Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

In memoriam
Richard Davis

Op woensdag 6 september stierf Richard Davis op 93-jarige leeftijd in Madison, Wisconsin. De bassist speelde mee op een aantal klassiek geworden albums, zoals 'Swingin’ Easy' van Sarah Vaughan, 'Out To Lunch!' van Eric Dolphy, 'Point Of Departure' van Andrew Hill en 'Karma' van Pharoah Sanders, waarop hij samen met bassist Reggie Workman verantwoordelijk was voor de bezwerende drive in 'The Creator Has A Master Plan'. Maar hij speelde ook mee op Van Morrisons baanbrekende album 'Astral Weeks'.

Davis, geboren op 15 april 1930 in Chicago, deed zijn eerste muzikale ervaring op door de baslijnen te zingen in het vocale trio van zijn gezin. Na de middelbare school studeerde hij bas bij Rudolf Fahsbender van het Chicago Symphony Orchestra. Hij ging optreden met het trio van pianist Ahmad Jamal. Hij koos voor de contrabas omdat die in jazzcombo's vaak onopvallend achterin opgesteld stond. Precies een plek waar hij zich in alles het prettigst voelde: op de achtergrond.

Naast jazz leerde Davis ook klassiek spelen in het Chicago Youth Symphony Orchestra. Hij trad op in orkesten onder leiding van Leonard Bernstein en Igor Stravinsky (die Davis zijn favoriete bassist zou hebben genoemd). In een recent eerbetoon zei pianist Ethan Iverson: "The room became much larger when Richard Davis unpacked his instrument." Pianist Jason Moran, die meerdere keren met Davis samenwerkte, roemt "the way he found the space in the bass line. Instead of 'walking' a bass line, Davis seems to 'chart' it. Like an astronomer charting the sky. In that way, he found freedom in the bass by pivoting between the earth and the stars."

In 1954 verhuisde Davis naar New York om te spelen in een band onder leiding van pianist Don Shirley. Een paar jaar later belandde hij in de begeleidingsband van Sarah Vaughan. Davis zei later vaak dat hij zijn doctoraat behaalde aan "de Universiteit van Sarah Vaughan".

Door een gedeelde passie voor klassieke muziek uit de 20e eeuw raakte Davis bevriend met altsaxofonist Eric Dolphy, die ook fluit en basklarinet speelde, en wiens opmerkelijke bereik en concept overeenkwamen met dat van Davis. Zo is hij ook te horen op de opnamen die in juli 1961 zijn gemaakt in de New Yorkse club The Five Spot, als lid van een legendarische groep met Dolphy, trompettist Booker Little, pianist Mal Waldron en drummer Ed Blackwell.

Davis bracht een groot deel van de jaren 60 door als veelgevraagd sessiebassist in New York, waar hij optrad en opnam met een scala aan grootheden. Met name zijn werk met pianisten Andrew Hill en Jaki Byard was een toonbeeld van virtuositeit. In 1966 was Davis een van de oprichters van het Thad Jones-Mel Lewis Orchestra. Met zijn spel in die band wist hij zowel bassisten als componisten te beïnvloeden.

In 1977 werd hij benoemd als professor muziek aan de universiteit van Wisconsin-Madison. Daar richtte hij ook de Richard Davis Foundation for Young Bassists op, om ervoor te zorgen dat een gestage stroom getalenteerde muzikanten in zijn voetsporen kon treden. Hij bleef er tot 2016 in functie en haalde diepe voldoening uit het lesgeven.

Foto: Brian McMillen

Labels: Andrew Hill, bas, Eric Dolphy, in memoriam, Richard Davis