Cd
Ineke Vandoorn & Jasper van 't Hof - 'Dancing On Water'
Baixim, 2024 | Opname: 2023

Als recensent ken je soms musici die je eigenlijk al heel lang volgt en waarvan je weet dat het muzikaal gezien dik in orde is, die dan opeens met een release komen die je weer enorm verrast, alsof je ze voor het eerst hoort.

Dit is het geval met deze twee ervaren musici: vocaliste Ineke Vandoorn en pianist Jasper van 't Hof. Beiden kunnen bogen op een indrukwekkende muzikale carrière van tientallen jaren. Ineke Vandoorn speelde jaren geleden al eens in een prachtig duo met pianist Jeroen van Vliet. Dat was ook al indrukwekkend goed, wat stijl betreft, iets traditioneler dan deze release. Jasper van 't Hof is (net als Van Vliet) een pianovirtuoos. Vandoorn heeft een indrukwekkende staat van dienst als docent, vocalist, tekstinterpretator en met name op het gebied van stemgebruik. Wat dat laatste betreft kun je haar gerust een autoriteit noemen.

Met stem en piano denk je misschien dat de pianist een ondersteunende rol heeft bij een zangeres. Maar daar is hier geen sprake van. De interactie en diepgang op deze release is van een geheel andere orde en getuigt van een enorme muzikaliteit en diepgang. Stem en piano hebben een volstrekt gelijkwaardige rol. Soms dartelend om elkaar heen, dan weer overgaand in een versnelling, afgewisseld met verstilling.

Vandoorn en Van 't Hof tekenen voor de meeste composities op 'Dancing On Water'. De eerste song 'Quiet' is van Paul Simon. Van 't Hof speelt zowel akoestisch als met synthesizer, het is alsof Zawinul zó je kamer instapt. Maar ook Van 't Hof herken je toch direct aan zijn eigen unieke sound. De pianist heeft een hekel aan ingewikkelde akkoorden, zijn liggingen zijn helder, transparant en to the point. Dat hoor je met name sterk terug in het titelstuk. Vandoorn improviseert hier indrukwekkend, met overtuiging en zeggingskracht. 'The Way She Looks' is een compositie waar alle kwaliteiten van Vandoorn in samenkomen. Maar ook hier weer mooie passages van Van 't Hof, die ontroeren en raken en dichtbij gespeeld zijn. En wat een mooi open slot... De gehele release is wat stijl betreft gevarieerd en fris. Mooie fraseringen van stem, indrukwekkende soundscapes, vrije improvisaties, dan weer iets Arabisch-Spaans. Het album eindigt al net zo sterk als het begon met 'Yagapriya', een indrukwekkend nummer, zowel in compositorisch opzicht als in de uitvoering. Het doet me even denken aan Herman van Doorn, de broer van Ineke, die op 'Caoutchouc' van Vaalbleek vocaal ook zo'n enorme overtuiging had. Dat zegt wel iets over het unieke van het hebben van een talent.

Zelden kom je een release tegen die van begin tot eind zo boeiend is dat je als luisteraar volledig opgaat in het moment. Het ademt, het leeft, het bruist, het ontroert... en dan is er de stilte van het slot. Het muzikale universum is wonderlijk. Als je dat op een release zo vorm weet te geven past mij enkel bescheidenheid.

Het album wordt gepresenteerd op 25 februari in het Bimhuis, Amsterdam en op zondag 3 maart in TivoliVredenburg, Utrecht.