New Cool Collective - 'Out Of Office' (Dox, 2008)
Al vijftien jaar timmert het Nederlandse New Cool Collective aan een jazzachtige weg die de band in popzalen als Paradiso bracht, maar ook op het North Sea Jazz Festival, het North Sea Capetown Festival, Roskilde, Lowlands en Sgizet. Het mag dan ook niet verbazen dat dit achttal zich graag en veel buiten de strikte jazzpaden begeeft. Op 'Out Of Office' worden vooral de routes van funk en Afro bewandeld, met enkele afslagjes naar ska en achtervolgingsscènes uit 70's tv-series ('Jules').
De luisteraar kan voor of tegen deze populaire benadering zijn, maar grooven doet het octet. De ritmesectie heeft de standvastigheid van gewapend beton en combineert die met de elasticiteit van Barbapapa, waarbij de extra percussionisten voor bijkomende injecties zorgen. Net als bij de New Cool Collective Bigband (de uitgebreide versie van de band) valt ook hier de rol van gitarist Anton Goudsmit weer niet te onderschatten. De manier waarop zijn geluid gevarieerd wordt geïntegreerd in het geheel bezorgt de plaat absoluut een meerwaarde.
Het mag duidelijk zijn dat het New Cool Collective een grote groep luisteraars kan aanspreken, al lijkt de band zich meer te richten op dansende dan op bewust luisterende bezoekers. Het plezier staat centraal, wat resulteert in uiterst degelijke, maar ook risicoloze muziek. De instrumentale solo's zijn in orde, verworden zelden tot geneuzel, maar echt sterk zijn ze haast nooit te noemen: ze zijn duidelijk niet de prioriteit van de groep. De blazers worden meestal gelijkritmisch gebruikt en de elektrische piano blijft mooi bij bas en percussie, waardoor heel wat mogelijkheden onbenut blijven. Zo gebeurt het dat de muziek al eens langdradig wordt, zeker wanneer de groove gewoon blijft lopen en erboven weinig te bespeuren valt ('Twang'). Gelukkig blijven dit soort echt saaie momenten tot een minimum beperkt.
De bescheiden uitbouw van de nummers is extra jammer, omdat sommigen alles in zich hebben om eens goed mee aan de slag te gaan. Ideeën zijn er voldoende, zoals de wat hoekige melodie van 'Afrokan'. In 'Buldeo' worden de blazers ingezet in steeds veranderende parijen en 'A.A.' getuigt van een knap gevoel voor klankkleur. De sax 'jankt' de hele track door, terwijl uit de gedempte snaren van de gitaar een riff geboren wordt waarboven de akkoorden van blazers en keyboards schijnbaar vrij mogen bewegen.
'Gigged Up' is helemaal af. In een eerste deel wordt een rockend gitaargeluid gecombineerd met een energieke percussiegroove. Wanneer het wat rustiger mag, komen de blazers met een melodie. Deze afwisseling geeft 'Gigged Up' al een dimensie meer, maar wanneer de twee delen over elkaar geschoven worden, benut de groep de mogelijkheden van een arrangement optimaal. Zeker wanneer de melodie verhuist naar de gitaar, waardoor de blazers vrijkomen om met extra stoten de muziek verder aan te vuren. Dit soort doordachte behandelingen had 'Out Of Office' naar een ander niveau kunnen tillen. Al zal dat dansgrage jazz-, funk- en Afrofans een zorg wezen.
Meer horen?
Op de MySpace-pagina van New Cool Collective kun je twee tracks beluisteren van dit album: 'Skuzzy Skank' en 'Lang Lang'.(Koen Van Meel, 19.8.08) - [print]
- [naar boven]
Jazz in 't Park in Gent
Het feestelijke gratis festival Jazz in 't Park is gekleurd door opmerkelijke groepsprojecten, een all-stars band en een New Yorkse topformatie. Reeds 15 jaar trekt het festival 'aan de kar' om een zo breed mogelijk publiek kennis te laten maken met de hedendaagse Belgische jazz door gratis maar hoogstaande concerten in het gezellige Zuidpark te Gent. Deze feestelijke editie (22-31 augustus) verwelkomt niet minder dan 18 groepen tijdens de laatste twee weekends van augustus, telkens van vrijdag tot en met zondag, met een middagconcert en twee avondconcerten.
Voor de vijftiende editie zijn alle namen bekend. Zo pakt Jazz in 't Park op zaterdag 23 augustus uit met een heuse New Yorkse band: het Bob Mover Quintet. Andere interessante groepen zijn: Mimi Verderame & Victor Da Costa Quartet, het Jacques Pirotton Quartet, Ra Jazz Manu Hermia, het Stefan Bracaval Quartet en het Fabien Degryse Trio.
