Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Festival
Jazz op het scherpst van de snede
Stranger Than Paranoia, donderdag 29 december 2016, Paradox, Tilburg

Een belangrijke doelstelling van Stranger Than Paranoia, zo herhaalt organisator Paul van Kemenade diverse keren, is het publiek in contact brengen met andere vormen van jazz dan waar ze in eerste instantie voor komen. Het festival programmeert dan ook zeer breed, van meer traditionele jazz tot experimenteel en vergeet ook aanpalende stijlen als soul, blues en gipsy niet.

Zo krijgen we op de afsluitende avond Knalpot Extended. Knalpot is het duo van slagwerker Gerri Jäger, onder andere bekend van Naked Wolf, en gitarist Raphael Vanoli. Beiden zijn graag geziene gasten binnen de Amsterdamse impro-scene. Onlangs waren ze nog van de partij tijdens de October Meeting. Ze paren een grote mate van creativiteit aan een onorthodox gebruik van hun instrumenten. Vanoli bewerkt zijn gitaar met allerhande apparaten, maar vooral door tegen zijn snaren te blazen of deze met zijn tanden te bewerken. En Jäger is tegenwoordig zodanig met elektronica bezig dat zijn drumspel soms bijna niet meer herkenbaar is. Tijdens Stranger Than Paranoia krijgen ze versterking van Jozef Dumoulin, zijn Fender Rhodes en nog een berg aanvullende elektronica. Voor Jäger is dit na een concert van de onvolprezen The Black Napkins de tweede keer dat hij met Dumoulin op een podium staat. Repetitietijd was er niet, dus in plaats van een knetterende en knallende set zoals we van Knalpot gewend zijn, brengen ze een relatief ingetogen, volledig geïmproviseerde set, die het vooral moet hebben van de subtiliteit en het meeslepende karakter. Maar de chemie is er, alsof Knalpot al jaren uit drie leden bestaat.

De set van het Vlaamse LABtrio, reeds tien jaar bij elkaar en dat terwijl de leden nog geen 30 zijn (!), is een lust voor het oor. Dynamische, felle jazz, doorspekt met een veelvoud aan invloeden, van Michael Sembello's 'Maniac' tot de 15e 'Goldberg Variatie' van de heer J.S. Bach. Dit trio kan het allemaal, met verve. De leden, drummer Lander Gyselinck, bassist Anneleen Boehme en pianist Bram de Looze zijn perfect op elkaar ingespeeld en creëren zo het ene magische moment na het andere. Gyselinck heeft zich in no time ontwikkeld tot een begenadigd drummer, zoals we ook al in STUFF. mochten constateren. De Looze heeft een vrij klassieke stijl van spelen, is een prima solist, maar verstaat ook de kunst van het begeleiden door zijn empathisch gehoorvermogen. In 'Igor' bijvoorbeeld, waar het Boehme is die mag uitpakken met een lyrische, bijna dramatisch mooie solo. In die composities trouwens, bijna allemaal van eigen hand op de bovengenoemde twee na, combineert het trio eveneens jazz, pop en klassiek op prachtige wijze met elkaar. Het pianotrio mag dan zo langzamerhand een versleten vorm lijken, het LABtio laat horen dat er nog steeds veel mogelijk is met deze bezetting. Gewoon doen! En nu die nieuwe cd nog in februari, we gaan het beleven.

Afsluitend was het tijd voor een feestje met de soul van Myles Sanko & Band. De vloer wordt vrijgemaakt voor bezoekers die juist dit optreden van dichtbij willen meemaken om er voorzichtige danspassen op te zetten. De achtpersoons band van deze Britse 'lovechild of soulmusic' verwierf bekendheid als voorprogramma van Gregory Porter, die Sanko meenam op enkele tours. De zanger is overduidelijk geïnspireerd door old school-soul, jazz en funk en beïnvloed door grote namen als Otis Redding, Al Green, Bill Withers en Marvin Gaye, wiens 'Mercy Mercy Me' en 'What’s Going On' door Sanko wordt samengebald tot één stuk. Wellicht ligt daar nu ook juist het probleem met dit soort concerten: juist omdat je de voorbeelden kent en er volop uit dat idioom wordt geput, ga je al dan niet bewust toch vergelijken. En dan blijkt het weliswaar muzikaal allemaal verantwoord te zijn, met fijne spicy injecties van de blazers en Sanko die zijn best doet, maar dat het topniveau van diens idolen niet wordt aangetikt. Echt spannend wil het concert dan ook niet worden.

Desalniettemin mag opnieuw de conclusie worden getrokken dat de avontuurlijke en gevarieerde opzet van het Stranger Than Paranoia-festival met deze programmering alle eer is aangedaan.

Klik hier voor foto's van deze festivalavond door Cees van de Ven. En hier vind je foto's van deze avond door Louis Obbens.

Labels: ,

(Ben Taffijn & Maarten van de Ven, 10.1.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:






Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.