar.

Foto: Meta de Vries

(Erno Mijland, 30.1.04) - [print] - [naar boven]



Lucas Niggli's Big Zoom

Big Zoom: speels en gedreven

Big Zoom, het kwintet rond de in Zwitserland wonende slagwerker Lucas Niggli, schilderde op maandag 26 januari bij Jazzpower in café Wilhelmina een spannend schilderij vanaf een breed kleurenpalet. De band speelde overwegend krachtig, soms bijna als een rock-act, maar wisselde af met dromerige sfeerbeelden vol warme klanken.

Het orkest putte op een speelse manier uit een wereld van muziek. Klarinettist Claudio Puntin refereerde in zijn spel regelmatig aan de joodse klezmer-muziek. Samen met trombonist Nils Wogram opende hij de tweede set met een brutale straatorkest-achtige blaaspartij. Beiden hanteerden regelmatig de 'circular breathing'-techniek, waarmee ze hun partijen konden spelen zonder onderbrekingen om adem te halen. De speelsheid van het kwintet kwam ook tot uiting in het gebruik van 'speelgoedinstrumenten' als de melodica en het neusfluitje, een akoestisch gespeelde fade out en een aantal subtiele geluidseffecten, zoals de onwerkelijk klinkende boventoon-zang van Wogram en diens gebruik van de stem bij het aanblazen van de trombone.

Gitarist Philip Schaufelberger en bassist Peter Herbert (foto) bleven wat op de achtergrond, al vormden ze een wezenlijk onderdeel van het totale geluid van de band. Soms resulteerde het samenspel van blazers, gitaar en bas in een uniek geluid, waarin de afzonderlijke instrumenten nauwelijks meer als zodanig herkenbaar waren. Een kwestie van perfecte timing en ultieme beheersing van de instrumenten.

Bandleider Niggli speelde gedreven, energiek en gejaagd, alsof hij voortdurend soleerde. Hij verrijkte zijn slagwerk met percussie en hanteerde behalve de drumstokjes ook breinaalden en een rieten vegertje. Zijn bruidstaart van vijf boven elkaar gemonteerde bekkens kletterde in vaak onorthodoxe ritmes. Waar dat nodig was, creëerde hij echter ook stilte en rust, zoals in de tweede set. Daar was ruimte voor een aantal stukken, die deden denken aan de psychedelische klanklandschappen die John Coltrane en Pharoah Sanders eind jaren zestig en begin jaren zeventig neerzetten en waarbij op een vaste baslijn wordt geïmproviseerd en gevarieerd.

De set werd afgesloten met de vlammende collage 'Rough Ride' met solo's van Puntin en Wogram. Met de korte toegift 'Eine kleine Bopmusik' - opgedragen aan de Nederlandse pianist Misha Mengelberg - zette het orkest een vette muzikale punt achter een geslaagd optreden.

Bekijk
hier het uitgebreid fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad
Foto: Cees van de Ven

(Erno Mijland, 30.1.04) - [print] - [naar boven]



Erik Vermeulen & Ben Sluijs

Intimistische klanken versus storende airconditioning

Jammer genoeg had de Arnhemse stichting Mahlerei op 20 januari jl. maar 1 set toebedeeld aan het Belgische duo Ben Sluijs (sax) en Erik Vermeulen (piano); het betrof namelijk een dubbelconcert met het klassieke duo Spectrum en jazzbassist Tjitze Vogel. Eerstgenoemden hadden evenwel heel wat meer te melden, zodat het programma na de pauze eigenlijk niet de aandacht kreeg die het op een ander tijdstip en op een andere plaats wellicht wel had gehad.

Het blijft een frappante ervaring: twee op het oog weinig charismatische personen maken muziek van een 'oorverblindende' schoonheid en elegantie, die de luisteraar hun belevingswereld inzuigt. Sluijs en Vermeulen injecteren hun eigen composities en standards als Monks 'Epistrophy' met welhaast vanzelfsprekend melodieuze souplesse en hypnotiserend-serene klanken. Zo wisten ze in 'I’m Getting Sentimental Over You' door hun samenspel de ritmiek van bas en drums voelbaar te maken voor de toehoorders. In het Satie-achtige 'Minor Problems' en 'Still' waren enkele repetitieve, juist geplaatste akkoorden voldoende om een sfeer van meditatie en introspectie op te roepen. Met Ben als Rattenvanger van Hamelen die met zijn fraai getoonzet saxofoonspel de toehoorders in vervoering bracht.

Het duoformat is niet zonder risico's. Het is vaak moeilijk de aandacht lang achtereen vast te houden. Sluijs en Vermeulen zijn echter volledig op elkaar ingetuned, zodat verveling geen kans krijgt. Sculpturen als 'Flying Circles', met een vingervlug, explorerend intro op sax en een rijk gevarieerde pianosolo met referenties naar de klassieke muziek, hielden het publiek bij de les. Daarvoor zorgden ook de spanningsbogen in het lage register van Eriks vleugel. Niet voor niets dat deze subtiele pianist in 2003 onderscheiden werd met de Django d'Or voor de beste Belgische jazzmuzikant.

Café-restaurant De derde van Mahler zorgde deze avond voor een aantal hindernissen. Zo moest het duo het opnemen tegen een onverstoorbaar doorronkende airco, een pruttelend espressoapparaat en barpersoneel dat het bestond om tijdens de set een leeg krat te deponeren in de ruimte pal achter de musici op het podium. Huh?! What’s this? Jazz? Well, whatever... Gelukkig kwamen de musici en hun muziek als winnaars uit de strijd.