Ook de actieve Gentse jazzscene kent elk jaar zijn weerspiegeling in de affiche, met groepen uit Gent of met Gentse roots. Zo opent de beloftevolle, eigenzinnige jazzband Moker het festival op vrijdag 22 augustus. Later treden onder anderen nog op: Gentenaar Karel Van Marcke met zijn groep Chroma, de nieuwe formatie van Ben Sluys, het Peter Hertmans Quartet en de JazzLab Series All Stars Band.
Voor uitgebreide informatie klik hier.
(Jacques Los, 19.8.08) - [print]
- [naar boven]
North Sea Jazz impressies: Jeroen van Vliet Sextet
vrijdag 11 juli 2008, Ahoy, Rotterdam
In het kader van de NSJ Composition Assignment opende pianist Jeroen van Vliet de vierendertigste editie van het North Sea Jazz Festival in de Madeira-zaal, een relatieve oase van rust in het ook deze keer weer behoorlijk gehorige Ahoy-complex. De pianist had voor deze gelegenheid een uitgelezen internationaal sextet samengesteld, met een Belg (Erwin Vann op sax), een Duitser (Jörg Brinkmann op cello), twee Nederlanders (Frans van der Hoeven op bas en Pascal Vermeer op drums) en een Iranees (Afra Mussawisade op percussie en electronica).
Dat Van Vliet zijn compositieopdracht serieus had genomen, kon al na het intrigerende openingsnummer 'Marefa' worden geconstateerd. Daarin werd door het sextet een aparte sfeer gecreëerd. Mussawisade toverde een soort dierenklanken uit zijn laptop, en kleurde verder subtiel in met belletjes, schelpjes en conga's, aangevuld met smaakvol drumwerk van Vermeer. Van Vliet riep met zijn sprankelend frisse spel het beeld van een bergbeekje op, waar Vanns ijle sax in bezwerende lijnen bovenuit zweefde. Heel natuurlijke klanken.
Het daaropvolgende 'Breeze' bleek een groovy stuk, waarin de shakers van Mussawisade, de rimshots van Vermeer en het percussief getint spel van Van Vliet een prettig fundament legden, waarover Brinkmann mooi lange cellolinten drapeerde en Vann nog maar eens getuigde van zijn fraaie toonvorming. Zijn omfloerste saxsculpturen matchten goed met de dromerige, zangerige kwaliteiten die inherent zijn aan Van Vliets composities.
Ook het derde, funky stuk ging uit van een sterke melodische expositie en liet weer zien dat compositie en improvisatie gelijkwaardige componenten zijn in het werk van de pianist, die het verstaat om de tijd perfect te verdelen in zijn stukken. Hier zorgde een unisono themariff van Vann en Brinkmann - die zijn cello een CryBaby-effect meegaf - voor subtiele power. Opvallend: de verhalen vertellende saxofoon, de puike korte pizzicato cellosolo en de symbiose tussen drums en percussie.
Een atmosferisch, welhaast gewijd begin van bas, piano en keyboard. Een drone-achtige drive van Van der Hoeven, weer uiterst adequaat bassend. Een sterke dynamische opbouw. Een stuk waarin allen het zoeken in de schoonheid. Met een in het hogere register verkerende Vann, die in al zijn bescheidenheid als podiumartiest overtuigend en overweldigend klinkt, als eb en vloed, rijk in variatie.
Het concert, dat werd gefilmd in verband met een mogelijke dvd/tv-registratie, kreeg daarna een oosterse touch: Arabische muziek ontmoette groovy jazz. Over een percussieve lijn van Van der Hoeven weefden piano, cello en sax gedrieën een andersoortige melodie. De gestreken solo van Brinkmann voerde de luisteraar mee naar de inner core van een stuk met een zeer sterke melodie. Van Vliets laptop legde daarop een smaakvolle soundscape onder Vanns solo. Mussawisade pookte de boel flink op met rake congaslagen.
Het door Brinkmann ingezette 'Meander' - zonder Vermeer en Vann - deed zijn naam eer aan; de structuur meanderde inderdaad snel over de repeterende baslijn van Van der Hoeven. De cello spuugde Bohemisch vuur. Andermaal een geweldige compositie van Van Vliet, die hier zelf een korte, maar inspiratievolle solo nam.
