Concert
Jaspers vespers
Jasper van 't Hof B.E. Trio, zondag 1 maart 2020, Jacobuskerk, Feerwerd

Met een oorverdovend striemend geraas opende toetsenspeler Jasper van 't Hof zondagmiddag de vespers in de Jacobuskerk. Het was de opmaat tot zijn oude hit 'Schwester Johanna', opgedragen aan de teerbeminde. Alsof de regen bij wijze van afwisseling de kerk aan de binnenkant geselde. Terwijl het zonnetje door de boogvensters scheen - een soort kermis in de hel, maar dan binnenstebuiten. En ja hoor, daar kon je op wachten: 'rorate coali desuper' zongen d'engelen in mijn hoofd ('et nubes plurent justum' vond ik er achteraf, eerlijk is eerlijk, op Google bij). Je kunt met andere woorden zo oud worden als je maar wilt, zo'n judeo-christelijke periode raak je nooit helemaal meer kwijt.

Na deze knalharde ode, met ritmen die door elkaar kolkten en Stefan Lievestro, die met een onverstoorbare walking bass het elektronische patroon van Van 't Hof overnam, raakten we in rustig vaarwater. In 'The Quiet American', eveneens van eigen hand, probeerden Graham Greene en Frédéric Chopin elkaar uit het spotlight te ellebogen. 'Muti' was een speels soort minimal music, dat organisch overvloeide in een gezonde medium swing.

Dat was misschien een illustratie van wat de toetsenman na afloop met enige verbazing in zijn stem vaststelde: na al die wilde jaren, waarin de muziek alle kanten opklotste, komt alles toch weer bij elkaar in een soort grote traditie. Hij had toen net zijn toegift gespeeld, Horace Silvers 'Peace'. De spaarzame hoekigheid verwees naar Thelonious Monk, de plaatsing van de noten naar Duke Ellington. Hier liet Van 't Hof zich van zijn meest lyrische kant zien.

Hij was zijn tweede set begonnen met wat hij zelf devoot 'Gezang 148' noemde, waarbij ik zijn tong verraderlijk in zijn wang zag bewegen. Het bleek in ieder geval een wals te zijn die uit zijn voegen was getild. Dat ging dan weer over in grote geluidsvolumina, die in platen en brokken over en naast elkaar schoven.

Daarbij bleek drummer Jimmi Hueting een alleszins bekwame vervanger voor de verhinderde Jamie Peet. Vrijer dan funkbeestmens Peet, maar alle accenten wel mooi op hun plek.

Buiten neigde de zon ter kimme, terwijl het in de rest van Nederland goot.

Concertfoto's: Marije Tempel