Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Het brede palet van Kurt Weiss
Stageband, dinsdag 22 november 2011, De Smederij, Groningen

De Stageband, ooit begonnen als een soort Glenn Miller-kloon, is in zijn dertigste levensjaar en mag inmiddels tot de betere professionele bigbands van het land gerekend worden. In De Smederij voerden de zeventien heren en één dame composities en arrangementen uit van Kurt Weiss, de dirigent. Dat in zijn schrijfwijze echo's van het Thad Jones-Mel Lewis Jazz Orchestra te horen zijn, is niet verwonderlijk. Dat was immers de hipste bigband van de jaren zestig en zeventig, toen Weiss met zijn trompetstudie begon. Zelf heeft hij ook deel uitgemaakt van het Village Vanguard Monday Night Orchestra, de voortzetting van Thad's Band.

Weiss heeft een zwak voor mooie kleuren. Een combinatie die een paar keer voorbij kwam, is drie open bugels plus gestopte trompet. De trombones, die als sectie niet optimaal uit de verf kwamen (maar dat kan te maken hebben gehad met de plek waar je je als luisteraar bevond), linkte de arrangeur frequent aan óf de trompetten óf de rieten, wat mooi uitpakte. In de op een Madrileens servetje geschreven 'Tren A Palencia' combineerde hij drie klarinetten, een basklarinet en een fluit. In de stampvolle Smederij klonk het allemaal even hemels.

Weiss is ook een stand-upcomedian van formaat. Onderkoeld en heel joods, als je het mij vraagt. Judeo-Amerikaans. Zo verhaalde hij hoe hij in de jaren negentig in een appartement aan Bogardus Place in het noorden van Manhattan woonde, waar overdag joodse bejaarden in rolstoelen mijmerden over de goede oude tijd en 's nachts je auto gejat werd door joyriders. Dat hij zelf getuige was geweest van de diefstal van een jeep had hij de eigenaar maar niet verteld, een buurman die in de lift stond te schuimbekken en bij het NYPD werkte. Nochtans bleek 'Bogardus Place' een coherent, evenwichtig stuk, waarin de componist de stemmen voorbeeldig had verdeeld.

Ter plekke regelde Weiss nog even een pianosolo voor Tony Hoyting in 'Short Story', een op 'Topsy' gebaseerd bopstuk. Daarin excelleerde tenorist Steven Paul met een sound die uit het goede hout was gesneden en een stootkracht alsof hij in een gestolen jeep over de Riverside Drive racete.

'Suite James', een vrij stuk dat opgedragen was aan een jonggestorven collega uit het Vanguard-orkest en dat Weiss vijftien jaar had gekost voor hij er tevreden over was, bevatte fraaie brede akkoorden. Maar ook een baritonsolo van veteraan Harry Broekman die in een fluisteren eindigde, waarmee hij de bar zowaar stil kreeg. En dat, dames en heren, is slechts een doodenkele sterveling gegeven.

Labels:

(Eddy Determeyer, 2.12.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.