Cd
Martin Fondse - 'Many Faces Of Jazz' (Rollercoaster, 2018)
Opname: 6 december 2017

Martin Fondse kreeg vorig jaar, op 6 december, de Buma Boy Edgar Prijs uitgereikt. Traditioneel in het Amsterdamse Bimhuis. Hij nodigde een keur aan gasten uit voor dit concert, wie zou dat niet doen, en besloot aansluitend om dit gedenkwaardige concert op zo'n zilverkleurig schijfje uit te brengen. 'Many Faces Of Jazz' heet het desbetreffende album. En nu hij de plastiek onlangs overdroeg aan Jasper van 't Hof, is het een goed moment om hem nog eens even onder de aandacht te brengen.

Harmonieuze bigbandjazz is het handelsmerk van Fondse, maar dan wel gekruid met dwarse momenten, zoals die schreeuwende saxsolo van Mete Erker direct in de opener, 'Introduction To Poetry', waarin we ook direct de beide vaste zangeressen, Sanne Rambags en Anna Serierse, mogen verwelkomen. Fondse zelf is uitgebreid solo te horen aan het begin van 'Paraiso', een nummer dat net zo zuidelijk klinkt als de titel suggereert, op een vibrandoneon, een soort melodica - u weet wel, zo'n toetsenbord dat bediend wordt door op een slangetje te blazen. Aansluitend horen we een van de speciale gasten tijdens dit concert, Eric Vloeimans, in een voor hem kenmerkende warmbloedige en zeer melodieuze solo.

De titel 'Many Faces Of Jazz' belooft veelzijdigheid. Welnu, die belofte doet Fondse gestand. In 'Introduction To Tomorrow Eyes' en het eropvolgende 'Tomorrow Eyes' laat hij bijvoorbeeld horen dat jazz ook zeer subtiel en fragiel kan klinken, als een soort kamermuziek. We horen hier een andere gast van deze avond, harpist Remy van Kesteren, naast klarinettist Claudio Putin, die een meester in het fragiele genoemd kan worden en een solopartij van zangeres Serierse. De titel leeft ook voort in 'Zovele Jazz Gezichten | Many Faces Of Jazz', waarin we schrijver Kees van Kooten horen, die Nederland jarenlang samen met Wim de Bie op zondagavond aan de buis gekluisterd hield. Na Van Kootens monoloog, met een soort klankmist begeleid, komt het orkest op stoom, wat leidt tot een lyrische uitbarsting van klanken in 'Gloria'. Rambags horen we uitgebreid haar stemkunsten etaleren in 'Walking Across The Atlantic', na een gedicht van Van Kooten. Krachtig en breekbaar tegelijk, met op de achtergrond de sereen klinkende harp van Van Kesteren en de creatieve percussie van Dirk Peter Kölsch.

De link met wereldmuziek vinden we in het stemmige 'O Silencio Das Estrelas'. Als gast nodigde Fondse de Braziliaanse zanger Osvaldo Lenine Macedo Pimentel uit, beter bekend onder zijn artiestennaam Lenine. Maar ook Vloeimans is hier weer van de partij met zijn vloeiende trompetspel. Afsluiten doen we met een drietal in elkaar verweven composities: 'Karanvansarai 4', 'Psalm' en 'Meditation'. Prachtige introspectieve stukken, de perfecte afsluiting van deze avond. Die we dankzij Fondse nog vaak kunnen herbeleven.

In de Jazztube hierboven zie en hoor je 'Karavansarai 4', zoals dat werd uitgevoerd door het Martin Fondse Orchestra op de avond van de uitreiking van de Buma Boy Edgar Prijs, 6 december 2017.