Klik
hier voor een fotoimpressie. Een fraaie staalkaart van de talenten van dit duo biedt de cd 'Stones' (Jazz'halo, 2001), die te bestellen is via de website van Ben Sluijs.

Foto: Maarten van de Ven

(Anoniem, 28.1.04) - [print] - [naar boven]





Billy May overleden

Billy May, een van de laatste toparrangeurs uit het swingtijdperk, overleed op 22 januari jongstleden. Hij werkte voor onder anderen Charlie Barnet en Glenn Miller en maakte na de oorlog honderden platen met vocalisten als Frank Sinatra, Nat King Cole en Anita O'Day. Billy May werd 87 jaar. Een terublik op diens carrière - van sjofele jongeman met kapotte schoenen tot stafarrangeur bij Capitol - door Eddy Determeyer lees je
hier.

Foto: All Music Guide

(Erno Mijland, 27.1.04) - [print] - [naar boven]



Paul Berner promoot nieuwe cd met korte voorjaarstournee

Bassist Paul Berner is de komende maanden op tournee om zijn nieuwe cd 'Open Country' te promoten. Met nagenoeg dezelfde groep als op de plaat, geeft hij acht concerten. De concertreeks startte 16 januari en loopt tot 14 mei. De groep van Berner bestaat uit Frits Landesbergen (vibrafoon), Ed Verhoeff (gitaar) en Hans van Oosterhout (drums). Alle informatie over de tournee is te vinden op Berners
website.

In een nieuwe aflevering van onze rubriek Take Ten vertelt Paul Berner meer over zichzelf, onder andere over 'Open Country', zijn carrière en zijn jazzbeleving.

(Anoniem, 27.1.04) - [print] - [naar boven]



Chronicle: The Complete Prestige Recordings 1951-56

Miles Davis - Chronicle: The Complete Prestige Recordings 1951-56 (Prestige)

Juist in een periode dat het niet goed ging met Miles Davis (drugs en drank) tekende hij eind 1950 een contract met Bob Weinstocks platenlabel Prestige. De opnamen van 1951 tot en met 1956 zijn nu heruitgebracht onder de titel 'Chronicle: The Complete Prestige Recordings 1951-56'.

Tijdens de eerste sessie (half januari '51) met Sonny Rollins, Bennie Green, John Lewis, Percy Heath en Roy Haynes verkeerde Miles niet in een glansvorm. Hij revancheerde zich begin oktober in hetzelfde jaar met de tweede opnamesessie (de 'Dig'-sessie). Er werd een nieuwe opnametechniek toegepast waardoor de drie minuten-grens (78-toeren) kon worden overschreden. De musici kregen daardoor de ruimte hun soli uit te werken en uit te breiden. Naast Sonny Rollins werd de 19-jarige altist Jackie McLean aan de band toegevoegd. Hoewel Rollins met zijn instrument en riet die dag wat moeite had, werd er over het geheel genomen door ieder van de blazers geïnspireerd en voortreffelijk gesoleerd.

In 1953 werden er hoofdzakelijk kwartetopnamen gemaakt van wisselende kwaliteit en was er een interessante sessie (uitgebracht als 'Collector’s Items') met Sonny Rollins en Charlie Parker, beiden op tenorsax.

In 1954 overwon Davis zijn heroïneveslaving en nam drie platen op: 'Walkin’', 'Blue Haze' en 'Bag’s Groove'. Vooral de laatste is een topper. Het gaat om twee opnamesessies. De eerste van 29 juni, met Sonny Rollins, Horace Silver, Percy Heath en Kenny Clarke, bevat de befaamde nummers 'Oleo' (vele jaren de herkenningstune van Michiel de Ruyter's jazzprogramma), 'Airegin' en 'Doxy'. Op kerstavond van datzelfde jaar vindt de tweede opname plaats. Dit keer met Milt Jackson, Thelonious Monk en wederom Percy Heath en Kenny Clarke. Op beide sessies wordt door elk van de solisten subliem gemusiceerd, met als uitschieter de twee takes van de sfeervolle blues 'Bag’s Groove'. Davis had zich toen al bevrijd van het bebop-idioom en gold als innovator van de toen genoemde hard-bop school.

Op de plaat 'Walkin’' - een opname uit 1954 met onder meer J.J. Johnson - is nog vermeldenswaard het briljante tenorspel van Lucky Thompson. In 1955 worden er kwartetopnamen gemaakt met Red Garland, Oscar Pettiford en Philly Joe Jones: 'The Musing Of Miles'. Dit is de opmaat voor het eind '55 geformeerde befaamde Miles Davis Quintet met John Coltrane. Het lukt Davis om Coltrane, die bij organist Jimmy Smith speelde, in september toe te voegen aan zijn nieuwe formatie. Vanaf dat moment kende het succes van Miles Davis geen grenzen meer. Het resulteerde in de vermaarde 'Workin’', 'Relaxin’', 'Steamin’' en 'Cookin’' sessies. De ritmesectie van deze succesvolle formatie bestond uit Red Garland, Paul Chambers en Philly Joe Jones. Dit kwintet werd één van de meest invloedrijke bands uit de vijftiger jaren. De muziek klinkt heden ten dage nog even fris, swingend en tijdloos als destijds. De groep maakte zowel Davis als Coltrane tot grote sterren. Beiden hebben na de Prestige periode nog gezamenlijk op het label Columbia essentiële platen gemaakt, waaronder 'Kind Of Blue'.

In deze Prestige box is een kenmerkende episode uit het leven van Miles Davis op voortreffelijke wijze vastgelegd, met name de ontwikkeling die hij toen doormaakte. Een stevige aanrader dus, in het bijzonder vanwege 'Bag’s Groove' en de opnamen van het legendarische kwintet met John Coltrane.

