Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Concert
Verrassend parcours met inspirerend trio
Mete Erker Trio + 1, donderdag 15 mei 2025, Brebl, Nijmegen

Bij binnenkomst in een uitverkocht Brebl in Nijmegen was de verwachting al voelbaar. Alsof iedereen klaar was voor een feestje dat aanstaande was.

De samenwerking van saxofonist Mete Erker met pianist Floris Kappeyne, contrabassist Tijs Klaassen en drummer Wouter Kühne ontstond enkele jaren geleden in de coronatijd. Met een online uitgezonden liveconcert in Paradox werd de kiem gelegd voor de cd-releasetour 'Tilburg Noord' anno nu. Dat Mete Erker voor deze talentvolle, jonge topmuzikanten/-improvisatoren gekozen heeft zegt iets over een volgende fase in zijn muzikaal parcours.

Bekend is zijn aandeel in Artvark, het duo met zijn goede vriend Jeroen van Vliet, Anton Goudsmits Ton Petit, Van Binsbergen's Playstation e.a. Ideeënrijk, met een warm geluid op tenor- en sopraansax en een niet te missen zeggingskracht: het zijn zomaar wat metaforen voor de persoon Mete Erker. Vanavond kwamen we weer meer over hem te weten, over zijn zoektocht en muzikale identiteit.

Het Floris Kappeyne Trio (hier omgekat tot het Mete Erker Trio - Mete zelf is die '+ 1') met Tijs Klaassen en Wouter Kühne bestaat al een aantal jaren. Hun album 'Closer' uit 2023 met ambient muziek werd alom geprezen.

Na de opener, een sterke interpretatie van 'Ghost' van Albert Ayler, volgde 'Trinkle', een compostie van de leider. Een fraaie rustgevende composite die terecht veel bijval kreeg. Charlie Hadens 'Song For Ché' was als zodanig wel herkenbaar, maar kreeg hier een volstrekt eigen indringende remake. Met een solide bassolo van Klaassen en een fragiel flageolet-coda van Erker.

In de korte groepsimpro 'Slide Two' werden we bepaald verrast. Mete Erker speelde hier op een zeldzaam instrument; een schuifsaxofoon waarmee hij onlangs aan een verkenningstocht is begonnen. We horen glissandi als was het een klaagzang. Benieuwd wat we hier ongetwijfeld nog meer van gaan vernemen in de toekomst... In 'Spellbinder' van Jeroen van Vliet namen Kappeyne, Klaassen en Kühne ruimschoots de gelegenheid te baat hun bijzondere klasse te tonen. Zij spreidden een fascinerende bedding voor Mete Erkers impressionistische spel.

Na de pauze gunde de leider op deze avond een plaats aan altist Norbert Lensink, een leerling van Miguel Boelens en Mete Erker aan de ArtEZ University of Arts in Arnhem. Overtuigend en zonder schroom gaf hij in 'Lonely Woman' van Ornette Coleman een visitekaartje af van hemzelf en zijn muziekopleiding.

'Valse Triste' van Jean Sibelius in een arrangement van Erker kreeg een onontkoombare verklankte dramatiek, die onderhuids ging. Met 'Ja' van Mete Erker kwam er een einde aan deze memorabele concertavond en gaf het publiek met een staande ovatie nogmaals blijk van hun waardering en dankbaarheid. Een toegift kon dan ook niet uitblijven. Dat werd de standard 'Moonlight In Vermont'. Intiem, verhalend en broos gebracht. In een tempo zó traag dat het buiten meetbereik van een metronoom viel. Een adembenemend mooi einde.

Foto's: Cees van de Ven. Klik hier voor meer foto's van dit concert.

Labels: concert, Floris Kappeyne, Mete Erker, Tijs Klaassen, Wouter Kühne