Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Festival
Summer Bummer 2025 - Part 1

donderdag 28 augustus 2025, Trix, Antwerpen

Afsluiting van de zomer of opmaat naar een nieuw concertseizoen? Hoe het ook zij, het jaarlijkse Summer Bummer Festival, voor de derde keer in muziekcentrum Trix is weer aangebroken. En omdat het festival dit jaar tien jaar bestaat duurt het drie dagen in plaats van de gebruikelijke twee. Of wordt dit de nieuwe standaard? Bij Koen Vandenhoudt en Christel Kumpen, samen vormen ze Sound in Motion dat al dit moois organiseert, weet je het maar nooit. Wat direct opvalt bij deze eerste dag is de veelzijdigheid van de muzikale uitingen, die was niet eerder zo groot en overschrijdt de grenzen van jazz-gerelateerde vrije improvisatie op menig moment. De muziek van HxH, The Handover, Craig Leon en Cassell Webb valt daar immers moeilijk onder te scharen.

Zo is wat HxH, het duo van Chris Williams en Lester St. Louis (beiden maken ook deel uit van het Metropolis Ensemble), maakt pure experimentele elektronica, al horen we Williams hier ook zijn trompet gebruiken. Een mooie set, met name het eerste vrij ingetogen deel is meer dan de moeite waard. Prachtig hoe dit duo hier met subtiele noise een boeiend klanklandschap weet neer te zetten, waarbij de sterke onderstroom voor extra spanning zorgt. Gaandeweg loopt de dynamiek op, mede door de trompetklanken van Williams en de spanning, al haalt deze frase het niet bij het enerverende eerste deel.

Een ander elektronica-duo, veel bekender overigens, bestaat uit Craig Leon en Cassell Webb. Hun optreden later op de avond bestaat uit de muziek van het uit drie delen bestaande legendarische 'Anthology Of Interplanetary Folk Music'. Leon liet zich voor dit kunstwerk, waarvan het eerste deel al in 1981 verscheen, inspireren door de mythes van de Dogon, een volk in het huidige Mali. In 2019 verscheen 'The Canon' samen met de achtergrond van het project en volgend jaar staat het afsluitende 'Nyphos' gepland, waarvan het duo hier reeds enkele delen speelt. Wat Leon en Webb doen was met name begin jaren 80 baanbrekend en vernieuwend en is sindsdien veel gekopieerd. De combinatie van (dark) ambient en polyritmiek was toen nog uiterst vernieuwend, maar is dit inmiddels al lang niet meer. Leuk natuurlijk om dit legendarische duo aan het werk te zien en te horen, maar muzikaal is het inmiddels toch wel wat voorspelbaar en weinig verrassend, terwijl dat nu juist is waar dit festival patent op heeft.

Nee, dan The Art Ensemble Of Brussels. Hier als septet zet dit in wisselende samenstelling opererend collectief in het café op de helft van de eerste dag de zinnen volledig op scherp. Muzikaal is het zeker niet het beste optreden van de avond, al creëren de zeven musici menig aantrekkelijk moment, maar qua performance is dit onovertroffen. Danseres en vocaliste Yipoon Chiem weet haar lichaam in alle (on)mogelijke bochten te wringen, blinkt uit in breakdance, maar weet eveneens te overtuigen met haar vocale toeren, terwijl vocalist Pierre Michel Zaleski al kletsend op alle mogelijke manieren probeert de overige musici van hun spel af te houden, iets dat hem overigens nergens echt lukt. Het levert menig hilarisch moment op. Vrije improvisatie kortom waar de geest van dada in rondwaart.

Muzikaal springen er twee concerten uit op deze eerste dag, het optreden van het duo van saxofonist Steve Baczowski en bassist Brandon Lopez en dat van The Handover. Mijn hooggespannen verwachting wisten zowel Lopez als Baczowski volledig in te lossen. Die eerste door werkelijk iedere centimeter van zijn contrabas op hoogst originele wijze te bespelen. Geen onderdeel van de lange snaren bleef onberoerd en ook de kast zette Lopez regelmatig in. Sterker nog: de meest boeiende momenten waren die vol percussieve klanken, tevens afkomstig van de ver doorontwikkelde techniek van Baczowski, al ploppend en klikkend werkte hij zich door de notenbrij. Een concert waarin ruimte was voor grenzeloze hectiek, maar tevens voor bijzonder intieme momenten; voor boeiende solo's en voor overtuigend duospel van twee musici die volledig aan elkaar gewaagd waren.

Maar het hoogtepunt was toch het enerverende concert van oedspeler Aly Eissa, violist Andrew Nasser, beide afkomstig uit Egypte, en toetsenist Jonas Cambien, die samen The Handover vormen. Ware virtuosen die twee snarenbespelers, gloedvol en vol energie regen ze het ene ritmische patroon hier aan het andere, vaak mede opgezweept door de heerlijk nasale klanken van Cambien. Prachtig hoe oed en viool hier elkaar continu afwisselden in melodie en ritme, en hoe dit trio klassieke Arabische muziek vermengt met Egyptische volksmuziek en vrije improvisatie. Een concert waarin de tijd omvloog en dat niet voor niets werd gevolgd door een staande ovatie, volkomen verdiend.

Tekst: Ben Taffijn | Foto's: Geert Vandepoele

Labels: , , , , , , , , ,

(Ben Taffijn, 7.9.25) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Rest in peace
Henny Vonk
(1937-2025)

Foto: Cees van de Ven




Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus

Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info









Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.