(Jacques Los, 26.1.04) - [print] - [naar boven]



Dos


Bye-Ya! - Dos (Challenge/A-Records, 2003) ****

Duizelingwekkend en fris: op haar tweede album brengt het vanuit Den Haag opererende multinationale kwintet Bye-Ya! een sprankelende mix van Latijns-Amerikaanse muziek en jazz. Waar veel andere bands in dit genre hun geluid neerzetten met grote blazerssecties en tot de rand gevuld slagwerk en percussie, doet Bye-Ya! het met een relatief kleine bezetting. Het geluid van de band krijgt daardoor een aangename transparantie.

Trompettist Jarmo Hoogendijk schettert zijn warme levensvreugdevolle klanken. Gedempt klinkt zijn instrument ontegenzeggelijk Latijns-Amerikaans, ongedempt juist 'cool' en jazzy. Pianist Randal Corsen sluit daarbij naadloos aan: moeiteloos switcht hij van het geluid van de hedendaagse Europese jazz naar latin. De ritmesectie met Jens Kerkhoff (percussie), Liber Torriente (drums) en Mick Paauwe (bas) legt een swingende basis onder het geheel.

Door de vele tempowisselingen en het aaneenrijgen van verschillende thema's eist het album gedurende de volle ruim zestig minuten alle aandacht op. Af en toe lijkt het alsof de band het allemaal net wat te complex wil maken. Om te blijven boeien heeft het vijftal dat echt niet nodig. In knappe arrangementen heeft Bye-Ya! werk van Dizzy Gillespie en Freddie Hubbard volledig naar eigen hand gezet. Het eigen werk, vooral geschreven door Corsen, staat daarnaast als een huis. Een album dat benieuwd maakt naar de live prestaties van dit kwintet.

Op de website van
Bye-Ya! vind je geluidsfragmenten van het album.

(Erno Mijland, 25.1.04) - [print] - [naar boven]



Biografie Rita Reys verschijnt eind dit jaar

Eind van dit jaar wordt de Nederlandse jazz-zangeres
Rita Reys tachtig jaar. Rond haar verjaardag verschijnt bij uitgeverij De Bezige Bij haar biografie, die ze samen met journalist Bert Vuijsje aan het schrijven is. Momenteel leggen Reys en Vuijsje de laatste hand aan het 250 pagina's tellende boekwerk. Reys vertelt daarin over haar leven en muzikale carrière. Verder worden in het boek veel foto's gepubliceerd, evenals een discografie.

(Erno Mijland, 24.1.04) - [print] - [naar boven]



Trompettist Donald Leight overleden

Donald Leight (geboren op 7 februari 1923) is op 3 januari van dit jaar op 80-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson in combinatie met een longontsteking. Leight speelde in eind jaren veertig, begin jaren vijftig in de big band van Buddy Rich en hij trad op met Woody Herman. Daarnaast speelde hij lange tijd in nachtclub-orkesten. Vier jaar lang was hij te horen in het orkest van de rock-musical 'Hair', waarna hij zijn eigen orkest - the Masters of Swing - oprichtte. In 1999 was Leight de hoofdpersonage in het toneelstuk 'Side Man', dat geschreven werd door zijn zoon Warren.

(Erno Mijland, 23.1.04) - [print] - [naar boven]



Muzikanten demonstreren tegen nieuwe wet

Op maandag 2 februari gaan musici, dansers, muziekdocenten en acteurs naar Den Haag om te demonstreren tegen de op handen zijnde invoering van de wet Walvis. De wet betekent volgens de Nederlandse toonkunstenaarsbond (Ntb) en FNV Kiem, de vakbond voor kunsten, informatie-industrie en de media, een drastische verlaging van de uitkeringen, waarop circa 80% van alle musici, werknemers bij de musical en aanverwante beroepen nu een beroep doen in periodes dat ze geen of weinig werk hebben. De naam van de nieuwe wet is een afkorting voor 'Wet Administratieve Lastenverlichting en Vereenvoudiging In Sociale verzekeringswetten'. De regering wil met de invoering van de nieuwe wet een bezuiniging realiseren van 186 miljoen euro.

Een aspect van het wetsvoorstel is een andere invulling van het begrip 'dagloon'. Dat dagloon bepaalt de hoogte van de WW-uitkering. Een jaar (het sociaal verzekeringsjaar) telt 260 werkdagen. Het dagloon voor artiesten wordt nu berekend door het jaarinkomen te delen door 130. Stel, een muzikant die in een half jaar 15.000 euro verdient is gedurende de andere helft van het jaar werkloos. Hij vraagt een uitkering aan. Zijn dagloon wordt op dat moment berekend: 15.000 euro : 130 dagen = 115,38 euro. De WW-uitkering bedraagt dan 70 procent van 115,38 euro = 80,77 euro per dag (het maandinkomen is gebaseerd op 21 werkdagen). Het dagloon volgens de nieuwe wet wordt echter berekend door het jaarinkomen te delen door 260. Dat betekent dat de rekensom er heel anders uitziet: 15.000 euro : 260 dagen = 57,69 euro per dag x 0,7 = 40,38 euro per dag, oftewel de helft van het bedrag in de huidige situatie.

De artiesten verzamelen zich op maandag 2 februari om 10.30 uur op het plein voor het Binnenhof. De Ntb ondersteunt de demonstratie met een
handtekeningenactie.

