Concert
Tussen Ommelanden en Balkan
Jazzfanfare o.l.v. van Harry van Lier, zaterdag 26 november 2011, Heerenhuis, Groningen
Toen Harry van Lier in 1996 in opdracht van de ZomerJazzFietsTour een aantal composities schreef voor het Christelijk Wielrijderscorps Crescendo uit Opende, beviel dat zo goed dat hij vervolgens de Jazzfanfare oprichtte. Een club amateurmuzikanten uit de streek benoorden de stad Groningen, die gerekruteerd werden uit diverse bestaande harmonie- en fanfaregezelschappen. Als de avond valt en de kippen op stok zijn, kun je sindsdien vanaf menige deel een trompet horen hikken of een saxofoon horen blaten.
Het vijftienkoppige gezelschap heeft er na vijftien jaar nog altijd veel plezier in. Het is meer pop en blues dan jazz wat er op de lessenaars staat en ik denk ook wel dat de klankkleur en het ritme beter passen bij betrekkelijk 'rechte' popsongs als 'You Can Leave Your Hat On', 'Dead End Street' of 'Like A Hurricane'. Dat wil niet zeggen dat de groep of haar dirigent annex zanger geen ambities hebben. De intro door sousafoon plus klarinet voor 'I Fell In Love With A Girl' was effectief, precies en muzikaal. De numerologische compositie 'Een Negen Vijf', die Van Lier ter gelegenheid van het 195-jarig bestaan van Muziekgezelschap De Eendracht uit Ezinge had vervaardigd, bleek ronduit imponerend. Het was een caleidoscopisch stuk met wisselende klankvelden en ritmes, waarbij de sousafoon van Harry Peppelenbos ervoor zorgde dat het hoempa-ritme wat ontspande.
Het hoogtepunt van de avond was het gastoptreden van altsaxofonist en componist Stanislav Mitrovic (Belgrado, 1963). Via het wijde wijde web was Van Lier de Rotterdammer op het spoor gekomen en die laatste had drie stukken voor de Groningers geschreven. De Ommelanders bleken wel affiniteit te hebben met het Balkan-idioom, dus die richting biedt voor de toekomst wellicht nog meer perspectief. Al stelt de muziek van die Orkestars natuurlijk hoge eisen aan de blazers. Intussen mochten die zich vergapen aan de vurige verrichtingen van Mitrovic, in wiens bijdragen een gepassioneerd Slavisch jammeren de boventoon voerde.Labels: concert
(Eddy Determeyer, 7.12.11) - [print]
- [naar boven]
Nieuws
Justin van Uum wint Eujazz Award 2011
Tijdens een sfeervolle jazzavond in het Cultuurhuis te Heerlen is op 26 november onder grote belangstelling de Eujazz Award uitgereikt aan Justin van Uum. De 22-jarige bassist en conservatoriumstudent uit Meerssen ontving de prijs uit handen van Jean Heasen, voorzitter van het Eujazz-samenwerkingsverband van jazzfestivals, waaronder Aken, Luik, Maastricht en Heerlen.
De driekoppige jury, bestaande uit Jan Jan Formannoy, Paul van der Steen en Walter Hennecken, schreef in haar rapport: 'Een man met een goede timing, voortdurend luisterend naar en communicerend met medemuzikanten. Hij valt bovendien op door zijn open en ronde geluid. De articulatie is uitstekend verzorgd. Muziek wordt nooit een brij.' De jury viel ook voor zijn drive. "Dat is er een die leeft voor zijn instrument en er uiteindelijk ook in begraven wil worden", zei een van de juryleden tijdens het beraad over de deelnemers aan deze competitie.
De prijs bestaat uit het beeld 'Snap your fingers' van beeldend kunstenaar Marc Truijen, een concerttour langs de EUjazz-festivals in 2012 en enkele masterclasses naar keuze. Een aanmoedigingsprijs ging naar de 17-jarige saxofonist Christian Martens. Aansluitend aan de prijsuitreiking gaf Boy Edgar Prijswinnaar Ferdinand Povel met zijn kwintet een concert voor de volle zaal.
Labels: nieuws
(Jo Dautzenberg, 6.12.11) - [print]
- [naar boven]
Vooruitblik
Fantasy Colours brengt vier muziekstijlen samen
De Tilburgse altsaxofonist en componist Paul van Kemenade schuwt geen enkele muzikale samenwerking. Aanstaande donderdagavond brengt hij in de Concertzaal Tilburg onder de noemer 'Fantasy Colours' een uniek, eenmalig concert rond vier compleet verschillende muziekdisciplines.
Op het programma staan de zangers van het befaamde renaissancegezelschap Cappella Pratensis, de gelauwerde* altsaxofonist en componist Paul van Kemenade met zijn groep, flamenco-gitarist El Periquin en de Senegalese percussionist Serigne C.M. Gueye, alsmede een duo van pianist Stevko Busch met Van Kemenade met Russische songs.
De avond wordt gepresenteerd en onderbroken door de Engelse komiek en muzikaal genie Earl Okin. Een uniek en eenmalig optreden.
*De cd 'Close Enough' van Paul van Kemenade werd onlangs door het toonaangevende Amerikaanse jazzmagazine DownBeat gekozen als een van beste cd's van 2011 in de vijfsterren-categorie 'Masterpieces'.
Klik hier om kaarten te reserveren voor dit concert.
