Big Zoom: speels en gedreven

Big Zoom, het kwintet rond de in Zwitserland wonende slagwerker Lucas Niggli, schilderde op maandag 26 januari bij Jazzpower in café Wilhelmina een spannend schilderij vanaf een breed kleurenpalet. De band speelde overwegend krachtig, soms bijna als een rock-act, maar wisselde af met dromerige sfeerbeelden vol warme klanken.

Het orkest putte op een speelse manier uit een wereld van muziek. Klarinettist Claudio Puntin refereerde in zijn spel regelmatig aan de joodse klezmer-muziek. Samen met trombonist Nils Wogram opende hij de tweede set met een brutale straatorkest-achtige blaaspartij. Beiden hanteerden regelmatig de 'circular breathing'-techniek, waarmee ze hun partijen konden spelen zonder onderbrekingen om adem te halen. De speelsheid van het kwintet kwam ook tot uiting in het gebruik van 'speelgoedinstrumenten' als de melodica en het neusfluitje, een akoestisch gespeelde fade out en een aantal subtiele geluidseffecten, zoals de onwerkelijk klinkende boventoon-zang van Wogram en diens gebruik van de stem bij het aanblazen van de trombone.

Gitarist Philip Schaufelberger en bassist Peter Herbert (foto) bleven wat op de achtergrond, al vormden ze een wezenlijk onderdeel van het totale geluid van de band. Soms resulteerde het samenspel van blazers, gitaar en bas in een uniek geluid, waarin de afzonderlijke instrumenten nauwelijks meer als zodanig herkenbaar waren. Een kwestie van perfecte timing en ultieme beheersing van de instrumenten.

Bandleider Niggli speelde gedreven, energiek en gejaagd, alsof hij voortdurend soleerde. Hij verrijkte zijn slagwerk met percussie en hanteerde behalve de drumstokjes ook breinaalden en een rieten vegertje. Zijn bruidstaart van vijf boven elkaar gemonteerde bekkens kletterde in vaak onorthodoxe ritmes. Waar dat nodig was, creëerde hij echter ook stilte en rust, zoals in de tweede set. Daar was ruimte voor een aantal stukken, die deden denken aan de psychedelische klanklandschappen die John Coltrane en Pharoah Sanders eind jaren zestig en begin jaren zeventig neerzetten en waarbij op een vaste baslijn wordt geïmproviseerd en gevarieerd.

De set werd afgesloten met de vlammende collage 'Rough Ride' met solo's van Puntin en Wogram. Met de korte toegift 'Eine kleine Bopmusik' - opgedragen aan de Nederlandse pianist Misha Mengelberg - zette het orkest een vette muzikale punt achter een geslaagd optreden.

Bekijk

(Erno Mijland, 30.1.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.