Draai om je oren - Jazz & meer

		Draai om je oren Jazz en meer - Weblog

Festival
Kilometers maken in de kop van Drenthe
Draslanden Jazz: Doppler Trio | Frans Vermeerssen Trio | Bokomo Swing | Let's Be Gypsies, zaterdag 13 mei 2023, diverse locaties Noord-Drenthe

De 37ste editie van de ZomerJazzFietsTour door het Groninger Hogeland staat gepland op 26 augustus. Dit plezantste aller jazzfestivals vond navolging bij de Jazzclub Assen, die jaarlijks een Jazz by Bike organiseerde, maar ik heb de indruk dat die inmiddels ter ziele is. In en om het etablissement annex studio Het Rode Hert in Roderwolde vond zaterdag de tweede editie van Draslanden Jazz plaats. Met vier pleisterplaatsen annex podia in de kop van Drenthe misschien wat bescheiden van opzet. Aan de andere kant: op een willekeurig festival verstouw je ook niet meer dan vier of vijf acts.

We begonnen in de toekomst. Op een boerenerf aan de Achterstewold stond het Doppler Trio, jonge muzikanten die elkaar op het ArtEZ Conservatorium hebben ontmoet. In een decor van ritselende bomen, een kas en tien kilometer weiland brachten ze muziek die prima harmonieerde met de natuur. Tijdens de zachtere passages, wanneer we uitsluitend het bedachtzame keyboard van Daniël van der Duim hoorden, werd dat ondersteund door het ruizelen en kwinkeleren van de aanwezige flora en fauna. Geen brushes nodig deze band. De Dopplers spelen een soort improfusie. Het spannendst werd het toen contrabassist Floris-Jan van den Berg zijn vocalen in de mix gooide en drummer Hendrik Eichler daar met zijn gruizige grungegezang nog een schepje bovenop deed.

Ook pastoraal: het Frans Vermeerssen Trio achter hoeve Eiteweert, in het vlek Matsloot. Van de optredende groepen speelde deze formatie het minst nadrukkelijk. Ornette Coleman (jaren zestig) leek het kompas waarop Vermeerssen en zijn kompanen voeren. Maar dan op zwakstroom. De organisatie had hier zeteltjes gehuurd die het midden hielden tussen balkonmeubilair en ligstoelen. Een aantal door de wol geverfde en de zon gebronsde dames had de hint begrepen en lag heerlijk ontspannen zonne-energie te absorberen. Voor hen was ook het op niet veel meer dan één noot gespeelde 'Dao' een aangename, om niet te zeggen betoverende klank op de wellness weide.

Energieker ging het er aan toe in Het Rode Hert, waar het internationale gezelschap Bokomo Swing descepter zwaaide. Het kwintet had gekozen voor op zich relaxte funkjazz. Met het aandeel van basgitarist BensonItoe zit je dan geramd: die gast heeft de funk aan zijn kont hangen. Naamgever Kevin Bokomo beschikt over een mooie flexibele stem die ook in het laag sonoor en zuiver en aangenaam bleef. Tenorsaxofonist en medeorganisator Hans Wijnbergen blies zichzelf een mild hartinfarct. Dat was minder gewaagd dan je wellicht zou denken: als uitbater van het Hert weet hij natuurlijk exact welk pilletje waar ligt. De verrassing hier was 'Blue Moon'. Inderdaad, de evergreen van Richard Rodgers en Lorenz Hart. Mel Tormé en The Marcels legden al 'definitieve' versies vast en Bokomo had er weer iets totaal eigens van gemaakt. Zo'n maan ziet er in tropische streken toch weer anders uit. Het nummer was met een snufje reggae bereid en bovendien zong Bokomo een deel van het lied in het Lingala.

Het festival werd bij het gemaal van Peizermade afgesloten. Dat dit kwartet zich Let's Be Gypsies had genoemd is niet zo vreemd. Het vooroorlogse Quintette du Hot Club de France stond model voor deze Vlaardingse band. Viool, solo- en slaggitaar en contrabas. De setting, in de deuropening van een schuur achter het gemaal, tussen de strobalen en het haardhout, was romantisch en dat kon je ook specifiek van de viool van Erik Koning zeggen. Zijn subtiele dynamische spel, de kleine nuances, het kleurenpalet: Koning zou het goed doen als Stehgeiger - wanneer dat beroep nog bestaat, tenminste. De samenwerking met sologitarist Roy de Rijke was subliem en niet alleen in hun gezamenlijke over elkaar heen buitelende improvisatie in 'Russian Lullaby'. De band had ook een grappige bewerking van Luiz Bonfá's 'Manhã De Carnaval' gemaakt, dat nu 'Marja De Carnivoor' heette. Moraal: mannenvlees kan verslavend zijn. De blikken die sommige dames bij het wegrijden op hun partners wierpen, spraken boekdelen.