Bik Bent Braam houdt zichzelf en publiek bij de les

...want van het concert des Braams krijgt niemand een program. Dat is dan meteen waar het ook bij dit concert (Wilhelmina, Eindhoven, 5 januari jl.) om gaat. Hier wordt van ieder bandlid creativiteit, totale betrokkenheid en alertheid verwacht.

Wederom heeft pianist/componist Michiel Braam in het programma 'Growing Pains' gekozen voor het avontuur, muzikale creatie sur place. Nagenoeg onvoorspelbaar is het verloop van het concert en het uiteindelijk resultaat is telkens weer uniek. Geen laid back houding voor musici, maar ook niet voor het publiek. De alertheid spat van het podium. Maar evenzeer de speelvreugde en het zichtbare genoegen dat de 'Braam familie' beleeft aan de ruimte die men in deze nauwelijks omheinde 'speeltuin' heeft.

Toch is het een vrijheid in gebondenheid, want Braam zet wel muzikale basislijnen uit, markeert, reikt aan, stuctureert, maar zonder dominantie. Hij weet immers dat hij kan rekenenen op de competentie van zijn orkestleden. Hij plaatst vangnetten, maar schrijft het gebruik ervan niet dwingend voor. Hij noteert riffs, plaatst accenten en temposuggesties in de partijen - voor het geval dat - maar grijnst als hij eigenwijze interpretaties van zijn mondige 'aandeelhouders' hoort die de zaak weer op zijn kop zetten en/of voor toegevoegde waarde zorgen. De orkestleden hebben in dit programma de mogelijkheid, maar niet de plicht, om de onderdelen van de ketting die uiteindelijk een suitevorm heeft, naar eigen inzicht, luim of gevoel aan te reiken en daardoor mede zorg te dragen voor de uiteindelijke vormgeving ervan. En het publiek kijkt toe, luistert actief, zit op het puntje van de stoel. Het geniet als een cue van deze of gene goed wordt opgepikt en houdt de adem in als er even een moment van muzikale aarzeling door het orkest gaat, om vervolgens weer rustig uit te ademen als de 'trein' weer loopt (dit Jazzpowerconcert was pas het derde in de reeks).

Dit soort concerten zijn buitengewoon boeiend voor iedereen die houdt van de risky edge van een liveconcert. Bik Bent Braam moet je horen, zien, voelen en ondergaan. Wat maakt een 'Braamconcert' zo bijzonder? Allereerst de musici, die zich als een vis in het water voelen in dit hedendaagse muziekrepertoire en dat ook hoorbaar maken! En natuurlijk Braam zelf, die met zijn composities en aanpak met 'Growing Pains' wederom consistent voortbouwd aan zijn muzikale Sacra Familia.

Voor een concertagenda klik

(Anoniem, 15.1.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.