Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd / Jazztube
Susan Alcorn Quintet - 'Pedernal' (Relative Pitch, 2020)

Opname: 12 november 2019
Susan Alcorn - 'The Heart Sutra - Arranged by Janel Leppin' (Ideologic Organ, 2020)
Opname: 31 mei 2012

Susan Alcorn heeft zich er nooit iets van aangetrokken dat door zowat iedereen de pedalsteelgitaar wordt geassocieerd met countrymuziek. Zo nam ze vorig jaar het ook hier besproken 'Invitation To A Dream' op met Joe McPhee en Ken Vandermark en verschenen onlangs 'Pedernal' en 'The Heart Sutra', waarin we eveneens grote namen uit de hedendaagse jazz tegenkomen. Het kwintet dat Alcorn voor 'Pedernal' vormde bestaat voor een groot deel uit musici waar ze reeds intensief mee samenwerkte. Gitariste Mary Halvorson kent ze door mee te spelen in haar octet, met bassist Michael Formanek nam ze diverse albums op en ook met drummer Ryan Sawyer zijn de banden hecht. Het enige lid in dit kwintet waar Alcorn niet eerder mee werkte is violist Mark Feldman. Terugblikkend op dit project zegt ze: "I just never felt I'd have an opportunity to do it right, with a budget [mogelijk gemaakt door een beurs die ze kreeg, RED.]. I wanted to play with people who were my friends, and who could read difficult music, could easily go into the harmonic spaces that the music required. And they also had to be good improvisers."

Alcorns veelzijdigheid vertaalt zich in dit album. Het is geen country, geen folk, geen jazz, geen klassiek, maar eerder van alles wat. Maar vooral is het een plaat geworden die uitnodigt tot zorgvuldig luisteren, want de kracht zit zonder meer in de nuance. We horen dat dit direct terug in het titelstuk waar het allemaal mee begint. Zeer ingetogen, bijna klassieke klanken horen we hier. Dan ontstaat de melodie en komen de andere musici erbij en horen we de kracht van dit kwintet dat, op de drummer na, louter uit snaren bestaat. Op schitterende wijze verweeft Alcorn al die klanken van hoog tot laag met elkaar. 'Circular Ruins' is abstracter en bevat een aantrekkelijk duet tussen Halvorson en Alcorn. Een kunstwerk van geluid, waarin de boventonen de hoofdmoot vormen. Maar let hier ook zeker op het slagwerk verderop en de fragiele vioolsolo van Feldman. 'R.U.R.' is qua stijl en dynamiek wellicht nog het beste als jazz te bestempelen: een duidelijke structuur als kern en volop ruimte voor abstracte improvisaties. 'Night In Gdansk' sluit qua stijl weer wat meer aan bij de eerste twee stukken, ook hier die luisterrijke combinatie van klassiek, folk en vrije improvisatie. Het album wordt afgesloten met 'Northeast Rising Sun', waarin Alcorns roots - die wel degelijk in de country liggen - het duidelijkst naar voren komen, maar dan wel op haar geheel unieke wijze.

In 2012 had Alcorn een residentie in de Issue Project Room in Brooklyn, New York. De opnames van het concert waar deze residentie mee werd afgesloten verschenen onlangs als download bij Ideologic Organ, onder de titel 'The Heart Sutra'. En ook hier vinden we een indrukwekkende bezetting: gitarist Anthony Pirog, celliste Janel Leppin (die ook de arrangementen maakte), altviolist Eyvind Kang, bassist Skúli Sverisson, klarinettist Doug Wieselman en zangeres Jessika Kenney. Veel van wat we hierboven over 'Pedernal' schreven gaat hier eveneens op, al is de invloed van hedendaags gecomponeerde muziek groter en voelen we de invloed van de deep listening-filosofie van Pauline Oliveros, waar Alcorn sterk door is beïnvloed. Traag stromende, drone-achtige klanken in 'The Royal Road' en een intense solo op basklarinet van Wieselman. Heel bijzonder is ook hoe in het begin van 'Broken Obelisk' het ritme wordt opgebouwd, waarna we zo de nevel in lopen. Het verdere verloop van het album is aangenaam grillig. Sfeervolle klanknevels worden doorsneden met lucide solo's, zoals die van altviolist Kang in 'Gilmore Blue'. Een bijzondere rol is ook weggelegd voor Kenney. In 'Suite For Ahl' zingt ze daadwerkelijk een tekst, van Leppin, maar op veel andere plaatsen zet ze haar krachtige stem zeer overtuigend in als instrument.

Maar hoe verschillend ook, ze passen beiden in Alcorns wijze van werken: "There are basically four directions to the music I play and have played for years - the composition and recording of my own music, adaptation of adventurous works of music written by others that speak to me in a personal way, free improvisation with like-minded musicians, and collaborations with various outlier musicians on the fringe of music and society who have important things to say."

In de Jazztube hierboven zie je het Susan Alcorn Quintet live in The Dance, Manhattan tijdens het NYC Winter Jazzfest 2020.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 22.10.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.