Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Interview
Dion Nijland

The Ploctones, Artvark, Fugimundi, Zapp4, Talking Cows... de Nederlandse jazzscene heeft al veel memorabele bands voortgebracht. Met DEON is er weer een nieuwe veelbelovende loot aan die boom bij gekomen. Bassist en naamgever Dion Nijland, trompettist Ruben Drenth, rietblazer Steven Kamperman, saxofonist Ad Colen en drummer Mees Siderius hebben met het onlangs bij TryTone verschenen debuutalbum 'Soft Steel' meteen een indrukwekkende proeve van bekwaamheid afgeleverd. De komende maanden zijn ze live te zien op verschillende Nederlandse podia. We spraken met Dion Nijland over zijn nieuwe band en het album.

Hoe is DEON eigenlijk ontstaan, hoe kwamen jullie bij elkaar? Mag je zeggen dat het een vriendenband is?

"Allereerst vanuit de wens om weer een eigen groep te starten. Ik heb de afgelopen jaren natuurlijk wel een en ander ondernomen, onder andere een soloalbum - uitgebracht in 2021 - en daarnaast ben ik co-leider van HOT (Het Orgel Trio). Maar ik zocht naar een soort vervolg op Dimami (met Makki van Engelen en Miguel Boelens). En daarbij voelde ik een sterke wens om het in Utrecht te zoeken. In woon er inmiddels al 25 jaar en ken daarom veel muzikanten in de stad. Maar er is nog iets anders dat heeft bijgedragen aan het ontstaan van DEON: de aanwas van jonge muzikanten. Uiteraard heeft Utrecht al sinds jaar en dag een conservatorium, maar was er niet altijd de vanzelfsprekende menging van leeftijden en scenes. Dat gebeurt de laatste tijd meer, is mijn sterke indruk althans. Daaraan draagt de opleiding Musician 3.0 van het conservatorium in het bijzonder bij. Er komt hier een actieve en nieuwsgierige groep studenten vandaan, die zeker niet allemaal jazz als profiel hebben, maar wel dikwijls kunnen improviseren en dat met overgave doen. Deze openheid heeft er bij mij toe geleid dat ik meer in aanraking ben gekomen met jonge(re) spelers. Ruben Drenth (trompet) en Mees Siderius (drums) zijn hier voorbeelden van."

Hoe zijn de nummers van 'Soft Steel' tot stand gekomen, heb je die specifiek met het oog op de band geschreven of waren de composities er voordat DEON er was?

"Op de cd staan zowel speciaal voor de band geschreven stukken als al bestaande composities die ik heb bewerkt voor de groep. Je zou kunnen zeggen dat de twaalf stukken een zekere staalkaart bieden van wat ik de laatste (ruime) periode heb gedaan. Daar zit wereldmuziek bij, meer traditionele jazzvormen, grooves en hedendaags. Er staan bijvoorbeeld twee stukken op die ik oorspronkelijk voor een theatervoorstelling heb gecomponeerd, een stuk dat ik schreef na een bezoek met de band Spinifex aan India, en op hoekige grooves gebaseerde stukken die als het ware door mijn hoofd suizen als ik op de fiets zit."

Heb je wat betreft de sound van het album nog bepaalde illustere voorgangers in de gedachten gehad? Zo hoor ik reminiscenties aan de eerste platen van het Ornette Coleman Quartet.

"Ik heb zeker mijn voorkeuren en die beïnvloeden mede het geluid van de groep. Ik hou erg van het rauwe geluid van Charles Mingus en inderdaad ook van de vrije improvisaties van Ornette Coleman over een pulserende ritmesectie. Maar ik ben ook gek op vibrerende grooves en op melodieën die bijna zingbaar zijn. Ik heb geprobeerd op het album om strakke vormen en structuren naast (of bovenop) vrije improvisaties te plaatsen. Het ontstaan van dit geluid is het resultaat van componeren, schaven en schuren, maar ook van een groepsproces met repetities en optredens. Ik ken de muzikanten van DEON goed, en het gezamenlijk discussiëren en beslissingen nemen gaat soepel en is vruchtbaar. Toen we begonnen hebben we ook tegen elkaar gezegd dat min of meer alles ter wille van de vooruitgang van de muziek gezegd kan worden."

Sommige nummers van 'Soft Steel' hebben pakkende melodische hooks, andere zijn wat abstacter en beeldend van karakter. Zoek je die variatie bewust op of ontstaat die als de band met de composities aan het werk gaat? Wat was de rol van improvisatie op dit album?

"Ik zoek die variatie in zekere zin bewust op, mits het nog steeds bijdraagt aan een coherent geluid. Zoals ik al eerder zei komen twee stukken oorspronkelijk uit theatervoorstellingen. Met name een van deze twee stukken is zeker abstract(er) en beeldend. De muziek zat ooit onder een toneelscene. Ik merk wel keer op keer dat mijn muzikale drijfveer me toch zo goed als altijd op zoek doet gaan naar een totaalgeluid dat kern en richting heeft. En dat vind je dan terug in vorm (compact), grooves en grote spanningsbogen die we bewust aanbrengen om de muziek spannend en in zekere zin begrijpelijk te houden. Let wel: in eerste instantie begrijpelijk voor mezelf. De muziek moet logisch aanvoelen, dat kan ook vanuit intuïtie gebeuren overigens. En dan komen we op het terrein van improvisatie. Wat mij bij het terugluisteren van de studio-opnames weer direct opviel is hoe iemands hyperindividuele bijdrage een stuk naar een andere dimensie kan brengen. Fascinerend!"

Klik hier voor meer informatie over DEON en het tourschema.

Foto's: Allard Willemse & Cees van de Ven

Labels: Ad Colen, DEON, Dion Nijland, interview, Mees Siderius, Ruben Drenth, Steven Kamperman