Concert
Eentonig vuurwerk
Mammal Hands, Paradox, vrijdag 22 maart 2019, Paradox, Tilburg

De populariteit van Mammal Hands groeit en groeit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat alle concerten van de Britse formatie in Nederland drukbezocht zijn. Paradox is tot de nok toe uitverkocht. Mammal Hands kan in een adem genoemd worden met energieke pianotrio's zoals GoGo Penguin en Phronesis. Ook Mammal Hands maakt moderne gecomponeerde jazz met de nadruk op ritmische gedrevenheid. De basloze bezetting met piano, saxofoon en drums onderscheidt zich van bovengenoemde groepen. Het trio Mammal Hands heeft in kort tijdsbestek drie albums uitgebracht. Na het debuut 'Animalia' en de opvolger 'Floa' is 'Shadow Work' het derde album. De uit Norwich afkomstige bandleden nemen bij het laatste album ook de productie voor rekening.

Mammal Hands speelt met jeugdig, onbevangen elan. Van meet af aan wordt met een grenzeloze dosis energie gespeeld. De groep vult de leemte van een bassist met wervelende piano- en saxofoonlijnen. Ook wordt compensatie bereikt doordat de drumkit is verrijkt met alternatieve percussie, zoals Indiase tabla's. Dit resulteert in een zeer evenwichtige en eclectische sound. Het trio maakt regelmatig gebruik van repetitieve bouwstenen. Langs de weg van de herhaling ontstaat een hypnotiserende trance. De instrumenten leggen een prachtig muzikaal tapijt over elkaar heen. Het tempo wordt opgevoerd en de klankintensiteit wordt aangewakkerd. De toegepaste methode van herhaalde riffs wordt dusdanig expliciet en frequent ingezet dat uiteindelijk de eentonigheid toeslaat.

De complexiteit, variatie en slagkracht die Jesse Barrett uit zijn kit haalt zijn grondig en avontuurlijk. Zeker wanneer de tabla's de Zuid-Aziatische atmosfeer accentueren. Het saxofoongeluid is met effecten beladen, maar kan niet verhullen dat de zeggingskracht en creativiteit van Jordan Smart regelmatig te wensen over laat. Het is prijzenswaardig het geluid van blaasinstrumenten op te rekken, maar de saxofoonklank vertoont regelmatig kitscherige trekken en klinkt blikkerig. Het pianospel van Nick Smart, bij vlagen wervelend in de cyclische groepsinteractie, wordt soms te veel naar de achtergrond verdrongen. Maar zijn spel is meedogenloos krachtig en toegewijd. Naarmate de avond vordert ontkomt ook de pianist niet aan het opvoeren van herhaaloefeneningen.

Het publiek staat op het einde op de banken van enthousiasme. Het Britse trio Mammal Hands vormt, ondanks alles, het bewijs dat hedendaagse, boeierige jazz een breed publiek kan aanspreken. Niets mis met de tomeloze energie, maar het onderscheid in het gespeelde materiaal mag in de live-setting groeien, net als de balans tussen de gespeelde solo's van de gebroeders Smart. Met andere woorden een dot minder saxofoon ten faveure van de piano. Het trio heeft met name op het studioalbum 'Shadow Work' universum, onder een voortdurend swingend en ritmisch fundament.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.