Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


In memoriam
Paul Bley


Op 3 januari jl. overleed de in 1932 in Canada geboren pianist Paul Bley. Bijna zeventig jaar omspande zijn internationale carrière, die aanving op 17-jarige leeftijd toen hij Oscar Peterson verving in de Alberto Lounge in Montreal.

In 1950 vertrok hij naar Amerika om aan de Juilliard School in New York te studeren en musiceerde alras met prominente musici als trompettist Roy Eldridge en saxofonisten Ben Webster, Sonny Rollins en Charlie Parker. Na in het midden van de jaren vijftig met Charles Mingus, Art Blakey en Chet Baker te hebben gespeeld, kwam hij in 1958 in contact met de free-jazzers Ornette Coleman en Don Cherry, hetgeen resulteerde in het befaamde album 'The Fabulous Paul Bley Quintet', opgenomen in de Hillcrest Club in Los Angeles. Dit album betekende een kantelpunt in de jazzgeschiedenis en de aanzet tot de free jazz.

Ondertussen was hij getrouwd met pianiste Karen Berg, die haar naam veranderde in Carla Bley en evenals hij een glanzende jazzcarrière in het verschiet had. In de laat vijftiger, begin zestiger jaren speelde Paul Bley hoofdzakelijk met musici die zich muzikaal op het snijvlak van de hardbop en free jazz bevonden, zoals Roland Kirk, Charles Mingus, George Russell en Gary Peacock. Pas in 1964 sluiten Paul en Carla zich aan bij het Jazz Composers Guild en kwamen zo in contact met Roswell Rudd, Archie Shepp, John Tchicai, Albert Ayler en Cecil Taylor. In die periode kwamen twee albums van Paul Bley uit op het progressieve label ESP, te weten 'Barrage', een kwintetopname met altsaxofonist Marshall Allen, trompettist Dewey Johnson, bassist Eddie Gomez en drummer Milford Graves en 'Closer', een trioplaat met Steve Swallow op bas en Barry Altschul op drums.

In 1967 scheidde hij van Carla en trouwde kort daarop met met pianiste/componiste Annette Peacock. Onder haar invloed begon hij met elektronica en synthesizers te experimenteren. In '72 strandde dat huwelijk. Met zijn nieuwe partner en in 1980 echtgenote – Carol Goss – richtte hij het platenlabel Improvising Artists op. Vanaf die periode produceerde hij talrijke albums met musici als John Scofield, John Abercrombie, Bill Frisell, Gary Burton, Kenny Wheeler, Evan Parker, Jean-Luc Ponty, Keshavan Maslak en Yuri Honing.

In het eerste decennium van de 21ste eeuw maakte hij enkele trio-albums, onder andere 'Nothing To Declare' (2004) en 'About Time' (2008). In datzelfde jaar werd hij geëerd als 'Member of the Order of Canada' voor zijn bijdragen in en voor de jazz. Hij stierf een natuurlijke dood op 83-jarige leeftijd in zijn huis in Florida.

Foto Paul Bley: Bruno Bollaert

Labels:

(Jacques Los, 8.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.