Helaas, ook dit boeiende concert ontkwam niet aan het strakke tijdschema van North Sea, zodat Van Vliet een stuk moest overslaan om bij 'City Buzz' uit te komen. De stad ontwaakte heel rustig met piano en sax, maar kwam alras tot leven met uptempo baswerk en een razendsnel ritme van Vermeer en Mussawisade, die later voor solistisch vuurwerk zorgden. Desondanks bleef Vann opvallend rustig spelen, het geheel als het ware overschouwend. Het zorgde voor een prikkelend contrast.
De afsluiter kende een pop sensiblity: een pakkend thema werd stevig ingezet. De daaropvolgende moodswing - een zwierige cello zorgde voor een lichtere toets - liet andermaal zien dat bij Jeroen van Vliet niets is zoals het lijkt. Een beter begin had het festival zich niet kunnen wensen.
Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.
(Maarten van de Ven, 18.8.08) - [print]
- [naar boven]
Stemkunstenaar bezweert de regen
Al Jarreau, maandag 21 juli 2008, Openlucht Theater Deurne, Antwerpen
Zevenvoudig Grammy-Award-winnaar Al Jarreau (68) is de enige Award-winnaar die ooit in drie verschillende categorieën won: Pop, Jazz en R&B. In Deurne stelde hij zijn laatste album 'Love Songs' voor.
Zelfs bij de gutsende regen die tijdens het gehele concert naar beneden viel, was het publiek gecharmeerd door deze scat-kunstenaar. Jarreau is eigenlijk een stemkunstenaar, iets wat hij ook weelderig demonstreerde. In scatten en improviseren is hij een meester. Alleen improviseerde hij deze avond te vaak in free-jazz style, wat in combinatie met de regen iets teveel van het goede was. En dit ten nadele van pop en R&B.
Met zijn typerende hoedje op had hij er wel zin in ('I am singing in the rain', grijnsde hij). Hij wist het publiek volledig te veroveren met zijn zachtere romantische love songs. Jarreau's concert was goed - zeker als je hem de eerste keer live bezig ziet, zoals ik nu - was goed, maar deze legende heeft zeker betere concerten op zijn palmares staan.
(Tony Daenen, 13.8.08) - [print]
- [naar boven]
The Boom Boom Room: club voor jazz en aanverwante zaken
"Het publiek met de Lonely Planet van de jazz op schoot meenemen op muzikale safari." Zo ziet Jeroen Doomernik de vijf concerten (9, 10, 14, 15 en 16 augustus) die hij in The Boom Boom Room heeft geprogrammeerd. Net als bij een echte safari mag het publiek hopen op onverwachte vertoningen. De muzikanten die optreden stonden nooit eerder in dezelfde bezetting op het podium. Daardoor zijn het exclusieve concerten. Elke avond zal een andere kleur hebben.
De Pleinzaal in Theater aan de Parade (Den Bosch) zal voor de gelegenheid worden omgetoverd tot een intieme jazzclub à la de Village Vanguard in New York. De concerten beginnen pas om 23.00 uur. Het wordt een late night club. Na de concerten gaat DJ Swoolish door tot een uur of drie 's nachts.
De avonden zijn thematisch ingedeeld: 'lyriek', 'bonk energie', 'fluwelen randje', 'onvoorspelbaar' en 'begenadigd'. Musici die te horen zijn, zijn onder meer Paul van Kemenade, Jasper Blom, Eric van der Westen, Soo Cho, Bert Joris, Eric Vloeimans en Rembrandt Frerichs.
Voor meer informatie en een recensie van de eerste avond klik hier.
(Jacques Los, 12.8.08) - [print]
- [naar boven]
Jimmy Halperin - 'Psalm' (Zinnia, 1999)
Opname: 1997
Het verhaal over de verkrijgbaarheid in Nederland en de rest van Europa van het album 'Psalm' van het duo Jimmy Halperin en Sal Mosca is bijna ongeloofwaardig. Want wat blijkt: de voorraad van dit album lag volkomen te verstoffen op een zolder in de Verenigde Staten. Er werd met andere woorden haast niets mee gedaan. Totdat Henk Toorenvliet, executive producer van Blue Jack Jazz Records, op het spoor kwam van dit buitengewone album. Hij is dan ook altijd geïnteresseerd in uniek fonografisch materiaal. Na enig trek- en duwwerk kreeg Toorenvliet het voor elkaar om voor Europa en Japan de distributie te mogen aanpakken.
En dan hebben wij het hier wel over een uniek album dat door twee bijzondere musici is volgespeeld met een 49 minuten lang, ononderbroken duet tussen de tenorsaxofonist Jimmy Halperin en de vorig jaar op 80-jarige leeftijd overleden pianist Sal Mosca, die op 12 januari van datzelfde jaar zijn laatste concert gaf in het Bimhuis in Amsterdam.