Labels: nieuws
(Maarten van de Ven, 4.12.11) - [print]
- [naar boven]
Festival
Follow The Sound 2011 Part 3
zaterdag 12 november 2011, De Singel, Antwerpen
Het Antwerpse festival Follow The Sound kan wederom terugkijken "op een geslaagd en kleurrijk parcours", al was er ook een punt van kritiek: "Heeft een kleinschalig festival als dit vooral baat bij een navenante sfeer en omkadering, dan zag je na elk concert dozijnen toeschouwers doelloos ronddwalen in de gangen van het massieve, onpersoonlijke gebouw, tevergeefs op zoek naar manieren om de tijd te verdrijven."
Guy Peters bezocht de derde en laatste dag van Follow The Sound in De Singel, waar hij concerten zag van het Jorrit Dijkstra & John Hollenbeck Lab Orchestra, Ken Vandermark 'Made To Break', Teun Verbruggen 'Carte Blanche', The Thing + Ken Vandermark & Lasse Marhaug.
Klik hier om zijn verslag te lezen.
Deze recensie verscheen eerder op Goddeau.com
Cees van de Ven maakte op deze festivaldag fotoverslagen van drie concerten. Klik hier voor foto's van het concert van Made To Break, hier voor foto's van Teun Verbruggen Carte Blanche en hier voor foto's van The Thing + Ken Vandermark & Lasse Marhaug.
Labels: festival
(Maarten van de Ven, 4.12.11) - [print]
- [naar boven]
Cd
Sonny Rollins - 'Road Shows Volume 2' (Doxy/Emarcy, 2011)
Opname: oktober & november 2011
"Een van de meest vreugdevolle momenten in de jazz van het afgelopen decennium was de aankondiging dat Sonny Rollins een reeks archiefopnamen zou uitbrengen. De saxofoongigant, die onlangs nog in Eindhoven optrad, is namelijk al jaren meer geliefd om zijn live-optredens dan om zijn studiowerk. Met 'Road Shows Volume 1' kwam er eindelijk een begin aan iets waar hij zich jaren tegen heeft verzet.
In tegenstelling tot Volume 1, dat werk van 1980 tot 2007 bevatte, is Volume 2 geheel gewijd aan 2010. Met uitzondering van de opener en de afsluiter, die uit Japan komen, is de rest van de muziek opgenomen op 10 september in New York, waar Rollins zijn verjaardagstournee bekroonde met een reeks gastoptredens van invloedrijke muzikanten. En hoewel het album niet het hoge niveau van 'Roadshows Volume 1' haalt, is deel twee een buitengewoon aangename plaat en een prima weergave van een buitengewoon feestelijk jubileum."
Aldus Sybren Renema in een uitgebreide bespreking van de nieuwe cd van "de beste tenorsaxofonist ter wereld".
Klik hier om zijn recensie te lezen.
Labels: cd
(Sybren Renema, 4.12.11) - [print]
- [naar boven]
Concert
Het brede palet van Kurt Weiss
Stageband, dinsdag 22 november 2011, De Smederij, Groningen
De Stageband, ooit begonnen als een soort Glenn Miller-kloon, is in zijn dertigste levensjaar en mag inmiddels tot de betere professionele bigbands van het land gerekend worden. In De Smederij voerden de zeventien heren en één dame composities en arrangementen uit van Kurt Weiss, de dirigent. Dat in zijn schrijfwijze echo's van het Thad Jones-Mel Lewis Jazz Orchestra te horen zijn, is niet verwonderlijk. Dat was immers de hipste bigband van de jaren zestig en zeventig, toen Weiss met zijn trompetstudie begon. Zelf heeft hij ook deel uitgemaakt van het Village Vanguard Monday Night Orchestra, de voortzetting van Thad's Band.
Weiss heeft een zwak voor mooie kleuren. Een combinatie die een paar keer voorbij kwam, is drie open bugels plus gestopte trompet. De trombones, die als sectie niet optimaal uit de verf kwamen (maar dat kan te maken hebben gehad met de plek waar je je als luisteraar bevond), linkte de arrangeur frequent aan óf de trompetten óf de rieten, wat mooi uitpakte. In de op een Madrileens servetje geschreven 'Tren A Palencia' combineerde hij drie klarinetten, een basklarinet en een fluit. In de stampvolle Smederij klonk het allemaal even hemels.
Weiss is ook een stand-upcomedian van formaat. Onderkoeld en heel joods, als je het mij vraagt. Judeo-Amerikaans. Zo verhaalde hij hoe hij in de jaren negentig in een appartement aan Bogardus Place in het noorden van Manhattan woonde, waar overdag joodse bejaarden in rolstoelen mijmerden over de goede oude tijd en 's nachts je auto gejat werd door joyriders. Dat hij zelf getuige was geweest van de diefstal van een jeep had hij de eigenaar maar niet verteld, een buurman die in de lift stond te schuimbekken en bij het NYPD werkte. Nochtans bleek 'Bogardus Place' een coherent, evenwichtig stuk, waarin de componist de stemmen voorbeeldig had verdeeld.
Ter plekke regelde Weiss nog even een pianosolo voor Tony Hoyting in 'Short Story', een op 'Topsy' gebaseerd bopstuk. Daarin excelleerde tenorist Steven Paul met een sound die uit het goede hout was gesneden en een stootkracht alsof hij in een gestolen jeep over de Riverside Drive racete.
'Suite James', een vrij stuk dat opgedragen was aan een jonggestorven collega uit het Vanguard-orkest en dat Weiss vijftien jaar had gekost voor hij er tevreden over was, bevatte fraaie brede akkoorden. Maar ook een baritonsolo van veteraan Harry Broekman die in een fluisteren eindigde, waarmee hij de bar zowaar stil kreeg. En dat, dames en heren, is slechts een doodenkele sterveling gegeven.
Labels: concert
(Eddy Determeyer, 2.12.11) - [print]
- [naar boven]
Lees verder in het archief...