(Erno Mijland, 23.1.04) - [print] - [naar boven]



Tobias Delius

Drie keer Delius in Bimhuis

Op woensdag 11 februari presenteert het Bimhuis in Amsterdam een programma rond tenorsaxofonist, klarinettist en bandleider Tobias Delius. Delius treedt eerst op met het kwartet onder zijn eigen naam, waarin hij begeleid wordt door Tristan Honsinger (cello), Joe Williamson (bas) en Han Bennink (drums). Onder de naam Apa Ini is hij vervolgens te horen met Hilary Jeffery (trombone), Wilbert de Joode (contrabas), Serigne Gueye (Afrikaanse percussie). Tot slot treedt Delius op met het Trio San Francisco, met Sean Begin en Daniele D'Agaro op saxofoons en klarinetten. Het trio wordt bijgestaan door Curtis Clark (piano) en Paul Lovens (drums). De optredens van Delius en vrienden beginnen om 20.00 uur.

Tijdens de avond krijgt Delius de VPRO/Boy Edgar Prijs uitgereikt uit handen van burgemeester Cohen van Amsterdam. De VPRO/Boy Edgar Prijs, de belangrijkste prijs in Nederland op het terrein van de jazz en geïmproviseerde muziek, bestaat uit een plastiek van Jan Wolkers en een geldbedrag van 12.500 euro. De toekenning van de prijs vindt jaarlijks plaats onder auspiciën van de VPRO en de Nederlandse Jazzdienst.

De VPRO maakt opnames van dit concert. Die worden op woensdag 18 februari uitgezonden op Radio 4 tussen 20.00 en 22.00 uur en op dinsdag 2 maart tussen 19.00 en 20.00 uur.

Draai om je oren had vorig jaar een
interview met Tobias Delius.

Foto: Cees van de Ven

(Erno Mijland, 23.1.04) - [print] - [naar boven]



Lou Donaldson

Lou Donaldson Quartet featuring Dr. Lonnie Smith in Bimhuis

Aanstaande zondag 25 januari treden Lou Donaldson (altsax), Dr. Lonnie Smith (hammondorgel), Randy Johnson (gitaar) en Fukushi Tanaka (drums) op in het Bimhuis in Amsterdam. De toegangsprijs bedraagt € 16,-.

Sinds hij in het midden van de jaren vijftig met Clifford Brown de frontlinie vormde van de eerste Jazz Messengers, maakte altsaxofonist Lou Donaldson (foto) tientallen platen voor het legendarische Blue Note label. Met Thelonious Monk, Milt Jackson, Art Blakey en Jimmy Smith, maar ook een hele reeks onder eigen naam. Platen die nu horen tot de meest gedraaide in de wereld van de jazzdance. Donaldsons van blues doortrokken spel is in essentie altijd hetzelfde gebleven, waardoor zijn concerten bijna tijdreisachtige ervaringen kunnen worden. 'Je waant je in een louche kroeg in het Harlem van de jaren vijftig' schreef de Volkskrant over zijn vorige Bimhuis-optreden. Ook deze keer brengt de inmiddels 77-jarige saxofonist de fantastische hammondorganist Dr. Lonnie Smith mee.

Foto's:
The Jazz Files

(Anoniem, 22.1.04) - [print] - [naar boven]



trompet

Paradox Orchestra in Paradox

Zondagmiddag 18 januari. Het is de slotdag van het programma Traces of Voices, met concerten in Tilburg, Eindhoven, Breda, 's-Hertogenbosch, Oss en Helmond. De reeks werd afgesloten met een concert in popcentrum 013 door het Metropole Orkest met Georgie Fame en Madeleine Bell. Paradox was de locatie voor de nazit. Artistiek en zakelijk leider Geurt Grosfeld feliciteerde en bedankte de vele medewerkers en keek terug op weer een geslaagde Traces. De sfeer was prettig, zoals we hier gewend zijn, en de gratis verstrekte soep en brood met spek liet het publiek zich goed smaken. Maar er was ook puike muziek.

Het Paradox Orchestra speelde als vanouds met passie en precisie. Ze brachten bekend werk, maar er lag ook nieuw repertoire op de lessenaars. Een 'earopener' was zangeres Eveline van Wijk. Professioneel, goede stem, aantrekkelijk timbre, zuiver en met een goede performance. Zij zong zich swingend door enkele Peggy Lee-standards als 'Fever', 'Old Devil Moon' en 'When I Found You', maar deed dit met een eigen signatuur. Maino Remmers zorgde ervoor dat er door zijn big band met enthousiasme, alert, compact en pittig werd gemusiceerd. Jammer dat Eveline soms haar teksten (nog) onder oogbereik moest hebben, want dit beperkte enigszins haar vocale en visuele expressie. Nochtans was zij een toegevoegde waarde voor het orkest en de combinatie werd door het publiek dan ook zeer gewaardeerd.

Klik
hier voor foto's van dit concert.

Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 21.1.04) - [print] - [naar boven]



Yacusy

Venijn zit hem in de staart bij Yacusy

Dinsdag 13 januari gaf het grotendeels in Arnhem residerende Duits-Koreaanse trio Yacusy een concert bij Mahlerei in de foyer van Musis Sacrum, de Derde van Mahler. Pas tegen het einde kwam de door drummer Yonga Sun opgerichte formatie echt op gang.

Daarmee is overigens niet gezegd dat er in de eerste set niets te genieten viel; een fraaie melange van eigen werk met goed gekozen covers prikkelde de aandacht van de goed gevulde zaal. Zo werd de standard 'Softly As In A Morning Sunrise' op een ritmisch verfrissende wijze door de gehaktmolen gehaald en gaven Yonga Sun, Dirk Schaadt (Hammond) en Christian Koxholt (tenor- en sopraansax) met 'Doozer' een proeve van hun compositorische talenten. Dit stuk, genoemd naar een pop van Muppet-man Jim Henson, was gevarieerd qua structuur en klonk af en toe behoorlijk intens. Van Chick Corea was er de ballad 'Crystal Silence', met een warme, ronde tenorsound over een ruimtelijk Hammondtapijt, subtiel ingekleurd met bel- en gonggeluiden. De indruk na de eerste set was desondanks dat het allemaal wel wat losser, minder netjes en 'smeriger' zou mogen. Of zoals een toehoorder over Schaadts Hammondspel opmerkte: "Het blijft iets teveel in begeleiding steken".

