Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd / Jazztube
LAMA + Joachim Badenhorst – 'The Elephant’s Journey' (Clean Feed, 2015)


Een fraai voorbeeld van hoe flexibel en fris de moderne Europese jazz kan zijn. Was debuutalbum 'Oneiros' al een prima visitekaartje en vervolg 'Lamaçal' met gast Chris Speed de nog straffere tweede, dan gaat het trio met nieuwe gast Joachim Badenhorst nog een stapje verder, met een even zelfzekere als gevarieerde en vernuftige plaat.

De band werd in 2008 opgericht door de in Rotterdam gevestigde Portugese bassist Gonçalo Almeida, die in trompettiste Susana Santos Silva (niet zo lang geleden nog in de weer met De Beren Gieren) en drummer Greg Smith gelijkgezinden vond om de zone tussen traditie en experiment te verkennen. Dat gebeurde vanaf dag 1 met behulp van elektronica, loops, allerhande effecten en invloeden uit minder evidente uithoeken. Het resultaat is steeds opnieuw een hybride, elektroakoestische tussenvorm die vaak lyrisch aanvoelt, maar ook mysterieus, dromerig en filmisch, zonder aan prikkeling in te boeten. Dat voor de titel inspiratie gezocht werd bij 'A Viagem Do Elefante', de voorlaatste roman van José Saramago (1922-2010), de Portugese meester van de allegorie, is dan ook gepast. Vanzelfsprekend.

En literatuur zorgt wel hier vaker voor inspiratie, want andere songtitels verwijzen onder meer naar Dostojevski, Kafka (2x), Cervantes en één levende schrijver: Murakami, in de gelijknamige compositie van Smith. Wat vanaf 'Razor’s Edge' meteen opvalt, is de toegenomen prominentie van de elektronica. Santos Silva waart er immers op de tast rond in een universum van rinkelende, tintelende, krakende en brommende klanken. Een claustrofobische air van verlatenheid zet de toon. Die wordt niet voortdurend aangehouden, maar het album voelt wel aan als het meest complexe en donkere werkstuk van de band tot nog toe.

Nochtans wordt 'The Process' voortgeduwd door en aanstekelijke groove waarop klarinet en trompet onstuimig rond elkaar wentelen en korte spurtjes inlassen, terwijl schurende elektronica en repetitieve ritmes invloeden uit de moderne elektronische muziek verraden. En zo verenigt LAMA voortdurend een innerlijke tweespalt, een combinatie van introverte stream-of-consciousness met boude explosiviteit en scheurende blazers. 'A Hunger Artist' is aanvankelijk teneergeslagen, emotioneel slopend, maar belandt uiteindelijk bij een zachte schuifelgang, terwijl het prachtige 'Murakami' uitpakt met een onwennige eenzaamheid die ook het handelsmerk is van de Japanse schrijver.

Aan de andere kant van het spectrum krijg je dan composities als 'The Gorky’s Spy', dat knoestig zigzaggend slingert als een lap krolse rock-'n-roll. Trompet en basklarinet trekken aan hetzelfde, weerbarstige zeil, tot ze beiden buiten de lijntjes beginnen kleuren met steeds expressievere uitschuivers. Vergelijkbaar gaat het er aan toe in het titelnummer, dat de luisteraar aanvankelijk op het verkeerde been zet met een trage, lyrische aanloop. Maar dan: versnellingen, breed uitgesmeerde solo's, een knoert van een groove en nogmaals springerig soleerwerk. Stilzitten is geen optie.

Zodra je bij afsluiter 'Don Quixote' beland bent, is het ook duidelijk: LAMA klinkt hechter, avontuurlijker en eclectischer dan ooit tevoren, terwijl Badenhorst zo goed geïntegreerd is dat het lijkt alsof hij altijd al deel uitmaakte van de band. Hattrick! Het gaat prima met de jonge garde, dank u wel.

Deze recensie verscheen ook op Cobra.be

In de Jazztube hierboven zie je een uitvoering van 'The Elephant’s Journey' door het LAMA-trio, zoals uitgezonden op 31 mei 2015 vanuit het Bimhuis in het VPRO-programma Vrije Geluiden.

Labels: ,

(Guy Peters, 4.10.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.