Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Festival
Summer Bummer 2025 - Part 3
zaterdag 30 augustus 2025, Trix, Antwerpen

Zoals eerder gemeld duurde het door Sound in Motion georganiseerde Summer Bummer dit jaar drie dagen in plaats van de gebruikelijke twee en dat allemaal vanwege het feit dat dit prachtige festival inmiddels alweer tien jaar bestaat. Bij mij gaat het terug tot 2018, zo leert de zoekfunctie op deze blog, en heb ik alleen 2020 - dat was om bekende redenen een online editie - en 2021 gemist. Ieder jaar is het weer feest en ook deze zaterdag, de derde dag, bevatte weer de nodige bijzondere concerten. Vier dames waren zowel op vrijdag als op zaterdag te horen: Sakina Abdou, Camille Émaille, Lisa Ullén en Ava Mendoza. Geheel toeval is dit niet, want Sound in Motion zorgt er al jaren voor dat vrouwelijke musici een belangrijk deel uitmaken van de programmering, iets dat helaas nog niet overal het geval is.

Op zaterdag klonk de Franse percussioniste Camille Émaille als onderdeel van het trio OTTO, dat ze vormt met twee andere percussionisten: Gabriel Valtchev en Pol Small en dat naar mijn mening het hoogtepunt van deze dag vormde. Uiterst geconcentreerd werkte het trio van fluisterzacht naar oorverdovend hard, maar in een zeer geleidelijke opbouw. Met name het eerste deel, waarin alle drie louter een grote trommel hanteerden, was daarbij van een grote schoonheid. Prachtig hoe deze drie percussionisten elkaar aanvullen, zodanig dat je op menig moment het gevoel had naar één instrument te luisteren, in plaats van naar drie. Bijzonder was ook het gebruik van feedback, door de trommel tegen een microfoon te houden, als onderdeel van deze set.

Saxofoniste Sakina Abdou was eveneens onderdeel van een trio en wel het nieuwe 1984, genoemd naar het geboortejaar van de drie leden en met een knipoog naar George Orwells fameuze boek, verder bestaande uit gitarist Kobe Van Cauwenberghe en Mariam Rezaei in de weer met draaitafels en elektronica. En vooral die laatste gaf een interessante draai aan dit geheel uit vrije improvisatie bestaande concert. Inspiratie haalde het trio niet alleen bij Orwell, maar ook bij Ursula Le Guins sciencefiction van 'The Dispossessed' en Henry Threadgills baanbrekende band Zooid. Een concert ook waarin een brede mix klonk van muzikale stijlen, van vrije impro naar hedendaags gecomponeerd en van rock naar dance.

Pianiste Lisa Ullén trad deze zaterdag aan met een trio waar ze al langer deel van uitmaakt en dat ook in 2022 al optrad: Space, dat verder bestaat uit bassist Elsa Bergman en drummer Anna Lund. Mooi van dit trio is dat het een trio van piano, bas en drums is en geen pianotrio. Met andere woorden: Ullén heeft zeker niet de leiding, maar wisselt regelmatig stuivertje met de andere twee in een bijzonder dynamische, zinderende set.

En tot slot van de vier was er gitariste Ava Mendoza, die het festival mocht afsluiten met drummer Hamid Drake in een gloedvolle, sterk naar rock overhellende set. Al was wellicht het laatste deel, waarin Drake te horen was op de handtrommel en het tempo een stuk naar beneden ging wellicht wel het mooiste deel. Mendoza had duidelijk de leiding tijdens dit concert, iets waar Drake totaal geen moeite mee had. Prachtig om te zien hoe hij zich volledig dienstbaar opstelde en met zijn spel iedere keer precies dat toevoegde wat er nodig was.

Totaal afwijkend van alle voorgaande concerten en ietwat atypisch voor Summer Bummer was het concert van Zinc & Copper. Deels kwam dit doordat Vandenhoudt en Kumpen voor deze editie samenwerkten met Oei!, een jong duo bestaande uit Jakke Jalink en Eline Cremers, dat dit jaar voor iedere dag een act mocht aandragen. Donderdag was dat het duo van Katariin Raska en Villem Jahu, met de opmerkelijke combinatie van een doedelzak en zelfgebouwde synthesizers en van noise en vrije improvisatie; vrijdag Joke Caimo met het 'Human Organ Concerto', waarin bezoekers middels de ademhaling een orgel tot klinken brengen en zaterdag dus dit Zinc & Copper. Robin Hayward op tuba en elektronica, Elene Kakallagou op hoorn en Hilary Jeffrey op trombone brachten een concert gebaseerd op een grafische partituur van Hayward, geïnspireerd door het werk 'Words of Paradise' van de renaissance-wetenschapper Johannes Goropius Becanus. Volgens hem werd in het paradijs Brabants gesproken, aangezien dat in zijn ogen de meest simpele taal was! Een bijzonder minimalistisch stuk, dat 'Words of Paradise', dat vrij traag op gang komt en pas halverwege wat dynamischer wordt. Prachtige muziek, maar niet het type muziek dus wat ik verwacht op Summer Bummer, maar meer op een festival als Echonance. Aan de andere kant: van Sound in Motion kun je alles verwachten, gelukkig wel!