Het gutsy en lekker dynamische drumspel van Sun vond in de tweede set plotseling weerklank bij zijn tot dat moment wat timide spelende companen, en vanaf het door Koxholt geschreven 'On A Foggy Day I’m Alone In My Room' leek het heilige vuur te zijn ontbrand. Deze compositie begon nog meanderend, bijna meditatief, om daarna in een Radiohead-achtige trancedrone over te gaan, waarin Schaadt pittige klanken aan zijn Hammond wist te onttrekken. De vrije improvisatie die hierop volgde bracht het hoogtepunt van de avond; na een percussief intro met de prachtige klanken van authentiek Koreaanse gongen viel Koxholt precies in de nagalm van zo'n gong in met zijn sopraansax, in exact dezelfde toon. Een moment van pure magie. Wat begon als een duet van drum en sopraansax werd al snel meer spacy door de in verschillende toeren ronddraaiende Lesliebox van het Hammondorgel. De afsluitende swinger 'Cherry 2000' van Benjamin Herman vormde het passende slotakkoord van deze 'drieklapper'.

Potentie genoeg voor dit trio, zo lijkt. Temeer daar Sun na afloop aangaf niet altijd zijn oren te laten hangen naar de wensen van het publiek (Yacusy was succesvol in de Popronde), maar ook bewust het avontuur te willen opzoeken met dit trio.

Klik
hier voor de fotopagina van dit concert.

Foto: Maarten van de Ven

(Anoniem, 19.1.04) - [print] - [naar boven]



Martijn van Iterson

Gitarist Martijn van Iterson speelt in café De Hete Brij in Zwolle

Martijn van Iterson (gitaar), Juraj Stanik (piano), Bart Tarenskeen (bas) en Henk Zomer (drums) staan op zondag 1 februari op het podium van café De Hete Brij in Zwolle. De band speelt vanaf 16.00 uur en de toegang is gratis.

Drummer Henk Zomer is zelf een van de organisatoren van het concert. Samen met Wouter Siemons nodigt hij sinds november 2001 bekende en minder bekende jazzmusici uit voor optredens op elke eerste zondag van de maand in voornoemd café. Zo waren Benjamin Herman, Maarten van der Grinten, Jesse van Ruller, Jarmo Hoogendijk, Martijn van Iterson, Peter Beets en Ack van Rooijen de afgelopen jaren te gast in het Zwolse café. Zomer en Siemons zijn bovendien op elke dinsdag voor de eerste zondag van de maand te gast bij Jazz Inn, een wekelijks radioprogramma van Gerard Bielderman bij Omroep Zwolle (18.00-19.00 uur). Daar laten ze eigen opnamen horen van de concerten uit de serie. Café De Hete Brij is aan de Nieuwe Markt 9 in Zwolle.

Foto: Gerard Verhagen

(Erno Mijland, 19.1.04) - [print] - [naar boven]



Vrolijke ontmoeting tussen pop en jazz

Het was vooral een vrolijke avond in het Muziekcentrum in Eindhoven op woensdag 14 januari. In het kader van het
Traces of Voices-festival liet zangeres Edsilia Rombley, begeleid door Michiel Borstlap All Stars, horen dat ze meer in haar mars heeft dan het amusementsrepertoire van de Soundmixshow en het Songfestival, waar het grote publiek haar vooral van kent. Met haar warme, krachtige stem eiste ze haar plek op tussen doorgewinterde muzikanten als pianist/toetsenist Michiel Borstlap en drummer Hans Eijkenaar.

Het werd een ontmoeting van jazz en pop, akoestisch en versterkt. Bassist Stefan Lievestro en gitarist Jesse van Ruller vertegenwoordigden daarbij de jazz, sober gekleed en met een ingetogen podiumpresentatie. Eijkenaar - mouwloos shirt en spierballen - plaatste er de branie van de rockmuziek tegenover. In een van zijn solo's sloeg hij zelfs een drumstokje aan diggelen. Maar in zijn slagwerk was ook regelmatig ruimte voor subtiliteit en rust. Rombley was vooral de frisse wind: ze flirtte met haar begeleiders en maakte grapjes. Maar ze zong vooral, vol overgave en met veel energie. Met zijn zilveren schoenen onder een strak streepjespak, maar vooral ook met zijn veelzijdige spel, stond Borstlap voor de verbindende factor tussen deze twee werelden.

Tijdens de avond kwam de band in verschillende bezettingen op het podium. Borstlap opende met een solo, waarin hij improviseerde op de klassieker 'Somewhere Over The Rainbow'. De band speelde enkele instrumentale stukken met elementen van jazz, fusion en funk. Van Ruller opende de tweede set met een solo waarin hij het hele spectrum van zijn muzikaliteit de revue liet passeren. Borstlap en Rombley zorgden vervolgens samen voor kippenvel met 'Everything Must Change' van Barbara Streisand. Hoogtepunt van de avond was echter de lange versie van Angie Stone's 'Wish I Didn’t Miss You Anymore' met indrukwekkende solo's van de vier muzikanten.

