Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




North Sea Jazz impressies: Jeroen van Vliet Sextet
vrijdag 11 juli 2008, Ahoy, Rotterdam

In het kader van de NSJ Composition Assignment opende pianist Jeroen van Vliet de vierendertigste editie van het North Sea Jazz Festival in de Madeira-zaal, een relatieve oase van rust in het ook deze keer weer behoorlijk gehorige Ahoy-complex. De pianist had voor deze gelegenheid een uitgelezen internationaal sextet samengesteld, met een Belg (Erwin Vann op sax), een Duitser (Jörg Brinkmann op cello), twee Nederlanders (Frans van der Hoeven op bas en Pascal Vermeer op drums) en een Iranees (Afra Mussawisade op percussie en electronica).

Dat Van Vliet zijn compositieopdracht serieus had genomen, kon al na het intrigerende openingsnummer 'Marefa' worden geconstateerd. Daarin werd door het sextet een aparte sfeer gecreëerd. Mussawisade toverde een soort dierenklanken uit zijn laptop, en kleurde verder subtiel in met belletjes, schelpjes en conga's, aangevuld met smaakvol drumwerk van Vermeer. Van Vliet riep met zijn sprankelend frisse spel het beeld van een bergbeekje op, waar Vanns ijle sax in bezwerende lijnen bovenuit zweefde. Heel natuurlijke klanken.

Het daaropvolgende 'Breeze' bleek een groovy stuk, waarin de shakers van Mussawisade, de rimshots van Vermeer en het percussief getint spel van Van Vliet een prettig fundament legden, waarover Brinkmann mooi lange cellolinten drapeerde en Vann nog maar eens getuigde van zijn fraaie toonvorming. Zijn omfloerste saxsculpturen matchten goed met de dromerige, zangerige kwaliteiten die inherent zijn aan Van Vliets composities.

Ook het derde, funky stuk ging uit van een sterke melodische expositie en liet weer zien dat compositie en improvisatie gelijkwaardige componenten zijn in het werk van de pianist, die het verstaat om de tijd perfect te verdelen in zijn stukken. Hier zorgde een unisono themariff van Vann en Brinkmann - die zijn cello een CryBaby-effect meegaf - voor subtiele power. Opvallend: de verhalen vertellende saxofoon, de puike korte pizzicato cellosolo en de symbiose tussen drums en percussie.

Een atmosferisch, welhaast gewijd begin van bas, piano en keyboard. Een drone-achtige drive van Van der Hoeven, weer uiterst adequaat bassend. Een sterke dynamische opbouw. Een stuk waarin allen het zoeken in de schoonheid. Met een in het hogere register verkerende Vann, die in al zijn bescheidenheid als podiumartiest overtuigend en overweldigend klinkt, als eb en vloed, rijk in variatie.

Het concert, dat werd gefilmd in verband met een mogelijke dvd/tv-registratie, kreeg daarna een oosterse touch: Arabische muziek ontmoette groovy jazz. Over een percussieve lijn van Van der Hoeven weefden piano, cello en sax gedrieën een andersoortige melodie. De gestreken solo van Brinkmann voerde de luisteraar mee naar de inner core van een stuk met een zeer sterke melodie. Van Vliets laptop legde daarop een smaakvolle soundscape onder Vanns solo. Mussawisade pookte de boel flink op met rake congaslagen.

Het door Brinkmann ingezette 'Meander' - zonder Vermeer en Vann - deed zijn naam eer aan; de structuur meanderde inderdaad snel over de repeterende baslijn van Van der Hoeven. De cello spuugde Bohemisch vuur. Andermaal een geweldige compositie van Van Vliet, die hier zelf een korte, maar inspiratievolle solo nam.

Helaas, ook dit boeiende concert ontkwam niet aan het strakke tijdschema van North Sea, zodat Van Vliet een stuk moest overslaan om bij 'City Buzz' uit te komen. De stad ontwaakte heel rustig met piano en sax, maar kwam alras tot leven met uptempo baswerk en een razendsnel ritme van Vermeer en Mussawisade, die later voor solistisch vuurwerk zorgden. Desondanks bleef Vann opvallend rustig spelen, het geheel als het ware overschouwend. Het zorgde voor een prikkelend contrast.

De afsluiter kende een pop sensiblity: een pakkend thema werd stevig ingezet. De daaropvolgende moodswing - een zwierige cello zorgde voor een lichtere toets - liet andermaal zien dat bij Jeroen van Vliet niets is zoals het lijkt. Een beter begin had het festival zich niet kunnen wensen.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Maarten van de Ven, 18.8.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.