Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Caine goochelt met muziek Zorn
Uri Caine, woensdag 20 maart 2019, LantarenVenster, Rotterdam

In 2006 speelde de Amerikaanse pianist Uri Caine het zesde album van John Zorns 'Book Of Angels' in, 'Moloch'. Caine speelt daarop die zo voor Zorn kenmerkende melodieën speelt, een mengsel van jazz, klassiek en bovenal Joodse folk.

Nu, 13 jaar later, speelt hij deze muziek nog steeds, zoals nu in het Rotterdamse LantarenVenster. Maar nu wel op een totaal andere wijze dan op het album. Na afloop van het concert geeft hij zijn redenen, waarbij de basis lag in de zaal die hem vroeg toch zeker vijf kwartier te spelen. Maar zo veel Zorn-stukken heeft Caine niet en bovendien leent, volgens de pianist, die muziek zich niet om vijf kwartier op te teren. Daar zit wel wat in, de stukken zijn immers op zichzelf stuk voor stuk redelijk eenvoudig. Het is een vaak bezwerend melodisch patroon dat op verschillende wijzen wordt herhaald en veranderd, maar veel meer gebeurt er niet.

Caine is echter in eerste plaats een jazzpianist die in de beste tradities in staat is om een publiek te boeien met een grote diversiteit aan muzikale uitingen. Het ene moment met een fluweelzachte, intieme aanslag, het volgende moment met beide armen beukend op het klavier en daartussenin zijn alle nuances mogelijk. Naadloos schakelend tussen het ene melodische patroon en het volgende. En hier ligt de basis voor de oplossing van de hierboven geschetste uitdaging: Caine maakte ter plekke nieuwe composities, bestaand uit stukken 'Book Of Angels' - je herkent het direct aan de bezwerende melodieuze patronen, standards en improvisaties en dat alles samengesmeed tot een caleidoscopisch geheel. Het gemak waarmee Caine dit doet verraadt allereerst zijn enorme vakmanschap en zijn inmiddels lange staat van dienst, het verraadt echter ook zijn brede belangstelling binnen de jazz. Dompelt hij je het ene moment onder in de wereld van Zorn, het volgende moment waan je je in een bordeel in St. Louis, een van die plekken waar de jazz ontstond.

Voorop staat daarbij altijd de lyriek en de harmonie. Caine hoort bij het type pianisten dat met een paar akkoorden een verhaal kan neerzetten en dat even snel weer om zeep helpt om ergens anders op over te schakelen. Saai wordt het nooit in deze muzikale achtbaan, temeer niet omdat Caine er duidelijk zin in heeft. Het verklaart ook waarom dit concert, inclusief de twee toegiften, uiteindelijk twee uur in beslag neemt, zonder pauze welteverstaan!

Al met al een meer dan boeiende ervaring, waarin Caine duidelijk de grenzen op zoekt en verschillende muzikale werelden op succesvolle wijze met elkaar verbindt. En dat op de avond van de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Daar kunnen politici nog iets van leren.

Foto's: Cees van de Ven

Labels: ,

(Ben Taffijn, 29.3.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.