Met de keuze van het door Rombley gezongen repertoire, was een associatie met Sky Radio helaas niet altijd te vermijden. Zo zaten de clichés ('I’ll be the sunshine in your sky') in Rombley's eigen teksten soms danig in de weg. Dat is jammer, want deze zangeres heeft alles in huis wat een goede zangeres nodig heeft: uitstraling, inhoud en vooral een dijk van een stem.

Deze recensie verscheen op 16 januari in het Eindhovens Dagblad

(Erno Mijland, 18.1.04) - [print] - [naar boven]



bastuba

Bik Bent Braam houdt zichzelf en publiek bij de les

...want van het concert des Braams krijgt niemand een program. Dat is dan meteen waar het ook bij dit concert (Wilhelmina, Eindhoven, 5 januari jl.) om gaat. Hier wordt van ieder bandlid creativiteit, totale betrokkenheid en alertheid verwacht.

Wederom heeft pianist/componist Michiel Braam in het programma 'Growing Pains' gekozen voor het avontuur, muzikale creatie sur place. Nagenoeg onvoorspelbaar is het verloop van het concert en het uiteindelijk resultaat is telkens weer uniek. Geen laid back houding voor musici, maar ook niet voor het publiek. De alertheid spat van het podium. Maar evenzeer de speelvreugde en het zichtbare genoegen dat de 'Braam familie' beleeft aan de ruimte die men in deze nauwelijks omheinde 'speeltuin' heeft.

Toch is het een vrijheid in gebondenheid, want Braam zet wel muzikale basislijnen uit, markeert, reikt aan, stuctureert, maar zonder dominantie. Hij weet immers dat hij kan rekenenen op de competentie van zijn orkestleden. Hij plaatst vangnetten, maar schrijft het gebruik ervan niet dwingend voor. Hij noteert riffs, plaatst accenten en temposuggesties in de partijen - voor het geval dat - maar grijnst als hij eigenwijze interpretaties van zijn mondige 'aandeelhouders' hoort die de zaak weer op zijn kop zetten en/of voor toegevoegde waarde zorgen. De orkestleden hebben in dit programma de mogelijkheid, maar niet de plicht, om de onderdelen van de ketting die uiteindelijk een suitevorm heeft, naar eigen inzicht, luim of gevoel aan te reiken en daardoor mede zorg te dragen voor de uiteindelijke vormgeving ervan. En het publiek kijkt toe, luistert actief, zit op het puntje van de stoel. Het geniet als een cue van deze of gene goed wordt opgepikt en houdt de adem in als er even een moment van muzikale aarzeling door het orkest gaat, om vervolgens weer rustig uit te ademen als de 'trein' weer loopt (dit Jazzpowerconcert was pas het derde in de reeks).

Dit soort concerten zijn buitengewoon boeiend voor iedereen die houdt van de risky edge van een liveconcert. Bik Bent Braam moet je horen, zien, voelen en ondergaan. Wat maakt een 'Braamconcert' zo bijzonder? Allereerst de musici, die zich als een vis in het water voelen in dit hedendaagse muziekrepertoire en dat ook hoorbaar maken! En natuurlijk Braam zelf, die met zijn composities en aanpak met 'Growing Pains' wederom consistent voortbouwd aan zijn muzikale Sacra Familia.

Voor een concertagenda klik
hier. Of kijk op de fotopagina van dit concert.

Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 15.1.04) - [print] - [naar boven]



Jazzprogrammering WDR 3 naar WDR 5 verhuisd

Per 1 januari is de dagelijkse jazzprogrammering van de Duitse zender WDR 3 geschrapt. De jazzliefhebber moet nu rond middernacht op WDR 5 afstemmen. Elke maandag tot en met vrijdag is daar van 23.05 – 23.30 uur het programma 'Jazz Twenty 5' te beluisteren. Op zaterdag staat van 22.05 – 0.00 uur 'Jazzpoint' op het programma. De nieuwe WDR 5-programma’s hebben jonge presentatoren en meer snelheid. Op WDR 3 zal alleen nog incidenteel jazz te horen zijn.

(Anoniem, 14.1.04) - [print] - [naar boven]



De Proper boxen

Het was Nederlands meest spraakmakende en hippe tenorsaxofonist Hans Dulfer die mij attendeerde op de Proper Jazz Box Sets. Ik sprak namelijk mijn waardering uit voor 'scheursaxofonist' avant la lettre Illinois Jacquet. In de serie boxsets van Proper bevindt zich een doos van Illinois Jacquet naast nóg meer interessante jazzboxen. Onder meer: Ben Webster, Charlie Parker, Coleman Hawkins, Bud Powell, de twee Stans (Getz en Kenton) enzovoorts. Voor een bespreking van een selectie uit deze bijzondere jazzboxsets,
klik hier...

(Jacques Los, 14.1.04) - [print] - [naar boven]



Trijntje Oosterhuis bij Blue Note

Het nieuwe live-album van Trijntje Oosterhuis zal worden uitgebracht bij het legendarische jazzlabel Blue Note. Op de betreffende cd 'Strange Fruit' zingt Oosterhuis songs van Billie Holiday en George Gershwin. Vooralsnog wordt de cd alleen in Nederland uitgebracht, maar als er een go komt uit het hoofdkantoor in New York kan 'Strange Fruit' een wereldwijde release krijgen. Naar het schijnt is directeur Bruce Lundvall enthousiast over de voormalige zangeres van Total Touch, dus wie weet.

Bron: de Volkskrant

(Anoniem, 14.1.04) - [print] - [naar boven]



Saskia Laroo Quartet

Goed toeven bij Saskia Laroo Quartet

Terecht waren vele belangstellenden gekomen naar het avondje 'Jazzkia' bij Jazz at the Crow in het Eindhovense Kraaij & Balder. Met groot gemak wist Saskia Laroo haar gehoor muzikaal alsook verbaal voor zich te winnen. Het programma was tailor-made voor dit overwegend mainstream-podium.

