Wat hebben Duke Ellington, Herbie Nichols, Thelonious Monk, Charles Mingus, Horace Silver en Abdullah Ibrahim met elkaar gemeen? Het waren stuk voor stuk begenadigde componisten, die ook nog eens begenadigde pianisten waren. Ja, ook Mingus. Al die artiesten waren in de loop der jaren al eens onderwerp van studie en uitvoering door het trio Guus Janssen-Bert van Erk-Wim Janssen. In De Smederij werd een soort 'greatest hits' programma uitgevoerd.

Bij 'House Party Warming', een toepasselijke opening van het programma, werden meteen twee dingen duidelijk. Herbie Nichols had er een handje van om triostukken een orkestraal karakter mee te geven en de pianostemmer had zich in het huisnummer vergist of zo.

De gebroeders Janssen verschenen ooit op het toneel als typische representanten van de Hollandse Improschool, met een voorkeur voor heldere, om niet te zeggen strenge structuren. Dat is in hun spel nog wel terug te vinden. Al zijn ze in de loop der tijd in de richting van de mainstream opgeschoven. Dat is niet denigrerend bedoeld, voor alle duidelijkheid. Guus, pianist, blijft ook in zijn improvisaties dicht bij de melodie en broer Wim, drums, toont nog steeds een voorkeur voor de 'klare lijn'. Meer Kuifje dan Dick Bos (zelf is hij ook een getalenteerde striptekenaar). In Monks 'Four In One' voerden de gebroeders een spannend duel uit.

Over bassist Bert van Erks unieke vibrerende toon, boordevol leven en warmte, heb ik het al eens eerder gehad. Met de Janssens vormde hij een compleet orkest - een blazer erbij zou een muzikant teveel zijn geweest.

Het geval wilde dat de Roemeense drummer Anton Gabriel Matei eerder op de avond met een sextet eindexamen had gedaan in het Prins Claus Conservatorium. Met die groep opende hij de jamsessie na het eigenlijke concert. Jaren-zeventig neobop, in de geest van Joe Henderson, Michael Brecker en Art Blakey. Maar voor mij was het meest memorabele optreden dat van de Bulgaarse drummer Simeon Simeonov. Een pittig kereltje, dynamisch - dus ook op pp-niveau prima functionerend - maar vooral onbeschaafd hard swingend.

Roemenië, Bulgarije - zou het toch in de yoghurt zitten?

Foto: Annie Suijkerbuijk

Labels: Bert van Erk, concert, Guus Janssen, Wim Janssen

(Eddy Determeyer, 14.5.24) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Robin Verheyen Trio - 'Zabonpr​é​s Sessions'
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.