Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Cd's | Jazztube
HOT (Het Orgel Trio) - 'Sweelinck - New Jazz Fromt The 17th Century'
ZenneZ, 2023
The Preacher Men - 'Royal Flush'
ZenneZ, 2023

Twee orgeltrio's van eigen bodem. HOT, ofwel Het Orgel Trio, bestaat uit klarinettist Steven Kamperman, bassist Dion Nijland en organist Berry van Berkum, hier op een kerkorgel, een bezetting die je niet vaak ziet en dan doel ik vooral op de combinatie orgel-contrabas, alsof het orgel van zichzelf al niet genoeg bas heeft. Vaker zien we de bezetting zoals bij The Preacher Men. Die wordt gevormd door saxofonist Efraïm Trujillo, drummer Chris Strik en organist Rob Mostert, natuurlijk op een hammondorgel. Beide trio's hebben een nieuw album uitgebracht bij Zennez Records. HOT steekt de muziek van de zeventiende-eeuwse componist Jan Pieterszoon Sweelinck in een jazzjasje op 'Sweelinck - New Jazz From The 17th Century', terwijl The Preacher Men op 'Royal Flush' de traditie van het orgeltrio in de jazz weer op de kaart zet.

Eerder besteedde Het Orgel Trio ook aandacht aan de muziek van Duke Ellington ('Reflections Of Duke') en de nalatenschap van Charlie Parker, wat duidelijk maakt dat hommages brengen dit trio in het bloed zit. Maar liggen Parker en Ellington dan nog redelijk voor de hand, anders is dat natuurlijk met Sweelinck. En dus past een kerkorgel, die van de Utrechtse Nicolaïkerk, om precies te zijn. Het trio wijst erop dat Sweelinck, zelf organist, naast componist ook improvisator was - heel gebruikelijk in die tijd - en dat de stap naar jazz helemaal niet zo'n grote is. De stukken een beetje aanpassen, dat is eigenlijk alles. En dus horen we in opener 'Pavana Hispanica' zowel die zeventiende-eeuwse klanken, als die van de hedendaagse jazz. Voor het beluisteren van 'Pavana Lachrimae' is het echter wel handig als u ook de originele muziek van Sweelinck kunt waarderen, want daar blijft het trio hier wel heel erg dicht bij. Iets wat ook geldt voor de dans 'Ballo Del Granduca'. Met jazz heeft dit weinig te maken, hoe mooi het ook klinkt. En dat is zeker het geval, met name die lyrische bijdrage van Kamperman valt hier op. Voor Nijland is een belangrijke rol weggelegd in het verstilde 'More Palatino', waarin we hem zacht aan zijn bas horen plukken. Het is vooral muziek die de leden van dit trio in de gelegenheid stelt uitgesproken lyrisch te spelen. Op dit album is vrijwel geen dwarse noot te bekennen, dat bestond in Sweelincks tijd immers eenvoudigweg niet. Iets wat we bijvoorbeeld mooi terughoren in de twee delen 'Engelsche Fortuyn'. Een wat hoger jazzgehalte bezitten 'Est-ce Mars (Valeur Ajouté)' en 'Onder Een Linde Groen'. De eerste vooral vanwege de ritmiek, de tweede vanwege de prachtige solo van Kamperman.

Direct in 'Music For Blueshorn' geeft The Preacher Men zijn visitekaartje af. Trujillo blaast de stilte aan gort, Mostert vindt moeiteloos de blues uit de titel en Strik bakent met gerichte slagen het ritme af. Dit is de muziek waar dit trio in excelleert: jazz, blues en gospel, met volledige overgave gespeeld. Prachtig, dat duet in 'Amen' tussen Strik en Mostert: pure ritmiek, bijzonder overtuigend neergezet. En pure swing in 'Swing Like Eddie', de gouden jaren van de jazz worden hier schaamteloos mooi herdacht. Mooie lijnen van Trujillo, heerlijke overdaad van Mostert. Blijf hier maar eens bij stilzitten. En dan die solo van Mostert, pakkend en meeslepend, wat een genot! De ritmiek van 'Sweet Tooth', met een hoofdrol voor Strik, is evenmin te versmaden. En dan is er het relatief langzame 'The Freedom Trail', met wederom een overrompelende bijdrage van Mostert en een mooi subtiele en gevoelig geblazen solo van Trujillo. En natuurlijk gaan we op tempo naar buiten. Ritmisch doet het trio ons met 'Pacing' uitgeleidde. Het einde van een prachtig album.

In de Jazztube hieronder vertelt Efraïm Trujillo over de Eb saxofoon, de Blueshorn, die speciaal is gemaakt om een bluesy, southern swampy jazzgeluid te genereren. Daarna speelt HOT 'The Freedom Trail'.