Warren Byrd verraste niet alleen met voortreffelijk pianospel, maar ook door zijn gewaardeerde vocale inbreng. Hetgeen ook van Saskia gezegd kan worden; zij speelde en improviseerde met fraaie toon standards van onder meer Parker, Ellington en Morgan en bewees ook over zang- en scatkwaliteiten te beschikken. Bassist Andreas Metzler en drummer Bob Maddah speelden alert en zorgden op hun beurt voor de juiste drive. Het concert had kwaliteit, spontaniteit en was ongekunsteld. Laroo's kwartet anticipeerde perfect op het enthousiaste publiek en liet een uitstekende indruk achter.

Klik
hier voor meer foto's van dit concert. Of lees de Take Ten van Saskia Laroo.

Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 12.1.04) - [print] - [naar boven]



Benjamin Herman

Ugly Beauty maandag 12 januari in Jazz op KLARA

De Nederlandse saxofonist Benjamin Herman (foto) is één van de leden van het kwartet waarmee pianist Robert Jan Vermeulen op zijn recente album 'Ugly Beauty' het Monk-repertoire verkent. Maar Herman is ook een centrale en opvallende verschijning in diverse andere combinaties. Zo hoort u hem vanavond ook in kwartet met gitarist Maarten van der Grinten, in een trio met Jos Machtel en Martijn Vink (met Misha Mengelberg-repertoire), en ook nog in kwartet met onder meer Larry Goldings en met de Franse pianist Pierre Christophe (thema's van Jaki Byard).
Jazz op Klara (de Vlaamse klassieke zender) begint om 23.00 uur.

Foto: Cees van de Ven

(Anoniem, 10.1.04) - [print] - [naar boven]



NJA Bulletin bestaat 12,5 jaar

Het NJA Bulletin, het orgaan van het Nederlands Jazzarchief, bestaat 12,5 jaar. In die tijd zijn vijftig nummers uitgebracht.

Het Bulletin is een belangrijke activiteit van het Jazzarchief. Van 1991 tot 2004 behandelde het blad de ontwikkeling van de jazz in Nederland. Onder meer door levensbeschrijvingen van de meest vooraanstaande en invloedrijkste musici en andere leden van de Nederlandse jazz-scene vanaf de jaren '20. Ook houdt het blad de lezer op de hoogte van de activiteiten van het Jazzarchief, zoals het uitbrengen van historisch geluidsmateriaal op cd.

(Anoniem, 10.1.04) - [print] - [naar boven]



Dick de Graaf Soundroots Quintet in februari met Schubert-project op buitenlandse tournee

In februari is tenorsaxofonist Dick de Graaf met zijn project 'Schubert Impressions' op tournee in Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland. Dick de Graaf's project - met de kamermuziekstukken, de liederen en het symfonisch werk van Schubert als inspiratiebron - ging in oktober 2002 in première op het Franz Schubert Festival in het Zwitserse Bazel. Het project omvat vijf lange stukken, die destijds in 'The Bird's Eye Jazz Club' in Bazel live ten gehore werden gebracht. Een opname van deze avond is op cd verkrijgbaar (zie Jazz Flits nummer 1).

(Anoniem, 10.1.04) - [print] - [naar boven]



Ad Peijnenburg

Samenwerkingsproject Parker en Peijnenburg

Ad Peijnenburg, de Eindhovense baritonsaxofonist (o.a. De Zes Winden) en mede-organisator van een jaarlijks jazzfestival gaat naar de Verenigde Staten voor een cd-project met de Amerikaanse bassist William Parker. De cd zal vanaf maart dit jaar te koop zijn. Van 12 tot en met 28 maart gaat het duo door Nederland toeren, waarbij onder andere het Zuid-Nederlands Jazzfestival op zondag 14 maart in Eindhoven wordt aangedaan.

Bron: Eindhovens Dagblad
Foto: Cees van de Ven

(Erno Mijland, 8.1.04) - [print] - [naar boven]



Blue Jack Jazz Records brengt cd van saxofonist Ruud Brink uit

Het Haagse Blue Jack Jazz Records heeft recentelijk een derde cd van Ruud Brink aan de catalogus toegevoegd. De plaat is uitgegeven in de 'Forgotten Tapes'-serie. Het album heet 'Pardon My Bop' en staat op naam van het Rob Agerbeek/Ruud Brink Quartet met Harry Emmery (bas) en Jo Krause (drums). 'Pardon My Bop' is live opgenomen in Nick Vollebregt's Jazzcafé in Laren.

(Anoniem, 7.1.04) - [print] - [naar boven]



Nieuwe webserver voor 'Draai om je oren'

Wegens verhuizing naar een nieuwe webserver, vindt momenteel groot onderhoud plaats aan deze website. U zult daarom niet alle foto's te zien krijgen. Ook werkt een aantal links nog niet naar behoren. De redactie is momenteel druk doende een en ander te herstellen en aan te passen. Suggesties? Meld het ons even:
redactie@draaiomjeoren.com.

(Erno Mijland, 6.1.04) - [print] - [naar boven]





Saskia Laroo & Warren Byrd

Trompettiste Saskia Laroo bij Jazz at the Crow in café Kraaij & Balder

In het kader van Jazz at the Crow treedt trompettiste Saskia Laroo op vrijdag 9 januari a.s. vanaf 21.30 uur op in Café Kraaij en Balder, Strijpsestraat 79 te Eindhoven.

