Tenorist en componist James Brandon Lewis is een muzikant van weinig woorden. Liever laat hij de muziek voor zich spreken, gekenmerkt door een onmetelijke diepgang en immense dadendrang! Desondanks laat de tenorist het publiek achter met actuele uitspraken zoals: 'Don’t let the robots take over', 'We need music more than ever' en voegt hij hier 'Stay positive' aan toe. Er is niet veel fantasie voor nodig om deze uitspraken te plaatsen in de huidige tijdgeest.

Het trio speelt bijna ononderbroken in een uitverkocht Paradox. Het laatste album 'Apple Cores' is een unieke invulling van een ode aan trompettist Don Cherry, overigens zonder een trompettist aan de line-up toe te voegen. James Brandon Lewis speelt met een indrukwekkende ritmesectie. Josh Werner die bijzondere aandacht heeft voor groove, met zijn baslijnen hypnotiseert en elementen van hiphop toevoegt aan het basgeluid. Gerald Cleaver vervangt Chad Taylor en speelt indien nodig ingetogen en expressief als de muziek er om vraagt.

Het saxofoongeluid van Lewis is krachtig, gezaghebbend en opvallend genoeg regelmatig licht van aard en zelfs lieflijk. Zijn virtuoze techniek stelt hij ten dienste van zijn niet aflatende muzikale zoektocht naar vernieuwing en improvisatie. De geesten van grote saxofonisten uit het verleden zijn niet meer dan latent aanwezig als inspiratiebron voor een stortvloed aan instrumentale erupties en uitdagende soli. Echter, Lewis heeft een uniek geluid en bewandelt een zelfgekozen muzikaal pad.

De hoogstaande jazz wordt niet opgediend in muzikaal hapklare brokken. De energie en de rauwheid van emoties zijn leidend en de voortdurende temposchommelingen zijn al even natuurlijk als virtuoos. Bij vlagen onstuimig en onnavolgbaar inventief en indringend worden thema's omspeeld en teruggehaald. Compromisloos, puur en direct wordt een weg gevonden in een mix van vrije jazzvormen met een hoog spiritueel karakter. De solo's van zijn begeleiders zijn spaarzaam en effectvol, hun muzikale ondersteuning is empathisch en aangrijpend.

In het tweede deel van dit diepgravende optreden wordt geen gas teruggenomen maar wel met meer lichtheid geïmproviseerd. Een teder slaapliedje, een funky stuk en een ballade zijn hiervan de spreekwoordelijke voorbeelden. Hierna wordt het opnieuw spannend en keert de zindering terug. Met een onheilspellende verhaaltrant en compromisloze improvisatie. Gevolgd door een afwisseling van zwevende en gedempte saxofoongeluiden, waarbij zonder effectbejag de uitgebreide skills van Lewis over het voetlicht worden gebracht.

James Brandon Lewis heeft de beschikking over het meest felle en aanvallende saxofoongeluid in de moderne jazz. Maar hij kan ook ruimtes laten, effectvol herhalen en met houvast improvisaties vervolgen, cerebraal en emotioneel geladen. Onberispelijk en rijk gedetailleerd in de uitvoering, maar ook onbevreesd en boordevol verrassingen!

Foto's: Louis Obbens. Klik hier voor meer foto's van dit concert.

Labels: concert, Gerald Cleaver, James Brandon Lewis, Josh Werner

(Louis Obbens, 14.5.25) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Kristina Fuchs &
Jeroen van Vliet -
Life, You Are Beautiful
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.