Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Festival
Sound of Europe Festival - Dag 1

Categoriseren, ik zal niet de enige zijn die daar behoefte aan heeft. Hoe berg je anders die alsmaar uitdijende hoeveelheid cd's op. Pop, jazz, klassiek als hoofdcategorieën en daartussen weer subcategorieën, dat houdt de zaak overzichtelijk. Probleem is alleen dat steeds meer musici zich niet zoveel aantrekken van mijn behoefte en vrolijk grensoverschrijdend bezig zijn. Het Sound of Europe Festival in Breda biedt ze dezer dagen een podium. 'Unexpected Crossover' kreeg het festival als ondertitel mee: 'Het gaat om muzikanten die de gebaande paden verlaten en nieuwe elementen uit andere stijlen integreren. Improvisatie behoort daarbij altijd tot de kern.' En daar zit ik dan met mijn hokjes.

Nicolò Ricci's Ambergris, dat op vrijdag 12 april het festival mag openen, houdt zich overigens nog redelijk aan de regels en vermengt de jazz hooguit met wat Zuid-Europese folk. Hun debuutalbum 'BellissimƏ' kwam hier eerder aan bod, in het kader van Keep an Eye on the Records, en ook nu valt op hoezeer de musici aan elkaar gewaagd zijn. Opvallend is wederom de rol van pianist Emanuele Pellegrini. Met piano en synthesizer creëert hij stevig ritmische, maar ook minimalistisch aandoende patronen. Stuwend en opzwepend. Voeg daarbij de ritmesectie en het feest is compleet. Ricci mag daar graag wat mee contrasteren. Zijn kracht ligt met name in het blazen van superieure melodieën op zijn altsax, echt een verhalenverteller deze man. Verder valt in 'A Bag Of Bags' de bassolo op van Alessandro Fongaro: verstild en melodieus.

Linda Frederiksson is al minder stijlvast. Of beter gezegd: de drie musici die ze heeft meegebracht - toetsenist Tuomo Prättälä, bassist Mikael Saastamoinen en drummer Olavi Louhivuori - zijn dat. Frederiksson zelf maakt pure jazz in de traditie van Mats Gustafsson. Dus lees: met veel power, repetitieve patronen en een grote variatie aan diverse technieken. Al kan ze ook, en daarin onderscheidt ze zich van iemand als Gustafsson, de noten gevoelig raken en onverwacht emotionerend uit de hoek komen. Maar het mooist klinkt ze als ze volledig los gaat, alsof de duivel haar op de hielen zit. Bijzonder is 'Pinetree Song'. Het hart van dit stuk bestaat uit opnames van een oude boom, krakend in de wind en prachtig gecombineerd met de overige instrumenten. De Fender Rhodes-solo van Prättälä doet aansluitend de rest.

Het Belgische Dishwasher_ kwam op deze blog ook al aan bod met. Hun titelloze debuutalbum kwam enige maanden geleden hier voorbij. Saxofonist Werend Van Den Bosche, hier overigens op altsax, bassiste Louise van den Heuvel en drummer Arno Grootaers dienen ons ook nu weer een diner op met een overvloed aan verschillende gerechten. We horen jazz, funk, rock, folk, experimentele elektronica, dance en alles wat ik hier vergeten ben, met een knipoog naar de vroege jaren 70 van de vorige eeuw, toen deze jongelui nog niet eens geboren waren. Het livegebeuren voegt echt wat toe aan de cd. Dat geldt voor alle bands, maar zeker voor dit Dishwasher. Het speelplezier spat er werkelijk van af!

De Belgisch-Ghanese multi-instrumentaliste Esinam Dogbatse werkt onder haar voornaam. In haar muziek vermengt ze haar Afrikaanse wortels, zich met name uitend in de ritmiek met jazz, funk en rock. Behalve dat ze in de weer is met elektronica horen we haar op de dwarsfluit. Soms doet de muziek me wel wat denken aan die van Chris Hinze uit de jaren 80 en 90, die zich ook duidelijk liet beïnvloeden door andere culturen dan de westerse. Alleen is hier de groove nog sterker aanwezig en is de muziek, met dank aan de Moog-synthesizer, nog veel vuriger en meer opzwepend.

Foto's: Mischa Keijser

Labels: Ambergris, Dishwasher_, Esinam Dogbatse, festival, Linda Frederiksson, Nicolò Ricci, Sound of Europe