Saskia Laroo treedt op met de bezetting Jazzkia, die behalve haarzelf bestaat uit Warren Byrd, keyboard, Andreas Metzler, bas en Bob Maddah, drums. Laroo speelt trompet sinds haar achtste jaar en is afgestudeerd docent aan het Hilversums conservatorium. Zij beheerst verschillende stijlen zoals latin, jazz, pop en dance. Zij wordt in veel landen vergeleken met Miles Davis vanwege haar trompetgeluid en improvisatievermogen, en haar durf om stijlen te combineren.

Sinds 2001 werkt ze samen met Warren Byrd. Hij werd geboren in Hartford, Connecticut, alwaar Saskia hem ontmoette toen hij deel uitmaakte van de ritmesectie gedurende een van haar optredens. Hij is ook componist, kreeg een scholarship als operazanger, acteerde in verschillende musicals, maar koos toch voor de piano. Hij speelt naast pure Monk, Ellington en New York hip jazz ook alle soorten etnische muziek zoals reggae, salsa en Caribbean.

Bassist Andreas Metzler is geboren in Bern, Zwitserland, maar verhuisde op jonge leeftijd naar Duitsland. Momenteel is hij bijna afgestudeerd van het conservatorium in Amsterdam, waar hij nu ook woont. Hij heeft opgetreden op internationale festivals en heeft gewerkt met bekende musici uit met name de Hamburgse experimentele jazzscene.

Drummer Bob Maddah is geboren in Abadan, Iran, heeft op zijn achttiende een aantal jaren in de muziekscene in Dubai geopereerd en is al twaalf jaar in Nederland. Hij is pasgeleden afgestudeerd van het conservatorium, maar is bezig met een master degree. Hij heeft veel ervaring in verschillende stijlen zoals jazz en funk, maar speelt ook oriëntaalse en Arabische muziek.

Tekst: Ton Suasso
Foto: Maarten Blaauw

(Anoniem, 5.1.04) - [print] - [naar boven]



Jubileumconcert Nijmeegse jazzbigband in LUX

Zondagmiddag 4 januari geeft The Imperial City Orchestra een speciaal concert in theater LUX te Nijmegen ter gelegenheid van haar dertigjarige jubileum. Onder leiding van Ludo Doomernik presenteert het orkest een programma dat is opgebouwd uit de diverse jazzstijlen die het in al die jaren ten gehore heeft gebracht, zoals swing, bebop, moderne jazz, vocale jazz, Nederlandstalig geïmproviseerde muziek en salsa.

Er zijn gastoptredens van onder meer Bo van de Graaf, Rob Sijben, Liek Peters, Monic Kersten en Colette Wickenhagen. De 'Nachtburgemeester van Rotterdam', Jules Deelder, zal als speciale gast het gebodene van treffend commentaar voorzien. Tussendoor zal hij de luisteraars ongetwijfeld een aantal interessante plaatjes uit zijn uitgebreide privé-collectie voorschotelen.

Het concert begint om 15.00 uur. De entree is € 14,-.

(Anoniem, 3.1.04) - [print] - [naar boven]



Stichting Jazz Impuls gaat jazzconcerten in theaters programmeren

Om de belangstelling voor jazz en aanverwante muziek te bevorderen zal de Stichting Jazz Impuls vanaf september 2004 in samenwerking met 40 grote Nederlandse theaters, concertzalen en schouwburgen 120 jazzconcerten per jaar programmeren. Er wordt op meer dan normale belangstelling gerekend door per avond twee verschillende concerten te programmeren. Voor de pauze een instrumentaal concert en na de pauze een vocaal programma.

(Anoniem, 2.1.04) - [print] - [naar boven]



Geri Allen tekent bij Telarc

Pianiste Geri Allen komt onder contract bij Telarc. Haar eerste album voor het label verschijnt in augustus en zal haar eerste album in zes jaar zijn.

Het nieuwe album wordt deze maand in de New Yorkse Avatar Studios openomen. Allen wordt begeleid door drummer Jack DeJohnette en bassist Dave Holland. Ze produceert het album samen met Elaine Martone. De titel van het album is nog niet bekend.

(Anoniem, 1.1.04) - [print] - [naar boven]



North Sea Jazz Festival geeft economie een impuls

Het jaarlijks terugkerende North Sea Jazz Festival heeft grote economische en promotionele betekenis voor de stad Den Haag, de regio en de rest van Nederland. Dit blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd door ZKA Consultants & Planners in opdracht van de festivalorganisatie.

Het North Sea Jazz Festival en haar aanverwante evenementen trekken in totaal 108.500 bezoekers. Bijna een op de vier bezoekers komt uit het buitenland. De totale bestedingen van deze bezoekers bedragen een kleine €10 miljoen, waarvan 70% terechtkomt bij het festival (recette, horeca, merchandising etc.) en 30% daarbuiten (overnachtingen, horeca, vervoer, detailhandel etc.). Ongeveer 13% van de bezoekers komt voor meerdere dagen naar Den Haag. Het festival genereert hiermee circa 20.000 overnachtingen. De werkgelegenheid die voortvloeit uit het festival wordt geraamd op 180 banen.

Hiernaast heeft het North Sea Jazz Festival een aantal kwalitatieve effecten. Het festival behoort tot de belangrijkste internationale evenementen van Nederland, is een instituut op jazzgebied, heeft een zeer grote naamsbekendheid en draagt in belangrijke mate bij aan de compleetheid van het cultuurtoeristische product van Nederland. Tevens genereert het North Sea Jazz Festival veel aandacht in de binnen- en buitenlandse media. Het festival was, gemeten naar media-aandacht, in 2003 het grootste evenement van Nederland.

(Anoniem, 1.1.04) - [print] - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.