'Psalm' is feitelijk een 49 minuten lange conversatie tussen deze twee musici, beiden adepten van pianist Lennie Tristano, die tevens hun leermeester was. In feite is het Halperins debuutalbum en het bleef ook zijn enige, totdat hij in 2005 bij Blue Jack Jazz Records 'East Of The Sun' kon opnemen, een registratie van een liveoptreden in De Tor in Enschede met gitarist Axel Hagen en bassist Thomas Winther Andersen.
Alle delen van 'Psalm' zijn in een unieke structuur opgenomen en gecomponeerd door Halperin. Na een korte muzikale solistische saxofoonintroductie van ongeveer een kleine minuut, worden zeven thema's meestal gezamenlijk gespeeld in een haast volledig vrije expressievorm. Pas nadat alle thema's gespeeld zijn, gaan Halperin en Mosca zes van de zeven thema's uitgebreid verkennen via improvisaties (het thema 'Gazelle' wordt om onverklaarbare reden overgeslagen).
De uitwerking is ontspannen en veel losser dan de samenwerkingsvorm van Tristano met bijvoorbeeld Warne Marsh en met Lee Konitz, in de allereerste jaren van hun samenwerking. Jimmy Halperin blijkt een lyrisch exponerende saxofonist, terwijl Sal Mosca soms met een lichte stride-stijl de structuur zoveel mogelijk intact lijkt te willen laten, maar tegelijkertijd deze structuur van alle kanten bestudeert.
Dit album kent oorspronkelijk geen pauzes tussen de delen en blijkt volgens de liner notes in één ononderbroken sessie te zijn opgenomen in Mosca's studio. Alleen voor het gemak van de luisteraar, die mogelijk de behoefte heeft om eventueel te skippen, zijn er trackmarkeringen aangebracht na elke specifieke sectie.
Het geheel komt fris en sprankelend over, als een waterval, maar dan wel met een wat complexere en blijvend boeiende structuur. Heel bijzonder allemaal. Een waarschuwing is op zijn plaats, want het beluisteren van dit album werkt érg verslavend!
Meer horen en weten?
Klik hier voor uitgebreide geluidsfragmenten van dit album. En lees hier onze cd-recensie van 'East Of The Sun'.(Rolf Polak, 12.8.08) - [print]
- [naar boven]
Vijf dagen lang jazz in Haarlem
Morgen, woensdag 13 augustus, start het grootste gratis jazzfestival van Nederland. Haarlem Jazzstad verwacht in vijf dagen tijd bijna 250.000 bezoekers in de oude binnenstad. Het centrale punt is de Grote Markt, terwijl op vrijdag- en zaterdagavond het festival wordt uitgebreid met buitenpodia op de Riviervischmarkt, Damstraat, Oude Groenmarkt, Botermarkt, Verwulft en bij het Proveniershofje.
Optredens zijn er te verwachten van de New York Ska Ensemble, de New Generation Big Band, Monsieur Dubois, Ibrahim Electric meets Ray Anderson en Ernest Ranglin meets The Highnotes. Donderdag is de avond van de Nederlandse muzikant Eric Vloeimans. Vanaf 21.00 uur is het podium voor hem en zal hij spelen met Fugimundi, Florian Weber uit Duitsland en Gatecrash. Eerder op de avond speelt gitarist Anton Goudsmit met het trio Robin Nolan.
Haarlem Jazzstad wordt traditioneel afgesloten met een gospeldienst in de Grote Bavo en de Super Sunday Jam Session. Het festival is voor iedereen gratis te bezoeken.
Voor het volledige programma en tijden klik hier.
(Jacques Los, 12.8.08) - [print]
- [naar boven]
Jazz Middelheim 2008
Van donderdag 14 tot en met zondag 17 augustus vindt in de sfeervolle setting van het Park Den Brandt in Antwerpen de 27e editie van Jazz Middelheim plaats. Nagenoeg al wie naam en faam heeft in de jazzwereld maakte er ooit zijn opwachting. Met ingang van dit jaar wordt Jazz Middelheim wederom een jaarlijks festival. Al eerder berichtte Draai om je oren u over het sterk bezette programma. Lees het hier nog eens na.
Klik hier voor uitgebreide programmainformatie.
Meer weten?
Lees de uitgebreide verslagen van Jazz Middelheim 2007 door Koen Van Meel: dag 1, dag 2,
dag 3, dag 4 en dag 5
(Maarten van de Ven, 5.8.08) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...
