Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd-box / Jazztube
Portret Joe McPhee Part 2
DKV & Joe McPhee - 'The Fire Each Time' (Not Two, 2019)
Opname: 13, 15 & 16 november / 27-28 december 2017

McPhee's carrière ging langzaam. In Amerika kwam hij maar moeizaam op gang en jarenlang gebruikte hij zijn vrije dagen - hij werkte tot 1981 in een fabriek - om in Europa te kunnen optreden. Hij voelde zich er thuis, na in de jaren 60 een deel van zijn diensttijd in Duitsland te hebben doorgebracht. Daar zaten ook zijn fans, met als meest belangrijke de Zwitser Werner X. Uehlinger, die in 1975 een nieuw platenlabel oprichtte om 'Black Magic Man' uit te kunnen brengen. Het zou het eerste album worden van het fameuze Hat Hut. Zes jaar later kreeg McPhee de leiding over het kantoor in de VS, waarna hij weer vier jaar later volledig de overstap naar de muziek kon maken.

Teug naar die muziek. Het uitbrengen van de verrichtingen tijdens de kleine tour van het DKV Trio - ofwel drummer Hamid Drake, bassist Kent Kessler en rietblazer Ken Vandermark - met McPhee is in alle opzichten een gouden greep te noemen. Zelden hoor je spel op dit hoge niveau. Een ritmetandem die zonder meer tot de beste van dit moment behoort en twee blazers die juist door hun zeer verschillende stijl elkaar perfect aanvullen.

Direct in het eerste concert, opgenomen in Parijs op 13 november 2017, horen we waar dit toe kan leiden; luister naar de melodische en zeer ritmische stroom noten in 'Le Select - Chicago Defenders - Nation Time', culminerend in een zeer energieke solo van Drake, of naar de prachtige bassolo van Kessler, fijnzinnig ondersteund door Drake in 'Rue De Tournon' en u weet genoeg.

Twee dagen later speelde het kwartet in Poznan. McPhee en Vandermark maken in hun versie van Thelonious Monks 'Circumstantial Evidence' indruk met zeer intens en getormenteerd spel, dat uitmondt in een prachtige melodische frase. Eenzelfde indrukwekkende behandeling krijgt George Gershwins 'Summertime'. Dan is er die meesterlijke, zangerige solo van Kessler met de strijkstok en die van Vandermark op klarinet, zeer swingend begeleid door Drake op '137 West 71st Street'. Een duet dat eindigt met een solo van Drake, die andermaal getuigt van zijn ongelofelijke gevoel voor ritme. Een dag later staan ze in Pardubice, Tsjechië en spelen ze een superstrakke en zeer opwindende versie van 'West 128th Street'. Prachtig, die zeer ritmische en enerverende combinatie van wederom 'Circumstantial Evidence', maar nu gekoppeld aan 'Nation Time'. Beslist een van de hoogtepunten van deze box. Een tweede komt daar overigens direct achteraan: McPhee op zijn zaktrompet. Blazend, sputterend en pratend werkt hij zich een weg door de eerste minuten van 'Impressions Of Knox'.

In deze box een boekje met twee teksten. De eerste heeft de prachtige titel 'Tell me, how long has Trane been gone' en staat natuurlijk stil bij de dood van John Coltrane. Door de mensen die hij ontmoette bij de begrafenis - waaronder Ornette Coleman, Charles Moffatt, Billy Higgins en Jimmy Garrison - een in meer dan een opzicht belangrijk moment in het leven van McPhee, zoals blijkt uit eerder genoemd interview in The Wire Magazine (nr. 420). De tweede tekst handelt over de positie van de zwarte Amerikanen, 'Nation Time for real this time (in this error of Trump)' luidt het veelzeggend, refererend aan de titel van McPhee's eerste album uit 1971, 'Nation Time'. Beide teksten spelen een rol in deze muziek, die niet alleen overduidelijk wortelt in de traditie van McPhee's grote voorbeelden - naast Coltrane ook Eric Dolphy, Ornette Coleman en Albert Ayler - maar ook nog eens impact heeft. Op menig moment maakt dit kwartet met intens en energiek spel duidelijk dat dit muziek is met een boodschap.

De tweede helft van de box bestaat uit concerten in Milwaukee (27-12, cd 4) en Chicago (28-12, cd 5 en 6). Groots hier: Vandermark met een stomende solo op baritonsax, geflankeerd door het strakke ritme van Drake en Kessler in 'L’Abbaye', op de vierde schijf. Je had erbij willen zijn. Aansluitend horen we Kessler in 'P.S.' met een schitterende solo, gevolgd door een van folk doortrokken duet met Vandermark. Maar de grootste verrassing blijft die baritonsax. We horen hem ook in een prachtige, pompende solo op 'Les Deux Magots'. Een aanwinst vormen ook zeker de bewerkingen van standards. Hoorden we eerder 'Summertime', dit concert bevat een prachtige versie van 'Ol’ Man River' met een intens spelende McPhee. En dan hebben we in het zeer ritmische 'Leukerbad' weer die knetterende baritonsax en een ritmetandem die de platen uit het plafond speelt. Met een knipoog naar New Orleans. En weer horen we 'Impressions Of Knox' - sommige stukken komen we meerdere keren tegen in deze box - maar nu nog net een fractie intenser dan de vorige keren. Hoogtepunt van de laatste cd is zonder meer 'Saint-Paul-de-Vence', vanwege de manier waarop het ritme hier wordt opgebouwd en vanwege de spetterende drumsolo van Drake en de zeer verstilde, intense bassolo van Kessler. Eindigen doen we deze set, heel toepasselijk, met een vibrerende versie van 'Nation Time'.

In de Jazztube zie je een deel van het concert dat het DKV Trio & Joe McPhee op 11 november 2017 gaven in Manghha, Krakau.

Op vrijdag 13 december treedt Joe McPhee op met Universal Indians (saxofonist John Dikeman, bassist Jon Rune Strøm en drummer Tollef Østvang) in De Singer, Rijkevorsel.

Foto: Cees van de Ven

Labels: , ,

(Ben Taffijn, 12.12.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sunny Five - 'Candid'
Klik op de hoes om een track van dit album te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.