Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
![]() Keith Jarrett - 'Bordeaux Concert' ECM, 2022 | Opname: 6 juli 2016 Keith Jarrett - 'Book Of Ways' ECM, 2023 | Opname: juli 1986 Vijf jaar geleden werd de vermaarde pianist Keith Jarrett getroffen door twee beroertes, waardoor pianospelen voor hem definitief tot het verleden behoort. We moeten het dus doen met zijn opnames, zoals 'Book Of Ways' dat door zijn platenmaatschappij ECM Records opnieuw is uitgebracht, en met wat zo nu en dan nog opduikt uit de archieven, zoals opnames gemaakt op 6 juli 2016 in het auditorium van de Opera de National in het Franse Bordeaux, die vorig jaar bij dezelfde platenmaatschappij onder de titel 'Bordeaux Concert' het licht zagen. Vijf kwartier aan improvisatie, opgeknipt in dertien titelloze delen, dat behelst 'Bordeaux Concert'. Na een wat aarzelend begin creëert Jarrett een boeiend patroon, waarvan ritme en melodie belangrijke elementen zijn, zonder dat dit echt tot wasdom komt. Verderop gaat het tempo fors omlaag en krijgt de muziek kenmerken van een ballade. Bijzonder is het puntige tweede stuk en de wijze waarop Jarrett hier aanzetten doet tot een ritme, zonder ook hier echt door te pakken, iets dat we wel vaker aantreffen in zijn spel. Pas in het derde stuk werkt Jarrett een melodie compleet uit. Het gaat gepaard met een groove die de invloed van de blues verraadt, een actie die het publiek aan het applaus te horen wel kan waarderen. In het vierde en het vrij stug ritmische vijfde deel zoekt hij weer meer de abstractie, complexe patronen ontvouwend. Het vormt een mooi evenwicht in deze recital, manoeuvrerend tussen meer of minder abstractie. In het zesde en zevende stuk keert hij dan weer terug naar meer melodisch spel, met een mooi nadrukkelijk patroon op links in het zesde en een prachtige, mooi repetitieve melodie in het zevende. In het achtste deel horen we die voor Jarrett zo typische ritmiek, met een flinke scheut blues. Het is ook zo'n moment waarop hij het niet kan laten om mee te zingen. Bijzonder is ook het relatief korte, maar wel bijzonder ritmische tiende deel. Prachtig zijn tot slot de vrij ingetogen en melodische delen elf en twaalf. Met name in dat laatste stuk weet Jarrett de gemoederen te beroeren.
Labels: cd, Keith Jarrett, onder het stof vandaan (Ben Taffijn, 9.4.23) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |